บทที่ 493 ยกเลิกงานแต่งงาน

เมื่อถังลั่วเหยาได้ยินแบบนี้ก็ตัวแข็งทื่อทันที

จู่ๆเธอก็เกิดนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น คนๆนั้นทำให้คนหน้า แดงหูแดง จนสุดท้ายทำให้เธออดใจรู้สึกละอายใจขึ้นไม่ได้

แต่เธอไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้า แต่เม้มริมฝีปาก เล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “ถ้าหากคุณยังเล่นแบบนี้อีก ฉันจะไม่ สนใจคุณแล้ว!”

ฉู่ยี่ก้มตัวลงวางหัวลงบนบ่าของถังลั่วเหยา แล้วหันหน้ายิ้ม แย้มต่อเธอ

เฟิงยี่คอยสังเกตมองดูถังลั่วเหยาจากที่ไกล

ตอนที่เขาเห็นรอยยิ้มอันผ่อนคลายของถังลั่วเหยา เขาก็มี

ท่าทางอ่อนโยนขึ้น

แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นตั้งแต่ปรากฏตัวขึ้น

เขาจ้องมองการกระทำอันสนิทชิดเชื้อของกับถังลั่วเหยา ด้วยตาของตัวเอง แต่เมื่อเห็นพวกเขาสองคนมีบรรยากาศอันน่า อบอุ่น ก็ทำให้เขาเกิดความรู้สึกอิจฉาตาร้อนขึ้น

เฟิงยี่มีดวงตาแดงก่ำแล้ว

เขาดื่มไวน์หนึ่งแก้วหมดด้วยท่าทางเคร่งเครียด จากนั้นก็เดิน ตรงไปหาพวกเขาสองคน
เพิ่งในตอนนี้แทบไม่มีเวลาไตร่ตรองอะไรมากแล้ว ความบ้า คลั่งที่เร่าร้อนภายในใจได้ครอบงำทำให้เขาตัดสินใจทำแบบนี้ แล้ว

เมื่อเห็นเพิ่งเดินเข้ามา ถังลั่วเหยาก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที และ เริ่มรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้น

พวกเขาเคยรักใครต่อกันเกือบสิบปี ต่อให้ไม่กี่ปีต่อมาไม่ได้ เจอกัน เธอก็ยังคงรู้จักนิสัยของเขาเป็นอย่างดี

เมื่อเห็นเขามีท่าทางอดกลั้นความโกรธ เธอก็สามารถคาดเดา

ได้ว่าเขาต้องคิดว่าเรื่องบ้าอะไรแน่

แต่ไม่รู้ทำไม ในเวลาคับขันแบบนี้ ถังลั่วเหยากลับไม่ลาก จากไป แต่สะบัดมือของเขาออก แล้วหันหลังเพื่อปกปิดความ กระวนกระวายภายในใจของตัวเอง

ถึงกับตกใจนิ่งอึ้งกับการกระทำแบบนี้ของถังลั่วเหยา เขาจ้องมองท่าทางของเธออย่างกังวล พร้อมขมวดคิ้ว ลั่วเหยาเป็นอะไรไป…..

ทันใดนั้นเฟิงที่มาพร้อมรัศมีความอิจฉาก็มาถึง : “ช่วงนี้ผม มีโครงการหนึ่ง ไม่ทราบว่าคุณชาย สนใจอยากฟังไหมครับ?”

ตอนแรกฉ่ยี่กำลังครุ่นคิดถึงจุดประสงค์การมาของเฟิงอยู่ แต่เมื่อได้ยินแบบนี้ก็ถอนหายใจทันที : “ยินดีรับฟังครับ”

เฟิงจ้องมองร่างเงาของถังลั่วเหยาด้วยดวงตาแดงก่า และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาผิดปกติ จนน่าประหลาดใจ : “ผมอยาก เตือนให้คุณออกไปจากชีวิตของเธอ”

พูดปฏิเสธอย่างแทบไม่คิดเลยว่า : “ไม่มีทางครับ

ถังลั่วเหยาหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมจ้องมองเฟิง ด้วยสายตาตกใจ : “เฟิง คุณหมายความว่าอะไร?”

เฟิงฉีกปากยิ้มด้วยสีหน้าป่าเถื่อน : “หมายความตามนั่น แหละ” ขณะที่พูดก็หันหน้ามอง “โครงการสิบล้าน ผมมอบให้ กับคุณ ผมขอเตือนให้คุณยกเลิกงานแต่งงานกับเธอ โครงการแบบนี้คุณไม่รับหรอ?”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที : “สิบล้านหรอ? หัว หน้าเฟิง คุณบ้าไปแล้วหรอ?”

เฟิงไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเขา เพราะเขาเป็นบ้าไปแล้ว :

“คุณแค่บอกมาตรงๆว่าจะรับหรือไม่รับเท่านั้นเอง”

ถังลั่วเหยามีสีหน้าขาวซีด

เธอไม่รู้ว่าตกลงเฟิงยี่คิดจะทำอะไร

สิบล้าน นี่ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆเลย! แต่เพิ่งกลับจะมอบให้เสีย งั้น ทั้งยังบอกให้ยกเลิกงานแต่งงานกับเธอด้วย

ตกลงเขาคิดทำอะไรกันแน่?

จู่ๆถังลั่วเหยาก็คิดความเป็นไปได้หนึ่งออก

วินาทีต่อมาเธอตัดความเป็นไปได้นี้ทิ้ง
เธอไม่คิดว่าเพิ่งจะทำอย่างที่ตัวเองคิดไว้หรอก คงเป็นเพราะ เธอคิดมากไปเอง จริงสิ เป็นเพราะเธอคิดมากไปเอง

คนที่เธอกังวล ในตอนนี้คือ

เธอไม่รู้ว่าเขาจะเลือกแบบไหน

ถังลั่วเหยาหันหน้ามองด้วยสีหน้าครุ่นคิด

ในตอนนี้มีสีหน้าเปลี่ยน เดียวก็ขัดขืน เดียวก็ตัดขาด

ไม่ใช่ทุกคนจะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แถมมี ข้อเสนอให้โครงการสิบล้านด้วย อีกอย่างตระกูลก็ไม่ได้ รุ่งเรืองมาก

รู้ว่าเงินจำนวนสิบล้านสามารถมอบความเปลี่ยนแปลง แบบพลิกมือต่อตระกูลและยังสามารถทำให้ฐานะของพวกเขา มีความก้าวหน้าอย่างมากด้วย

แต่เขาต้องสูญเสียคู่หมั้นไป ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด

เมื่อคิดแบบนี้ ก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่

เขาไม่สามารถทอดทิ้งถังลั่วเหยาเพื่อเงินได้

แต่……นเป็นเงินสิบล้านเลยนะ

ตอนที่กำลังลังเลอยู่นั้น สังเจียเจียก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้า ยิ้มแย้ม : “ยี่ คุณกำลังเล่นอะไรกันหรอ?”

พฤติกรรมอันเงียบสงบของพวกเขาดึงดูดสายตาจากรอบข้าง ตั้งนานแล้ว
เพราะเห็นท่าทางบ้าบิ่นของเฟิง คนในงานจึงแอบซุบซิบ นินทากัน

พวกเขาต่างพากันสงสัยว่าแรงจูงใจที่ทำให้คุณชายรองเฟิง เป็นแบบนี้เพราะอะไร

ตอนที่เพื่อนสนิทของสังเจียเจียจงใจเดินเข้ามาซักถามเรื่องนี้

กับเธอนั้น ในใจของเธอนั้นรู้สึกโมโหมาก

ถังลั่วเหยา เป็นเธออีกแล้วหรอ!

ในตอนนี้สังเจียเจียสามารถมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ได้ว่าผู้หญิง คนนั้นที่อยู่ภายในใจของเฟิงคือถังลั่วเหยา

ไม่เช่นนั้นเพิ่งที่เป็นคนสุขุม คงไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สังเจียเจียก็อดใจรู้สึกอิจฉาขึ้นไม่ได้ พร้อม กับรีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางอ่อนโยน

วินาทีที่เธอเดินมาถึง เป็นตอนที่ตัดสินใจจะตอบพอดี แต่สังเจียเจียยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรกัน

ในตอนนี้เธอคิดอยากสกัดกั้นเรื่องนี้

เธอไม่สามารถปล่อยให้เพิ่งทำตามอำเภอใจ เธอต้องกลาย เป็นคุณนายของเฟิงคนเดียวเท่านั้น

ส้งเจียเจียเข้ามาขัดขวางคำพูดที่ติดอยู่ที่ปากของฉ่ยี่สำเร็จ เขาดึงสติกลับมา แถมบนแผ่นหลังมีเหงื่อเม็ดเย็นด้วย
เพราะเห็นท่าทางบ้าบิ่นของเฟิง คนในงานจึงแอบซุบซิบ นินทากัน

พวกเขาต่างพากันสงสัยว่าแรงจูงใจที่ทำให้คุณชายรองเฟิง เป็นแบบนี้เพราะอะไร

ตอนที่เพื่อนสนิทของสังเจียเจียจงใจเดินเข้ามาซักถามเรื่องนี้

กับเธอนั้น ในใจของเธอนั้นรู้สึกโมโหมาก

ถังลั่วเหยา เป็นเธออีกแล้วหรอ!

ในตอนนี้สังเจียเจียสามารถมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ได้ว่าผู้หญิง คนนั้นที่อยู่ภายในใจของเฟิงคือถังลั่วเหยา

ไม่เช่นนั้นเพิ่งที่เป็นคนสุขุม คงไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สังเจียเจียก็อดใจรู้สึกอิจฉาขึ้นไม่ได้ พร้อม กับรีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางอ่อนโยน

วินาทีที่เธอเดินมาถึง เป็นตอนที่ตัดสินใจจะตอบพอดี แต่สังเจียเจียยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรกัน

ในตอนนี้เธอคิดอยากสกัดกั้นเรื่องนี้

เธอไม่สามารถปล่อยให้เพิ่งทำตามอำเภอใจ เธอต้องกลาย เป็นคุณนายของเฟิงคนเดียวเท่านั้น

ส้งเจียเจียเข้ามาขัดขวางคำพูดที่ติดอยู่ที่ปากของฉ่ยี่สำเร็จ เขาดึงสติกลับมา แถมบนแผ่นหลังมีเหงื่อเม็ดเย็นด้วย
ถังลั่วเหยาเองก็ไม่ใช่เล่นๆเลย! คิดไม่ถึงสามารถหลอกล่อให้ เพิ่งทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้

ในตอนนี้สั่งเจียเจียเอาความผิดทั้งหมด โยนใส่ถังถั่วเหยา ใน ดวงตาจึงมีสายตาเคียดแค้นเล็กน้อยขึ้น

เพิ่งเอาความสนใจทั้งหมดไว้บนตัวของถังลั่วเหยา จนแทบ

ไม่สนใจสั่งเจียเจียเลย

ด้วยเหตุนี้เขาเลยไม่เห็นสายตาเคียดแค้นของสังเจียเจีย

ถึงแม้เขาเอาแต่จ้องมองถังลั่วเหยา แต่ปากกลับพูดกับฉู่ว่า : “คุณชาย คําตอบของคุณคืออะไรหรอ?

เผยสีหน้าขาวซีด พร้อมกัดฟันลังเลอยู่ไม่กี่นาที จากนั้นก็ พูดขึ้นว่า : “ผมไม่มีทางทิ้งถั่วเหยาไปหรอกครับ”

“หะ? ทำไมหรอ?” เฟิงยิ้มอย่างป่าเถื่อนขึ้น “อ๋อ เป็นเพราะ

เงินน้อยไปหรอ?”

ถังลั่วเหยาและนิ่งอึ้งพร้อมกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ