บทที่ 395 ตระกูลลึกลับ

โทรศัพท์นั้นถูกเปิดลำโพงมาโดยตลอด ทำให้จึงหนิงเองก็ได้ยิน ทุกคําพูดของเฟิง

ที่จริงแล้วเธอนั้นก็ค่อนข้างสนใจเกี่ยวกับองค์กรของจื่อจินกรุ๊ ปมาโดยตลอด เพียงแค่เมื่อก่อนนั้นไม่มีโอกาสจะได้สัมผัส และ เมื่อในตอนนี้เธอได้ยินแบบนั้น แน่นอนว่าเธอจะต้องอยากไป

เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ ตามที่เธอเข้าใจก็คือ สัญลักษณ์ของอ นกรุ๊ปนั้นคือดอกไม้สีม่วง ไม่รู้ว่าพวกเขานั้นเกี่ยวข้องกับการ ตายของตาKหรือเปล่า

เธอเหลือบตาไปมองที่ลู่วิ่งเซิน เมื่อลู่จึงเป็นเห็นเช่นนั้นก็ตอบ ตกลง

ในวันที่สองงานประมูลระหว่างประเทศก็ได้ถูกจัดขึ้น

เนื่องจากเป็นงานที่มีความสำคัญ จึงหนิงจึงสวมใส่ชุดราตรี สุภาพสีเข้ม ผมของเธอก็ยังมีการจัดแต่งทรงผม เมื่อได้มองแล้ว ก็งดงามเรียบร้อย

ส่วนลู่จิ่งเซินนั้นก็สวมใส่ชุดสูทสีขาว ชายผมสั้นดูเรียบร้อยใน ชุดสูท เมื่อเทียบกับความละเอียดอ่อนของเฟิงแล้วนั้น จึงเป็น ดูเป็นคนที่นั่งและเย็นชา น่าเกรงขาม จนทำให้ผู้อื่นนั้นเกิดความ ย่าเกรง

จิ่งหนึ่งจับมือของเขา ผู้คนมากมายก็ต่างมาตามเวลาที่นัดหมาย

ณ ประตูทางเข้ากระบบรักษาความปลอดภัยที่หนาแน่น ต้อง เป็นคนที่มีการ์ดเชิญเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปได้

แน่นอนว่าสี่ตระกูลใหญ่ก็มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าไป ลู่วิ่ง เซินก็เช่นกัน หลังจากที่ผ่านระบบจุดรักษาความปลอดภัย ก็เดิน เข้าไปที่ห้องนิทรรศการขนาดใหญ่ ข้างในมีคนไม่น้อยเลยที เดียว ไม่ใช่เพียงแค่ประเทศเท่านั้น แต่ยังมีประเทศอื่นๆอีก ด้วย

เมื่อวิ่งหนึ่งได้เห็นหน้าผู้คนที่มาจากนานาประเทศจากในข่าว เธอก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

มันทำให้เธอนั้นเกิดความสงสัยในตระกูลจื่อจินมากกว่าเดิม ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกเยอะกว่าที่งานประมูลจะเริ่ม จากนั้นทั้งสามคนก็หาที่นั่ง

จิ่งหนิงด้วยความสงสัยจึงอดที่จะถามออกไม่ได้ “เบื้องหลัง ของตระกูลจื่อจินเป็นมาอย่างไรเหรอคะ? ทำไมสามารถรวมตัว ของบุคคลสําคัญจากนานาประเทศมาได้มากมายขนาดนี้

เพิ่งยิ้มออกมา “นี่พี่ยังไม่รู้จริงๆเหรอเนี่ย! พี่เคยได้ยินชื่อ

ตระกูลจูเก่อไหม?

จึงหนิงตกตะลึง “นั่นมันนามสกุลของราชวงศ์ที่แล้วไม่ใช่เห

รอ? ”
“ใช่นั่นแหละ”

จิ่งหนิงนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น

ลู่จิ่งเซินลูบที่ผมของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ตระกูลจื่อ จินก็คือรุ่นหลังของตระกูลเก่อ หลังจากที่ล่มสลายไปสมาชิก ของตระกูลเก่อก็กระจายไปทั่วมุมโลก และก่อตั้งเป็นองค์กรอ จินกรุ๊ป ก็คือตระกูลจื่อจีนในปัจจุบัน”

จิ่งหนิงสงสัย “แต่ในหนังสือก็ได้บันทึกเอาไว้ว่าสมาชิกของ ตระกูลจูเก่อนั้นเสียชีวิตทั้งหมดหลังจากที่จักรพรรดิสิ้นพระชนม์ ไม่ใช่เหรอคะ?

ประวัติศาสตร์ของประเทศนั้นเป็นสงครามนองเลือด ใน ตอนนั้นราชวงศ์ตอนต้นและตอนปลายอ่อนแอมาก ทำให้ถูกคน ต่างชาติรุกราน จนทำให้สุดท้ายต้องล่มสลายไป ตามที่หนังสือ ประวัติศาสตร์ได้บันทึกไว้นั้นทุกคนต่างก็ได้รับความทุกข์ทรมาน เป็นอย่างมาก

ก่อนที่ราชวงศ์จะล่มสลายนั้น เป็นช่วงสงครามของขุนศึกซึ่งมี ความยุ่งเหยิงและชุลมุนเป็นอย่างมาก ทั้งประเทศถูกแบ่งออก เป็นเสี่ยงๆ

หลังจากนั้นมีวีรบุรุษคนหนึ่งเกิดมาได้นำพาพี่น้องออกจาก ความอลหม่านในครั้งนี้และก่อตั้งเป็นประเทศที่รุ่งเรืองมั่นคง

เมื่อคิดๆดูนั้นถึงแม้ว่าประเทศจะถูกก่อตั้งขึ้นมาได้ไม่กี่สิบปี แต่เนื่องจากความวุ่นวายในช่วงกลางศตวรรษ ดังนั้นราชวงศ์นี้ จึงมีอายุนานหลายร้อยปี
ลู่จิ่งเซินอธิบาย “หนังสือประวัติศาสตร์ไม่ได้บอกความจริงใน ทุกอย่าง เพราะในความเป็นจริงนั้นช่วงสุดท้ายของปี ผู้อำนาจ ต่างรู้สึกว่าจักรวรรดิมีความล่อแหลม

พวกเขาเคยหาวิธีการที่จะปฏิวัติในหลายครั้ง ตึกใหญ่ มากมายทลายลง ไม่สามารถที่จะซ่อมแซมหรือดึงกลับมาด้วย อำนาจของคนๆเดียว ดังนั้นจึงส่งกลุ่มคนออกไปพร้อมกับ จักรพรรดิเพื่อรักษาสมบัติจำนวนมากมาย

กลุ่มคนเหล่านั้นก็เป็นแผนการลับ แทบจะไม่มีคนรู้เรื่องนี้เลย และในไม่ช้าผู้ปกครองที่ประกาศถึงการสิ้นพระชนม์ของ จักรพรรดิองค์น้อย

ต่อมาเหล่าขุนศึกก็ตกอยู่ในความโกลาหล มีข่าวลือออกมา ว่าจักรพรรดิองค์น้อยนั้นไม่ได้ตาย แต่แค่หนีออกไปอยู่ที่ต่าง ประเทศ แต่ในช่วงเวลานั้นมีข่าวโคมลอยออกมามากมาย ทำให้ ไม่มีใครสนใจข่าวนี้ ดังนั้นสายเลือดนี้จึงถูกรักษาเอาไว้

เมื่อวิ่งหนิงได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกตกใจเกินคำบรรยาย และรู้สึกว่ามุมมองโลกทัศน์ของเธอนั้นถูกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ “แล้วตอนนั้นพวกเขาหนีไปอยู่ที่ไหนกันคะ? ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”ลู่จึงเป็นส่ายหัว “แต่ในสถานการณ์แบบ นี้ ที่ไหนปลอดภัยที่สุดก็คงไปที่นั่น ในตอนนั้นมีคนแนะนำให้ พวกเขาหนีไปที่สามเหลี่ยมทองคำ แต่ก็ไม่ได้รับการรับการ ยืนยันว่าคนเหล่านั้นรอดชีวิตมาได้อย่างไร และตอนนี้ก็ได้ก่อตั้ง ตระกูลตระกูล อจินที่แข็งแกร่งขึ้นมา ในปัจจุบันนี้ตระกูลจือจินเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจของทั้งโลก กลายเป็นหนึ่งใน สามตระกูลที่ใหญ่สุดที่โลก ไม่มีกล้าดูถูกหรือต่อสู้กับพวกเขาอีก ต่อไป”

จิ่งหนิงอ้าปากค้าง “ในตอนนั้นเผชิญกับภัยพิบัติมากมายจน ต้องหอบสมบัติและเสบียงหนีไปด้วย ตอนนี้ก็ขุดขึ้นมาอีกมันเป็น อย่างไรล่ะคะ? พูดตรงๆนะคะ ถ้าเอาเงินไปลงทุนการต่อต้าน สงคราม ไม่แน่ก็อาจจะไม่แพ้ง่ายๆแบบนี้ก็ได้นะคะ

เพิ่งยอดไม่ได้ที่จะต้องแทรกขึ้นมา”พี่พูดผิดไปแล้ว ตอนนั้น สถานการณ์เป็นแบบนั้น เอาเงินไปลงทุนแบบนั้นมันก็เสียเปล่าๆ สู้เอามารักษาตัวเองไว้จะดีกว่า สำนวนโบราณกล่าวไว้ว่า ให้ ตายดีกว่าอยู่อย่างเกียจคร้าน พี่รองคิดว่าใช่ไหม?

ลู่จิ่งเซินไม่ได้พูดอะไร จึงหนิงเปลือกตามองบน

“เฟิง คนอย่างเธอ ถ้าหากว่าประเทศได้รับความลำบาก จริงๆ นายคงเป็นคนแรกที่ทรยศ

เพิ่งทำปากจู๋ด้วยท่าทางที่ไม่ยอมรับ

“พูดก็พูดไปเถอะ? ฉันจะไปทรยศได้ยังไงล่ะ? ไม่รู้เหรอว่า ฉันนั้นช่วยให้ประเทศของเรามีGDPเพิ่มขึ้นตั้งเท่าไหร่แล้ว

จิ่งหนึ่งหรี่ตามองแล้วพูดว่า “มันถูกสร้างขึ้นโดยนายงั้นเห รอ? ได้ข่าวมาว่า GDPของเฟิงชื่อกรุ๊ปเป็นพี่ชายของนายทำนะ ! ลูกคนสุดท้องเป็นคนเทเงินทิ้งไม่หรือเปล่านะ

เฟิงยี่หน้าแดงก่ำ ชี้ไปทางจิ้งหนิง โดยที่ไม่สามารถพูดโต้แย้งอะไรได้

ในที่สุด ก็ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงแข็งๆออกมา “ฉันไม่เหมือนผู้ หญิงทั่วไปที่เคยเห็นมาหรอกนะ”

จิ่งหนึ่งทําหน้าล้อเลียนใส่เขา เฟิงพูดว่า “พี่รอง ช่วยจัดการผู้หญิงของพี่ด้วย เธอทำให้ฉัน

โกรธจะแย่แล้ว”

ลู่วิ่งเซินยิ้มออกมา ฝ่ามืออันใหญ่ของเขาลูบไปที่หัวของจึง หนิง จากนั้นก็พูดออกมาเบาๆ “ทำได้ดีมากเลย

เฟิง”

โอ้ยๆๆๆๆๆ! ใครเป็นคนบอกให้เขาเรียกทั้งสองคนมา

พร้อมกันวันนี้

เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มโกรธจิ่งหนึ่งก็ไม่หยอกล้อเขาอีก ตอนนี้ทุก คนเริ่มตั้งใจรอคอยพิธีเปิดการประมูล

เพราะคนที่มาจากนานาประเทศนั้นมีจำนวนมาก และใน สถานที่ที่มีการนั่งตามลำดับหมายเลข

จิ่งหนิงและพวกเขานั้นได้นั่งแถวที่สอง คนที่เหลือนั้นก็นั่งที่ ด้านหลัง ไม่นานนักพิธีเปิดก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

มีการจัดแสดงสมบัติที่หายากหลายชิ้น มีทั้งวัตถุโบราณและ เครื่องประดับมากมายหลายชิ้น ทุกชิ้นนั้นหาได้ยากมากจริงๆ

สมบัติเหล่านี้ไม่สามารถที่จะประเมินมูลค่าได้ ได้ยินมาว่าในหนึ่งปีจะมีการจัดขึ้นเพียงแค่ครั้งเท่านั้น ที่จริงเป็นเพราะสมบัติ เหล่านี้ส่วนใหญ่จะถูกนำออกมาจากพระราชวังฤดูร้อน

แม้ว่าตระกูลจูเก๋อจะเป็นเรื่องของราชวงศ์ก่อนหน้านี้ แต่ตระ กูลจื่อจิน ในปัจจุบันก็ยังคงมีความรู้สึกต่อแผ่นดินจีน เพราะอย่าง นั้นการจัดงานประมูลจึงถูกจัดขึ้นในประเทศจีนของทุกๆ ปี

จิ้งหนังตกอยู่ในภวังค์และจ้องมองอย่างตั้งใจ เพิ่งเข้ามา ใกล้ๆและพูดว่า “พี่สะใภ้ เดี๋ยวจะมีการประมูลสมบัติส่วนตัว ถ้า พี่ชอบชิ้นไหน ก็ให้พรองประมูลให้นะ