บทที่ 458 เขาต้องการแล้ว

ลู่วิ่งเซ็นพยักหน้าเข้าใจเล็กน้อย

ดังนั้นจึงหนิงจึงลุกขึ้นยืน เพราะไม่อยากให้เขาทำการกระทำ แบบนั้นแล้ว

“คุณนั่งรออย่างเชื่อฟังไปก่อน เดี๋ยวฉันไปตามหมอสักครู่ ครั้งนี้ จึงเงินไม่ได้ปฏิเสธ

ไม่นานคุณหมอก็มา หลังจากตรวจอาการเสร็จ ก็มั่นใจว่าเป็น ใช้เพราะถูกลมหนาวพัด แต่นับว่าโชคดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก อุณหภูมิไม่นับว่าสูง แค่สามสิบแปดจุดห้าองศาเท่านั้น

เพราะตอนนี้บนร่างกายของเขาบาดเจ็บ ไม่สามารถกินยา ตามอำเภอใจ ด้วยเหตุนี้คุณหมอจึงให้ยาลดไข้ให้กับเขา จาก นั้นสั่งกำชับวิ่งหนึ่ง ในตอนเที่ยงคืน ให้เอาผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดตัว ของเขาเพื่อปรับอุณหภูมิร่างกาย จากนั้นคุณหมอก็จากไป

ดังนั้นในคืนนี้จึงหนิงช่วยเช็ดตัวให้กับเขาอย่างไม่หยุดหย่อนเลย

ลู่วิ่งเซินรักเธอมาก กลัวเธอจะลำบาก เลยจับมือของเธอไว้ และพูดว่า : “ให้ซูมู่มาทำเถอะ คุณไปพักผ่อนได้แล้ว”

จิ่งหนิงส่ายหน้า

ต่อให้ซูมู่เป็นคนละเอียดรอบคอบ แต่ก็เป็นผู้ชาย บางอย่างผู้ชายก็ทำได้ไม่ดี ยิ่งเป็นช่วงเวลาแบบนี้ด้วย เพราะขณะที่เธอ กับลู่วิ่งเซินพักผ่อน ซูมู่กลับกำลังทําธุระอยู่ข้างนอกทั้งวัน ซึ่ง ถือว่านําบากไม่น้อยเลย

แต่สิ่งเหล่านี้เธอไม่เคยพูดออกมา ยิ้มและพูดว่า “ทำไม หรอ? รังเกียจที่ฉันดูแลคุณหรอ?”

ลู่วิ่งเซินรู้ว่าเธอกำลังล้อเล่น ด้วยเหตุนี้เลยไม่คิดมาก แต่ยิ้ม จางๆ และพูดว่า “ผมชอบให้คุณมาดูแลผมบนเตียงมากกว่า”

จิ่งหนิงนิ่งอึ้ง

แล้วจ้องมองเขาอย่างนิ่งเงียบ

“อย่าแม้แต่จะคิด!”

ผู้ชายคนนี้ลามกไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ บาดเจ็บขนาด นี้แล้ว ยังมีเวลาคิดถึงเรื่องแบบนั้นอีก

ลู่วิ่งเซินถูกเธอสบตาด้วยท่าทางเย้ายวนแบบนั้น เดิมทีแค่พูด หยอกเล่น แต่ตอนนี้กลับเริ่มมีความรู้สึกขึ้นแล้ว

เขาหรี่ตาเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงแหบว่า

“ที่รัก”

“ค่ะ?”

“ผมต้องการแล้ว”

จิ่งหนิง : “.….
เมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบ ลู่จิ่งเซินก็จับมือของเธอไว้ แล้วดึงไปวาง บนร่างกายส่วนล่างของตัวเอง

“ที่รัก….”

จิ่งหนึ่งมีใบหน้าแดงเหมือนกับกุ้งมังกรชั่วพริบตา

และบนฝ่ามือก็เริ่มร้อนอุ่นขึ้น ทำให้เธอเริ่มรู้สึกขุ่นเคือง แต่ก็ หมดเรี่ยวแรง

ดังนั้นทำได้เพียงใช้สายตาจ้องมองเขา

“ลู่จิ่งเซิน หยุดเล่นได้แล้ว”

ในตอนนี้ยังไม่ต้องพูดว่าเขายังบาดเจ็บอยู่ แต่ประเด็นคือ ตอนนี้จึงหนิงตั้งท้องอยู่

ช่วงต้นเดือนแรกเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด ไม่สามารถทำ

เรื่องแบบนี้ได้

ลู่วิ่งเซินเองก็รู้เรื่องเหล่านี้ เขายิ้มจางๆและพูดว่า “คุณคิดไป ถึงไหนแล้วหรอ? ผมแค่อยากให้คุณขึ้นมานั่งบนเตียงเป็นเพื่อน ผมหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย แต่ปฏิกิริยาตอบ สนองแบบนี้ของคุณ ทำให้ผมเข้าใจผิดว่าอันที่จริงคุณก็ต้องการ เหมือนกัน”

จึงหนิงเบิกตากว้าง คิดไม่ถึงว่าคำพูดไร้ยางอายแบบนี้จะออก มาจากปากของเขา

เธอโมโหจนโยนผ้าเช็ดตัวทิ้งลงบนตัวของเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า : “ลู่จิ่งเซิน หากพูดยังเล่นอยู่ ฉันไม่ช่วยคุณเช็ด ตัวแล้วนะ!”

ลู่วิ่งเซ็นยิ้มแย้ม เบ้าตาที่ลึกหรี่ตายิ้มแย้มจนกลายเป็นรูป พระจันทร์เสี้ยวแล้ว แต่เขาก็ยังหน้าด้านดึงเธอขึ้นมาบนเตียงอีก

“งั้นคุณก็รีบขึ้นมาสิ หากคุณขึ้นมาผมไม่หยอกคุณเล่นแล้ว”

จิ่งหนิงนิ่งเงียบ

คิดอยากปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารของผู้ชายก็พูด ปฏิเสธไม่ลง

ลู่วิ่งเซินจ้องมองเธอย่างนิ่งเงียบ “ที่รัก ผมแค่อยากโอบกอด คุณเท่านั้นเอง แค่นี้คุณก็ไม่สามารถทำให้ผมสมปรารถนาได้ หรอ?”

ขณะที่พูดก็กระพริบตาอย่างน่าสงสารขึ้น

ติ่งหนิง : “………….

11

ช่างมันเถอะ ตอนอยู่ข้างนอกผู้ชายคนนี้เป็นผู้อำนวยการจอม ป่าเถื่อน แต่ตอนอยู่เบื้องหน้าเธอ บางครั้งก็ทำตัวเหมือนกับเด็ก น้อย และเหมือนกับเธอกำลังทะเลาะกับเด็กอยู่อย่างนั้น

จิ่งหนิงสะบัดมือของเขาออก แล้วมองบน ใส่เขาหนึ่งที : “รอ แบบหนึ่งก่อน”

ขณะที่พูดก็ลุกขึ้นยกกะละมังไปเปลี่ยนน้ำใหม่ แล้วกลับมา วางด้านข้าง จากนั้นก็นั่งลงข้างกายเขา แล้วช่วยเขาเช็ดตัวต่อไป

ลู่จิ้งเซินเองก็รู้ว่าตอนนี้สถานการณ์ของพวกเขาสองคนไม่ สามารถทำเรื่องไม่เหมาะสมเหล่านั้น ดังนั้นการที่วิ่งหนึ่งยอมเขา ขนาดนี้ ถือว่าเขาพึงพอใจมากแล้ว

ดังนั้นเลย โอบกอดเอวของเธอ โดยไม่พูดอะไร แต่ยื่นหัวแนบ ชิดบนตัวของเธอ ขณะเดียวกันก็สูบดมกลิ่นหอมจางๆที่คุ้นเคย แค่นี้ก็ทำให้ร่างกายของเขาผ่อนคลายแล้ว

ถึงแม้เป็นแบบนี้เขาสบายตัว แต่สิ่งหนึ่งไม่สบายตัว

เธอผลักหัวของเขาออก “ลู่วิ่งเงิน คุณอย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ สบายตัว”

แต่ผู้ชายกลับไม่ขยับเขยื้อน

ไม่นานก็มีน้ำเสียงหมดอารมณ์ดังขึ้น “งั้นผมไม่เช็ดตัวแล้ว”

จิ่งหนิงขมวดคิ้ว

“ไม่ได้ คุณยังเป็นไข้อยู่ และหาดไข้ไม่ลดก็ต้องเช็ดตัวตลอด ขณะที่พูดก็ผลักเขาออก

ลู่วิ่งเซินขมวดคิ้ว พร้อมเผยสีหน้าไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็ปล่อย เธอออก แต่สายตาที่มองเธอแฝงไปด้วยสายตาตำหนิ

เมื่อเห็นแบบนี้ จึงหนิงก็หัวเราะทันที

“ใครใช้ให้คุณออกไปตากลมหนาว โดยไม่บอกใครสักคำ ล่ะ? ไม่รู้หรอว่าตัวเองป่วยเป็นอะไรอยู่? โชคดีที่ตอนนี้อาการไม่หนักมาก แต่ก็ยังจะเล่นอีกหรอ? คุณไม่มีสิทธิ์อะไรมาเล่น เข้าใจ ไหม?”

เธอพูดพลาง และสูบจมูกของเขาพลาง

ผู้ชายมีหน้าตาหล่อเหลามาก แถมมีจมูกทั้งโด่งทั้งเรียว เมื่อ ก่อนจึงหนึ่งไม่ได้สังเกต ดังนั้นเลยรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่ สายตาของผู้ชายเริ่มมี สายตาอันตรายขึ้น

“หนิงหนิง”

“อืม?”

“ผมเพิ่งคิดวิธีไม่ทำให้คุณไม่ต้องเสียเวลาเช็ดตัวผม และมี ประสิทธิผลมากกว่าวิธีหนึ่ง”

จิ่งหนิงนิ่งอึ้ง หลังจากดึงสติกลับมา เธอก็เบิกตากว้างด้วย สายตาตกใจขึ้น จากนั้นก็คิดอยากผลักผู้ชายออกไป แต่น้ำเสียง เซ็กซี่ของผู้ชายดังขึ้น

“อย่าขยับ เชื่อฟัง สามีจะทำให้เร็วที่สุดเลย”

จิ่งหนิง : “..

เธอไม่ควรตอบรับขึ้นมาบนเตียงเลย

หลังจากนั้นไม่นาน อาจเป็นเพราะร่างกายบาดเจ็บ หรือเพราะ สมปรารถนา หรือเป็นเพราะร่างกายผ่อนคลาย ผู้ชายจึงนอน หลับสนิท
จึงหนิงเดินออกมาจากห้องน้ำ และเห็นผู้ชายนอนหลับบน เตียงอยู่ เมื่อนึกถึงการกระทำที่ลามกของเขาเมื่อกี้ เธอก็อารมณ์ ขึ้นทันที

เธอคว้าจับหมอนใบหนึ่งไว้คิดอยากโยนใส่เขา แต่เมื่อเห็น เขานอนหลับสบายก็เกิดใจอ่อนขึ้น

แสงในห้องนอนมืดสลัว แสงสีส้มจากที่ไม่ไกลมากสาดส่อง เข้ามา ทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายยิ่งโดดเด่นขึ้นมา ซึ่ง ในตอนนี้ใบหน้าของผู้ชายครึ่งหนึ่งอยู่ในความมืด อีกครั้งหนึ่ง สว่างสลัวๆ ซึ่งดูแล้วมีเสน่ห์ชวนมองมาก

จิ่งหนึ่งเม้มริมฝีปากด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เจ้าปีศาจ รู้อยู่แล้วว่าสามารถใช้ความหล่อเหลาของตัวเอง ยั่วยวนเธอ

แต่ก็ทำใจก่อกวนให้เขาตื่นขึ้นมาไม่ได้ จึงหนึ่งยื่นมือลูบหน้า ผากของเขา แต่กลับพบว่า หลังจากที่เขาได้ผ่อนคลาย อุณหภูมิ

ในร่างกายของเขาก็ลดลงอย่างน่าแปลกใจ

เธอนิ่งเงียบสักพัก และรู้สึกน่าขำ

แต่เมื่อนึกถึงตอนที่ผู้ชายเหงื่อไหลทั้งตัวเมื่อกี้ บางทีอาจเป็น สาเหตุก็เป็นได้

เพราะเธอยังไม่ง่วงนอน เลยช่วยเขาเช็ดตัวต่อ แต่หลังจากนั้น ก็นอนหลับอย่างสบายใจ

ในค่ำคืนนี้ จึงหนิงฝันบางอย่าง
ในความฝัน เธอกำลังยืนตากลมบนเรืออยู่ แสงอาทิตย์สาด ส่องแสงกระทบบนพื้นทะเล จากนั้นบนพื้นผิวทะเลก็ปรากฏเป็น จานกลมสีทองขนาดใหญ่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ