บทที่ 412 บ้าคลั่งทั้งคืน

เมื่อเทียบกับความลำบากใจของเธอแล้ว จึงเป็นเต็มใจมากที่ จะจูบกับเธอสิบนาที ดังนั้นจึงหัวเราะเบาๆ “เมียจ๋า คนเราพูด แล้วคืนคำไม่ได้นะ คุยกันไว้แล้วว่าเล่นเกมส์ ก็ต้องกล้าได้กล้า เสีย”

พูดจบ ก็ดันหัวเธอเข้ามาจูบลงไปทันที

รอบๆมีเสียงโห่ร้องกันอย่างสนุกสนาน จึงหนิงเขินจนแก้ม แดง อายจนอยากหารมุดเข้าไปทันที

โชคดี แฟนหนุ่มก็ไม่อยากให้ทุกคนในนี้มามุงดู แค่แตะริม ฝีปากของเธอ ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น

แต่ก็เพราะจูบแบบนี้ ทำให้ทุกคนที่มองดูกันอยู่รู้สึกไม่สนุก จากนั้นไม่นานนักก็ไม่เห็นด้วยและพูดขึ้นมาว่า “พี่รองซื้อรอง พวกคุณทำอย่างนี้เค้าเรียกว่าขี้โกงนะ มีใครเค้าจูบกันแบบนี้ แค่แตะริมฝีปากเฉยๆ?”

ลู่วิ่งเซินจ้องหน้าพวกเขา แต่ไม่พูดอะไร

แต่จิ่งหนิงรู้สึกลำบากใจ ถอยก้าวออกไปนิดๆและพูดว่า “พวกคุณไม่ได้พูดว่าจะให้จูบยังไง นี่มันเป็นความอิสระของ เรา”

พูดจบ ก็เอาปากกลับไปแตะที่ปากของลู่จึงเป็นอีกครั้ง
เล่นแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรที่สนุกๆและน่าดูเลย เพิ่ง โบกมือ “งั้นช่างเถอะ หนึ่งนาทีละกัน สิบนาทีนานเกินไป

แผนของจิ่งหนึ่งสำเร็จ ก็ยิ้มดีใจขึ้นมาทันที

หนึ่งนาทีผ่านไป จึงเป็นดื่มเหล้าตามกติกา จึงหนิงเอาลูกเต๋า ยื่นให้คนต่อไป

คนต่อไปคือจี้หยุนซู จี้หยุนซูมีนิสัยขี้อาย เขย่าได้สองแต้ม เลือกที่จะเล่นพูดความในใจ

ทันใดนั้นก็มีคนถามขึ้นมา “คุณกับกวนเสวีเฟยพัฒนาความ สัมพันธ์ไปถึงขั้นไหนแล้ว ได้มี

เพิ่งหัวเราะและทำท่า00XX

จี้หยุนซูแก้มแดงเล็กน้อย กวนเสวีเฟยที่นั่งอยู่ด้านหลังของเขา ก็แก้มแดงไปจนถึงติ่งหูเลยทีเดียว

เขาไอเบาๆที่หนึ่ง ตั้งหน้าตั้งตาพูด “เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับเรื่อง ส่วนตัว ผมเลือกไม่ตอบได้ไหม?”

“ไม่ได้ไม่ได้ เล่นเกมส์ต้องทําตามกฎกติกา”

จี้หยุนซูเห็นสถานการณ์เช่นนี้ รู้สึกลำบากใจ

เขาเป็นสุภาพบุรุษ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวของฝ่าย หญิงด้วย เขาไม่สะดวกที่จะตอบ

แต่กวนเสวีเฟยเห็นเช่นนี้แล้ว ทำเสียงฮัมเบาๆและตอบอย่าง ใจกว้าง: “เราใกล้จะแต่งงานกันแล้ว คุณว่าพัฒนาไปถึงขั้นไหนนี่หมายความว่ายอมรับแล้ว

ใบหน้าของจี้หยุนซูแดงขึ้นนิดๆ เพิ่งและทุกคนได้ยินคำตอบ ที่อยากได้แล้ว ต่างก็พากันโห่ร้องหยอกเล่น

ที่จริงพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะล้อเลียนอะไร ก็แค่หนุ่มๆ หยอกกัน

เล่นเฉยๆ

กวนเสบู่เฟยรู้อยู่แล้วต้องเป็นเช่นนี้ ถึงได้ทำใจกว้างๆ

ทุกคนหยอกกันสักพัก แล้วเล่นต่ออีกสองรอบ วนกลับมาถึง จิ่งหนิงอีกครั้ง เธอเลือกที่จะเล่นพูดความในใจ

เซเซียวหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วหันไปมองหน้าเธอ แววตายิ้ม ออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“บอกความในใจกับชายหนุ่มในกลุ่ม ข้อเรียกร้อง ต้องนาน เกินหนึ่งนาที”

จิ่งหนิงมองไปทางลู่จิ้งเซิน

เฟิงยี่ทำเสียงจี๊ดๆและรีบพูด “หมดกัน ต้องเลี้ยงข้าวหมาอีก แล้ว”

นึกไม่ถึง จึงหนิงได้ยินคำพูดนี้แล้ว หันหน้าไปมองเขาตรงๆ เพิ่งรู้สึกใจเต้นขึ้นมาทันที สังหรณ์ใจเหมือนมีอะไรที่ไม่ดีจะ เกิดขึ้นแล้ว

“ฉันเลือกนาย” จิ่งหนึ่งกล่าว
เฟิงยี่ถึงกับช็อก

จิ่งหนึ่งยิ้มตาหวานและกล่าวว่า “ดูนายแล้ว นายก็หน้าตาดี นิสัยดี อารมณ์ดี นิสัยเกเรแต่ไม่ถึงกับทำให้คนเกลียด รู้จักที่สูง ที่ต่ำ ให้ความสำคัญกับญาติมิตร เห็นหน้าตาบ้าๆบอๆ ที่จริง แล้วมีเหตุผลกว่าใครๆ จริงจังจริงใจกับผู้หญิงทุกคน…….

จึงหนังนึกค่าชมทั้งหมดที่สามารถนึกได้ของทั้งชีวิตนี้ พูดออก มาให้หมด

เฟิงยี่ฟังแล้วถึงกับตะลึง

หนึ่งนาทีผ่านไป ทุกคนถึงตั้งสติได้และต่างก็ปรบมือดังๆ

“ซ้อรอง คำพูดยอดเยี่ยมจริงๆ เพิ่งเขินจนหน้าแดง แต่ก็บ่นออกมาคำหนึ่ง “นี่ใช่พูดความ

ในใจที่ไหนอ่ะ มันเป็นคำชมชัดๆ

จิ่งหนิงเหลือบตามองไป “ฉันบอกว่าเป็นความในใจ ก็คือ ความในใจ ฉันอยากพูดอะไรก็ได้!”

เฟิงยี่ยังอยากพูดอะไรอีก ถูกสายตาที่แหลมคมดั่งมีดของลู่วิ่ง เซินหยุดไว้

ตอนที่จิ่งหนิงชมเธอ ลู่จึงเป็นที่ด้านข้างทำหน้าไม่พอใจอย่าง

เขากล้าที่จะยั่วยุหรือ?

เฟิงยี่รู้สึกลำบากใจแต่พูดออกมาไม่ได้ โมโหจนต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ตัวของจี๋หลินยวนและหัวเหยา

ทั้งสองคนต่างก็เป็นคนที่นิสัยเย็นชา แต่กลับถูกเขาถามจน แก้มแดง

ทุกคนเล่นกันหลายรอบ จึงหนิงแพ้ไปครึ่งหนึ่งชนะครึ่งหนึ่ง ทำให้ลูจึงเป็นดื่มเหล้าไปเยอะมาก สุดท้าย เหมือนจะเมาเหล้า

แล้ว

รอบสุดท้าย วนกลับมาถึงวิ่งหนึ่ง เธอเตรียมจะไปเขย่าลูกเต๋า แต่กลับถูกเฟิงยี่ห้ามไว้และกล่าวว่า “พี่รองนั่งมาทั้งคืนแล้ว รอบสุดท้าย พี่มากเล่นสักรอบสิครับ”

จึงหนิงได้ยินแล้ว ยื่นมือที่กำลังจะไปหยิบลูกเต๋า มองไปทางลู่ จิ่งเซินและถาม: “คุณจะเล่นไหม?”

ลู่วิ่งเซินไม่ตอบ ขยับๆริมฝีปาก กลับยื่นมือออกไป

เขย่าๆลูกเต๋า เปิดออกมาหกแต้ม

“ความในใจ”

เฟิงยี่รีบเก็บกระดาษขึ้นมา เปิดออกมาอ่าน: “แฟนของคุณทำ อะไรให้คุณรู้สึกประทับใจ?”

ลู่วิ่งเซินหันหน้าไปมองวิ่งหนึ่ง

จึงหนิงกลับก้มหน้าแล้วเงียบๆ เธอเหมือน……..ไม่เคยทำอะไร พิเศษที่ทําให้เขารู้สึกประทับใจตั้ง

แต่นึกไม่ถึง ลู่วิ่งเซินยื่นมือมากะทันหัน แล้วดันตัวเธอเข้ามาเพราะแอลกอฮอล์ทำให้ดวงตาของเธอแดง และมีความรู้สึก หวั่นไหวในใจบางๆ

พูดด้วยเสียงต่ำ: “เธอยอมแต่งงานกับผม คำง่ายๆห้า กลับทำให้จิ้งหนึ่งรู้สึกหวั่นใจ

จากนั้น รู้สึกเต็มไปด้วยความสุข

เกิดความรู้สึกที่แปลกๆลึกๆ ในใจ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและ ซาบซึ้ง

จิ่งหนิงเม้มริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปจ้องตาของเขา

แววตาลึกๆของเขา เหมือนดาวที่อยู่บนฟ้าไกลเกินเอื้อมอย่าง ไม่มีที่สิ้นสุด สว่างเจิดจ้าจนเธอหรี่ตาลง

หัวใจหวั่นไหว

แต่งงานกับฉัน”

พูดเบาๆ

“ฉันก็เหมือนกัน ขอบคุณที่คุณยอม

คำพูดของจิ่งหนึ่ง ทำให้ลู่วิ่งเซินรู้สึก ใจสั่น แววตาที่หันไปมอง เธอ ยิ่งร้อนรุ่มขึ้น

ขณะนั้น จึงหนิงไม่เข้าใจกับแววตาเช่นนี้ของผู้ชาย หมายความว่ายังไง

จนถึงกลางคืน กลับไปถึงบ้าน เธอถึงได้รู้และรู้สึกเสียใจแต่ก็ ไม่ทันแล้ว

จึงหนิงถูกรังควานทั้งคืนจนแทบจะร่างกระจาย ทั้งตัวเหมือน จะไม่มีที่ไหนที่เป็นของตัวเอง ถูกชายคนนี้ครอบงำทั้งตัวด้วยความเอาแต่ใจ เร่าร้อนในใจ ไม่เว้นแม้แต่นิ้วเดียว

จนถึงวินาทีสุดท้ายที่ยังมีสติ ได้ยินแต่เสียงลมหายใจที่แรง เล็กน้อยและพูดอยู่ข้างหูของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า: “หนิงหนึ่ง ผม รักคุณ ผมรักคุณ”

หลังจากความร้อนแรงบนเตียงทั้งคืน ผลตอบแทนของเช้าวัน รุ่งขึ้นก็คือปวดเมื่อยไปทั้งตัว เกือบจะลุกจะเตียงไม่ได้เลยทีเดียว

จิ่งหนึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ชายของเธอคนนี้เป็นอะไรไป ช่วงนี้ เหมือนจะมีความต้องการทางเพศสูง

เมื่อก่อนก็ควบคุมอารมณ์ได้ แต่ช่วงนี้เหมือนเป็นบ้าอย่างนั้น ทุกครั้งที่มีอะไรกัน จะต้องทำจนเธอหมดแรงถึงจะยอมหยุด

อีกทั้งวันนี้ ต้องนั่งเครื่องบินไปประเทศ ดังนั้นถ้าอยากจะ

แอบขี้เกียจพักผ่อนอยู่บ้านก็ทำไม่ได้แน่นอน

ยิ่งเป็นเช่นนี้แล้ว จึงหนิงยิ่งรู้สึกอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เธอจ้องมองผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้อย่างโมโหและพูดด้วย ความโกรธ: “ลู่จิ่งเซิน คุณดูสิ! เรื่องดีที่คุณทำไว้!”