บทที่ 428 โยนความผิดให้คนอื่น

จิ่งหนิงตะลึงเล็กน้อย

หัวเหยาพูดต่ออีกว่า “หนิงหนึ่ง เธอเป็นแม่คนแล้วนะ อย่าได้ ทำตัวฝัน เขาโชคดีที่มีเบื้องหลังเป็นตระกูลจิ้น นับว่าที่นั่นเป็น เจ้าถิ่น

อย่างน้อยถ้าไม่เพื่อคนอื่นก็เห็นแก่หน้าฉัน เขาจะช่วยเธอ เธอ อย่ามีอคติไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะเรื่องในอดีตเลย นะ”

วิ่งหนึ่งได้ฟังถ้อยคำที่เป็นห่วงเป็นใย ในใจก็รู้สึกอบอุ่น นิ้วมือที่จับโทรศัพท์แน่นขึ้นจากนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “อื้ม ฉันรู้ เธอวางใจได้”

หัวเหยาถึงคลายกังวล

หลังจากวางสายจิ้งหนึ่งก็นึกขึ้นได้ว่าอยากกินอาหารจีนจาก ร้านหนึ่ง

หลังจากอยู่โรงพยาบาลมาหลายวันทั้งสองก็กินอาหารจนเบื่อ แล้ว เธอคิดอยู่พักหนึ่ง เมื่อก้มมองเวลาก็เห็นว่ายังเข้าอยู่จึง เตรียมตัวออกไปซื้อของ

เดิมทีซู อยากบอกให้เธอไปพักผ่อนแล้วเขาจะไปเอง แต่จึง หนึ่งคิดว่าเขาต้องจัดการเรื่องหลายๆอย่าง เดิมทีเขาก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาว่างอยู่แล้วจึงไม่อยากกวนเขาด้วยเรื่องเล็กๆ

ยิ่งไปกว่านั้นร้านก็อยู่ไม่ไกล เดินทางเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น

ซูม่เห็นดังนั้นจึงไม่ดื้อต่อ

โชคดีที่พวกเขาบอกไม่หนานแล้ว เดาว่าตอนบ่ายโม่หนาน น่าจะมาถึง ถึงตอนนั้นก็ได้มีคนคอยประกบดูแลจิ่งหนึ่ง จะได้ไม่ ต้องกังวลอีก

จิ้งหนิงออกจากโรงพยาบาลแล้ว โบกรถ พอขึ้นรถก็บอกทาง แต่ทว่าพอนั่งไปได้ไม่กี่นาทีก็รู้สึกทะแม่งๆ

พอจมูกได้กลิ่นเธอก็ชะงักทันที ขณะคิดจะตอบสนองกลับ เธอ ก็รู้สึกสะลึมสะลือทันที

ไม่นานก็สลบล้มพับไป

อีกฝั่งหนึ่ง

สำนักงานใหญ่จิ้นซือกรุ๊ป

จี้หลินยวนมาถึงในตอนเช้า

เขาไม่ได้กลับตระกูลจิ้น แต่ตรงมาที่บริษัท ตอนนั้นเอง ในห้องประชุม

ตอนนี้เป็นเวลา 12 นาฬิกาแล้ว
แต่ผู้บริหารระดับสูงของทุกแผนกยังไม่เลิกงาน งานประชุมวัน

นี้กว่าจะมากันได้พร้อมหน้านั้นยากนัก แม้แต่คุณนายย่าที่ไม่ ค่อยปรากฏตัวก็ยังมานั่งอยู่ในตำแหน่งประธานด้วยสีหน้าเย็น ชา ตรงกลางโต๊ะมีโทรศัพท์ที่เปิดลำโพงวางอยู่ เสียงคำรามของ

ชายคนหนึ่งดังขึ้นอย่างชัดเจนข้างใน

“แม้ว่าฉันจะโง่แค่ไหน ฉันก็จะไม่โง่ถึงขนาดเอาเงินเป็นพัน ล้านไปถูกคนอื่นหลอก! ทุกคนคิดว่าจิ้นหยวนเป็นใคร? คนไร้ ประโยชน์? คนโง่ที่ตามไม่ทันงั้นหรอ?

เงินพวกนั้นไอ้เวรโจวเหวินจงเอาไปแพ้ เราต้องไปตามตัวโจว เหวินจง!”

“ถ้าหากเขาไม่คายเงินออกมาก็ส่งเข้าคุกไป อ้อ จริงสิ เขา

เลี้ยงอีหนูไอ้ข้างนอก 3 คนนี้ พวกแกหาเงินไม่เจอ ใช่มั้ย?

ก็ไปตามหาอีหนูพวกนั้น ทุกปีเขาจ่ายเงินให้พวกเธออย่าง น้อยตั้งกี่สิบล้าน แต่ให้ไม่ครบ แต่ทั้งสามรวมกันก็น่าจะได้พอๆ กัน! ”

น้ำเสียง โกรธของจิ้นหยวนทำให้คณะกรรมการบริหารทุก คนในห้องประชุมมองหน้ากัน จิ้นหาที่นั่งอยู่ด้านซ้ายล่างหน้าซีด ไปแล้ว

จิ้นหยวนเป็นคนเชื้อสายรองของตระกูลจิ้น เพราะพ่อแม่ของ เขาเสียชีวิตไว เขาได้รับการเลี้ยงดูจากคุณนายย่า ดังนั้นเขาจึง นับเป็นหนึ่งในคนเชื้อสายตรง
แต่ทว่าการใช้ชีวิตปกติของเขาไม่ค่อยดีนัก ทำตัวร่ำรวย เชื่อ

ถือไม่ค่อยได้ ดังนั้นจิ้นหงจึงอยากขัดหนี้หลายพันล้านให้เขา ไม่คิดเลยว่า หลินยวนจะใช้วิธีนี้เพื่อเผชิญหน้ากับเขา

พอคิดได้เท่านั้นจิ้นหงก็หน้าเสียมากขึ้น

“เฮอะ!” จี้หลินยวนหัวเราะเยาะ ทั้งห้องทำงานนอกจากเสียง จิ้นหยวนก็มีเพียงแต่เสียงเขาเท่านั้น

นอกจากนี้ก็เงียบมากจนสามารถได้ยินแม้กระทั่งเข็มที่หล่นลง บนพื้น

“พูดแบบนี้ หมายความว่าลูกเขยเป็นคนเอาเงินไปจริงๆนั้น หรอ?”

“ไอ้ลูกเขยขี้หมา! มีลูกเขยที่ด้านหลานชายตัวเองแบบนี้ด้วย หรอ? เขาคิดว่าตัวเองเป็นลูกหลานของตระกูลจิ้นแล้วทำตัวแย่ๆ ได้ใช่มั้ย?

นี่มันเงินของตระกูลจิ้นไม่ใช่เงินของเขา เขาเอาเงินไปเลี้ยงผู้ หญิงเล่นพนัน ทําเอาเรื่องคาวๆนั่นมันสกปรกมาถึงฉัน! เขาคิด ว่าตัวเองเป็นราชาแห่งสวรรค์รึไง?”

จี๋หลินยวนเม้มปากอย่างเย็นชา ไม่ตอบกลับ

“พี่ ฉันผิดไปแล้ว เรื่องก่อนหน้านี้เป็นเพราะฉันหุนหันพลัน แล่น ฉันรู้ว่าพี่ยกโทษให้ฉันแล้ว มิฉะนั้นคงไม่หาตำแหน่งที่ดีเช่น นี้ในประเทศให้
พี่วางใจเถอะ! ฉันจะทำที่นี่ให้ดีอย่างแน่นอน รอผลลัพธ์ออก มา จะประจักษ์ให้ทุกคนได้เห็นอย่างแน่นอน

หลินยวนพยักหน้า ท่าทางนั้น อารมณ์ที่แสดงออกมานั้น คล้ายกับพี่ชายที่รัก

“อืม งั้นก็ดี ทางฝั่งนี้ยังมีธุระอื่น วางก่อนนะ”

“อั้ม พี่เชื่อฉันก็ดี พี่ทำธุระของพี่เถอะ บ๊ายบาย

จี๋หลินยวนวางสาย

หันหน้าไปมองจนหงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างเย็นชา

ตอนนี้สีหน้าของคุณนายยาเย็นชาไปหมด เธอพูดอย่าง เคร่งขรึมกดดันอย่างรุนแรง “อาหง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

จิ้นหงหน้าซีดเสียงสั่นเล็กน้อย “ฉัน ฉันไม่รู้”

ไม่ว่าโจวเหวินจงจะพูดยังไงก็เป็นสามีเธอ จริงๆ เรื่องนี้เป็นไป ไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้

เพียงแค่ว่าไม่สามารถยอมรับต่อหน้าคนจํานวนมากได้ มิฉะนั้นต่อให้คุณนายย่าอยากจะปกป้องเธอไว้ก็ทำไม่ได้

แต่ทว่า———

“เรื่องงามหน้าที่สามีเธอทำ เธอไม่รู้งั้นหรอ?”

คุณนายย่าโกรธขึ้นมาทันที เธอตบฝ่ามือลงบนโต๊ะทำให้ กล้ามเนื้อบนใบหน้าสั่นด้วยความโกรธ
หลินยวนเลิกคิ้วเบาๆ

ผู้บริหารหลายคนบนโต๊ะประชุมก้าวไปข้างหน้าเพื่อบอกให้ ใจเย็น แต่การเกลี้ยกล่อมให้ใจเย็นนั้นประกอบไปด้วยหายนะ

ตระกูลจิ้นรุ่งเรืองมาหลายปี แล้วตอนนี้ดันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ลูกเขยทําร้ายหลานชาย ครอบครัวทะเลาะกันอย่างลับๆ พวก เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?

ทะเลาะสิ! ทะเลาะยิ่งใหญ่โตเท่าไรยิ่งดี! ทางที่ดีทะเลาะจนลูก หลานตระกูลจิ้นแตกคอกัน พวกเขาถึงจะมีโอกาสขึ้นเป็นใหญ่ เป็นโต

“สามีของเธอโจวเหวินจง คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าหลายปีที่ผ่าน แอบทำอะไรลับหลังไว้บ้าง? แค่คิดว่าเขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของ หยุนหยุน เทียบกันแล้วฉันถึงปล่อยวันเลยตามเลยไป ก็ถือว่าไว้ หน้าพวกเธอจึงทำเป็นไม่เห็น แต่ดูตอนนี้สิ!”

“หนึ่งพันล้าน! โจวเหวินจงบอกเอาไปก็เอาไป ดี! ต่อให้ไม่ ตามเงินหนึ่งพันล้านนี้ แต่พวกเธอก็ไม่ควรโยนความผิดให้จิ้น หยวน!

จิ้นหยวนเป็นลูกหลานตระกูลจิ้นของเรา เขาจะเป็นผู้ช่วยหลิน ยวนในอนาคต! รู้มั้ยว่าการทำแบบนี้ทำให้เขาต้องแปดเปื้อน มากแค่ไหน? แล้วจากนี้เธอจะให้เขาดูแลบริษัทได้ยังไง? จะได้ รับการรับถือได้ยังไง?

ใบหน้าของจิ้นหงซีดขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่าก่อนหน้านี้เธอไม่ เคยคิดมากขนาดนี้
เธอไม่มีพ่อตั้งแต่เด็ก มีพี่ชายกับแม่ที่เลี้ยงดูเธอมา ดังนั้น เวลาทำอะไรก็เอาที่ตัวเองชอบใจว่า

การแต่งงานกับโจวเหวินจงก็เป็นเพราะความชอบของตัวเอง แม้ว่าแม่เธอจะไม่เห็นด้วย แต่ในที่สุดเธอก็ยอมตามใจเธอ

ตอน โจวเหวินจงพูด ในตอนแรกว่าให้จิ้นหงรับโทษ เธอก็ไม่

เห็นด้วย แต่ต่อมาก็ทนค่าอ้อนวอนของเขาไม่ได้ เธอคิดว่าแม้ว่าจิ้นหยวนจะเป็นคนตระกูลขึ้น แต่ก็ไม่สนิทกับ

ป้าอย่างเขามากนัก

และเขาก็เป็นลูกหลานตระกูลจิ้นที่ได้รับการเลี้ยงดูในนามของ คุณนายย่า เขาก็อาจมีส่วนแบ่งของบริษัทในอนาคตเช่นกัน จะ ใช้เงินของที่บ้านตัวเองสักหน่อยจะเป็นอะไรไป?

แม้ว่าความผิดถูกเปิดโปง อย่างมากก็คงถูกคุณนายย่าด่าไม่

กี่ประโยคก็จะผ่านไป ไม่ได้คิดจนถึงขั้นนี้