บทที่ 485 เธอจะคลอดแล้ว

“มันดึกแล้ว ฉันจะไปแล้ว”

เขาพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืน

เฟิงยี่กลับดึงเขาไว้

“เห้ย จะกลับทำไม? กลับบ้านไปกอดตัวเองร้องไห้อยู่คนเดียว หรอ? มีเหตุผลหน่อยได้ไหม? ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่หรอ? คนเก่าไม่ไปคนใหม่ไม่มา!

เขาพูดจบ ยังส่งสายตามาให้ลู่จึงเป็น “พี่รอง พี่ว่า ใช่ไหม?”

คิดไม่ถึงว่าลู่วิ่งเฟินจะเพียงแค่ตอบออกมาอย่างหน้าได้ อารมณ์ว่า “ฉันไม่มีคนเก่าคนใหม่ ฉันมีแค่คนเดียว”

พูดจบ ยังดึงจิ่งหนิงมาไว้ในอ้อมกอดอีกด้วย

จิ้นเหลียงเฉิงยิ่งเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นในทันที

นี่มาปลอบเขาซะที่ไหน มาอวดความรักแท้ๆ มาแสดงความรักต่อหน้าคนอกหก อย่างไม่กลัวตาย เขาโกรธจนทนไม่ไหว ลุกขึ้นด้วยใบหน้าเมินเฉย เฟิงเห็นดังนั้น รีบมากดเขาไว้

“ฉันว่า นายอย่ามีท่าทีจะเป็นจะตายอย่างนี้ได้ไหม? ไม่ไหว จริงๆ นายไม่ชอบคนใหม่ นายก็ไปแย่งคนเก่ากลับมาสิ!”
จิ้นเหลียงเฉิงจ้องไปที่เขาอย่างโหดเหี้ยม “คนเขาแต่งงานไป แล้ว แย่งอะไรอีก? นายคิดว่าคนอื่นเขาจะอันธพาลเหมือนนาย ยังไง?”

เฟิงโดนด่า ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับเอามือมาลูบคาง “แต่งงานแล้วยังไงหล่ะ? แต่งงานแล้วก็หย่าได้ไม่ใช่หรือไง!

เขาพูด และเดินไปเทชาให้ตัวเองแก้วหนึ่ง ดื่มไปอีกนึง ถึงพูด ต่อว่า “ฉันจะช่วยนายวิเคราะห์นะ นายดูพวกเขาสองคนเป็นการ แต่งงานข้ามชาติ แฟนเก่าของนายคนนั้นก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยมี ประสบการณ์ในการออกต่างประเทศ อยู่ดีๆแต่งงานไปแน่นอน ว่าต้องมีแนวคิดทางวัฒนธรรมที่ไม่สอดคล้องมากมาย นายก ฉวยโอกาสนี้ แสดงการกระทำออกมาดีๆสักหน่อย ดีที่สุดคือการ ที่ทำอะไรเกี่ยวกับความประทับใจตอนสมัยมอปลายของพวก นาย ยังไงก็เป็นรักแรก และยังรักมาตั้งนานอีก เลิกมันเลิกกันได้ แต่ความรู้สึกมันไม่ใช่จะบอกว่าไม่มีก็คือไม่มี ไม่ใช่ยังมีอีก ประโยคหนึ่งหรอ? แค่เพียงขว้างจอบไปดี ไม่มีกำแพงมุมใดที่ เราขุดไม่ได้ นายรอเธอเปิดใจ ค่อยไปแย่งเธอกลับมาก็ได้ นาย ว่าไง?”

“เฟิง นายไม่ต้องพูดประโยคดีๆเพื่อปลอบใจฉันได้ไหม? หลายคนอื่นนั่นเป็นเรื่องที่ฉันสามารถทำได้ไหม? มีแค่คนที่เป็น โจรแบบนายเท่านั้นแหละที่จะสามารถทำได้!”

ลู่วิ่งเซินยิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย

“นี่คือเหตุผลว่าทำไมจนถึงป่านนี้นายยังหาเมียไม่ได้
กําลังพูด นอกจากนี้ยังตั้งใจโอบวิ่งหนึ่งเข้ามาในอ้อมแขนอีก ท่าทีที่แสดงให้เห็นอย่างเปิดเผย เป็นพิเศษ ยิ่งทำให้คนแค้นใจ

จึงหนินก้อนเขากลับไป

เฟิงตบมือและหัวเราะอย่างเสียงดัง “ใช่ พี่รองมันจะพูด ประโยคที่ยุติธรรมเสมอ”

ต้องรู้ ในตอนแรกถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขาเจอเธอ และแย่งจึง หนึ่งมาจากมือของฉ่จื่อเฟิง

เนื่องจากความนิยมของเธอแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้จะไปอยู่ในมือ ของใคร?

จิ้นเหลียงเฉิงขบฟัน กันฟัดและพูดว่า “แซ่ลู่ นายอย่ามั่นใจ มากเกินไป! ฉันว่าเป็นเพราะสาวน้อยคนนี้อายุยังน้อย ใสซื่อ บริสุทธิ์เลยโดนนายหลอก ระวังวันไหนที่เธอตาสว่าง ถึงวันนั้น นายอย่ามาร้องไห้กับฉันก็แล้วกัน!”

ลู่วิ่งเซินส่งเสียงต่ำออกมา “นายนี่มันคิดมากไปแล้ว พวกเรา สองคนเซ็นต์สัญญากันไว้ตลอดชีวิตแล้ว ไม่มีทางที่ใครจะมาจับ เราแยกออกจากกันได้ ใช่ไหมครับภรรยา

ทั้งหนึ่งเม้มปากยิ้มน้อยๆ พยักหน้า

จิ้นเหลียงเฉิงโมโหยิ่งกว่าเดิมทันที พูดออกมาเสียงดัง “ใคร พาพวกเขามา มาแสดงความรักกันไปทั่วอยู่ที่นี่! รีบพาพวกเขา ไปๆ”

ท่าทีของเขาในตอนนี้ แม้แต่เพิ่งที่นั่งไม่พูดอยู่ข้างๆมาตลอดยังอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมา

แต่พอหลังจากเสียงดังเอะอะไป สำหรับจิ้นเหลียงเฉิงอาการ อกหักกลับเบาบางลงอยู่ไม่น้อย

จิตใจเหมือนจะเปิดกว้างขึ้นอยู่ไม่น้อย

เห็นสีหน้าของเขากลับมาดีขึ้น พวกเราก็ไม่ต้องการจะไป สะกิดแผลของเขา ไม่ไปยุ่งกับปัญหานี้อีก

ถึงอย่างไร เรื่องของความรู้สึก ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องเป็นตัวเอง ที่เป็นคนจัดการตัวเองที่เป็นคนเรียนรู้เข้าใจ ทุกคนปลอบใจไป ก็เท่านั้น

ระหว่างคู่รักคบๆเลิกๆล้วนเป็นเรื่องธรรมดา ในตอนที่อยู่ด้วย กันก็ควรจะเห็นคุณค่า ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆแล้ว ก็พูดได้ เพียงแค่ว่าไม่มีโชคชะตาร่วมกัน

จะให้พวกเขาไปทำให้คู่สามีภรรยาที่รักกันแยกออกจากกัน พวกเขาคงทําไม่ได้

เพิ่งเห็นเขาไม่ค่อยมีชีวิตชีวา เทน้ำชา และพูดว่า “เอาหล่ะ เอาหล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราจะไม่พูดเรื่องที่ทำให้เสียใจ แล้ว วันนี้เป็นวันเกิดคุณพ่อ พวกเรามาดื่มด้วยกัน หวังว่าทุกคน จะรักใคร่ปรองดอง สมปรารถนาในทุกๆอย่าง

คําพูดของเขา ทําให้คนสองสามคนหัวเราะออกมา

หัวใจที่มืดครึ้มของเขาก็ผ่อนคลายลงไปเล็กน้อย ยกแก้วขึ้น
เสียงชนแก้วที่ไพเราะดังขึ้น ทุกคนดื่มชาในแก้วจนเกลี้ยง

คนกลุ่มนี้ไม่ได้อยู่ที่ร้านซานานนัก

ถึงอย่างไรแม้งานเลี้ยงจะเลิกราไปแล้ว แต่ยังมีแขกไม่น้อยที่ ยังอยู่

ในฐานะพี่น้องตระกูลฟูที่เป็นเจ้าภาพไม่สามารถหายไปจาก

งานนานเกินไป

จิ้นเหลียงเฉิงเองก็ต้องการพื้นที่สำหรับอยู่กับตัวเองเงียบๆสัก พัก คนกลุ่มนั้นจึงบอกลา แต่ละคนก็ออกไป

ลูกของจิ้งหนึ่งเกิดในวันไหว้บ๊ะจ่างพอดี

เดิมที่ยังห่างจากวันกำหนดคลอดอีกหลายวัน จิ้งหนึ่งไม่ชอบ กลิ่นในโรงพยาบาล ถึงแม้ว่าจะจองห้องคลอดระดับสูงไว้โดย เฉพาะ แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าอยู่ไม่ค่อยสบายอยู่ดี

ดังนั้นตอนนั้นเลยไม่ได้ไปโรงพยาบาลล่วงหน้า

แต่อยู่ที่บ้านตลอด คิดว่าจะรอถึงก่อนวันนัดคลอดสองสามวัน ค่อยเข้าไป

คาดไม่ถึงว่า ล่วงหน้าก่อนครึ่งเดือนเต็มๆ บอกจะคลอดก็

คลอดเลย

เช้าวันนั้น เธอเจ็บจนเหงื่อเต็มไปหมดทั้งหัว จึงเป็นเห็น สถานการณ์ไม่ดี ก็รีบโทรไป โรงพยาบาลทันที หลังจากนั้นก็ตื่น และพาเธอไปโรงพยาบาล
เข้าโรงพยาบาลไป หลังจากหมอตรวจดู ก็พบว่าน้ำคร่ำแตก แล้ว

ไม่รู้ว่าแตกตั้งแต่ตอนไหน สถานการณ์อันตราย พิจารณาไม่ ง่ายนัก แผนการเดิมที่นัดคลอดไว้หยุดชะงักไปทันที ตอนนี้ทำได้ เพียงผ่าคลอดเท่านั้น

ใบหน้าของจึงเป็นตึงเครียด ทั้งร่างกายเหมือนอยู่ในที่ความ กดอากาศต่า

จึงหนิงกลับใจเย็น ถึงแม้ว่าจะเจ็บท้องอยู่ แต่ตัวเองรู้ว่ากำลัง เกิดอะไรขึ้น สั่งให้ชายหนุ่มเซ็นต์เอกสารยอมรับการผ่าตัด

หลังจากนั้นก็กำชับให้เขาจำไว้ว่าให้กลับบ้านไปเอาของที่ ต้องใช้หลังคลอดที่ก่อนหน้านี้เตรียมไว้

ลู่วิ่งเซินตอบเป็นอย่างๆไป มองเห็นท่าทีของเธอที่ปวดท้องจน

หน้าซีด ปวดร้าวหัวใจอย่างมาก

วิ่งหนึ่งก็กำชับเขาอีกว่าอย่าบอกเรื่องจริงกับพวกคุณย่า ให้ บอกว่าปวดท้อง ต้องคลอดก่อนกําหนด

ถ้าให้พวกเขารู้ว่าน้ำคร่ำแตก พวกเขาจะต้องเป็นกังวลอย่าง แน่นอน

ชายหนุ่มทำหน้าบึง แต่ก็ตอบรับทั้งหมด

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จ เธอถึงให้คนเข็นเธอเข้าไปในห้อง คลอด
การผ่าคลอดมีเงื่อนไขเยอะมากกว่าการคลอดธรรมชาติ คือ ไม่อนุญาตให้คนในครอบครัวเข้าไป

ดังนั้นลู่วิ่งเซินจึงทำได้เพียงรออยู่ด้านนอก

ดนตระกูลมาถึงไวมาก คนกลุ่มนึงกำลังรีบร้อนอยู่ มันยาก ล่ามากมากสําหรับคุณยายและคุณตาที่อายุมากขนาดนั้นแล้ว ปกติเดินช้ามาก วันนี้แข็งแกร่งเหมือนตอนเดินที่เท้ามีลมออกมา

พอเข้ามา ก็ถามทันที “เป็นยังไง? สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? ลู่วิ่งเซินตอบอย่างเสียงต่ำ “เพิ่งจะเข็นเข้าไป

“ทำไมอยู่ดีๆถึงคลอดก่อนหล่ะ? การตรวจก่อนคลอดไม่ใช่ดี ทั้งหมดหรอ?” คุณตาถามอย่างรีบร้อน

คุณยายมองค้อนเขาไปหนึ่งที่ “คุณถามเขาเขารู้ที่ไหน? ผู้

หญิงจะคลอดลูกก็ไม่ใช่ว่าจะเลือกเวลาได้