บทที่ 475 หึงหวงอย่างแรง

สีหน้าของลู่วิ่งเซินกลับยังคงดูไม่ดีมากๆ

เขาไม่ตอบกลับ และไม่พูดไม่จา

วิ่งหนึ่งทำปากอย่างน้อยอกน้อยใจ “คุณเองที่ไม่ได้ปกป้อง ฉันดีๆ แล้วคุณยังจะโกรธอีก? ”

คิ้วเข้มของชายหนุ่มเลิกขึ้น

สักพัก ก็พูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉันเองก็ผิด ไม่ควรให้คุณรอที่ นั่นคนเดียว แต่คุณก็ไม่ควรช่วยเขา

จิ่งหนึ่งถึงจะพูดไม่ออก

แล้วจึงอธิบายด้วยความใจเย็น “ทักษะของเขาดีมาก คุณมอง เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เมื่อฉันยังไม่ใช่คู่แข่งของเขา เลย หรือว่าคุณไม่อยากรู้หรอว่าคนที่เก่งขนาดนี้คือใครกันแน่?

ลู่จึงเป็นกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย สายตามองคนที่นอนอยู่ ด้านหลังผ่านกระจกหลัง

คอเสื้อที่เปิดค่อนข้างกว้างถูกย้อมด้วยคราบเลือดที่สะดุดตา นัยน์ตาลุ่มลึกเล็กน้อย

“ลู่จิ่งเซิน พวกเราก็ช่วยเขาได้ไหม? ขอร้องเถอะ”

สายตาของผู้ชายจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ สีหน้าดูเรียบนิ่ง เล็กน้อย
“เพื่อผู้ชายคนอื่น มาขอร้องผม?

จิ่งหนึ่งถึงกับพูดไม่ออกทันที

“คุณคิดไปไกลถึงไหนแล้ว? ฉันรู้สึกว่า คนๆ นี้ลึกลับจริงๆ ดัง นั้นถึงอยากจะทำความรู้จักเขามากหน่อยเท่านั้น”

ชายหนุ่มจับจ้องไปที่เธอเพียงตาเดียว “ทำความรู้จักเขามาก หน่อย? ”

“อืม”

จิ้งหนึ่งพยักหน้าเหมือนไก่ตัวน้อยที่กำลังแทะข้าวสารกิน กลัว

ว่าเขาไม่เชื่อ

ลู่วิ่งเซินหัวเราะ “เหอะ! ” อย่างเย็นชา

เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ทั้งรถเคล้าด้วยบรรยากาศที่เลือดเย็น แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจของเขา

จิ่งหนิงทําแก้มป่อง

คนๆ นี้….อยู่ดีๆ นี่โกรธอะไรอยู่?

ผ่านไปสักพัก เธอครุ่นคิด แล้วมองเขาอีกครั้ง จู่ๆ ก็ขยับไป

ใกล้ แล้วหอมแก้มเขาหนึ่งที่

ชายหนุ่มทำหน้าจับตัวเป็นก้อน เธอกระตุกมุมปาก แล้วประกบจูบบนริมฝีปากเขา ลู่วิ่งเซินพร่ำบ่นด้วยเสียงต่ำ “นั่งดีๆ อย่าขยับไปเรื่อย
“ไม่ ฉันจะจูบคุณ”

พูดจบ ก็ขยับไปใกล้อีก ชายหนุ่มกดเรือนร่างของเธอไว้ แล้ว บีบบังคับให้เธอนั่งบนที่นั่งของตัวเอง

จึงหนิงถูกเขากดไว้ แล้วขยับไม่ได้ เธอทำแก้มป่องอย่างไม่ พอใจ แล้วพูดด้วยความขุ่นเคือง “คุณเป็นอะไรไป! อยู่ดีๆ ก็ โกรธ ไม่บอกเหตุผล แล้วจะให้ฉันเดาจากไหน? ”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วคมขึ้น ใช้หางตาปรายตามองเห็นเธอที่กำลัง ขุ่นเคืองใจ ภายใต้ดวงตาเปล่งประกายยิ้มที่ลุ่มลึก

ทว่าเขายังคงไม่พูดไม่จา จับมือเธอไว้แน่นๆ ไม่นาน รถก็ขับ กลับไปที่วิลล่าเฟิงเฉียว

จิ่งหนิงลงจากรถ แล้วลู่วิ่งเซินก็กระโดดลงมาตาม

เธอเปิดประตูรถด้านหลัง แล้วเห็นผู้ชายที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ บนเบาะที่นั่ง จึงผลักไหล่ของเขา “นี่ ตื่นสิ! ”

ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ตอบสนองใดๆ

จิ่งหนึ่งขมวดคิ้ว แล้วหันไปพูดกับลู่วิ่งเซิน “เขาสลบไปแบบนี้ ตอนนี้ไปทิ้งเขาไว้ที่อื่นก็ไม่ปลอดภัย ไม่งั้นก็พาเข้าไป……

ครั้งนี้ จึงเป็นกลับไม่ได้คัดค้านใดๆ

แล้วเอาคนออกจากรถ พลางแบกไปถึงตรงหน้าประตูวิลล่า แล้วเปิดประตู จากนั้นก็พาคนเข้าไป

จึงหนิงพลันเทน้ำร้อน ตอนนี้คือช่วงตรุษจีน เพราะว่าช่วงนี้ส่วนมากทั้งสองคนพักอาศัยอยู่ที่บ้านเก่า ทางนี้ปล่อยคนให้อยู่ก็ ไม่มีอะไรทำ ด้วยเหตุนี้จึงให้พวกเขาหยุด ให้พวกเขากลับไป ฉลองตรุษจีน

เพราะว่าเป็นแบบนี้ ตอนนี้ในบ้าน นอกจากจึงเป็นและวิ่ง หนิงแล้ว กลับไม่มีใครเลย

ทว่ายังดีที่บ้านไม่มีใคร แต่ยาสามัญประจำบ้านก็ยังมี

จึงหนิงไปค้นกล่องยาสามัญประจำบ้าน แล้วเอาผ้าแห้ง จาก นั้นก็เอามาเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของเขา

ใบหน้าซูบผอมและซีดเซียวค่อยๆ เผยให้เห็น

ใบหน้านั้นถือว่าเป็น ใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่าผ่าเผย คิ้ว ทรงสวย จมูกสูงชันและริมฝีปากบาง ต่อให้สลบไป ทั้งตัวของ เขายังคงเผยความอ่อนโยนและเสน่ห์ออกมา

มิน่า สถานการณ์ที่คับขันอย่างนั้น คนๆ นี้ยังมีกะจิตกะใจมา

ขอโทษเธอ

จิ่งหนึ่งอดกระตุกมุมปากไม่ได้ แล้วยื่นมือไปถอดเสื้อของเขา ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างตลอด เปลือกตากระตุกทันที

“คุณทําอะไร? ”

วิ่งหนึ่งตอบกลับอย่างเป็นธรรมชาติ “ถอดเสื้อให้เขาได้ ลู่วิ่งเซ็นทำสีหน้าที่หม่นหมอง “ไม่ได้! ”

จึงหนังนิ่งงัน แล้วเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ “ไม่ถอดเสื้อแล้วจะทายาได้ยังไง? ”

ลู่วิ่งเซินขมวดคิ้ว แล้วมองผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความ รังเกียจ สุดท้ายก็แค่นเสียงเย็นชา

แล้วแย่งกล่องยาในมือของเธอไป พร้อมพูดด้วยเสียงเรียบ “ต้องทำยังไง? คุณบอกผม ผมทำเอง! ”

จึงหนิงตะลึงงันไปสักพัก แล้วเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเขา ภายในใจแอบคาดเดา จึงอดไม่ได้ที่จะเม้มปากหัวเราะขึ้น ลู่วิ่งเงินทำสีหน้าที่เกร็ง แล้วหันไปขึงตามองเธออย่างโหด

เหี้ยม

วิ่งหนึ่งยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาน่ารัก จึงยื่นมือไปโอบเอวของ เขา แล้วหอมแก้มของเขาหนึ่งที่

“คิดอะไรอยู่? ตอนนี้เขาคือผู้ป่วยในสายตาของฉัน หมอถอด

เสื้อให้ผู้ป่วย ไม่ใช่เป็นเรื่องธรรมดาหรือไง? ”

จึงเป็นก้มหน้ามองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด สีหน้ายังคงดูแย่

“แต่เขาก็คือผู้ชายคนหนึ่ง”

จิ่งหนิงกะพริบตา

“หมอคนอื่นผมไม่สน แค่คุณไม่ได้”

เขาทำท่าทางดื้อดึง ไม่ยอมให้คนอื่นแสดงความเห็นใดๆ จึง หนึ่งคลี่ยิ้ม “ได้ งั้นฟังคุณ”

ยากมากที่เธอจะเชื่อฟังและทำตาม ทำให้สีหน้าของชายหนุ่มดีขึ้น แล้วก้มหน้าประกบจูบเธอหนึ่งที แล้วตบเอวของเธอ

“ไปยืนตรงนั้น ควรทำยังไง คุณก็คอยสอนอยู่ข้างๆ ก็พอ”

“ได้”

จิ่งหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ แล้วให้เขาถอดเสื้อของฝ่ายตรงข้ามก่อน จากนั้นก็ใช้แอลกอฮอล์ล้างบาดแผล แล้วทายา

ลู่จิ่งเซินเป็นคนที่ฉลาด จึงฝึกอะไรได้เร็ว รวมไปถึง ประสบการณ์ชีวิต ในหลายปีมานี้ สำหรับการทำแผลภายนอก จริงๆ ก็ชินมือไปแล้ว

ผ่านไปไม่นาน จึงช่วยฝ่ายตรงข้ามทำแผลจนเสร็จ

จิ่งหนิงก็ได้ตรวจร่างกายให้เขา ถึงแม้ ณ ตอนนี้จะสังเกตเห็น แค่แผลภายนอก ทว่าก็ต้องมีตกหล่นบางอย่างอยู่แล้ว

จนกว่าเธอแน่ใจว่าไม่มีแผลที่อื่น ถึงจะรู้สึกสบายใจ

จากนั้นก็เอายาแก้อักเสบหนึ่งเม็ดป้อนเขา แล้วบอกลู่นิ่งเซ็น “ให้เขานอนพักก่อนเถอะ พรุ่งนี้รอเขาฟื้นค่อยว่ากัน

ลู่วิ่งเซินพยักหน้า แล้วย้ายเขาไปที่ห้องนอนรับแขก หลังจากที่ วางเขาไว้ตรงนั้นแล้วแน่ใจว่าไม่มีอะไรแล้ว ทั้งสองถึงจะกลับ ห้องไปพักผ่อน

วันที่สอง จึงหนิงตื่นสายหน่อย พอลงจากชั้นบนก็เห็นอาหาร เช้าวางไว้บนโต๊ะแล้ว ลู่วิ่งเซินเพิ่งจะออกกำลังเสร็จแล้วกลับมา จากด้านนอก
พอเห็นเธอ เขาก็เอาผ้าวางทาบบนโซฟา แล้วพูดขึ้น “กินข้าว ก่อนเถอะ”

จิ่งหนึ่งพยักหน้า อาหารเช้าน่าจะเป็นบ้านเก่าที่ส่งมาแต่เช้า จิ่งหนึ่งกินออกว่าเป็นอาหารที่ป้าหลี่ เธอจึงกินไปด้วยแล้วเอ่ย ชม “ฝีมือของป้าหลี่ยังคงดีเหมือนเดิม ช่วงนี้ฉันถูกเธอเลี้ยงจน อ้วนขึ้นแล้ว”

ลู่วิ่งเซินมองเธอเพียงพริบตา “ชอบกินก็กินเยอะหน่อย”

พูดไป ก็ตักโจ๊กครึ่งถ้วย ให้เธอ

จิ่งหนิงกินครึ่งถ้วยนั้นเสร็จ แล้วกินไม่ลงอีก จากนั้นก็นั่งลูบ ท้องอยู่ตรงนั้น

ลู่จิ่งเซินเห็น ถึงจะพูดขึ้น “คนๆ นั้นฟื้นแล้ว คุณจะไปดูเขา หน่อยไหม? ”

จิ่งหนิงตะลึงงัน แล้วได้สติกลับมา “ฟื้นแล้ว? ”

“อืม”

“ฉันไปดูหน่อย”

เธอลุกขึ้น แล้วครุ่นคิด จากนั้นก็กลับไปใส่อาหารในถ้วย หน่อย แล้วถึงจะเดินไปที่ห้องนอนรองรับแขก

ห้องนอนแขกอยู่ชั้นสาม พอเข้าประตู ก็สังเกตเห็นคนๆ นั้นฟื้น แล้วจริงๆ และกำลังนั่งอยู่บนเตียง แล้วมองทิวทัศน์สีเขียวนอก หน้าต่างอย่างเหม่อลอย
พอได้ยินเสียงฝีเท้า เขาถึงจะหันหน้ากลับไป ตอนที่เห็นชาย หนุ่มคู่หนึ่งยืนอยู่ตรงประตู จึงสะดุ้งตกใจเล็กน้อย

“คุณฟื้นแล้วหรอ! รู้สึกเป็นยังไงบ้าง? มีที่ไหนไม่สบายบ้าง? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ