บทที่ 508 ประจบประแจง

ผู้หญิงที่แม้แต่เฟิงก็ยังจัดการไม่ได้ ทำไมถึงได้ทำตัวดีกับเขา ขนาดนี้กัน? เขาแทบจะรับไม่ได้จริงๆ……..

ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย

เมื่อคิดไปคิดมาสักครู่ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะส่งข้อความ ให้เฟิง บอกเขาเอาไว้ก่อน เพื่อจะไม่ได้เกิดเหตุการณ์เข้าใจผิด กันในอนาคต

ไม่นานต่อมา คนในกองถ่ายและนักแสดงก็มารวมตัวกันจน

ครบ

ก่อนที่หลิวหมิงจะทำการเปิดกองอย่างเป็นทางการ เขาก็ได้

กล่าวบางอย่างอะไรออกมา

ความหมายโดยรวมก็คือ กองถ่ายนี้อิงตามความสามารถเป็น หลัก ไม่ใช่ว่าใครมีผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังว่าก็จะดีกว่าใคร

ดังนั้นหากว่ารักในการแสดงจริงเขาก็ยินดีต้อนรับ แต่หากจะ ใช้อำนาจของผู้สนับสนุนมาทำตัวใหญ่ อีกทั้งไม่มีความสามารถ ในด้านการแสดงมากพอ ต้องขอโทษด้วย ตำแหน่งนั้นคงต้อง ถูกเปลี่ยนคน

หลิวหมิงนั้นต่อให้จะต้องสูญเสียจนล้มละลาย เขาก็จะไม่ อดทนให้เรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้น
เมื่อทุกคนฟังจบแล้วก็ได้แต่หันมามองหน้ากัน

พวกเขารู้ดีว่า หลิวหมิงหมายถึงใคร และด้วยเหตุนี้ทุกคนจึง ได้ตกตะลึง

คิดไม่ถึงว่าหลิวหมิงจะมีอคติกับถังลั่วเหยามากขนาดนี้……..

เมื่อคิดได้ดังนั้น พวกที่ชอบคอยตอกย้ำคนอื่นจนเป็นนิสัย ก็ ใช้แววตาที่เปลี่ยนไปมองถังลั่วเหยาทันที

แต่เมื่อถึงลั่วเหยาต้องเผชิญหน้ากับสายตาเหล่านั้น เธอกลับ

ไม่ได้รู้สึกลำบากใจอะไร และไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรไม่ดี

เธอยังคงปฏิบัติต่อหลิวหมิงด้วยความอบอุ่น และยิ้มเป็น ความหมายว่าเธอนั้นเห็นด้วยกับความคิดของหลิวหมิง

ถังลั่วเหยาจะไปกลัวอะไรล่ะ?

เธอพยายามศึกษาบทละครนั้นอย่างหามรุ่งหามค่ำตลอดเวลา

เวลา 1 เดือน

เธอจะยอมแพ้ให้แก่คำดูถูกของหลิวหมิงง่ายๆอย่างนี้เหรอ? ถังลั่วเหยาเชื่อมั่นว่าเธอจะไม่ทำลายชื่อเสียงของตัวเองอย่าง แน่นอน

ดังนั้นถังลั่วเหยาจึงตั้งมั่นว่าเธอจะใช้ความสามารถแสดงให้ ทุกคนดู ด้วยการแสดงบทบาทให้ดีที่สุด ในขณะเดียวกันเธอก็ ต้องการพิสูจน์ให้เห็นว่า

ตนนั้นไม่ได้ใช้อำนาจของผู้สนับสนุน และพยายามบีบบังคับให้ดอกไม้ปักลงบนแจกัน เธอเป็นนักแสดง และเป็นนักแสดงตัว จริงเสียงจริง!

เมื่อเห็นความใจกว้างของถังลั่วเหยาดังนั้น หลิวหนึ่งก็ไม่ เข้าใจในความคิดเธอเอาซะเลย

ไม่เห็นพฤติกรรมของถังลั่วเหยาไม่ได้มีความสำนึกผิดเลยสัก

หลิวหมิงไม่รู้ว่าถังลั่วเหยาเอาความกล้าหาญนั้นมาจากไหน ทั้งๆที่เธอไม่มีความสามารถอะไร แต่ยังคงกล้าที่จะสบตากับเขา และกล้าที่จะตอบรับคำพูดของเขา

จึงทำให้หลิวหมิงรู้สึกว่าตนกำลังถูกท้าทาย

แต่เขาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา กลับพูดเบาๆว่า “ผม หวังว่าทุกคนจะเผยความสามารถของตัวเองที่แท้จริงออกมา อย่าทำให้ผมผิดหวังล่ะ”

หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองถังถั่วเหยาอย่างจงใจ ก่อนจะหัน หลังกลับไปนั่งตรงด้านหน้าจอแสดงผล และเริ่มทำการถ่ายทำ

ฉากแรก ในวันนี้เป็นฉากของถังลั่วเหยา

เนื้อหาคร่าวๆก็คือ การโต้เถียงระหว่างเป็นหนึ่งหานที่รับบท แสดงโดยถังลั่วเหยากับแม่ของเธอ

หลังจากได้รับข่าวว่าเป็นหงเสียชีวิตอยู่ในสนามรบ เป็นหนึ่ง หานจึงแสดงออกว่าเธอจะไม่ให้บิดาตายเปล่า แต่คุณนายเวิ นที่ยึดในขนบธรรมเนียม กลับถามลูกสาวอย่างเด็ดขาดขึ้นว่าเธอทําอย่างไร

เงินหนิงหานนายเงินบอกออกว่าเธอจะทำอย่างนั้นได้

เธอจะเห็นหน้าตาของตัวเองใหญ่ตระกูลเงิน และในฐานะลูกสาวคนเดียวของเงินหง

ตอนหงได้จากไปแล้ว และคุณนายไม่อยากให้เขา ต้องได้รับชื่อเสียงเสียหายจากนี้อีก

แต่เงินหนิงหานกลับไม่เห็นเป็น

เธอมองออกว่า เพราะตนเป็นตัวแทนและหนึ่งหานต้องลุกขึ้นยืนกล่าวนี้กับจักรพรรดิ เล่าถึง ความสำเร็จของบิดา อีกบอกผู้เป็นคนปลิดพ่อของ เธอว่า ตระกูลเงินไม่ได้ล้มง่ายๆเด็ดขาด!

ท้ายที่สุด หลังจากเป็นหนึ่งหานพยายามกล่อมเกลี้ยงกล่อม นายเงินก็เห็นด้วยกับความคิดของ

เพียงแต่คุณนายเงินมีข้อแม้หนึ่งอย่าง นั่นคือเป็นหนึ่ง หานต้องไปขอเครื่องรางจากวัด

ในขณะที่เธอกำลังเดินทางไปวัดนิ่งคิ้ว ตอนที่เป็นหนึ่งหาน กำลังข้ามสะพานถูกกลุ่มหนึ่งเข้าโจมตี เพื่อเป็นเอาชีวิตรอดเธอกระโดด

ขณะเป็นหนาวที่น้ำมีน้ำแข็งเกาะตัวกันๆ

ความหนาวเย็นของน้ำแข็งนั้นทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง เขาทั้งหลายมองแล้ว เป็นทานไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ ทั่วไป อย่างนั้นคงไม่อาจชีวิตได้

ดังนั้นพวกโจรจึงได้หยุดมาได้อย่างหวุดหวิด

ตอนที่ลั่วเหยาเริ่มเนื้อเรื่องในทั้งหมดฉากสำคัญอยู่สองจุดที่มีความคิดขัดแย้งคุณนายเงิน

จุดสองคือ การที่เป็นหนึ่งหานพยายามหนีเอาตัวรอด จุดนั้นเป็นฉากเริ่มต้นของเรื่อง และนับว่าเป็นฉากที่สำคัญ มากทีเดียว

ในระยะเวลาสั้นเพียงไม่นาที ลั่วเหยาแสดงออกอย่างเต็มบทบาท ความเด็ดขาดที่จะล้างความกตัญญู และยินยอมในการกระทำของมารดาที่เธอเองเห็นด้วยนัก

เพียงแค่ฉากนี้เท่านั้น เธอจะสามารถเข้าถึงเนื้อหาตัวละครได้
แต่ว่ามันจะง่ายดายอย่างนั้นหรือ?

ดังนั้นท่ามกลางสายตาที่จับจ้องของทุกคน ทำให้ถังลั่วเหยา

ได้รับแรงกดดันอย่างสูง

สำหรับถังลั่วเหยาแล้ว ครั้งนี้เป็นการแสดงที่น่าทึ่งมาก

สําหรับเธอแล้วระหว่างการทำงาน หากสามารถท้าทายและ เข้าถึงบทบาทของตัวละครได้ที่สำคัญกว่าใดๆทั้งสิ้น

ดังนั้นก่อนหน้าที่จะเปิดกอง ถังลั่วเหยาไม่ได้ทำท่าทางกระสับ กระส่าย เธอไม่ได้พยายามสร้างแรงกดดันให้ตัวเอง เธอเพียง มองไปยังเพื่อนร่วมงานที่กำลังวุ่นวายกับการเตรียมงาน สายตา ของเธอเผยถึงความรอคอยออกมา

สำหรับเธอแล้วนั้นการรอคอยนับว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่ถังลั่วเหยาไม่รู้ก็คือ ท่าทางของเธอเช่นนี้ในสายตา

ของหลิวหมิง มันเป็นเพียงการเสแสร้งเท่านั้น ซึ่งก็จริงอยู่ จากคำที่สังเจียเจีย ใส่ความเธอเอาไว้ จึงทำให้

หลิวหมิงไม่เหลือความประทับใจดีๆกับถังลั่วเหยาเลย แต่ว่าถังลั่วเหยาไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้

สิ่งเดียวที่เธอให้ความสนใจนั่นก็คือเธอจะเริ่มแสดงเมื่อไหร่ และจะได้เริ่มหายใจไปพร้อมกับตัวละครในเรื่อง

สิ่งที่ทำให้ถังลั่วเหยารู้สึกดีใจนั่นก็คือเธอไม่ได้รออยู่นานมาก

นัก
ไม่นานต่อมาทุกคนก็เตรียมตัวเสร็จ

ถังลั่วเหยาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จตั้งแต่เช้าลุกขึ้นยืน เธอตบลง บนชุดที่สวมใส่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ แล้วเดิน มุ่งหน้าไปตรงกลาง

“ฉันจะคอยดู ว่าจะไปได้สักกี่น้ำ” หลิวหมิงมองไปยังถังถั่ว เหยาที่ทําท่าทางกระตือรือร้น มุมปากของเขาเผยอขึ้นและยิ้ม อย่างเยือกเย็น

เมื่อเดินมาถึงตรงกลางฉาก ถังลั่วเหยาก็ยิ้มให้กับผู้หญิงที่จะ มาแสดงร่วมกับเธอในฉากนี้ เป็นความหมายถึงทักทาย

สายตาของผู้หญิงคนนั้นปรากฏความรุนแรงออกมา และฝืน ตอบรับเธอกลับ

เธอจำได้ดีถึงเรื่องที่ส่งเจียเจียกำชับเอาไว้ไม่ว่าจะเป็น อย่างไรก็ต้องทำให้ถังลั่วเหยาแสดงออกมาได้ไม่ดี จึงทำให้ จิตใจของเธอลุกลี้ลุกลน

ที่จริงแล้วเธอไม่อยากรับหน้าที่นั้นเลย

แต่น่าเสียดายที่สังเจียเจี้ยบีบบังคับให้เธอทำแบบนี้ อีกทั้งยัง ข่มขู่เธอว่าถ้าไม่ทำตามที่บอก สังเจียเจียจะไปเกลี้ยกล่อมหลิวห จึงให้คัดเธอออกไปจากกอง

เธอคนนี้ใช้ความพยายามอย่างสูงกว่าจะได้รับบทบาทนี้มา

ใจของเธอรู้ดีกว่าใคร

ดังนั้นเธอจึงต้องรักษาโอกาสนี้ให้ดีที่สุด ไม่อยากจะทำให้เป็นเพราะถังลั่วเหยา จึงทำให้ถูกเตะออกจากกองถ่ายโดยไม่รู้ เรื่องรู้ราว

ไม่นานต่อมาฉากแรกก็เริ่มลงมือถ่ายทำ

เพียงเมื่อเธอเอ่ยประโยคแรกออกมา ถังลั่วเหยาก็รู้สึกว่าคู่ แสดงของเธอนั้นไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

จะพูดว่าอย่างไรดี อืม อาจพูดได้ว่า เธอนั้นแสดงบทบาทตัว ละครของเรื่องอยู่ แต่ถังลั่วเหยาไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์ของตัว ละครนั้นเลย