บทที่ 425 ตัวตนที่แท้จริง

เพียงเพราะบริษัทของพ่อเกี่ยวข้องกับคดีคอร์รัปชัน พวกเขากลัว ว่าจะถูกโยงไปเกี่ยวข้อง

เหอะ! นี่แหละตระกูลผู้ดี ตระกูลร่ำรวย!

พวกเขามีชีวิตที่สง่า แต่ในกระดูกของพวกเขานั้นกลับสกปรก เห็นแก่ตัวมากกว่าใครๆ

เซียฉวนหลับตาเงยหน้าขึ้นน้อยๆ สายลมยามค่ำคืนพัดผ่าน แก้ม ราวกับว่าเธอยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ไหลออกมาจาก อกของเธอในคืนนั้นได้

ความเจ็บปวดที่เสียดแทงหัวใจ รวมกับถูกสลักลงใน

ไขกระดูกนั้นไม่อาจลบล้างไปได้

ในขณะนี้เองมีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังขึ้นข้างหลัง

ขนตาของเธอสั่นไหวจากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้น สายตาเธอชัดเจน

เสียงโกรธของผู้ชายดังขึ้น “เซียฉวน!”

เยฉวนโค้งริมฝีปากแล้วหันหน้าก็เห็นใบหน้าที่กำลังโกรธ ของเล่ไปตามคาด

ยังไม่ทันตอบสนองใดๆ สายลมที่รุนแรงก็ใกล้เข้ามา

ในวินาทีต่อมาชายหนุ่มขยับเข้ามาหาเธอเพียงชั่วพริบตา เขา จับคอเสื้อของเธอแล้วกดเธอเข้ากับราวบันไดคอนกรีตดัง “ปัง”
เธอขมวดคิ้วร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายส่วนบนของเธอ เกือบทั้งหมดแทบจะตกลงไปนอกราวบันได

เส้นผมบนศีรษะของเธอลอยไปในท้องฟ้าตามสายลม ปูนซี เมนต์เย็นๆนาบเอวเธอราวกับว่าเธอกำลังจะตัดเอวเธอทั้งเป็น

แต่ทว่าเธอเพียงแค่ยกริมฝีปากขึ้นยิ้มแล้วพูดอย่างมีเสน่ห์ว่า “ทําไม? ไม่แสร้งทำตัวพิการไม่นั่งรถเข็นแล้วหรอ? ท่าทางเดิน เร็วแบบนี้ถ้าหากคนอื่นมาเห็นเข้าเกรงว่าจะตกใจอ้าปากค้าง แน่”

เย่ไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มบางๆของเธอก็โกรธ

จับคอเสื้อเธอแล้วกัดฟันพูดว่า “เธอทำอะไรดีๆลงไปบ้างล่ะ?” เซียฉวนเบิกตากว้างทำท่าทางดูไร้เดียงสา “ฉันทำอะไรล่ะ?” “ยังมีหน้ามาแสร้งโง่อีก! พูดมา! ว่าทำไมต้องฆ่าลู่วิ่งเซิน?”

คำพูดของเขาทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าเซียฉวนค่อยๆเย็นชา ลงทีละนิดๆ

จากนั้นก็หันหน้าไปทางอื่นเล็กน้อยแล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ฉัน เต็มใจ ทำไม? มันขัดขวางความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจิ้นกับ ตระกูลล่งั้นหรอ?”

พูดจบก็หันหน้ามายิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้ราวกับคิดอะไรออก “เย่ ไป ไม่ได้เจอกันมาหนึ่งปี เราควรจะสุภาพต่อกันหน่อยมั้ย? ยังไง เราก็เคยร่วมหมอนนอนเตียงด้วยกัน…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ตัวเธอก็สั่นสะท้าน หมัดหนึ่ง กระแทกเข้ากับราวบันไดคอนกรีตข้างๆเธอ ทันใดนั้นมือของชายหนุ่มก็กลายเป็นสีแดงเปื้อนเลือด เขา กัดฟันแล้วพูดว่า “เซี่ยฉวน! เธอรู้ไหมว่าวิ่งหนึ่งกำลังท้อง เธอ

สามารถเกลียดครอบครัวของเราได้ แต่การที่เธอทำแบบนี้ มัน

ควรค่ากับทำใส่เพื่อนแสนดีที่เชื่อใจเธอตลอดงั้นหรอ?”

ขนตาของเซียฉวนสั่นเล็กน้อย สักพักเธอก็ยิ้มอย่างเย็นชา “เย่ไป ปีนี้นายอายุเท่าไหร่?”

เย่ไปตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชา “นาย อายุยี่สิบปีแล้ว เข้าร่วมกลุ่มมังกรได้ 8 ปีแล้ว นายคงไม่ได้ถึง ตอนนี้ยังหลอกตัวเองและคนอื่นๆ อยู่ใช่มั้ย คิดว่าเธอกับฉันเป็น เพื่อนที่ดีจริงๆ ใช่มั้ย!

บอกตามตรงในตอนนั้นที่ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ เพราะเห็นความสัมพันธ์ของเธอกับลู่จึงเป็นนั้น ฉันต้องการใช้ เธอเพื่อให้ตัวเองได้เข้าใกล้ลู่วิ่งเซินแล้วฆ่าเขา แต่ตอนนั้น ประการแรกคือฉันยังไม่เข้มแข็งพอ ประการที่สอง ใครจะคิดว่า เธอจู่ๆก็ความจำเสื่อมไม่ติดต่อกับลู่จึงเป็นอีก

โชคดีที่หลายปีผ่านไปเธอได้พบเขาอีกครั้ง ตอนนั้นเองฉันถึง ยืมมือเธอฆ่าเขา นายว่ามันเป็นพรหมลิขิตรึเปล่า?”

ริมฝีปากของเย่ไปสั่น ทันใดนั้นก็กัดฟันพูดว่า “เธอ หมายความว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอคิดจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อ ให้บรรลุเป้าหมาย? เพื่อแก้แค้น?”
เยฉวนม้วนริมฝีปากของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ก็ไม่ ทั้งหมด ประการแรกแน่นอนว่าเพื่อแก้แค้น ประการที่สองมีคน จ่ายเงินในราคาสูงเพื่อให้เอาชีวิตของลู่จึงเป็น ฉันเพียงแค่รับ เงินช่วยกำจัดคนแทนคนอื่นเท่านั้น”

พูดจบก็พูดต่อเหมือนเพิ่งคิดอะไรออก “โอ้ จริงสิ ตอนนี้นาย ยังไม่รู้จักตัวตนอื่นๆของจึงเป็นสินะ? งั้นฉันจะบอกนายให้ว่า จริงๆแล้วเขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มมังกร ชื่อรหัสX เป็นไงล่ะ? คุ้น มากใช่มั้ย?”

เย่ไปสั่นอย่างรุนแรงมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ ชื่อรหัสนี้เขาคุ้นหูมากกว่า

คุ้นหูมากเกินไปแล้ว?

ประมาณเจ็ดปีที่แล้วคนชื่อรหัสคนนี้ทำสิ่งที่เหลือเชื่อ มากมายจนใช้มือสองข้างนับก็ไม่หมด!

แต่ตอนนี้เธอกลับบอกเขาว่าคนๆนั้นคือเขา…

เย่ไปมองผู้หญิงตรงหน้า เธอยิ้มด้วยความรัก มันสวยมาก แต่ ในตอนนี้ในสายตาเขาเธอดูเหมือนงูแมงป่อง

ตอนนี้สายตาของเซี่ยฉวนกลับเป็นประกายขึ้นมา เธออาศัย จังหวะที่เขากำลังว้าวุ่น พลิกข้อมือของเขาแล้วผลักมือของเขา ออก ทําให้สามารถหลุดออกไปเหมือนปลาไหล
ทักษะการเคลื่อนไหวนั้นลื่นไหลเหมือนสายน้ำที่ไหล ราวกับ การฝึกฝนหลายพันครั้ง เพียงชั่วพริบตาก็สามารถถอยห่างออก ไปได้หลายก้าว

เย่ไปรู้สึกว่ามือว่างเปล่าก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าเธอมี รอยยิ้มหวานอยู่ แต่ที่ดวงตากลับเย็นชามากไร้รอยยิ้ม

เขาขยับริมฝีปาก ในที่สุดก็พูดด้วยเสียงแหบ “ดังนั้นหลายปี มานี้ที่ฉันช่วยเธออย่างลับๆ ในสายตาเธอ คิดว่าฉันโง่มากใช่ มั้ย? เป็นแค่หมากที่ใช้ประโยชน์?”

เซี่ยฉวนเย้ยหยัน “แล้วมันไม่ใช่รึไง? ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะ ตระกูลจิ้นกับตระกูลลู่ของพวกนายร่วมมือกัน พ่อฉันก็คงไม่ตาย เขาเป็นแพะรับบาปให้กับสองตระกูลของพวกแก แล้วพวกนาย ล่ะ?

พวกนายกักขังฉันไว้ไม่ให้ฉันพูดความจริง เพื่อชื่อเสียงและ ผลประโยชน์ของตัวเอง

มันไม่ง่ายเลยที่กว่าฉันจะหนีออกมาได้ นายคิดว่าการให้ทาน ฉันแค่เพียงเล็กน้อยจะทำให้ฉันซาบซึ้งใจ ทำให้ฉันลืมความ เกลียดชังทั้งหมดนี้ได้งั้นหรอ?”

เย่ไปมองใบหน้าที่บ้าคลั่งของเธอ เขาขยับริมฝีปากแต่จู่ๆก็

รู้สึกหมดแรง

“เหอะ!”

เขาหัวเราะเยาะตัวเองแล้วมองสายตาของเธอ สายตาก็เปลี่ยนเป็นดูถูก

“เธอคิดจริงๆหรือว่าตอนนั้นพ่อของเธอเป็นแพะรับบาปให้กับ ตระกูลของเราสอง? ไม่ใช่ว่าตัวเขาเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เอง?”

เซี่ยฉวนตัวสั่น

สีหน้าเปลี่ยนไปแล้วพูดอย่างร้อนใจ “เป็นไปไม่ได้!!

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? ตอนนั้นเขาใช้ชื่อตระกูลเพื่อทุจริตรับ สินบนความผิดที่ทำยังน้อยอยู่หรอ? ทำผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไม่ ตายก็จําคุกตลอดชีวิต

เขาไร้อนาคตเลือกที่จะกระโดดตึกแล้วมันก็กลายเป็นความ ผิดของตระกูลล่งั้นหรอ? เพื่อที่เก็บกวาดเรื่องของเขา ปิดช่อง โหว่ เธอรู้ไหมว่าลู่วิ่งเซ็นต้องจ่ายไปเท่าไหร่!!

สีหน้าของเซียฉวนเปลี่ยนไปแล้วส่ายหน้า

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ!”

เย่ไปหัวเราะเยาะ

“จะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของเธอ มันคือความจริง ถ้าเธอดึงดันจะ คิดแบบนั้นฉันก็ช่วยไม่ได้ เพียงแต่เสียดายที่เจ็ดปีมานี้ฉันเคย มองว่าเธอเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ฉันตาบอดเอง วันนี้โชคดีที่ จึงเชินไม่เป็นไร ถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะเอาชีวิตเธอให้ได้!”

พูดจบเขาก็หันหน้าจากไปไม่สนใจเธออีก
เซี่ยฉวนยืนอยู่บนดาดฟ้า ค่ำคืนที่โหดร้ายพัดผมยาวของเธอ ใบหน้าอาบด้วยน้ำตา

มองดูร่างสูงนั้นหายตรงสุดปลายของทางเดิน ในที่สุดเธอก็

อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าร้องไห้

“ขอโทษ ฉันขอโทษเสี่ยวไป…