บทที่ 419 เจ้าชายแห่งความรัก

เย่ไปเป็นคนส่งมา บนนั้นมีข้อความประโยคหนึ่ง

มุมปากของลู่วิ่งเซินยักขึ้นอย่างเย็นชา แววตาเยือกเย็นดั่งน้ำ แข็ง

จิ่งหนิงเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นตลอดเวลา เดี๋ยวก็ฝันว่าหยุน ยัดดอกบัวให้เธอ แล้วยิ้มให้เธออย่างมีนัย

เดี๋ยวก็ฝันเห็นชายใส่เสื้อคนหนึ่งกำลังวิ่งไล่ตามเธอ เธอ วิ่งๆอย่างสุดฤทธิ์ ปรากฏว่าถูกชายผู้นั้นผลักล้มลงกับพื้น

ชายผู้นั้นหยิบมีดออกมา แล้วยิ้มใส่เธออย่างโหดร้าย “คุณรู้

เยอะมากเกินไป ไปตายเสียเถอะ!”

จิ่งหนิงตกใจจนตื่นขึ้นมา

ลืมตา มองเห็นเพดานที่สวยงามอยู่ด้านบนตรงหัว จากนั้น ค่อยมองมาตรงห้องนอนที่หรูหรา

ในห้องเปิดแค่ไฟสีส้มเล็กๆตัวเดียว ลู่วิ่งเซินพิงอยู่บนหัวเตียง บนมือถือ โน๊ตบุ๊คไว้กำลังทำอะไรบางอย่าง เห็นเธอลืมตาขึ้น จึง ถามด้วยเสียงเบาๆ: “ตื่นแล้วเหรอ?”

จึงหนิงรู้สึกโล่งใจ ลุกขึ้นมา ปาดเหงื่อบนหน้าผาก เขาวางโน๊ตบุ๊ค ลงจากเตียง เดินไปในน้ำแก้วหนึ่งและยกมา

ลู่จิ่งเซินกระพริบตานิดๆให้เธอ

จิ่งหนิงรับมาดื่ม น้ำอุ่นๆลงไปในลำคอ เข้าไปในกระเพาะ ไล่ ความกลัวในใจออกไปได้บ้าง

“วันนี้ฉันเกือบจะถูกคนทำร้ายแล้ว” เธอพูดขึ้นมากะทันหัน

ในแววตาของลู่วิ่งเซินมีแสงอันมือมนต์ส่องผ่าน “เกิดอะไร ขึ้น?”

จิ้งหนึ่งเม้มปาก ดื่มน้ำอีกครั้ง ให้ชุ่มคอหน่อย ถึงตอบกลับไป ว่า “ตอนที่ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ทันระวังไปได้ยินคำพูดระ หว่างโจวเหวินจงกับคุณหนูใหญ่ตระกูลจิ้น โจวเหวินจงเหมือน ว่าจะไปเล่นการพนันจนเสียเงินหนึ่งพันล้าน กำลังปรึกษากันว่า จะแก้ปัญหายังไง”

ในใจของจิ้งหนิงรู้ดี เรื่องของคืนนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับพวกเขา

ไม่อย่างนั้น ทำไมเธอเพิ่งจะได้ยินคำพูดคุยของพวกเขา จาก นั้นก็เกิดเรื่อง

คนที่ชื่อ หยุนไม่ใช่คนดีอะไร เธอเวียนหัวก็เพราะดอกบัวนั่น ส่วนดอกบัวหยุนเป็นคนยื่นให้เธอ พวกเขาต้องมีความ เกี่ยวข้องกันแน่ๆ

ตนเองมีฐานะยังไงเธอรู้ตัวดี ต่อสู้กับคนอื่นก็ยังพอได้ แต่ถ้า ต่อสู้กับคนในตระกูลจิ้นที่มีฐานะเป็นตระกูลที่มีอำนาจอยู่ใน ประเทศด้วยแล้วล่ะก็ ถ้าเธอไม่บอกลู่จึงเป็น บางทีตนเองจะ ต้องตายวันไหนเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“คงจะเป็นเพราะสังเกตเห็นว่าฉันได้ยินพวกเขาพูดคุยกัน ดัง นั้นพวกเขาอยากจะฆ่าปิดปาก

เธอหยุดชะงัก แล้วก็พูดอีกว่า “ซูหยุนไม่ใช่คนดีอะไรเลย เธอ เอาดอกบัวมาให้ฉันหนึ่งดอก ฉันดมกลิ่นหอมของดอกไม้แล้วถึง เวียนหัว ก่อนหน้านั้นฉันดื่มเหล้าไปไม่เยอะเลย

ลู่วิ่งเซินไม่พูดจา แต่แววตาจ้องเธออย่างลึกซึ้ง

จิ่งหนึ่งสังเกตเห็นแววตาของเขา รู้สึกเศร้าใจ “คุณไม่เชื่อใจฉัน?” เธอทำหน้าเศร้าเล็กน้อย ลู่วิ่งเซินยิ้มๆ แล้วลูบๆหัวที่นุ่มๆของเธอ

“ในขณะที่คุณเจออันตรายที่เลวร้ายที่สุด คุณเชื่อใจผมขนาด นั้น ทำไมผมจะไม่เชื่อใจคุณ?

ตอนนั้น เย่ไปพาเธอมาหาตนเอง เขาก็รู้สึกว่าไม่ปกติแล้ว

ท่าทางของเธอเช่นนั้น ถึงแม้จะเหมือนอาการเมาเหล้า แต่ว่า สีหน้าของเย่ไปไม่ปกติ

จนถึงตอนที่ขึ้นรถแล้ว เห็นข้อความที่เชื่อมส่งมานั้น เขาถึง ได้มั่นใจ ในนั้นต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน

ข้อความที่เชื่อมส่งมาคือ “หลังกำแพงมีอีแอบ ฆ่าคนเพื่อ ปิดปาก”

จิ่งหนิงเห็นเขาไม่ใช่ไม่เชื่อตนเอง ถึงรู้สึกโล่งใจ หวาดกลัวจน ตบๆที่หน้าอก “เมื่อกี้ฉันตกใจหมดเลย โชคดีที่เจอเย่ไป ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องตายจริงๆ

ในแววตาของลู่จึงเป็นกระพริบๆอย่างเยือกเย็น

“อ๋อ จริงสิ พวกเขายังพูดถึงหลินยวนว่า ถ้าไม่ใช่เพราะ หลินยวนไล่เขาออก เขาก็ไม่กลายเป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าฉันต้อง เตือนหัวเหยาสักหน่อยแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบ หลินยวนไอ้ เลวนั่น แต่ตอนนี้เขาก็เป็นพ่อของลูกหัวเหยา อย่าให้มีเรื่องดี ที่สุด”

เธอพูดจบ ก็หยิบมือถือออกมาพิมพ์ข้อความให้หัวเหยา

ลู่วิ่งเซินเห็นเธอท่าทางตั้งใจมาก พูดขึ้นมากะทันหัน “คุณรู้ ไหมว่า หยุนเป็นใคร?

จิ่งหนึ่งคิดก็ไม่คิดตอบทันทีว่า “ไม่ใช่หลานสาวของคุณหญิง

ย่าหรอกหรือ?”

พูดจบ ก็มองหน้าจี้จึงเป็นอย่างไม่น่าเชื่อ

“คุณหญิงย่ามีแค่ลูกสาวคนเดียว คือคุณจิ้นหง หลานสาวของ เธอ ก็ต้องเป็นลูกสาวแท้ๆของจิ้นหง ดังนั้นพวกเขาร่วมมือกัน ทำร้ายคุณเพื่อปิดปิดความลับของตนเอง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”

จิ่งหนิงเม้มปาก

“ทำไมฉันรู้สึกว่า ฉันก็คือตัวการที่คอยแต่สร้างปัญหา? ไปถึง ไหนก็ได้ยินความลับของเค้า

ลู่วิ่งเซินหัวเราะ ลูบๆหัวของเธอและตอบกลับไปว่า “พอแล้วอย่าคิดมาก เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง คุณพักผ่อนอีกสักครู่ ผม ออกไปโทรศัพท์”

จิ่งหนึ่งพยักหน้า

จ้องมองลู่วิ่งเซินเดินออกไประเบียงด้านนอก ในใจของเธอก็ ยังรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย

เมื่อส่งข้อความให้หัวเหยา แต่เธอก็ไม่ตอบ กำลังคิดอยู่ว่า จะโทรหาเธอ ทันใดนั้นก็ได้รับข้อความของเฟิง

“ซ้อเล็ก ถามคุณอะไรอย่างหนึ่งนะครับ ปกติแล้วผู้หญิงอยาก ได้อะไรเป็นของขวัญ?”

จิ่งหนิงตะลึง

เฟิงขอคำแนะนำกับเธอเรื่องมอบของขวัญ

นี่ไม่ปกตินะเนี่ย!

เขาเป็นถึงเจ้าชายในเรื่องของความรัก เจ้าพ่อคาสโนว่าไม่ใช่ เหรอ? เคยต้องการคำแนะนำเรื่องนี้กับใครที่ไหน?

จิ่งหนิงรู้สึกตกใจ คิดไปคิดมา ก็ตอบคำถามกลับไป

“ต้องแยกแต่ละคนนะ ทุกคนมีความชอบที่ไม่เหมือนกัน แต่ ถ้าเป็นแหวนเพชรสร้อยข้อมือเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้า เป็นของที่ เกือบผู้หญิงทุกคนชอบอยู่แล้ว”

เฟิงตอบกลับมาด้วยรูปที่ทำหน้าเศร้า

“แล้วถ้าพวกนี้เค้าไม่ชอบอะไรเลยล่ะ?”
จิ่งหนิงยักคิ้ว

นิ้วมืออันเรียวยาวของเธอจิ้มอยู่บนมือถืออย่างรวดเร็ว

“งั้นก็คงจะเป็นเพราะไม่ชอบนายคนนี้

เฟิงยี่: “.

ลู่วิ่งเซินโทรศัพท์เสร็จแล้ว ตอนที่เข้าห้อง ก็เห็นจิ้งหนึ่งกำลัง นั่งกดมือถือ ไม่รู้กำลังคุยกับใครอยู่

“ใคร?” เขาเดินเข้าไป

“เฟิง” จึงหนิงเงยหน้า ยกมือถือมาโชว์ให้ดู “เขาเหมือน กำลังมีความรัก กำลังจีบสาวคนไหนอยู่ ฉันทายว่าน่าจะเป็นถั่ว เหยา”

ลู่วิ่งเซินยักคิ้ว และเข้าไปนั่งลงข้างๆเธอ มองดูคำพูดของทั้ง สองคน และพูด: “เจ้าพ่อคาสโนว่าอย่างเขาเนี่ยนะ มีสาวๆติด เต็มไปหมด ยังต้องการแฟนสาวอีกเหรอ?”

จึงหนิงหัวเราะ “เขาบอกว่าช่วงนี้กินอาหารหมาเยอะเกินไป ทนไม่ไหว อยากหาคนที่จริงจังสักคน ฉันรู้สึกว่าเขารู้สึกดีกับถัง ถั่วเหยา ไม่เหมือนผู้หญิงอื่น ไม่แน่อาจจะเป็นคู่กันได้จริงๆ?”

“เหอะ!” ลู่วิ่งเป็นหัวเราะเบาๆหนึ่งคำมองนาฬิกา กลางคืนสิบเอ็ดโมง

คิดไปคิดมา แย่งมือถือจากสิ่งหนึ่งมาอย่างกะทันหัน จากนั้น โอบเธอเข้ามากอดไว้และจูบเธอกะทันหัน
จิ่งหนึ่งรู้สึกแค่ว่าเหมือนมีแสงไฟกระพริบ จากนั้นก็เห็นบนมือ ถือมีรูปที่เธอทั้งสองคนจูบกัน

“ส่งรูปนี้ไปให้เขา” ลู่จิ่งเซินบอก

จึงหนิงรู้สึกว่าบนหน้าผากของตนเองมีเส้นผมสีดำตกลงมา

“นี่…….ไม่ค่อยดีมั้งคะ!” เธออายนิดๆ “เฟิงยี่เห็นแล้วต้องเป็น

บ้าแน่ๆ”

“ก็เพราะอยากให้เขาบ้านั่นแหล่ะ

จิ่งหนิง: “………….

ลู่จิ้งเซินพูดแล้ว เห็นจิ้งหนึ่งไม่ขยับ ตนเองจึงหยิบมือถือมาส่งไปทันที