บทที่ 539 เกิดการเข้าใจผิด

พ่อบ้านรีบขานรับ

“ได้ครับ คุณชาย”

หลังจากได้ยินพ่อบ้านบอกกับตนเองอย่างนี้แล้ว ในใจเฟิงก็ ถือว่าโล่งอกหนึ่งที่เช่นกัน ถึงยังไงตัวเองก็ได้แก้แค้นแทนถังลั่ว เหยาแล้ว

พ่อบ้านอยู่ต่อหน้าเฟิงอย่างเคารพนบนอบ เห็นสภาพก็ถาม อีกว่า “คุณชาย ยังมีคำสั่งอย่างอื่นอีกไหม?”

เฟิงยี่โบกมือแล้วโบกมืออีก หลังจากพ่อบ้านเห็นเขาไม่มีเรื่อง อื่นอีกแล้ว นี่จึงโค้งคำนับหนึ่งที ก็ออกไปโดยตรงเลย

เนื่องเพราะเขารู้ว่าคุณชายในเวลานี้ไม่ชอบคนอื่นรบกวนเขา

ที่สุดแล้ว

ยิ่งกว่านั้น ในตอนนี้กลิ่นเหล้าเต็มตัวเขา ทั้งตัวล้วนเซไปเซมา เล็กน้อย เมื่อกี้สามารถพูดเรื่องเหล่านี้กับตนเองให้ดีๆจนจบได้ ถือว่ามีจิตตานุภาพอย่างมากแล้ว

ที่จริงเรื่องทั้งหมดนี้ที่เฟิงทำล้วนปิดบังถังลั่วเหยาอยู่

เพราะว่าเขารู้ถ้าหากว่าถังลั่วเหยารู้ล่ะก็ แต่ไหนแต่ไรมาก็จะ ไม่เห็นด้วยกับที่เขาทำเรื่องนี้ให้กับเธอ

ถังลั่วเหยาล้วนเป็นแบบที่อยากจะพยายามไกล่เกลี่ยให้คู่กรณียุติข้อพิพาทซึ่งกันและกันแบบนั้นมาโดยตลอด ล้วนไม่เคย คิดจะไปล้างแค้นสักนิด

แต่ว่าเฟิงแต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต้องมองผู้หญิงที่ ตนเองชอบ โดนคนอื่นรังแกอย่างนี้ ดังนั้นเขาก็ส่งคนจัดการหลว ยู่เอ๋อคนนี้อยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด

“ร้องเสียงดัง” เสียงหนึ่ง

เพิ่งมีการนั่งไม่อยู่เล็กน้อยแล้วจริงๆ ทันทีนั้นไปนอนอยู่บน

โซฟา

ไม่ใช่ล้วนพูดว่ายืมเหล้าแก้กลุ่มหรือ? ทำไมตอนนี้เขาล้วนดื่ม ใกล้จะเมาแล้ว ในสมองก็ยังล้วนเป็นถังลั่วเหยาล่ะ?

ภาพแบบนี้ก็ได้สอดคล้องกับประโยคหนึ่งของคนโบราณแท้ๆ เลย เป็นกลอนที่ยืมเหล้าแก้กลุ้ม กลุ้มยิ่งกลุ้ม

แต่ว่าเขาก็ไม่อยากขึ้นไปนอนที่บนเตียงโดยตรงเร็วขนาดนี้ อีก ก็เลยนอนอยู่บนโซฟาหลับตาพักผ่อนอยู่โดยตลอด

ตอนนี้น่าจะดื่มมากไปแล้วตนเองนอนสักพักเล็กน้อยล่ะก็ รอ

ส่างเมาแล้วตนเองก็จะได้ไปสืบให้ดีๆสักหน่อย

ที่จริงเฟิงยี่อยู่ในเวลานี้ ถึงแม้ว่าเมาแล้ว ตอนนี้ที่คิดอยู่ในทั้ง สมองของเขาล้วนเป็นจะช่วยถังลั่วเหยาได้ยังไง ทำยังไงจึงจะ ทำได้ดีๆ

แต่เฟิงก็คือไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองต่อเธอดีขนาดนี้ ถังลั่ว เหยากลับมักจะไม่รับน้ำใจเขาครั้งแล้วครั้งเล่าล่ะ?
และก็อยู่ในเวลานี้ กลางคืนหมอแจ้งกับถังลั่วเหยาว่าสามารถ กลับบ้านได้แล้ว

ตอนที่หมอเข้ามาแจ้ง ที่อยู่ด้วยพอดี

ได้ยินคำพูด ก็เลยพูดว่า “ตอนนี้ล้วนดึกขนาดนี้แล้ว ผมส่งคุณ กลับไปเถอะ”

พูดจบ ก็เริ่มเก็บของให้กับถังลั่วเหยา เตรียมตัวที่จะส่งเธอ กลับไป

ถังลั่วเหยาเห็นสภาพ รีบลุกขึ้นมา

“ฉันกลับเองก็ได้ ดึกขนาดนี้แล้วรบกวนคุณจริงๆเกินไป”

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับฉ่ยี่ทั้งสองคนในเวลานี้ยัง เป็นสามีภรรยากัน แต่ว่าทั้งสองคนนี้เพียงแค่แสดงละครตาม เหตุการณ์ต่างๆเท่านั้น ไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆเลย

ด้วยเหตุนี้ รบกวนเขาเกินไปที่จริงแล้วไม่ค่อยดี

วมของทั้งหมดอยู่ กลับนึกไม่ถึง ฉู่ยี่ยิ้มแล้วยิ้มอีกกับเธอ รวบรวมข ด้วยกันยิ้มพูดว่า “ไม่เป็นไร ตอนนี้ร่างกายของคุณเพิ่งดีขึ้น กลางคืนลมเย็นก็ยังให้ผมส่งคุณกลับไปเถอะ เห็นคุณกลับถึง บ้านอย่างปลอดภัย ในใจผมก็จะวางใจหน่อย

อีกทั้งนึกว่า ในเมื่อล้วนมาถึงแล้ว ยังคงจะส่งเธอกลับไป โดยตรงเถอะ ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่ายังไงตนเองล้วน ต้องยืนหยัดไว้
ถังลั่วเหยาขมวดคิ้ว โดยจิตใต้สำนึกพูดว่า “ฉันไม่ต้องฉันให้ เสียวนิ่งอยู่อีกสักครู่….”

“เสี่ยวนิงก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งเช่นกัน ดึกขนาดนี้เธอออกมาก็

ไม่ปลอดภัยด้วย

คิดก็ไม่คิด ก็ตัดค่เธอโดยตรงเลย

ถังลั่วเหยาเห็นสภาพ รู้ว่ายืนหยัดไม่สู้เขา ได้เพียงแต่พยัก หน้าเห็นด้วย

“งั้นก็ดี”

ถังลั่วเหยากับยี่ทั้งสองคนเดินไปยังหน้าประตูโรงพยาบาล ถังลั่วเหยาได้สัมผัสถึงลมเย็นของคืนนี้อย่างแท้จริง

คิดแล้วคงยังให้ส่งตนเองกลับไปเถอะ ร่างกายของตนเอง

นี้เพิ่งดีขึ้น ในคราวนี้ถ้าหากว่าโดนลมพัดรับความเย็นไม่ทัน

ระวัง เป็นไข้แล้วงั้นก็ไม่ดีนะ

รถเก๋งจอดนิ่มๆอยู่ต่อหน้าคนทั้งสอง ลงจากรถช่วยเธอ เปิดประตูรถออก เสียงอ่อนโยนพูดว่า “ขึ้นรถเถอะ”

จากนั้นถังลั่วเหยานั่งอยู่แถวข้างหลังของรถเก๋ง ยี่ขับรถอยู่ ข้างหน้า

แต่ว่าก็อยู่ในเวลานี้ ถังลั่วเหยาก็ได้พบเห็นว่าบนมือถือของ ตนเองได้รับข้อความหนึ่ง

“ถังลั่วเหยา เป็นยังไงล่ะ? นึกไม่ถึงใช่ไหม?”
ใต้ข้อความที่เป็นรูปถ่ายสองใบ

รูปถ่ายคู่สองใบนี้ เป็นรูปถ่ายคู่ของเฟิงกับสังเจียเจีย เพียงเห็นสังเจียเจีย ในเวลานี้เอาหน้าของตนเองพิงอยู่บนอก ของเฟิง ดูแล้วก็คือยั่วยวนเหลือเกินแท้ๆ เลย

ทันใดนี้ถังลั่วเหยามีการอึ้งชะงักเล็กน้อย

แม้ว่าข้างนอกล้วนบอกว่าเพิ่งเกลียดผู้หญิงคนอื่นมาก แต่ว่า รูปถ่ายในคืนนี้ตกลงว่าเป็นสภาพอะไรกันแน่

อีกทั้งผู้หญิงคนนี้ ถังลั่วเหยาก็ยังรู้จัก เธอกับเฟิงก่อนหน้า นั้นก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนเล็กน้อย

เดิมทีถังลั่วเหยาคิดว่า ทั้งสองคนเพียงแค่แสดงละครตาม เหตุการณ์ต่างๆเท่านั้น นิสัยของเฟิงแบบนั้น จะทำเรื่องเหล่านี้ ก็ไม่แปลกประหลาดมาก แต่ตามความจริงเขากับผู้หญิงเหล่านั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องที่แท้จริงมากเท่าไหร่เลย

แต่รูปถ่ายเหล่านี้…….

นึกถึงก่อนหน้านั้นคำพูดที่เขาพูดกับตนเองในโรงพยาบาล ค่อยมาดูเขาคืนนี้คลุมเครืออยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนอื่น

ในทันทีนั้นถังลั่วเหยารับไม่ไหวแล้ว

กัดริมฝีปากของตนเองไว้อย่างแน่น ฝ่ามือของตนเองก็กำขึ้น มาเป็นกําปั้นมานานแล้วเช่นกัน

เธอในเวลานี้รู้สึกใจสั่นไหวทั้งหมดของตนเองล้วนเสียเปล่าหมด

ผู้ชายล้วนเป็นแบบนี้

พวกเขาล้วนกำลังทําร้ายความรักความผูกพันที่ผู้หญิงมีต่อ พวกเขาเหมือนกัน ทุกครั้งตอนที่คุณรู้สึกรักเขาไปแล้ว หรือว่า ตอนที่คุณรู้สึกความรัก ใกล้จะมาถึง การกระทำหนึ่ง ประโยค หนึ่งของพวกเขาล้วนมักจะทำให้คุณถอยไปอยู่ที่เดิมในทันที

เดิมทีวันนี้ก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้อารมณ์ของถัง ถั่วเหยาก็ยังดีกว่าอยู่ แต่ว่าเธอเพิ่งนั่งอยู่บนรถคันนี้ยังไม่นาน เท่าไหร่ล่ะ อยู่ดีๆก็ได้พบเห็นรูปถ่ายอย่างนี้ใบหนึ่ง……..

มองเห็นรายชื่อที่ส่งรูปถ่ายมาคนนั้น ใจของถังลั่วเหยาคือเจ็บ ปวดจี๊ดเข้าถึงใจ

ส้งเจียเจีย…..

ตกลงว่าเธอทำไม่ได้อยู่ด้วยกันกับเฟิงล่ะ? ความสัมพันธ์ ระหว่างพวกเขาทั้งสองตกลงว่าเป็นอะไรกันแน่? ทำไมสามารถ ทำเรื่องที่สนิทสนมขนาดนี้หรือ?

ถึงแม้ว่าบนปากของเธอพูดว่าไม่ชอบเฟิงยี่เลย แต่ในใจถังลั่วเหยารู้อย่างชัดเจน ในความรู้สึกในใจตนเองที่ มีต่อเฟิงยี่

เธอต่อเขา ไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นเหมือนอย่างที่พูดอยู่บนปาก ของตนเอง
ตอนที่เธอได้เห็นรูปถ่ายใบนี้ ในใจตนเองมีการพังทลายเล็ก น้อยจริงๆ

ก็เหมือนตอนที่เธอตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล เฟิงสู้สุดชีวิต ช่วยเธอขนาดนั้น แต่ว่าทำไมแค่พริบตาเดียวก็กอดผู้หญิงคนอื่น เข้าสู่ในอ้อมอกของตนเอง โดยตรงล่ะ?

ก็ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งๆก็คือเพิ่งรู้ว่าตนเองเหมือนชอบเฟิงแล้ว ตอนนี้มองเห็นรูปถ่ายใบนี้ ใจของตนเองก็อดไม่ไหวที่จะเจ็บ

ปวดอยู่

“เป็นยังไงแล้วหรือ?”

นั่งขับรถอยู่ข้างหน้า แต่มองเห็นใบหน้าของถังลั่วเหยาอยู่ ดีๆเปลี่ยนเป็นซีดเผือดจากกระจกหลัง รีบไต่ถามอยู่ตกลงเธอ เป็นยังไงแล้ว

ถังลั่วเหยาเพียงแค่สายหัวแล้วส่ายหัวอีกอย่างเงียบๆ

“สีหน้าของคุณไม่ค่อยดีเลย คุณไม่ค่อยสบายใช่หรือไม่ คุณ จําเป็นต้องพูด ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะก็ผมก็จะสามารถกลับรถทันทีส่ง คุณไปโรงพยาบาลเลย

ฉู่แต่ไหนแต่ไรมาล้วนไม่คิดว่าถังลั่วเหยาจะถูกทำร้ายใดๆ สักนิด ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ไม่สบาย เขาล้วนไม่คิด

“ฉันไม่เป็นไร คุณขับรถเถอะ”