บทที่ 490 ตึกพังทลาย

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เอ่ยชื่อจูเก่อหลิวเฟิง ให้รับช่วงต่อ เพราะเธอ เองก็เข้าใจก่อหลิวเฟิงเพียงแค่ด้านเดียว

บางอย่าง ให้มันพัฒนาไปตามธรรมชาติจะดีที่สุด สอดแทรก

มือเข้าไปมากเกินไป กลับได้ผลลัพธ์ไม่ตรงกับความต้องการ

พอวิดีโอนี้เผยแพร่ออกไป ภายในตระกูล ก็เดือดพล่าน เหมือนน้ำเดือด ในทันที บรรยากาศยุ่งเหยิง

จูเก่อหลิวเฟิงต่อสายหาเธอในทันที น้ำเสียงในสายทั้งร้อนใจ และโมโห

“หนิงหนึ่ง ทำไมเธอถึงทำแบบนี้? เธอรู้ไหมว่าเธอทำแบบนี้

มันหมายความว่ายังไง?

ในตอนนั้นจึงหนิงเพิ่งทานข้าวเสร็จ กำลังนั่งย่อยอาหารอยู่ใน

ลานบ้าน

ลูกก็นั่งโยกอยู่ข้างๆ ในเปลเด็ก ดูดจุกนม เสียงดังจุ๊บจิ๊บๆ ลู่วิ่งเซ็นทำงานอยู่ในห้องหนังสือ เหล่าคนรับใช้รู้ว่าเธอชอบ ความเงียบ ก็ต่างคนต่างไปทำงานของตัวเอง ไม่มีใครมารบก

วน

เธอพิงอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ไม้ไผ่ เธอยิ้มเย็นๆและอบอุ่น รอย

ยิ้มแฝงไว้ด้วยความเหนื่อยล้า
“มันทำไมหล่ะลุงรอง? ฉันส่งพัสดุนี้ไป เพื่อปบันไดขั้นสุดท้าย ไว้ให้ลุงรอง ทำไมคุณถึงมีท่าทีไม่ดีใจหล่ะ?

จูเก่อหลิวเฟิงเงียบงันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

สักพัก ถึงพูดด้วยเสียงโมโห “ฉันต้องการให้เธอปบันไดให้ ฉันตอนไหนกัน? เธอทำแบบนี้เธอรู้ไหมว่ามันหมายความว่าเธอ ละทิ้งอะไรไป?”

จิ่งหนิงพูดเบาๆว่า “ฉันรู้”

“เธอรู้ถึงแปลก? เธอเข้าใจไหม มีคนตั้งกี่คนที่เบียดแทรกจน หัวร้างข้างแตกเพื่อตำแหน่งนี้? นึกไม่ถึงเลยว่าเธอแค่พูดว่าไม่ เอาก็คือไม่เอาแล้ว?

จิ่งหนิงเลิกคิ้วเล็กน้อย

สายตามองไป ลูกมองมาที่เธอด้วยตาแป๋ว ใบหน้าเล็กๆ และอมชมพู เห็นเธอมองมา ยังยิ้มให้เธออีกด้วย

หัวใจของเธออบอุ่นขึ้นมาในทันที พูดเบาๆว่า “ลุงรอง สำหรับคุณแล้วมีบางอย่างที่เป็นของล้ำค่าอันประเสริฐ แต่ สำหรับฉันแล้วเป็นเพียงแค่ของที่ฟุ่มเฟือย ฉันหาสิ่งที่สำคัญที่สุด ในชีวิตนี้เจอแล้ว สิ่งที่เหลือก็ไม่ต้องการแล้ว

“คุณบอกมาตลอดว่าให้ฉันคิดให้ดี ฉันสามารถบอกคุณได้ อย่างมีความรับผิดชอบ ฉันคิดอย่างดีมากแล้ว และวิดีโอนั้น เป็นการตัดสินใจที่รอบคอบแล้ว ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้ คุณไม่ จําเป็นต้องมาพูดกับฉันอีก ฉันตัดสินใจไปแล้ว ไม่สามารถ“มันทำไมหล่ะลุงรอง? ฉันส่งพัสดุนี้ไป เพื่อปบันไดขั้นสุดท้าย ไว้ให้ลุงรอง ทำไมคุณถึงมีท่าทีไม่ดีใจหล่ะ?

จูเก่อหลิวเฟิงเงียบงันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

สักพัก ถึงพูดด้วยเสียงโมโห “ฉันต้องการให้เธอปบันไดให้ ฉันตอนไหนกัน? เธอทำแบบนี้เธอรู้ไหมว่ามันหมายความว่าเธอ ละทิ้งอะไรไป?”

จิ่งหนิงพูดเบาๆว่า “ฉันรู้”

“เธอรู้ถึงแปลก? เธอเข้าใจไหม มีคนตั้งกี่คนที่เบียดแทรกจน หัวร้างข้างแตกเพื่อตำแหน่งนี้? นึกไม่ถึงเลยว่าเธอแค่พูดว่าไม่ เอาก็คือไม่เอาแล้ว?

จิ่งหนิงเลิกคิ้วเล็กน้อย

สายตามองไป ลูกมองมาที่เธอด้วยตาแป๋ว ใบหน้าเล็กๆ และอมชมพู เห็นเธอมองมา ยังยิ้มให้เธออีกด้วย

หัวใจของเธออบอุ่นขึ้นมาในทันที พูดเบาๆว่า “ลุงรอง สำหรับคุณแล้วมีบางอย่างที่เป็นของล้ำค่าอันประเสริฐ แต่ สำหรับฉันแล้วเป็นเพียงแค่ของที่ฟุ่มเฟือย ฉันหาสิ่งที่สำคัญที่สุด ในชีวิตนี้เจอแล้ว สิ่งที่เหลือก็ไม่ต้องการแล้ว

“คุณบอกมาตลอดว่าให้ฉันคิดให้ดี ฉันสามารถบอกคุณได้ อย่างมีความรับผิดชอบ ฉันคิดอย่างดีมากแล้ว และวิดีโอนั้น เป็นการตัดสินใจที่รอบคอบแล้ว ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้ คุณไม่ จําเป็นต้องมาพูดกับฉันอีก ฉันตัดสินใจไปแล้ว ไม่สามารถ
ฝ่ายตรงข้าม จูเก๋อหลิวเฟิงที่โดนตัดสายไปโดยฉับพลัน ก็ทั้ง โมโหทั้งจนปัญญาในทันที

แต่สิ่งหนึ่ง หลังจากวางสายก็ไม่ได้คิดอะไรถึงเรื่องนี้อีก ลุกขึ้น อุ้มลูกที่ส่งเสียงอ้อแอ้ๆอยู่ในเปลเด็ก ยิ้มเบาๆและพูด

“เด็กน้อย หิวรึยัง? แม่พาหนูกลับบ้านไปป้อนนมดีไหม?”

เธออุ้มลูกขึ้นมาและเดินไปในบ้าน แต่กลับมองไม่เห็นที่บนระเบียงนอกบ้านชั้นสอง ชายหนุ่มยืน อยู่ตรงนั้น ดวงตาคู่นั้นมองไปที่เธออย่างลึกซึ้ง แฝงไว้ด้วยความ รู้สึก

กลางคืน คุณยายพาอานอานมาหาจิ้งจื้อน้อย

เนื่องจากมาแล้ว ก็ต้องอยู่ทานข้าวเย็นอยู่แล้ว

คนในครอบครัวมีความสุข ตอนกลางคืนลู่วิ่งเซินยังต้องมีการ วิดีโอประชุม ดังนั้นพอทานข้าวเสร็จ ก็ไปโทรศัพท์ที่ห้องหนังสือ แล้ว

คุณยายและจิ่งหนิงและยังมีอานอานนั่งอยู่ที่ลานบ้านคุยกัน เรื่อยเปื่อย

ไม่รู้ยังไง ถึงคุยมาถึงเรื่องของตระกูลเก่อ

คุณยายมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมายลึก ซึ้ง “หนิงหนิง เรื่องนี้เธอทำดีมาก ตระกูลของพวกเราแม้ว่าจะไม่ได้มีรากฐานที่มั่นคงเท่าตระกูลเก่อ แต่ว่ากิ่งก้านใบไม้ของ ตระกูลเก่อมีอยู่ทั่วทุกสารทิศ ไม่สามารถควบคุมได้ง่ายขนาด นั้น ยิ่งกว่านั้น……..

เธอหยุดไปพักหนึ่ง ถอนหายใจออกมา “ตึกที่ไม้ค้ำเอาไว้ ยาก สมัยใหม่แล้ว ตระกูลเก่อยังอยากจะรักษาประเพณีแบบ เดิมไว้ แต่กลับไม่ยอมละทิ้งการแสวงหาอำนาจและความร่ำรวย เป็นเรื่องที่ขัดแย้งในตัวมันเอง หากให้ตัวเองเข้าไปในระลอก คลื่นน้ำนั้น คงเป็นเพียงความพยายามที่สูญเปล่า”

จิ่งหนึ่งยิ้ม “คุณยายพูดถูก ฉันก็คิดแบบนี้เหมือนกัน”

ในตอนนั้นเอง ลู่วิ่งเซินก็เดินออกมา

“คุณยาย ทำไมพวกคุณยังไม่ไปอีก? เมื่อคุณตาโทรมา เร่ง ให้พวกคุณกลับไปแล้ว!”

คุณยายมองค้อนไปที่เขา “เร่งอะไรกัน? ฉันยังดูเหลนฉันไม่ พอเลย!”

จิ่งหนึ่งมองเวลาแล้ว พูดอย่างยิ้มๆว่า “คุณย่า ดึกแล้วจริงๆ แม่เคยชินกับการนอนเร็ว หากยังไม่กลับแค่กลัวว่าจะดึกแล้ว

จริงๆ”

คุณย่าเห็นเธอพูดแบบนี้ ถึงไม่ได้ปฏิเสธอีก

คนขับรถของตัวเองขับรถมา ทั้งสองคนขึ้นรถและก็จากไป ลู่วิ่งเซินไปส่งพวกเขาด้วยตัวเอง ถึงค่อยหันกลับมา ยึดเอว ของจิ่งหนิงไว้
“เมื่อกี้คุยอะไรกับพวกคุณย่า?”

วิ่งหนึ่งยิ้มเล็กน้อย ไม่มีอะไร ก็เรื่องของตระกูลจูเก่อ

“อือ”

ชายหนุ่มส่งเสียงฮือออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

ฝ่ามือใหญ่ลูบไปอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ หลังของจิ้งหนิงนิ่งไม่ไหวติง ใบหน้าเล็กฉาบไปด้วยสีแดง “อย่า นี่อยู่ข้างนอกนะ!”

“งั้นพวกเรากลับไปห้องนอน

“อย่า……อ๊ะ!”

พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกอุ้มขึ้นมา เดินไปทางห้องนอน

“ลูก…….……..

“ลูกมีคนรับใช้ดูอยู่ ไม่เป็นปัญหา”

“ลู่จิงเซิน อ๊ะ! อย่ากัด………

ทั้งห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุข

และในเวลานั้น อีกทางด้านหนึ่ง

ถังลั่วเหยานั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์แต่งหน้า นั่งมองตัวเองใน กระจกอย่างเงียบๆ จากงดงามและสุภาพเปลี่ยนเล็กน้อยเป็น งดงามจับใจผู้คน
คืนนี้เธอต้องเข้าร่วมกิจกรรมหนึ่ง

แต่กิจกรรมนี้ เป็นงานปาร์ตี้เล็กๆ ที่ทันสมัยของอุตสาหกรรม

บันเทิงที่แฝงด้วยเงินทองมากมาย กลุ่มดารามากมายมารวมตัวกันอย่างไม่ต้องนัดหมาย ผู้

อาวุโสของแต่ละสายอาชีพพากันมาเข้าร่วม

ทั้งนักออกแบบชื่อดัง ผู้กำกับ ไปจนกระทั่งนักลงทุนที่โด่งดัง เพียงเดินไปรอบๆก็สามารถเจอได้ไม่น้อย

เรียกว่าการประชุมวงการธุรกิจครั้งใหญ่

ในทํานองเดียวกัน การยินยอมในการเข้าก็สูงมากเช่นกัน อย่างแรก ฐานะทางสังคมต้องมีเกียรติสูงแน่นอน

เช่นเดียวกับดารา มีผลงานที่น่ายอมรับไม่เท่าไหร่ หรือว่าได้ กระแสตอบรับไม่มากพอ ก็ไม่ได้รับการยินยอมให้เข้าไปได้

ในสายตาของโลกภายนอกเปล่งประกายละลานตาเหมือนกับ ถังลั่วเหยา หรือว่าผู้อาวุโสโด่งดังหลังจากภาพยนตร์ ในที่นี้ คุณสมบัติยังคงเพียงพอที่จะเข้าไปได้

เงื่อนไขสูงมากแค่คิดก็รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

ดังนั้น งานปาร์ตี้เล็กๆคืนนี้ จึงถูกคนที่รู้รายละเอียดเรียก ว่าการประชุมวงการธุรกิจครั้งใหญ่

แต่โดยทั้งหมดก็รู้งานปาร์ตี้เล็กๆนี้ ใครก็ไม่อยากพลาดที่จะ เข้ามา
ท้ายที่สุด ในกรณีที่เข้าร่วมสำเร็จแล้ว คนที่สามารถสะสมสิ่งที่ เชื่อมกับแหล่งทรัพยากรแค่คิดก็รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

ถังลั่วเหยาก็เหมือนกัน

เธอพยายามมานานขนาดนี้ ไม่ง่ายที่จะมีคุณสมบัติเข้ามาใน นี้ เพื่อให้งานปาร์ตี้เล็กๆครั้งนี้สามารถนำแหล่งทรัพยากรและ เงินทองมาให้เธอได้