บทที่ 410 เขาเป็นห่วงเธอ

ขณะที่ตำหนิ เขาก็ดึงมือของเธอ แล้วรีบบิดเปิดฝาขวดน้ำเทใส่ ลงบนนิ้วมือ

ความเย็นช่วยบรรเทาความเจ็บปวด ซึ่งหนึ่งพูดขึ้นว่า : “ไม่ เป็นไรแล้ว ไม่ได้เจ็บมากหรอก แค่แผลเล็กน้อยเท่านั้น อีกอย่าง ไม่ได้เจ็บด้วย”

ลู่วิ่งเซินยังคงเผยสีหน้าคล้ำเครียด และมองประเมินนิ้วมือ ของเธออย่างละเอียด ถึงแม้ไม่เห็นมีบาดแผล แต่ก็มีรอยแดงอยู่ ถึงแม้ไม่บาดเจ็บมาก แต่คงเจ็บมากแน่

เขารู้สึกหงุดหงิดทันที เลยดึงเธอมานั่งบนเก้าที่อยู่ไกลจาก กองไฟที่สุด แล้วพูดว่า “ไม่อนุญาตเข้าใกล้กองไฟแล้ว อยาก กินอะไร เดียวผมสั่งให้เซ่เซียวช่วยเอามาให้

เซ่เซียวเป็นคนรักสนุก เขาไม่มีความสามารถด้านการทํ อาหาร เพียงแต่เรื่องปิ้งย่างต้องยกให้กับเขา ซึ่งการปิ้งย่างใน คืนนี้ก็ต้องความคิดเห็นจากเขา

จิ่งหนึ่งคิดอยากดึงมือกลับมา เลยพูดว่า : “ทำไมต้องกังวล แบบนี้ด้วย? ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว

ลู่วิ่งเซินยังคงมีสีหน้ากังวลอยู่

จิ่งหนิงทำปากมุ่ย “เอาล่ะ ฉันผิดไปแล้วโอเคหรือยัง? คุณ อย่าไปเรียกเหยิงเลย เขากำลังสนุกอยู่อย่าไปรบกวนพวกเขาเลย”

ลู่วิ่งเซินหันหน้ามองเฟิงที่อยู่ทางนั้น เป็นดั่งที่คาดคิด เพิ่ง กับเซเซียวกำลังเล่นบ้าบอกันอยู่ริมทะเล อายุตั้งยี่สิบกว่าแล้ว ยังเล่นเหมือนเด็กไม่กี่ขวบอีก ไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์เลย

เขาอดใจแค่นเสียงประชดออกมาไม่ได้ จากนั้นก็ทําหนิว่า :

“ไร้เดียงสา!”

จิ่งหนิงกลั้นหัวเราะ แล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็จับมือเขา และลาก มานั่งใกล้เตา “เอาล่ะ คุณหยุดตำหนิความไร้เดียงสาของพวก เขาได้แล้ว คุณอยากกินอะไรหรอ? เดี๋ยวฉันปิ้งให้คุณเอง”

คิดไม่ถึงว่าผู้ชายจะแย่งของในมือของเธอ และพูดขึ้นว่า “ถอยไปนั่งข้างหลังหน่อย เดียวผมปิ้งย่างเอง”

จิ่งหนิงรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่เธอก็ลากเก้าอี้ขยับไปข้างหลัง

เล็กน้อยอย่างเชื่อฟัง แล้วซักถามขึ้นว่า : “คุณทำเป็นหรอ?”

ผู้ชายเหลือบตามองเธอด้วยสายตาดูแคลน “แตรเรื่องเล็ก น้อย? ยากตรงไหนกัน”

จิ่งหนิงไม่เชื่อ

แต่ในความเป็นจริงแล้ว มีบางครั้งที่ปัญญาสามารถบ่งบอก ถึงเรื่องอื่นๆมากมาย นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่วิ่งเซินปิ้งย่าง ตอนแรก ปิ้งย่างไม่ค่อยดีเลย แต่ปิ้งย่างครั้งที่สามรสชาติก็เปลี่ยนเป็น ปกติ จากนั้นรสชาติก็ยิ่งอร่อยขึ้นเรื่อยๆ

จิ่งหนึ่งกินไม่ยอมหยุด เธอกินพลางชื่นชมพลางว่า “โอ้มายก็อต หากคุณไม่เป็นประธานบริษัท คุณไปเป็นคนขายปิ้งย่าง ก็ได้นะ ฉันคิดว่าคงรวยแน่เลย”

ชั่วพริบตาลู่วิ่งเซินนิ่งอึ้ง

ประธานของชื่อกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ต้องไปขายของปิ้งย่างข้าง ถนนหรอ? แบบนั้นเขาคงต้องล้มเหลวขนาดไหนกัน?

เขาเบิกตากว้างจ้องมองเธอ และพูดว่า : “กินของคุณ”

จิ่งหนิงกินอย่างเพลิดเพลิน บางครั้งก็ช่วยป้อนให้เขาด้วย

ถึงแม้ลู่วิ่งเซินสามารถปิ้งย่างได้แล้ว แต่เดิมทีเขาไม่ชอบ อาหารเหล่านี้อยู่แล้ว หากวันนี้ไม่ใช่เพราะเพิ่งเสนอมา และคน อื่นไม่มีข้อคัดค้าน เขาคงไม่ยอมกินแบบนี้แน่นอน

ความหอมของอาหารตรงนี้ดึงดูดสองคนที่กำลังหยอกเล่นกัน

จากที่ไกล จากนั้นเฟิงยี่ก็พูดขึ้นว่า “ว้าว พี่สะใภ้กำลังปิ้งย่าง

เนื้ออยู่หรอ? หอมจัง”

เมื่อเดินเข้าใกล้ก็พบว่าเป็นลู่จึงเป็นที่กำลังปิ้งย่างอยู่

ทั้งสองคนเผยท่าทางตกใจขึ้น แล้วหันหน้ามองสิ่งหนึ่งที่กิน อย่างเอร็ดอร่อยอยู่ด้านข้าง

ชั่วพริบตาทั้งสองคนก็หัวใจสั่นเทาทันที

พี่สองนี่ช่างเอาอกเอาใจพี่สะใภ้ของพวกเราจริงๆ ดูสิ คนที่แทบไม่ยุ่งเกี่ยวกับห้องครัว คิดไม่ถึงว่าจะปิ้งย่างเป็น แล้ว?
พลังของความรักช่างยิ่งใหญ่จริงๆ

เพิ่งทนกลิ่นหอมอันน่ายั่วยวนไม่ไหว เลยเดินเข้ามายิ้มและ พูดว่า : “พี่สอง หอมจัง ช่วยปิ้งย่าง ให้ผมด้วย

เซเซียวก็วางมาดไม่ไหวแล้ว เลยเดินเข้าไปเหมือนกัน “ผมก็

เหมือนกัน ผมอยากกินหอยนางรม เนื้อวัวเสียบไม้สามไม้ เนื้อ

แพะเสียบไม้สิบไม้”

แต่ลู่จิ่งเซินกลับเหลือบมองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชาขึ้น จากนั้นก็พูดสั้นๆขึ้นว่า “ทำเอง!”

ทั้งสองคนนิ่งอึ้งทันที!

จิ่งหมิงหัวเราะฮ่าฮ่าจ้องมองท่าทางหน้าแตกของพวกเขา เฟิง ไม่ยอม เลยวิ่งไปตามเฟิงหลินมาช่วย

“พี่ชาย พี่อยู่กองทัพทหารต้องเคยปิ้งย่างแน่เลย! พี่ช่วยปิ้ง ย่างให้พวกเรากินหน่อยได้ไหม?”

เฟิงหลินเผยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วพูดอย่างเมินเฉยว่า “ไม่ เป็น”

เฟย: ..………….

“แล้วผมจะจัดปาร์ตี้ปิ้งย่างทำอะไรกัน? ทุกคนปิ้งย่างไม่เป็น แล้วผมจะยอมปล่อยให้ทุกคนหิวโหยที่นี่ได้ยังไง”

เฟิงหลินยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์ “นายเป็นคนจัดเอง ไม่ใช่ พวกฉันเป็นคนบังคับสักหน่อย”
สักพักก็พูดต่อว่า “พูดแล้วผมก็รู้สึกหิวเหมือนกัน ในฐานะที่ ผมเป็นเจ้างานของวันนี้ พี่ไม่คิดจะบริการผมสักหน่อยหรอ?”

เฟิง : ” ……….”

เขาคิดยังไงก็คิดไม่ออก? ทำไมงานวันเกิดถึงต้องจัดเป็นบา คิวด้วย?

จากนั้นเขาก็หันหน้าเห็นเซ่เซียวคนที่เสนอความคิดเห็น เลย ตะโกนร้องด้วยความขุ่นเคืองว่า : “น้องเซ่ นายไสหัวไปทำ อาหารให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

เซ่เซียวหันหน้าหนีทันที และตะโกนพูดว่า : “ผมยังอยู่ นาย ทําเองสิ”

เฟิงอารมณ์ขึ้นอีกแล้ว เลยเดียวเข้าไปถีบบนสะโพกของเขา

หนึ่งที และพูดว่า “ถ้าทำเป็น ฉันจะมาขอนายให้ช่วยไหม? รีบ

ไปทําเดียวนี้”

เซเซียวที่โดนถีบก็อารมณ์ขึ้นเหมือนกัน ทั้งสองคนเหมือนจะ บีบคอกันแล้ว แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงหวานใสหนึ่งดังขึ้น

“โอ๋ สนุกสนานกันจังเลย นี่พวกคุณกำลังปิ้งย่างกันอยู่หรอ?”

ฝูงชนนิ่งอึ้ง และหันหน้าไปมอง แต่กลับเห็นร่างเงาหนึ่งกำลัง เดินเข้ามา

ดวงตาของเฟิงยี่เป็นประกายขึ้นมาทันที

แต่ดวงตาเป็นประกายเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น จากนั้นเขาก็บังคับตัวเองกลับสู่ปกติทันที

“อืม คุณมาแล้วหรอ? ไหนบอกว่าไม่มาไม่ใช่หรอ? เหอะ ตัดใจจากพี่เฟิงคนนี้ยังไม่ได้ใช่ไหม?”

ถังลั่วเหยามองบนใส่เขาหนึ่งที

เมื่อครุ่นคิดสักพัก เธอก็ยัดเอากล่องของขวัญ ในอ้อมอกใส่ มือของเขา และพูดว่า : “หยุดคิดไปเองได้แล้ว ที่ฉันมาก็เพราะ เห็นแก่นใจที่ก่อนหน้านี้นายเคยช่วยฉันหรอก ไม่เช่นนั้น ใครจะ ยอมมา!”

ทุกคนรู้จักถึงลั่วเหยา เมื่อเห็นแบบนี้ทุกคนก็ถอยออกไป เงียบๆ เพื่อหลีกเลี่ยงเป็นก้างขวางคอ

เพิ่งถูกยัดกล่องของขวัญ ใส่มือกะทันหัน เขาไม่โกรธ แต่

หัวเราะฮ่าฮ่าเปิดกล่องของขวัญ

และเห็นข้างในเป็นนาฬิกาข้อมือราคาแพง ถึงแม้ราคาไม่ ถือว่าแพงที่สุด แต่รูปทรงเหมาะสมกับสไตล์ของเขา

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ นี่เป็นของขวัญที่เธอมอบให้ ซึ่งแน่นอ นว่าเฟิงชอบแน่นอน

เขารีบเก็บนาฬิกาที่ใส่บนข้อมือทันที แล้วเปลี่ยนมาสวมเรือน ที่ถังลั่วเหยามอบให้ พร้อมยื่นมือหาแสงมองประเมินอย่างชื่นชม

“ไม่เลวเลย ในเมื่อคุณมีน้ำใจแบบนี้ งั้นผมขอรับไว้แล้วกัน มาสนุกกันเถอะ”
จากนั้นถังลั่วเหยาก็เดินตรงไป

เธอเหลือบมองเห็นวิ่งหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงนั้น เลยรีบเดินเข้าไป

พร้อมกับรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ได้กลิ่นหอมของอาหารขึ้น “อืม หอมจัง พี่หนิงหนิง นี่พี่เป็นคนปิ้งย่างเองหรอ? ฉันขอชิม หน่อยได้ไหมค่ะ?”

เมื่อจิ่งหนิงได้ยินแบบนี้ก็ยื่นถาดให้กับเธอทันที แล้วหรี่ตายิ้ม พูดว่า : “ฉันไม่ได้เป็นคนปิ้งย่างหรอ แต่สามารถซึมได้ ลองชิม ดู”

ถั่วเหยารีบคืบเนื้อชิ้นหนึ่งยัดใส่ปากทันที

วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเซเซียวกับเฟิงจากข้างหลังดังขึ้น “พี่สะใภ้สอง พี่ลำเอียง ไม่ให้พวกเรากิน แต่ให้เธอกินได้!”

จิ่งหนิงยิ้มและพูดว่า : “แล้วใครให้เธอเป็นผู้หญิงล่ะ! พวก นายไม่เข้าใจการให้เกียรติผู้ใหญ่และเด็กก็ถือว่าช่างมันแล้ว แต่ ไม่ยอมให้เกียรติผู้หญิงฉันไม่เข้าใจ!!

ทั้งสองคนถูกโจมตีอย่างรุนแรง

หลังจากหยอกเล่นกับริมทะเลสองชั่วโมง เฟิงที่ยังไม่กิน อะไรก็ลากทุกคนไปกินอาหารทะเลที่โรงแรมใกล้เคียง