บทที่ 433 ไม่ได้ง่ายเลย

และในตอนนี

“ปัง! ”

มีเสียงปืนดังขึ้น ทุกคนต่างก็ตื่นตกใจ แล้วหันไปมอง แค่เห็น โจวเหวินจงถลึงตาโต ตรงหน้าศีรษะมีหลุมเลือดอยู่หนึ่งหลุม เลือดสดไหลออกมาไม่หลุด เขากลับตายไปแล้ว

การตอบสนองของซูม่ว่องไวที่สุด เขารีบควักปืนแล้วแวบไป อยู่ตรงหน้าลูจิ่งเชินและวิ่งหนึ่ง กำลังทำหน้าระมัดระวังไปรอบ ทิศ

เสียงปืนดังขึ้นก็ได้ทำให้บอร์ดี้การ์ดคนอื่นที่อยู่ไม่ไกลต่างก็

ตื่นตกใจ ต่างก็ทําท่าทางที่ระมัดระวังตัว

ผ่านไปสักพัก

ก็ยังไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ลู่วิ่งเซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “อย่าดูเลย เป็นพลซุ่ม ยิง คนน่าจะหนีไปแล้ว”

ซูม่รู้สึกตกใจ

กลับเห็นลู่จึงเป็นที่ไม่ทำสีหน้าใดๆ แล้วกำลังโอบกอดจิ้งหนึ่ง แน่นอนว่ามีคนได้ขับเรือไปเทียบท่าแล้ว

หลังจากลงเรือ ก็เห็นรถตำรวจหลายๆ คันจอดอยู่ข้างท่าเรือด้านหลังของจี๋หลินยวนมีตำรวจที่อยู่ในชุดต่อสู้อยู่หนึ่งกลุ่ม กำลังจับปืนแล้วขึ้นเรือ

ชายวัยกลางคนหนึ่งคนที่มีอวบอ้วน ใบหูใหญ่กำลังลงมาจาก รถตำรวจ แล้วมองจี้หลินยวน ก็รีบทําสีหน้าที่หวาดกลัวแต่อยาก ประจบประแจงมาต้อนรับ

“คุณชายจี้ พวกคุณไม่เป็นไรใช่ไหม? ผมก็เพิ่งจะได้รับ ข่าวสาร จึงรีบพาคนมาโดยด่วน นึกไม่ถึงว่ากลับมีคนช่างกล้า ขนาดนี้มาลักพาตัวเพื่อนของท่าน รอให้ผมจับมันได้ก่อน จะ ต้องลงโทษตามกฎหมาย! ”

จิ่งหนึ่งจับจมูก แล้วพูดด้วยเสียงเบา “เขาตายไปแล้ว! ”

“อ๊า? ” ผู้ชายคนนั้นรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้น เขาก็ทำ สีหน้าขมขื่นที่เผยความลำบากใจออกมา

“นี่ นี่ คุณชายจี้ ผมรู้ว่าท่านโมโหมาก และโกรธมาก แต่ว่า ฆ่าคนก็…….ผมรู้ว่าเขาคืออาชญากร เขาสมควรตาย แต่

“นายใช้ตาดวงไหนเห็นว่าฉันฆ่าคนหรอ? ” หลินยวนทำ สีหน้าที่ไร้ความรู้สึก “อาชญากรที่เป็นพวกเดียวกันเกิดการขัด แย้งกันภายใน ต้องการฆ่าปิดปากผู้บังคับบัญชาตำรวจเจสซี ในถิ่นของนาย เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันหวังว่านายจะรีบให้ผลสรุป หนึ่งกับฉัน! ”

เจสซีนิ่งงันไปทันที
หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกัน?

เขาได้ข่าว ไม่ใช่ว่าเป็นแค่อาชญากรแค่คนเดียวหรอ?

เขาที่กำลังครุ่นคิดและกำลังจะอ้าปากเอ่ยถาม หลินยวน กลับไม่ได้สนใจเขาอีก แค่ทักทายลู่จึงเป็นที่อุ้มจิ้งหนึ่งไว้ แล้ว เดินไปอีกข้างของรถฮัมเมอร์ที่จอดอยู่

ผู้บังคับบัญชาตำรวจเจสซียังอยากจะรั้งเขาไว้ ซูมก็มาขวางไว้ จากด้านหลัง แล้วพูดอย่างยิ้มแย้ม “คุณผู้ชายท่านนี้ มีอะไรท่าน ก็ถามผมเถอะ! เมื่ออาชญากรถูกฆ่า ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ ผม สามารถตามท่านไปให้ปากค้าได้! ”

จิ่งหนิงตามลู่วิ่งเดินขึ้นรถ

รถขับไปบนถนนกว้างขวางด้วยความถี่ที่คงที่ ด้านหน้ามีรถ ฮัมเมอร์สองคัน ด้านหลังตามอยู่สองคน แล้วกำลังปกป้องรถคัน นี้ที่พวกเขานั่งอยู่ตรงกลาง

ในรถมีพื้นที่ว่างใหญ่มาก และสงบมาก นอกจากจิ้งหนึ่งและ จิ่งเชินแล้ว มีแค่คนขับคนเดียวเท่านั้น

คนขับคนนั้น จึงหนิงไม่เคยเห็นมาก่อน น่าจะไม่ใช่คนที่จี้หลิน ยวนสั่งให้มาปฏิบัติงานกะทันหัน หน้าตาที่เขาดูแข็งแกร่งและ เด็ดเดี่ยว เหมือนกำลังตั้งใจขับรถแล้วมองไปด้านหน้า

ด้านหน้าและด้านหลังของรถน่าจะเป็นบอร์ดี้การ์ดที่นั่งอยู่ เช้ นท์ของจิ่งหนึ่งบอกว่าคนพวกนี้กับบอร์ดี้การ์ดเหล่านั้นที่เธอพบเจอบ่อยๆ ไม่ค่อยเหมือนกัน ทว่าจริงๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าที่ไหนที่ไม่ เหมือนกัน เธอก็ไม่สามารถบอกออกมาได้

ภายในใจของแอบรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ตั้งแต่ลู่วิ่งเซ็นขึ้นรถก็ไม่พูดไม่จา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกำลังครุ่นคิดว่าคืออะไร

จึงหนิงกลัวว่าจะเป็นการรบกวนเขา ดังนั้นก็ไม่พูดไม่จําตลอด มา ก็แอบนวดข้อมือที่ถูกเชือกหมัดจนเป็นรอย

“เจ็บไหม? ”

เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น จู่ๆ จึงเป็นก็มาจับมือของเธอไว้

จิ้งหนังนิ่งงัน พอเห็นเขาเอามือของตัวเองไปสังเกตมอง จึง ค่อนข้างรู้สึกลังเลไปสักพัก จากนั้นก็เลือกที่จะพยักหน้าด้วย ความจริงใจ

ข้อมือขาวผ่องอ่อนเยาว์ของผู้หญิงมีรอยรัดที่ชัดเจน มันเขียว ซ้ำไปแล้ว

ลู่วิ่งเซินขมวดคิ้วอันดูดีเล็กน้อย “บนร่างยังที่ไหนรู้สึกไม่ สบายมั้ง? ”

ตอนที่ช่วยเธอเมื่อกี้นี้ เขาแค่สามารถสังเกตเห็นร่างกายของ เธอไปคร่าว และแน่ใจว่าเป็นการได้รับบาดเจ็บที่ไม่แสดงอาการ ชัดเจน ทว่าก็ไม่แน่ใจว่าถูกกระทบกระแทกตรงไหนบ้าง

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอยังท้อง รกในครรภ์เมื่อหลายวันก่อนไม่มั่นคง ถึงแม้หลายวันที่ผ่านมาก็ได้บำรุงครรภ์จนมันแข็งแรง ไปแล้ว ทว่ายังไงนี่ก็คือเหตุการณ์ที่ทำให้เธอได้รับการสะเทือน ทว่าอาจจะไม่เกิดเรื่องอะไร

จิ่งหนึ่งส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร โจวเหวินจงนอกจากจะฉันแล้ว ก็ไม่ได้ทําอะไรฉัน นอกจากเมื่อกี้ตอนอยู่ในห้องโดยสาร หัวของ ฉันไปชนกับบานประตูแล้ว แค่รู้สึกเจ็บหน่อยๆ เท่านั้น”

จึงเป็นทำสีหน้าที่หม่นหมองเล็กน้อย

“เจ็บตรงไหนบ้างแล้ว? ”

จิ่งหนึ่งชี้ไปยังบริเวณหนึ่งตรงหัวของตัวเอง

ลู่วิ่งเซินก็พยุงเธอเข้ามา ให้เธอก้มหัวลงเล็กน้อย นิ้วมืออัน เรียวยาวกำลังค้นดูในเส้นผมของเธอ

จิ่งหนิงได้ยินเสียงฉีกเบาๆ ดังขึ้นกะทันหัน “ที่นั่นแหละ อย่า กด เจ็บ…..….

“เรารีบกลับโรงพยาบาลเถอะ” น้ำเสียงของเขาค่อนข้าง เคร่งขรึม

จิ้งหนึ่งพยักหน้า แล้วหยุดชะงักไป จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างเร่งรีบ ต่อเนื่องกัน “น่าจะกระแทกจนบวมเป็นบริเวณเล็กๆ ผ่านไปสัก พักก็ดีขึ้นเอง นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คุณอย่ากังวลเลย”

ลู่วิ่งเซินกลับไม่ได้ฟังคำพูดของเธอ แค่ลูบหัวที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยอย่างเบามือ นัยน์ตาเลือดเย็น แล้วถึงจะปล่อยเธอออก

“เมื่อกี้อยู่บนเรือ กลัวไหม? ” เขาถาม

จิ่งหนึ่งพยักหน้า แล้วหยุดชะงักไปต่อ พลางส่ายหัว “ก่อน หน้านี้ก็กลัว หลังๆ มาพอเจอคุณก็ไม่กลัวแล้ว”

ลู่วิ่งเซินกระตุกมุมปาก การพึ่งพิงของผู้หญิงทำให้ทีแรก อารมณ์ที่ย่ำแย่ของเขา ก็รู้สึกมีความสุขตาม เขายื่นมือโอบเธอ เข้ามาในอ้อมกอด แขนของเขากระชับให้แน่น

จิ่งหนึ่งถูกลู่วิ่งเซินกอดแบบนี้ ไม่รู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร อย่าขยับ ข้างหูมีเสียงหัวใจเต้นอันหนักแน่นและมีกำลังของ ผู้ชายส่งมา เหมือนกำลังลงตรงกลางใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า………

หัวใจที่เกร็งมาโดยตลอดของเธอ เหมือนถึงเวลานี้ เพิ่งจะ ผ่อนคลายลงอย่างแท้จริง

เธอนึกถึงแผลบนร่างกายของเขา แล้วเอ่ยถามอย่างต่อเนื่อง ทันที “แผลของคุณเป็นยังไงบ้างแล้ว? ”

ลู่จิ่งเซินส่ายหัว

“ไม่เป็นไร ตอนออกมาก็ได้ให้คนทําแผลโดยเฉพาะแล้ว ไม่มี ปัญหาอะไร”

จิ่งหนิงไม่เชื่อ แค่ดึงเสื้อของเขามาดู กลับเห็นผ้าก๊อซตรง หน้าอกมีเลือดซึมออกมา

เธอจึงนํ้าตาคลอ
“คุณยังบอกว่าไม่เป็นไร จริงๆ เลือดออกมาแล้ว

ลู่วิ่งเซินมองเห็นเธอร้องไห้แบบนี้ จึงยิ้มอ่อนๆ หนึ่งที่

“ดังนั้นคุณต้องเชื่อฟัง อย่าให้ผมต้องคอยเป็นห่วง แบบนี้ผม จะได้กลับไปทําแผลแล้วพักผ่อนอย่างสบายใจ

วิ่งหนึ่งพยักหน้าอย่างแรงไม่หยุด

หลังจากพยักหน้าเสร็จ ก็มองเขาด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย “ขอโทษนะ ฉันมักจะรบกวนคุณตลอด”

ลู่จิ่งเซินก็ไม่พูดไม่จา

ผ่านไปสักพัก ก็เพิ่งยกมือลูบจับผมของเธอ ดวงตาสีนิล เหมือนมีคลื่นทะเลซัดเข้ามา ทำให้ดูหม่นหมองและลึกลับอย่าง แปลกพิลึก

“ไม่ใช่ความผิดของคุณ ผมเองที่ไม่ได้ดูแลคุณดีๆ ”

จิ่งหนึ่งส่ายหัวทันที ไม่เกี่ยวกับเรื่องของคุณ ฉันเองที่ไม่ระวัง ไปได้ยินความลับของโจวเหวินจง ดังนั้นเขาถึงทำแบบนี้ ครั้งต่อ ไปฉันจะระวังให้มาก จะไม่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก

เธออธิบายด้วยความเร่งรีบ ทำให้ลู่วิ่งเซินหายใจเร็วขึ้นมา เล็กน้อย คลื่นในดวงตาคู่นั้นเหมือนซัดได้รุนแรงกว่าเดิม รู้สึก ค่อนข้างปวดใจ และค่อนข้างประหม่า

“ไม่ได้ง่ายเหมือนที่คุณพูด”

จึงหนิงไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร ในมุมมองของเธอ จริงๆแล้วเธอไม่ระวังไปได้ยินสองสามีภรรยาโจวเหวินจงคุยกัน เท่านั้น

จากนั้นการฆ่าปิดปากครั้งแรกของฝ่ายกันข้ามไม่สำเร็จ กลับ ถูกเธอบอกความจริงให้กับลู่วิ่งเซน จากนั้นจึงอยากแก้แค้น อย่างโมโหหน้ามืดตามัวเท่านั้น