บทที่ 469 โผสู่อ้อมกอด

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบลง จิ่งหนึ่งก้มหน้าก้มตากิน อาหารโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ไม่มีการแสดงออก ใดๆบน สีหน้า

ผ่านไปสักพักเธอจึงวางซ้อนลงแล้วพูดว่า “ฉันกินอิ่มแล้วค่ะ

พวกคุณค่อยๆกินนะคะ

เมื่อพูดจบก็เตรียมตัวลุกจากไป

แต่ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งเข้ามาคว้าเธอเอาไว้ จึงเป็นวาง ตะเกียบลงแล้วพูดขึ้นว่า “ผมไปด้วย

จิ่งหนิงเลิกคิ้วขึ้น

เซเชียงหลิงที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนหน้านี้เธอยังอยู่กับการดูแล พวกเขาทั้งสองคนเธอจึงไม่ค่อยได้กินอะไรเข้าไป

ตอนนี้เจ้าของบ้านทั้งสองคนลุกออกไปแล้ว เธอถือชามข้าวไว้ ในมือจะกินต่อก็ไม่ได้ไม่กินก็ไม่ได้

จึงหนิงยิ้มแล้วบอกว่า “ขอโทษด้วยนะคะคุณเซ่คุณเสียเวลา ตั้งครึ่งวันไม่มีแม้แต่เวลาจะกินข้าว แต่ตอนนี้ฉันท้องแล้วก็รู้สึก เหนื่อยอ่อนง่ายกว่าเดิม ขออนุญาตให้พี่ชายของคุณส่งฉันขึ้นไป พักผ่อนเสียก่อน คุณไม่รังเกียจที่จะกินข้าวอยู่คนเดียวที่นี่ใช่ไหม คะ?”
เซ่เซียงหลิงฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ไม่รังเกียจค่ะ”

“งั้นก็ดีค่ะ”

จิ่งหนึ่งหันหลังกำลังจะเดินไป ลู่วิ่งเซินเข้ามาพยุงเธอขึ้นไปบน ห้องนอนชั้นบน

เมื่อเข้าไปในห้องจิ้งหนิงก็ไม่ปิดบังอีกต่อไป “ฉันไม่ชอบเธอ” ลู่วิ่งเซ็นยิ้มออกมาแล้วพยุงเธอขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะพูด ออกมาว่า “ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน”

จิ่งหนิงเงยหน้ามองเขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น

“ลูกพี่ลูกน้องของคุณคนนี้มีเล่ห์เหลี่ยมมากจริงๆถ้าไม่ใช่ เพราะเห็นแก่หน้าคุณย่าและแม่ของคุณ ฉันก็คงไม่ต้อนรับเธอ หรอก”

ลู่วิ่งเป็นพึมพำออกมาว่า

“พวกเราไล่เธอกลับไปดีไหม?”

จิ่งหนิง

เธอครุ่นคิดอยู่ 2 วินาทีก่อนจะโบกมือด้วยความรำคาญ

“ช่างมันเถอะค่ะ ถ้าจะตีหมาก็ต้องดูเจ้าของด้วย แม้ว่า คุณนายอาจจะไม่พูดอะไร แต่ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูที่บ้านเธอ ก็คงจะ มีคนบอกว่าพวกเรารังแกเธอ ดีไม่ดีอาจจะมีคนมาพูดจาถากถาง มันก็ไม่ดีเท่าไหร่นัก

ลู่วิ่งเซินหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะนั่งยองๆตรงหน้าเธอแล้วช่วยเธอถอดรองเท้า

จากนั้นเอนกายเธอจึงไปที่เตียง ก้มลงจูบหน้าผากแล้วพูดว่า “ก็แค่วันนี้เท่านั้นแหละครับจะไม่มีครั้งหน้าอีกต่อไปแล้ว บอกกับ เธอว่าไม่มีใครอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้อยู่สองสามครั้งก็คงไม่มาอีก

จิ่งหนึ่งพยักหน้าแล้วหลับตาลง

“ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ขอนอนก่อนนะคะ

“ครับ คุณนอนเถอะ ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเอง”

“ค่ะ”

จิ่งหนึ่งหลับตาลงนอนอย่างรวดเร็ว โดยมีลู่วิ่งเซินกุมมือเธอ เอาไว้จนกระทั่งเธอหลับ จึงนำมือเธอใส่เข้าไปในผ้าห่มแล้วลุก

จากไป

เขาไม่ได้เดินลงไปด้านล่างแต่กลับเข้าไปในห้องหนังสือ

หลังจากที่เลือกหนังสืออยู่บนชั้นสักพักท้ายที่สุดเขาก็หยิบ หนังสือประวัติศาสตร์ตะวันตกออกมา

เมื่อเดินออกมาจากห้องหนังสือ เขาก็เห็นร่างหนึ่งย่องเข้ามา

จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“พี่คะ พี่สะใภ้หลับไปแล้วเหรอ?

ไม่มีการแสดงออก ใดๆจากสีหน้า เขามองไปยังเซ่เซียงหลิง แล้วพบว่าในมือเธอมีถ้วยซุปหรือชาก็ไม่รู้อยู่ในมือ
ช่วยเธอถอดรองเท้า

จากนั้นเอนกายเธอจึงไปที่เตียง ก้มลงจูบหน้าผากแล้วพูดว่า “ก็แค่วันนี้เท่านั้นแหละครับจะไม่มีครั้งหน้าอีกต่อไปแล้ว บอกกับ เธอว่าไม่มีใครอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้อยู่สองสามครั้งก็คงไม่มาอีก

จิ่งหนึ่งพยักหน้าแล้วหลับตาลง

“ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ขอนอนก่อนนะคะ

“ครับ คุณนอนเถอะ ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเอง”

“ค่ะ”

จิ่งหนึ่งหลับตาลงนอนอย่างรวดเร็ว โดยมีลู่วิ่งเซินกุมมือเธอ เอาไว้จนกระทั่งเธอหลับ จึงนำมือเธอใส่เข้าไปในผ้าห่มแล้วลุก

จากไป

เขาไม่ได้เดินลงไปด้านล่างแต่กลับเข้าไปในห้องหนังสือ

หลังจากที่เลือกหนังสืออยู่บนชั้นสักพักท้ายที่สุดเขาก็หยิบ หนังสือประวัติศาสตร์ตะวันตกออกมา

เมื่อเดินออกมาจากห้องหนังสือ เขาก็เห็นร่างหนึ่งย่องเข้ามา

จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“พี่คะ พี่สะใภ้หลับไปแล้วเหรอ?

ไม่มีการแสดงออก ใดๆจากสีหน้า เขามองไปยังเซ่เซียงหลิง แล้วพบว่าในมือเธอมีถ้วยซุปหรือชาก็ไม่รู้อยู่ในมือ
ลู่วิ่งเซินหรี่ตามองไปยังชามซุปที่อยู่ในมือเธอ สายตาของเขา แฝงไปด้วยความเยือกเย็น

“ในเมื่อรู้ว่าอากาศเริ่มเย็นแล้วคุณจะทำอาหารพวกนั้นมา ทำไม แล้วตอนนี้ก็ทำซุปร้อนๆมาให้ผมอีก คุณว่างมากหรือไง?” ใครก็ตามที่รู้จักลู่วิ่งเซินก็จะรู้ว่าเขานั้นจะพูดจาตรงไปตรงมา

ไม่เคยอ้อมค้อม

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดตรงแบบนี้

คําพูดของเขาช่างเยือกเย็นและทำให้คนฟังรู้สึกอึดอัดใจ

เป็นครั้งแรกที่เซ่เซียงหลิงถูกคนอื่นตำหนิต่อหน้าตรงๆแบบนี้ หน้าของเธอไม่อาจเก็บเอาไว้ได้อีกต่อไป

“พี่คะ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจฉันแค่คิดว่าอยากจะทำให้ดี กว่านี้ฉัน…….

ท่าทางอันตื่นตระหนกของเธอและนอบน้อมถ่อมตน ราวกับ กระต่ายขาวตัวน้อยที่ทำอะไรผิด

แม้ว่าเซ่เซียงหลิงอาจจะไม่ใช่หญิงสาวที่งดงาม

งามมาก แต่หาก

อยู่ในฝูงชนเธอก็นับว่างดงามไม่แพ้ใคร

โดยเฉพาะอย่างยิ่งความอ่อนโยนของเธอ เป็นภาพลักษณ์ที่ผู้ ชายหลายๆคนชื่นชอบ

บรรยากาศเช่นนี้หากเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นๆกลัวว่าคงจะทน ไม่ได้และไม่กล้าจะต่อว่าเธออีกต่อไป
ในทางกลับกันคงจะเข้ามาปลอบโยนเธอและโทษที่ตัวเอง พูดจาตรงเกินไป

แต่ว่าผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้กลับมองเธออย่าง

เฉยเมยเขาไม่พูดอะไรและเดินผ่านเธอออกไป “จากนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาที่นี่อีก พี่สะใภ้สุขภาพร่างกายแข็ง

แรงดีไม่จําเป็นต้องให้คุณมาเสียเวลาดูแล”

ร่างกายของเซ่เซียงหลิงสะดุ้งเล็กน้อย

เมื่อพบว่าเขากำลังจะเดินจากไป เธอก็กัดฟันจากนั้นวางซุป ในมือลง แล้วพุ่งตัวเข้าไปกอดเอวของเขาไว้จากด้านหลัง

“พี่คะ”

วินาทีต่อมาพลังอันมหาศาลก็สะบัดให้เธอออกจากตัว

แต่เธอหรือจะยอมแพ้ รีบร้องไห้และกอดเขาพัวพัน

“พี่คะฉันขอร้องช่วยฉันเถอะ วันนี้ฉันทำได้เพียงหันเข้าหาพี่ เท่านั้นถ้าพี่ไม่ช่วยฉันฉันคงต้องตายลูกเดียว ฉันขอร้องนะคะ”

ลู่จิ่งเซินทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาตะโกนด้วยความโกรธว่า “ปล่อยมือ!

“ไม่ค่ะ ถ้าพี่ไม่ตกลงฉันก็ไม่ปล่อย พี่คะ พี่สะใภ้ท้องได้ 3 เดือนแล้วพี่ก็ยังหนุ่มยังแน่น พอดทนเอาไว้ไม่รู้สึกอึดอัดเหรอ คะ? ให้ฉันช่วยพี่ดีไหมฉันทำได้…….

คำพูดที่ไร้ยางอายเช่นนี้ลู่วิ่งเซ็นแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
ความโมโหที่ระเบิดออกมาจากภายใน เขาสะบัดเธอออกด้วย ใบหน้าบึ้งตึง

เขาหันไปมองผู้หญิงที่ล้มลงกองอยู่บนพื้นแล้วกัดฟันพูดว่า “คุณมาถึงที่นี่เพื่อต้องการเรื่องแค่นี้เหรอ?”

เซ่เซียงหลิงไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่ร้องไห้ ชุดเดรสของเธอที่ สวมใส่มาเมื่อถูกดึงก็ทำให้ขอบเสื้อ ที่เป็นตัววีเปิดออก เผยให้ เห็นผิวขาวอยู่ด้านใน

เส้นเลือดบนหน้าผากของลู่จึงเป็นกระตุกขึ้นมาทันใด ดวงตา ของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและคลื่นไส้

จากนั้นตะโกนออกมาเสียงดังว่า “ป้าหลิว! ”

ป้าหลิวพี่กำลังยุ่งอยู่ในสวนหลังบ้านเธอจึงไม่ได้ยินอะไร เมื่อ ลู่วิ่งเซินเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงก้าวลงบันไดเพื่อไปหา ด้วยตัวเอง

แต่ผู้หญิงที่นั่งกองอยู่บนพื้นก็พยายามลุกขึ้นมาแล้วกอดเขา จากด้านหลังอีกครั้งหนึ่ง

“อย่าไปนะคะพี่ ฉันชอบพี่นะคะ พี่รู้หรือเปล่าว่าฉันรักพี่ขนาด ไหน ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าตัวตนของฉันต่ำต้อยไม่คู่ควรกับคุณ แต่จนกระทั่งคุณแต่งงานฉันจึงได้รู้ว่าคุณไม่สนใจสิ่งเหล่านี้

ผู้หญิงของคุณตอนนี้ตัวตนของเธอสู้ฉันไม่ได้ด้วยซ้ำแต่เธอก็ ยังแต่งงานกับคุณและเป็นผู้หญิงของคุณได้ แล้วทำไมฉันจะไม่

ได้ล่ะ? พี่คะ ฉันขอร้อง เก็บฉันไว้เถอะนะคะ! ฉันจะทำตัวเชื่อฟังที่ทุกอย่าง และจะทำให้มีความสุขมากกว่าพี่สะใภ้แน่นอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ