บทที่ 498 ในใจมีเขาอยู่

เพื่อยืนยันความคิดของตัวเองเป็นความจริง เพิ่งไปสืบดูวิดีโอ บันทึกภาพกล้องวงจรปิดในคฤหาสน์

เป็นดั่งที่คาดการณ์ วิดีโอบันทึกภาพกล้องวงจรปิดปรากฏ ถัง ลั่วเหยาจากไปตอนเช้าเวลาแปดโมงเช้า

นั่นหมายความว่า เมื่อคืนทั้งคืนถังถั่วเหยาพักอยู่ในห้องนี้ เพิ่งจำได้อย่างแม่นว่าเมื่อคืนตัวเองมีความสัมพันธ์กับผู้ หญิงคนหนึ่ง……

สำหรับเรื่องนี้ เฟิงยี่มั่นใจมากอย่างไม่ต้องสงสัยเลย อันที่จริง หากบอกว่าไม่มีความสุขนับว่าเป็นการโกหก

เพิ่งทำหลายอย่างมาก แต่ก็มีหลายสิ่งที่ไม่ได้ครอบครอง และสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ เหตุผลเพราะเขาคิดว่าถัง ลั่วเหยาไม่ได้รักเขา

แต่ในค่ำคืนนี้ หลังจากผ่านประสบการณ์อันยากลำบาก เขามี เหตุผลอะไรที่ไม่เชื่อว่าถังลั่วเหยาไม่มีใจให้กับเขาบ้าง?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฟิงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

จู่ๆเขาก็รู้สึกขอบคุณคนที่วางยาให้กับเขาเมื่อคืน ถ้าหากไม่ เป็นเช่นนี้ เขาจะได้รับหัวใจของถังลั่วเหยาได้ยังไงกัน? แต่ถึงแม้เป็นแบบนี้
แต่อะไรที่ควรสืบก็ต้องสืบ

เฟิง เผยสายตายืนหยัดขึ้น แล้วโทรหาใครคนหนึ่ง : “ไปสืบ มาหน่อยว่าคนที่ติดตามฉันเมื่อคนนั้นคือใคร ให้เวลาอย่างมาก แค่สามวัน ถึงตอนนั้นบนโต๊ะของฉันต้องมีข้อมูลของคนๆนั้น ทั้งหมดวางอยู่”

พูดจบก็วางสายลงทันที

หลังจากวางสายเสร็จ ตอนแรกเขาอารมณ์เสีย แต่สีหน้า ท่าทางในตอนนี้กลับไม่มาความรู้สึกไม่ดีเลย อีกทั้งในดวงตายัง แฝงด้วยสายตาเบิกบานใจด้วย แม้แต่ในหัวใจของเขาก็ยังแฝง เต็มไปด้วยความหวัง

เฟิงไม่รู้ว่า ถ้าหากตัวเองพบถังถั่วเหยา ในตอนนี้ แล้วอยาก ให้เธอถอนการแต่งงานกับฉ่ยี่ เธอจะตอบรับหรือเปล่า

คงตอบรับแหละ? เฟิงแอบพูดให้กำลังใจตัวเอง

เธอยินยอมสละตัวเองเพื่อให้เขาสามารถข้ามผ่านเรื่องนั้นไป ได้ ดังนั้นจะสามารถปฏิเสธเขาได้ยังไง?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฟิงก็มีความตื่นเต้นที่พุ่งทะลักออกมา จน อดใจไม่ไหวอยากไปอยู่เคียงข้างถังลั่วเหยา แล้วโอบกอดเธอไว้ ในอ้อมกอดอย่างแน่น

สิ่งที่เขาไม่รู้นั่นคือ ถังลั่วเหยากลับคอนโดของตัวเองด้วย สภาพน่าเวทนา

ตลอดทาง เธอมีสีหน้าขาวซีด และมีท่าทางเหมือนกับคนไร้วิญญาณ

เมื่อคนขับรถแท็กซี่เห็นเธอก็ซักถามด้วยความเป็นห่วงว่า : “คุณครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

ถังลั่วเหยาฝืนยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วดึงเสื้อมาคลุม อย่างแน่น

ก่อนจากไปเธอได้อาบน้ำแล้ว

เมื่อคืนเฟิงบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก

เธอต้องยอมรับว่า เฟิงเป็นคนป่าเถื่อน

แต่สําหรับเธอแล้ว นี่ไม่ใช่การเสพสุข แต่เป็นเคราะห์กรรม

เธอจําไม่ได้แล้วว่าตัวเองผ่านพ้นเมื่อคืนไปได้ยังไง และไม่ กล้านึกถึงรายละเอียดด้วย

เธอเหมือนกับตุ๊กตาที่ทรุดโทรม ถูกดึงและฉีกขาดไปมา สุดท้ายเธอไม่เหลืออะไรเลย นอกจากความสิ้นหวัง

ส่วนเธอที่อยู่บนรถแท็กซี่ในตอนนี้รู้สึกโชคดีมากที่คนขับรถ คนนี้ไม่ได้ติดตามวงการบันเทิง

เพราะถ้าหากเธอถูกจำได้ คงหลีกเลี่ยงไม่พ้นมีข่าวอื้อฉาวแน่

หลังจากกลับถึงบ้านอย่างโซซัดโซเซ ถังลั่วเหยาก็ปิดประตูลง เธอหันหลังพิงประตู แล้วไถลลงมานั่งบนพื้น จากนั้นก็กอดหัวเข่าของตัวเอง แล้วร้องไห้อย่างน่าเวทนา
เธอควรทำยังไง ต่อไปเธอจะเผชิญหน้ากับเฟิงยังไง แล้วจะ แต่งงานกับได้ยังไงด้วย?

เมื่อนึกถึง ถังลั่วเหยาก็รู้สึกละอายใจ

เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรอธิบายเรื่องนี้กับคู่อย่างไร

ไม่ ไม่สิ

ถังลั่วเหยาปฏิเสธความคิดนี้

เธอต้องการปกปิดหู่ยี่ แล้วปิดตายเรื่องนี้ไม่ให้ใครรู้

ไม่เช่นนั้น ต้องโกรธเคืองมาก และไม่ต้องการเธอแน่ เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถังลั่วเหยาก็ยิ่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา

อันที่จริงสำหรับถังลั่วเหยาแล้ว ต้องการเธอหรือเปล่า ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ในตอนนี้สภาพจิตใจของเธอกำลังย่ำแย่ เธอต้องการระบาย ความรู้ไม่ดีออกไป

ไม่เช่นนั้นเขาคงบีบเคล้นตัวเองจนเป็นบ้าแน่

สุดท้าย ถังลั่วเหยาก็รู้สึกร่างกายหมดเรี่ยวแรง

ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองสกปรกมากด้วย เธอเดินอย่างโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัว และปล่อย

ให้สายน้ำสาดกระทบบนร่างกายของตัวเอง

แม้แต่เสื้อเธอก็ไม่ทันถอดออก
เธอดึงเสื้อตามร่างกาย เมื่อรู้สึกว่าเสื้อเป็นปัญหาก็พยายาม ถอดเสื้อออกจากร่างกาย

ถ้าหากถอดไม่ออกก็ดึงออกมาจนขาด

สุดท้ายถึงลั่วเหยาก็ยืนอยู่ภายใต้สายน้ำอันหนาวเย็น ทั้งที่ ร่างกายสั่นเทา แต่เธอกลับเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย

เธอขัดถูร่างกายจนรู้สึกชา เพียงเพราะต้องการล้างตัวเองให้ สะอาด……

ในวันนี้ถังลั่วเหยาไม่รู้ว่าตัวเองจะผ่านไปได้ยังไง

เธอรู้เพียงว่า โทรศัพท์ของตัวเองดังหลายรอบมาก แต่เธอไม่

รับสายเลย

เธอนอนพิงบนโซฟา พร้อมจ้องมองบนเพดานอันว่างเปล่า โดยไม่เช็ดผมให้แห้ง และไม่ได้สวมเสื้อผ้าด้วย

ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีผ้าห่มอยู่ด้านข้าง เธอคงไม่มีเรี่ยวแรง เดินไปหยิบด้วยตัวเองแน่

ในวันนี้ถังลั่วเหยานอนนิ่งเงียบ ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอื่น

และในวันเดียวกัน ซูหงก็โทรหาเธออย่างเป็นห่วงหลายสาย

มาก

การที่ถังลั่วเหยาไม่รับสายโทรศัพท์ถือเป็นพฤติกรรมที่ผิด

ปกติมาก

หากเป็นเมื่อก่อน หากถังลั่วเหยาไม่ยุ่งมาก และมีสายโทรมาหรือมีข้อความส่งมา เธอจะตอบกลับ ในวินาทีแรกเลย

แต่เธอกลับหายตัวไปทั้งวัน ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้ ถังลั่วเหยาไม่ เคยทําแบบนี้

หรือว่าเธอไม่เคยทําแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ถังลั่วเหยาที่เพิ่งเข้าวงการ แทบไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

ส่วนถังลั่วเหยาที่มีชื่อเสียงแล้ว เริ่มปฏิบัติต่อผู้คนอย่างใจ กว้างมากขึ้น แถมไม่เคยดูถูกคนอื่นด้วยการทำแบบนี้ด้วย ตอนที่เพิ่งเริ่มต้น ซูหงยังพอนึกว่าถังลั่วเหยากำลังนอนอยู่ แต่ตอนที่ถังลั่วเหยาหายไปทั้งวัน เธอก็เริ่มกระวนกระวายใจ แล้ว

เรื่องงานยังพอโอเค เพราะวงการบันเทิงวิพากษ์วิจารณ์ถังลั่ว เหยาด้านดี และบางครั้งช่วยแอบอ้างว่าเป็นเพราะร่างกายไม่ สบาย แต่ถึงแม้ทำให้บางคนรู้สึกตกใจ แต่สุดท้ายก็เห็นอก เห็นใจเธอ

เพราะคนที่ขยันขันแข็งมากขนาดนี้อย่างถังลั่วเหยา ในวงการ บันเทิงยังพบเห็นน้อยคนอยู่

ดังนั้นซูหงจึงอ้างว่าถังลั่วเหยาร่างกายไม่สบาย เพื่อต้องการ หยุดงานไม่กี่วัน ซึ่งทางนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก

หลังจากมั่นใจว่างานของถังลั่วเหยาไม่เกิดปัญหา ซูหงก็เริ่ม ตามหาเบาะแสของถังลั่วเหยา
วันต่อมา เธอรีบไปบ้านของถังลั่วเหยาทันที

ซูหงรู้สึกมีลางสังหรณ์บางอย่างว่า ถังถั่วเหยาน่าจะอยู่ในบ้าน

และความจริงก็เป็นเช่นนั้น ตอนที่เธอใช้กุญแจที่เตรียมไว้เปิดประตูบ้านของถังลั่วเหยา นั้น เธอก็พบรองเท้า และกระเป๋าของถังลั่วเหยา

ตอนที่ซูหงจะถอนหายใจอย่างโล่งใจนั้น จู่ๆ ก็สังเกตเห็น ปัญหาหนึ่งขึ้น

ถังลั่วเหยาเป็นคนรักความสะอาด สิ่งของภายในบ้านเลยจัด ตกแต่งอย่างเรียบร้อย แต่ทำไมวันนี้รองเท้าและกระเป๋าของถังถั่วเหยาวาง

กระจัดกระจายบนพื้น

ซูหงพบว่าต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแน่

เธอรีบถอดรองเท้า แล้วเดินเข้าห้อง ขณะเดียวกันก็ตะโกน ร้องพูดว่า : “เหยาเหยา เธออยู่ไหม?”

เมื่อคืนถังลั่งเหยามีสภาพย่ำแย่ทั้งวันจนไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไร

อยู่

เธอนอนเปลือยกายและหดตัวในผ้าห่ม ขณะเดียวกันก็ร้องไห้ เสร็จก็นอน ตื่นมาก็ร้องไห้

จนกระทั่งซูหงมาถึงบ้านของเธอ เธอยังนอนหลับอยู่ในผ้าห่มอีก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ