บทที่ 423 เธอท้องแล้ว

แต่ทว่าไม่ว่าเธอจะเรียกอย่างไรชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้น หลับตาลง

ความสิ้นหวังที่ท่วมท้นเข้ามาในจิตใจทันทีราวกับว่าโลกทั้ง ใบเปลี่ยนเป็นสีดำในชั่วขณะ

เธอตะโกนร้อง “ลู่วิ่งเซิน—” จากนั้นก็รู้สึกคาวในลำคอ ความเจ็บปวดแผ่เข้ามาในห้อง ทุก อย่างข้างหน้าเป็นสีดำแล้วหมดสติไป

ตอนที่ตื่นขึ้นพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ทันทีที่เธอลืมตาก็เอามือควานไปข้างๆอัตโนมัติ แต่ก็พบ ความว่างเปล่า

ใจเธอบีบแน่น เธอรีบกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งออกไปข้าง นอก

พอวิ่งไปที่ประตูก็ถูกหมอห้ามไว้ “เฮ! คุณจะไปไหน?”

จิ่งหนึ่งคว้าตัวเขาแล้วกรีดร้องถาม “ลู่วิ่งเซินล่ะ? เขาอยู่ ที่ไหน?”

หมอถอนหายใจ “คุณหมายถึงผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บที่ถูกส่ง มากับคุณใช่มั้ย?”
จิ่งหนึ่งพยักหน้าซ้ำๆด้วยความกังวล “เขาอยู่ไหน? บอกฉัน

มา!”

“อ๋อ เขากําลังผ่าตัดอยู่ เฮ้ คุณ…

ยังไม่ทันพูดจบผู้หญิงตรงหน้าก็วิ่งออกไปราวกับสายลม

ชั้น 3 หน้าห้องผ่าตัด

ตอนที่วิ่งหนึ่งมาถึงไฟห้องผ่าตัดยังคงเปิดอยู่ บ่งบอกว่าคน ข้างในยังไม่ออกมา การผ่าตัดยังไม่สิ้นสุด

คนตระกูลจิ้นยืนอยู่ตรงนั้น ด้านหลังพวกเขามีบอดี้การ์ดหน้า เคร่งขรึมสองสามคน

คุณนายย่าจิ้นและเย่ไปนั่งอยู่เก้าอี้ข้างๆ

สีหน้าจึงหนิงซีดเผือด

เธอเดินโซซัดโซเซเข้าไปไม่กล้าเข้าไปหาคุณนายย่า แต่ เข้าไปจับแขนของเย่ไปแล้วถามว่า “เขาเป็นยังไงบ้าง? เป็นอะไร รึเปล่า?”

เย่ไปเห็นท่าทางตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูกของเธอก็ขมวดคิ้ว แน่น สักพักหนึ่งถึงพูดด้วยออกมาความยากลำบาก “หมอบอก ว่าสถานการณ์ตอนนี้อันตรายมาก โอกาสในการช่วยชีวิต กว่า 10%”

จิ่งหนิงได้ยินเช่นนั้น ในหัวก็กรีดร้องราวกับว่าท้องฟ้าจะถล่มลงมา
เธอเดินโซซัดโซเซถอยหลังดูเหมือนกำลังจะล้มลง เย่ไปช่วย ประคองไว้อย่างรวดเร็ว

“พี่สะใภ้!”

คุณนายย่าจิ้นได้ยินเสียงเรียกพี่สะใภ้ก็ตกใจหันหน้าไปมอง

จิ่งหนึ่งส่ายหัวน้ำตาไหลลงมาราวกับสายฝนทันที

“มันเป็นความผิดฉันทั้งหมด ฉันไม่ดีเอง ทำไมฉันต้องเชื่อใจ คนอื่น? ถ้าหากฉันไม่หลอกง่ายก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ คงไม่ถูก คนอาศัยความอ่อนแอเข้ามา คงจะไม่ได้รับบาดเจ็บ ฉันขอโทษ” เย่ไปเห็นท่าที่เจ็บปวดของเธอก็อดรู้สึกอัดแน่นไม่ได้

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “อย่าเพิ่งคิดมากไปเลย เรายังมี ความหวังตั้ง 10% ไม่ได้หมายความว่าจะช่วยชีวิตไม่ได้แน่ๆ”

คุณนายย่าจิ้นก็รีบพูดปลอบ “ใช่ อย่าเพิ่งคิดมาก จะได้ไม่ล้ม หมอนนอนเสื่อไปอีกคนหากช่วยจิ้งเซินได้”

พวกเขาประคองจิ่งหนึ่งมานั่งลงบนเก้าอี้

เย่ไปถาม “สะใภ้ พี่อยู่ในที่เกิดเหตุแล้วรู้ไหมว่าใครคือ ฆาตกร”

นิ้วของจิ้งหนิงกำแขนเก้าอี้

สายตาเธอเย็นชา สักพักเธอก็พูดขึ้นเงียบๆว่า “รู้”

“ใคร?”
“เธอชื่อเซี่ยฉวน เธอเป็นเพื่อนที่เคยคิดว่าดีที่สุดในชีวิต แต่ คิดไม่ถึงเลยว่า…เฮอะ!”

เธอหัวเราะเยาะตัวเองโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังหัวเราะกับความไว้ เดียงสาและความล้มเหลวในชีวิตของตนหรือเพราะเรื่องมันได้

สาระ

ดวงตาของเย่ไปเบิกกว้าง

เขาออกแรงจับแขนเธอแล้วตะโกนถาม “พี่ว่าอะไรนะ? เธอชื่อ อะไร?”

จึงหนิงจ้องมองเขาอย่างเย็นชาแล้วหัวเราะเสียงแหลม “เชี่ยว วน เธอนั่นแหละ เธอโทรหาฉัน หลอกฉันว่าเธอเมา ขอให้ฉันไป รับเธอ อันที่จริงเธอคิดไว้แล้วว่าจะอาศัยโอกาสที่พวกเราไม่ทัน ระวังเอามีดแทงเข้าไปที่หัวใจเขา เธอคือฆาตกร!”

เย่ไปตัวสั่นอย่างรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

หลังเกิดเหตุเขายังส่งคนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แต่กล้อง นั้นถูกทำลายจึงไม่พบอะไร

คนในกลุ่มไทยมุงบางคนอธิบายรูปร่างหน้าตาของคนคนนั้น โดยบอกเพียงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก

แต่ไม่มีใครสามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าเธอหน้าตาเป็น อย่างไร เพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากดังนั้นทุกคนจึงเห็นแค่ แวบเดียว คนคนนั้นก็วิ่งหนีไปแล้ว

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงคิดเสมอว่าจะเป็นนักฆ่าคนไหนที่ดักซุ่มอยู่นานเพื่อต้องการลอบฆ่าจึงเป็น

ไม่คิดเลยว่าคนคนนี้จะเป็น…

เย่ไปถอยหลังล้มลงอิงพนักรถเข็น หน้าซีด

วินาทีต่อมาเขาสั่งคนที่คอยตามตลอด เขารีบวิ่งออกไป เหมือนสายลม

จึงหนิงมองไปแผ่นหลังที่จากไปของเขาอย่างไม่รู้ว่าเกิดอะไร

แต่คิดว่าคงอยากจะไปจับฆาตกรมาก!

ขึ้น

เธอฝืนยิ้ม ไม่ได้คิดมาก เพียงแต่ที่มุมปาหมีรอยยิ้ม แต่ ดวงตาเธอกลับแดงระเรื่อ

ทันใดนั้นหมอก็เดินลงมาชั้นล่าง พอเห็นเธอก็อุทานอย่างร้อน ใจ “ไอ้หยา ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ ฉันตามหาคุณตั้งนานแล้ว คุณ

ยังไม่ได้อัลตร้าซาวด์เลย! รีบมากับฉัน!”

สิ่งที่เธอพูดทำให้จิ้งหนิงตะลึง

ทำให้เย่ไปที่กำลังผลักรถเข็นออกไปข้างนอกชะงักอยู่กับที่ แล้วมองกลับไปที่หมอด้วยความตกใจ

จิ่งหนึ่งพูดอย่างไม่เข้าใจ “อัลตราซาวนด์ทำไม?”

หมอขมวดคิ้ว “คุณไม่รู้เหรอว่าคุณท้อง ก่อนหน้านี้มีสัญญาณ ของการแท้งคุกคามมา เดิมทีฉันอยากรอให้คุณฟื้นก่อนแล้ว ค่อยอัลตร้าซาวด์ แต่ผลกลับกลับกัน พอฟื้นมาก็วิ่ง ตอนนี้รีบมากับฉัน!”

จิ่งหนิงตกตะลึง ดวงตาของเย่ไปก็เบิกกว้าง

เรื่องประหลาดใจน่ายินดีครั้งใหญ่มาพร้อมกับความเศร้าที่ ทะลักเข้ามา เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เธอใช้มือสัมผัสท้องช้าๆ ที่ตรงนี้คิดไม่ถึงว่าจะมีชีวิตเล็กๆอยู่ ลู่วิ่งเป็นได้ยินไหม? พวกเรามีลูกกันอีกครั้งแล้ว ดังนั้นนายต้องรอด ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้อีกครั้ง ดวงตาของเย่ไปแดง

คือ…ลูกของเขา?

เธอยืนอยู่บนที่เดิมนั่งยองๆเอามือปิดหน้า รู้สึกราวกับหัวใจ ถูกอะไรบางอย่างเฉือนออกไปเจ็บจนหายใจไม่ออก

เขาจ้องมองเธอ สักพักถึงก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดในใจของเขา คลายลง

จึงกล่าวว่า “พี่สะใภ้ พี่ตามหมอไปอัลตร้าซาวด์ก่อนเถอะ ที่ เหลือปล่อยให้ฉันจัดการ มันจะไม่มีปัญหาแน่

เขาพูดพลางกดโทรออก ไม่นานหมอหญิงก็เดินเข้ามา

“นี่คือเพื่อนของฉันชูเยว่เป็นสูตินรีแพทย์ ชูเยว่ ในท้องเธอมี เลือดเนื้อของพี่ชายฉัน เธอต้องช่วยฉันดูแลเธอให้ดีนะ”
ชูเยวที่สวมแว่นตาขอบตาท่าทางดูอ่อนโยนพยักหน้า

“ได้ ฉันเข้าใจไม่ต้องห่วง!!

เย่ไปพยักหน้าแล้วหันจากไป

หลังจากที่เขาจากไป ซูเยวก็ก้าวเข้ามาเกลี้ยกล่อมเธอ “คุณนายลู่คะตอนนี้เด็กในท้องสำคัญที่สุดนะคะ คุณคงไม่อยาก ให้นายฟื้นขึ้นมาแล้วได้ยินข่าวร้ายหรอกใช่มั้ย!”

วิ่งหนึ่งมีนงง เธอเงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วพยักหน้าในที่สุด

“โอเค ฉันจะไปกับคุณ”

ในห้องอัลตร้าซาวด์

วิ่งหนึ่งนอนบนเตียงเย็นๆปล่อยให้เครื่องมือเย็นๆเลื่อนบน หน้าท้องของเธอ

ข้างๆแสดงอัตราการเต้นของหัวใจของทารกในครรภ์ หมอ พูดว่า”ทารกในครรภ์ยังมีอาการไม่คงที่ มีสัญญาณของการแท้ง คุกคาม แต่ยังโอเคอยู่ ช่วงนี้คุณต้องใส่ใจกับอารมณ์ของตัวเอง ไม่เครียดจนเกินไป ก็คงไม่มีปัญหาอะไร”