บทที่ 506 ถูกเล่นงาน

ถ้าเธอจำไม่ผิด คนเหล่านี้คือทีมงานในกองถ่ายที่ต้องเดินทาง มาร่วมงานเลี้ยงเปิดกองในวันนี้ใช่ไหม?

หมายความว่าเธอเป็นคนมาถึงคนสุดท้ายอย่างนั้นเหรอ?

ถังลั่วเหยามองดูเวลาและสถานที่ที่ซูหงบอกกับเธอ และก้มลง มองดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง

ถังลั่วเหยามั่นใจว่า จากข้อมูลที่ซูหงบอกเธอ เธอไม่ได้มาช้า อีกทั้งมาถึงก่อนตั้งครึ่งชั่วโมง

ถ้าอย่างนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

แต่จู่ๆความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของเธอ

หัวใจของถังลั่วเหยาห่อเหี่ยวลงเล็กน้อย ปากของเธอเผยรอย ยิ้มขอโทษอันสุภาพ จากนั้นเอามือปิดหน้าอกโค้งคำนับแล้วพูด ว่า “วันนี้รถติดนิดหน่อย ต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะคะที่มาสาย นะคะ”

นับตั้งแต่วินาทีที่ถังลั่วเหยาเดินเข้ามาในห้อง VIP นี้ หลิวหมิง ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน ก็หยุดยิ้มและหยุดการสนทนากับ คนอื่นๆ เขาทําหน้าเคร่งขรึมมองไปทางถังลั่วเหยา

มองจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ความประทับใจครั้งแรกก็คือ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่เฉลียวฉลาด คิ้วและดวงตาของเธอนั้นบ่งได้ ไม่หลิวหมิงมองมือน

แต่ในวงการบันเทิงนั้น จะตัดสินใจคนด้วยรูปลักษณ์ภายอย่าง

ความทำให้ ความแค้นของหลิวหมิงขึ้นมาอีกครั้ง

ผู้หญิงสมัยนี้ทำไมถึงไม่เคารพและตัวเองกันเลยนะ เป็นนัก แสดงวงการ ถ้าได้เรียกเป็นการทุจริต แล้วจะเรียกว่าอะไร?

เมื่อคิดได้ดังนั้น ของคนนั่งร่วมโต๊ะก็พบว่าเขาอารมณ์

แต่ละคนสะกิดกันไปมา และสุดท้ายก็หยุดการ

บรรยากาศห้องเงียบลงทันที

ถังลั่วเหยาเองสัมผัสได้ถึงแววตาหลิวหมิงมองมาอย่างผิด ปกติ

เธอไปทำให้กำกับหลิวขุ่นเคืองใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ถังลั่วเหยาครุ่นด้วยความสงสัย

เวลาเพียงไม่กี่สมองของถังลั่วเหยาคิด

เรื่องต่างมากมาย

หรือเป็นงานเลี้ยงครั้งก่อนกันเป็นไปไม่ได้น่า เธอได้เจอผู้กำกับหลิวในงานนั้น

แต่นอกจากนี้แล้วเธอก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับคนใน ระดับผู้กํากับเลย

เมื่อคิดได้ดังนั้น จิตใจของถังลั่วเหยาก็เริ่มสับสนมากขึ้น เรื่อยๆ จนกระทั่งสื่อผ่านออกมาทางใบหน้าของเธอ

เมื่อเขามองเห็นท่าทางอันงุนงงจากแววตาของถังลั่วเหยาแล้ว ไฟโมโหที่สุมทรวงก็ทวีคูณเพิ่มขึ้น

หึๆ! ตัวเองทำอะไรเอาไว้ไม่รู้หรือไง? หรือมีการซื้อขายกัน แบบนี้มากจนจําไม่ได้?

หรือผู้หญิงสมัยนี้ช่างไม่ให้ความสำคัญในเรื่องของการเคารพ ตัวเองเอาเสียเลย

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลิวหมิงก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจอะไรโง่ๆลง

ไปแล้ว

บางทีเขาไม่ควรที่จะตกลงเห็นด้วยกับผู้สนับสนุน ที่เห็นกับผล งานค่อนข้างดีที่ผ่านมาของถังถั่วเหยาและเลือกเธอมาเป็น นางเอก

ในใจของหลิวหมิงไม่มีความสุขแล้วตอนนี้ และแน่นอนว่าเขา จะไม่ให้ถังลั่วเหยามีความสุขด้วย

“คุณถัง ถ้าคิดว่าตัวเองมีความสำคัญมากและต้องให้คนใน กองถ่าย สละเวลาอันมีค่าของตัวเองมารอคุณที่งานเลี้ยงเปิด กองแบบนี้ คุณจะออกไปเดี๋ยวนี้เลยก็ได้”
การโจมตีกะทันหันจากหลิวหมิง ทำให้ถังลั่วเหยายืนตกตะลึง อยู่กับที่ เธอทําตัวไม่ถูก

เธอไม่รู้จริงๆว่าเธอเคยไปทำอะไรให้ผู้กำกับหลิวขุ่นเคืองใจ เมื่อไหร่

เธอไม่รู้จริงๆว่าควรทำอย่างไร ดังนั้นถังลั่วเหยาจึงเลือกที่จะ

ขอโทษและยอมรับผิด

เธอเอามือปิดหน้าอกและโค้งตัว 90 องศา จากมุมมองของ คนที่นั่งอยู่บนโตะ สามารถมองเห็นหน้าอันรู้สึกผิดและความ รู้สึกสลดใจเสียจนต้องหลับตาลง “ขอประทานอภัยผู้กำกับหลิว จริงๆค่ะ ฉันไม่คิดว่าเส้นทางที่จะมายังที่นี่ค่อนข้างซับซ้อนแบบนี้ อีกทั้งระหว่างทางมารถค่อนข้างติด จึงทำให้ทุกคนต้องเสีย เวลาแบบนี้ ฉันหวังว่าผู้กำกับหลิวและเพื่อนร่วมงานทุกคนจะให้ อภัยในความผิดฉันในครั้งนี้นะคะ”

หลิวหมิงชายตาไปมองดูถังถั่วเหยา น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น เสียจนน่าตกใจ “พวกเราจะไปกล้าให้อภัยคุณหนูถังได้ยังไง กัน?”

สายตาของถังลั่วเหยาแฝงไปด้วยความอึดอัดใจเล็กน้อย วินาทีนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาดี

กระทั่งมีบางคนกำลังครุ่นคิดว่าจะปฏิบัติต่อถังลั่วเหยา อย่างไรหลังจากนี้

เนื่องจากถังลั่วเหยาทำตัวไม่เข้าตาผู้กำกับหลิว เรื่องนี้ทุกคน

รู้ดี
อยู่ในวงการบันเทิงแบบนี้ การเช็ดหน้าและเหยียบผู้อื่นมีให้ เห็นกันไปทั่ว พวกเขาไม่รู้สึกว่ามันแปลกอะไร

ถังลั่วเหยายืดตัวตรงขึ้นด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย เธอมอง ไปยังผู้กำกับหลิวด้วยความลำบากใจ ผู้กำกับหลิวคะ ในวันนี้ ฉันต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่งที่เดินทางมาสายและหวังว่าคุณจะให้ อภัยจัน”

หลิวหมิงมองไปยังถังลั่วเหยาแล้วหัวเราะอย่างเยือกเย็น “คุณ รู้อยู่แก่ใจดีว่าควรทำอย่างไร

ถังลั่วเหยาขยับตัว แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เนื่องจากตอนนี้ถ้าเธอมัวแต่พูดไปเรื่อยเปื่อย ก็จะมีแต่ทำให้

แย่ลง

เมื่อเห็นว่าถังลั่วเหยาไม่ปฏิเสธออกมา แววตาของหลิวหมิงก็

ปรากฏความมืดมน

เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้นอกจากไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเองแล้ว อย่างอื่นก็ไม่มีอะไร

ท่าทางที่หลิวหมิงมองมาทางถังลั่วเหยานั้นบ่งบอกให้เห็นว่า เขาไม่พอใจ อีกทั้งยังดูถูก แม้แต่คำพูดก็ค่อนข้างจะเหยียด หยาม

ระหว่างการรับประทานอาหาร หลิวหมิงได้เอ่ยคำพูดทิ่มแทง เสียดสี ต่อถังลั่วเหยาไปไม่น้อย เดิมทีตอนแรก สีหน้าของถังลั่ว เหยาก็ยังพอดูได้ แต่ในตอนท้ายๆสีหน้าของเธอแข็งทื่อลง
จนกระทั่งในตอนจบ ถังลั่วเหยาไม่เหลือแม้แต่ความกล้าที่จะ เผชิญหน้ากับผู้กำกับหลิว

เธอไม่อยากจะเสี่ยง

เมืองไร้ตะวันเป็นที่ใหญ่มากจริงๆ ใหญ่จนถึงขนาดที่

ว่า……หากเธอระเบิดอารมณ์ออกมาและถูกเตะออกจากกองถ่าย นี้ ในอนาคตเธออาจจะไม่สามารถรับงานในระดับเดียวกันได้อีก หรือแม้แต่งานที่ต่ำไปอีกระดับหนึ่งก็อาจจะไม่มีมา

สิ่งนี้สำหรับถังลั่วเหยาแล้วนับว่าเป็นการถูกโจมตีที่หนักหน่วง ทีเดียว

ดังนั้นถังลั่วเหยาจึงพยายามบังคับฝืนตัวเองให้อดทนและ ยอมรับมัน

แม้ว่าเธอจะดูถูกเหยียดหยามและเธอก็โมโหมาก แต่ดูเหมือนหลิวหมิงจะไม่รู้ถึงความรู้สึกที่ถังลั่วเหยาเก็บเอา

ไว้

จากที่เขามองดูแล้ว ถังลั่วเหยาเหมือนกับนักเต้นระบำ และ เป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์สร้างความอยากแล้วจากไป

หากไม่ใช่เพราะหลิวหมิงไม่มีความชื่นชอบแบบนี้ เขาคงจะ สงสัยว่าถังลั่วเหยาตั้งใจเข้าหาเขาหรือเปล่า?

ความคิดอันชั่วร้ายเหล่านี้ของหลิวหมิง ถังลั่วเหยาไม่ชัดเจน

นัก
ถ้าหากเธอรู้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเธอคงไม่อยู่ในกองถ่ายนี้อีก

เธอคงจะจากไปโดยไม่ต้องลังเล และกลับไปบอกหงว่าเธอ ไม่ถ่ายทํามันแล้ว

หลังจากที่งานเลี้ยงเปิดกองสิ้นสุดลง ถังลั่วเหยาก็หอบสีหน้า อันขมขื่นกลับมายังที่พักตน

เธอพยายามคิดและนึกอยู่ในใจ หากว่าชื่อเสียงของหลิวห มิงไม่ได้โด่งดัง และเธอไม่ต้องการจะแสดงหนังเรื่องนี้แล้ว เธอก็ คงจะไม่อดทนอีกต่อไป

หลังจากล้างเครื่องสําอางเรียบร้อย ถังลั่วเหยาก็มองดูตัวเอง ในกระจกที่ท่าทางห่อเหี่ยว เธอรู้สึก ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

เธอไม่รู้ว่าทำไมเรื่องวันนี้ถึงกลายเป็นอย่างนี้ได้

เป็นเพราะแม่อย่างนั้นเหรอ? ไม่น่าจะใช่

เป็นเพราะพ่อเลี้ยงอย่างนั้นเหรอ? ก็ดูเหมือนขาดอะไรไปบาง

อย่าง

แล้วเป็นเพราะเหตุผลอะไรกัน?

ถังลั่วเหยาก็ไม่รู้

ท้ายที่สุดแล้วเธอง่วงจนกระทั่งไม่ทันได้ครุ่นคิด เธอเดิน โอนเอนไปที่เตียงและล้มลงหลับตานอน