บทที่ 388 สืบหาความจริง

เพราะพวกเขารู้ว่าตราบใดที่กล้องวงจรปิดมา เมื่อนั้นทั้งสองก็ ต้องตายแน่

ถ้าซูฉันแค่เป็นคนพลาดก็ไม่เป็นไร เมื่อถึงตอนนั้นก็สามารถ บอกได้ว่าเธอจําผิดและบอกขอโทษขอโพยก็พอแล้ว

แต่เมื่อครูที่ปรึกษาจางดันเข้าข้างเธอ เขาเป็นที่ปรึกษาศิลปะ การต่อสู้ ท่าทางการเคลื่อนไหวทั้งหมดเขาเป็นคนออกแบบ ถ้า เขาบอกว่าเขาก็ลืมเหมือนกัน นั่นมันไม่สมเหตุสมผลเลย

คิดมาถึงตรงนี้ ที่ปรึกษาจางก็มองซูฉินอย่างตำหนิ

ล้วนต้องโทษผู้หญิงคนนี้ เพื่อที่จะได้รับความสนใจจากคุณ ชายเฟิง อยากจะได้เปรียบถังลั่วเหยา จึงคิดวิธีนี้ออกมา

ตอนนี้ก็โอเคแล้ว ความสนใจก็ได้รับแล้ว แล้วต่อจากนี้ควร ทําอย่างไร

ตอนนี้ซูฉินก็เริ่มกระวนกระวายแล้วเช่นกัน

ถ้าให้เพิ่งรู้ว่าเธอจงใจใส่ร้ายถังลั่วเหยา ถึงตอนนั้นอย่าว่า แต่ตำแหน่งนางเอกรองเลย ตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจเลยว่ายัง สามารถอยู่ในตำแหน่งนางเอกสามได้หรือไม่

ตอนนั้นเอง จู่ๆ ที่ปรึกษาจางก็ถอยหลังไปเล็กน้อย มีคนถามขึ้นทันที “ที่ปรึกษาจาง คุณจะไปไหน”
ที่ปรึกษาจางหัวเราะแหะๆ “รู้สึกท้องไม่ค่อยดีนะ ผมไปเข้า ห้องนานะ”

“อ้อ งั้นคุณรีบไปเถอะ กล้องวงจรปิดจะมาแล้ว รีบไปรีบกลับ

“เอ๋อ ได้”

ที่ปรึกษาจางรีบออกไป

ส่วนถังลั่วเหยามองไปยังทิศทางที่เขาออกไปพร้อมกับยกยิ้ม มุมปากอย่างเย็นชา

สองนาทีต่อมาก็ออกมาที่ห้องตรวจตราตรงหัวมุม

ที่ปรึกษาจางรีบมาหยุดผู้ช่วยที่เพิ่งได้เทปกล้องวงจรปิดมา

“เสี่ยวเฉิน เอาเทปมาให้ผม

“ที่ปรึกษาจาง เอ่อ…

“ในอนาคตคุณอยากอยู่ในทีมงานไหม คุณสมบัติผมมีแค่

ไหนคุณก็รู้ดี ผู้กำกับในวงการนี้มีใครไม่เห็นแก่หน้าผมบ้าง ถ้า คุณอยากจะอยู่ในวงการนี้ต่อไป อย่าขัดใจผมจะดีกว่าเข้าใจ ไหม”

ผู้ช่วยชะงักไป มีท่าที่ค่อนข้างลำบากใจ

ในตอนนั้นน้ำเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น

“ที่ปรึกษาจาง คุณอ้างว่าไปเข้าห้องน้ำ แต่มาที่นี่เพื่อข่มขู่เสี่ยวเฉิน อยากจะทําลายหลักฐานหรือไง”

ที่ปรึกษาจางสะดุ้งตัวสั่นแรง

ทันทีที่หันไป ก็เห็นกลุ่มคนที่มีถังลั่วเหยากับเฟิงรวมถึงหลี่ย ยืนอยู่ตรงนั้น

เขาสีหน้าเปลี่ยนทันที

หลี่ยเห็นฉากนี้แล้วก็โกรธมาก

ที่ปรึกษาจางพร้อมกับตะโกนด่า “จางเสี่ยวกวาง คุณทำ เรื่องแบบนี้ลงไปได้ยังไง! เมื่อครู่ถังลั่วเหยาบอกว่าคุณอาจจะไป เอากล้องวงจรปิด ผมยังออกรับแทนคุณ คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็น อย่างนั้นจริงๆ…คุณ! คุณทำให้ผมโกรธมาก!”

หลี่ยกับจางเสี่ยวกวางมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาโดย ตลอด ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นด้วยกับชีวิตส่วนตัวของเขา แต่สำหรับ ผู้ชาย การคบเพื่อนมีแค่การให้ความสำคัญและยึดหลัก คุณธรรม ไม่เคยมองถึงชีวิตส่วนตัว

แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้เรื่องทำนองนี้จะเกิดขึ้น

ที่ปรึกษาจางสีหน้าซีดเผือดไปเล็กน้อย แต่ตอนนี้แม้ว่าเขาจะ อยากอธิบาย มันก็หมดคำจะแก้ตัวไปแล้ว

และซูฉินที่ตามหลังฝูงชนมาก็ไม่มีหน้าจะอยู่อีกแล้ว

ถังลั่วเหยาหันไปมองหลี่ยแล้วถามว่า “ผู้กำกับคะ ตอนนี้ฉัน สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้แล้วหรือยัง
หลี่ยหน้าอกกระเพื่อมด้วยความโกรธพยักหน้าให้ “เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณวางใจ เรื่องวันนี้ผมจะให้ ความยุติธรรมกับคุณเอง”

คำพูดนี้ ไม่เพียงแต่พูดให้เธอฟัง มันเป็นการพูดให้เฟิงฟัง ด้วย

เฟิงยี่สีหน้าเย็นชา เหลือบมองไปยังทั้งสองคน ราวกับมอง เห็นขยะอะไรพวกนั้น

“จากนี้ไป อย่าให้ฉันเห็นสองคนนี้ในวงการอีก

เมื่อพูดจบก็หันตัวจากไป

ที่ปรึกษาจางกับซูฉินที่ได้ยินก็ล้วนสีหน้าเปลี่ยนไปมาก

ความหมายของคำพูด…คือการไล่พวกเขาออกจากวงการ บันเทิง นี่คือต้องการขึ้นบัญชีดำพวกเขาไม่ใช่เหรอ

ซูฉินรีบอธิบาย “คุณชายเฟิงคะ คุณฟังฉันอธิบายก่อน ฉัน ฉัน ไม่ได้ตั้งใจจะใส่ร้ายถังลั่วเหยานะคะ ทุกอย่างเป็นความผิดของ ที่ปรึกษาจาง เขาเป็นคนสั่งฉัน…

เฟิงยี่ยังไม่ทันจะอ้าปากพูด ที่ปรึกษาจางก็หน้าแดงจัดด้วย

ความโกรธ

“ซูฉิน คุณหมายความว่าอะไร พอเรื่องเปิดเผยก็ผลักความผิด ทั้งหมดมาให้ผมเลยงั้นเหรอ ทั้งทั้งที่คุณอิจฉาคนอื่นที่มีรูปร่าง หน้าตาสวยกว่า เลยพยายามจะแย่งมันมา เพราะงั้นจึงตั้งใจทำเรื่องพวกนี้

แถมคุณยังใช้มารยาล่อลวงผม สัญญาว่าคืนนี้จะนอนกับผม ไม่อย่างนั้นผมจะช่วยคุณทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้ยังไง

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา บริเวณนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้น

มาฉับพลัน

ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าการซื้อขายเงินและเซ็กส์ในวงการนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ไม่เคยได้ยินการพูดเรื่องนี้ออกมาอย่างเปิด

เผย

ซูฉินที่ถูกเปิดเผยเรื่องราวก็อับอายขายหน้าในทันใด เพิ่งรู้สึกสนุกขึ้นมานิดหน่อย มองเขาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “หม เธอบอกว่าคืนนี้จะนอนกับคุณเหรอ”

“ครับ”

ที่ปรึกษาจางวิงวอน “คุณชายเฟิง ผมเป็นฝ่ายถูกเธอล่อลวง ถึงได้ช่วยโกหก ให้เธอ ได้โปรด ให้โอกาสผมสักครั้ง ผมศึกษา กังฟูมาเป็นสิบปี ถ้าไม่สามารถสอนศิลปะการต่อสู้ได้ งั้นชีวิต ของผมก็สิ้นหวังแล้ว ที่เรียนมาก็เปล่าประโยชน์”

หลี่ยได้ยินก็ค่อนข้างทนไม่ไหว

แต่พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี้แล้วก็รู้สึกว่าที่เขาจบลงแบบนี้ในวันนี้ มันเป็นความผิดของตัวเขาเอง สมควรแล้ว!

เขาเงยหน้ามองไปยังเพิ่ง
เห็นเพิ่งยกยิ้มเยาะมุมปากเล็กน้อย และพูดอย่างเย็นชาว่า “ที่คุณพูดก็ถูก ถ้าการเป็นกังฟูของคุณต้องสูญเสียไป ที่จริงมันก็ น่าเสียดาย งั้นเอาแบบนี้ ไม่นานมานี้ผมรู้มาว่ามีสังเวียนมวยที่ ขาดนักมวยพอดี ถ้าคุณอยู่ที่นั่นได้เกินสามวัน ผมก็จะละเว้นคุณ เป็นไง”

เมื่อเขาพูดจบ ก็ยังกระตุกยิ้มมุมปากด้วย เหมือนเป็นการหา ทางออกให้เขา

แต่ที่ปรึกษาจางได้ยินดังนั้นกลับดวงตาเบิกกว้างด้วยความ

หวาดกลัว

คนอื่นไม่รู้ว่าสังเวียนนั่นเป็นอย่างไร แต่เขาเหรอจะไม่รู้

ไปที่นั่น อย่าพูดถึงอนาคตเลย เขาจะมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่นั้น แหละคือปัญหา!

ริมฝีปากเขาขยับพูดเสียงสั่น “คุณชายเฟิง ผมไปที่นั่นไม่ได้นะ ครับ ขอได้โปรดกรุณาปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่สามารถสอน ศิลปะการต่อสู้ได้อีกแล้ว ก็อย่าให้ผมไปที่นั่นเลยนะครับ”

อย่างไรก็ตาม เฟิงไม่ฟังคำพูดเขาอีกแล้ว

“ซู่เหลิ่ง”

“อยู่นี่ครับ”

“พาเขาไป

“ครับ”
ในที่สุดที่ปรึกษาจางก็ถูกเหล่งพาออกไป

ทุกคนในกอง อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน และตอนนี้ ซูฉินก็หวาดกลัวจนพูดไม่ออก เธอกลัวว่าเพิ่งจะ ปฏิบัติต่อเธอแบบเดียวกับที่ปรึกษาจาง

แต่โชคดีที่เธอเป็นผู้หญิง เพิ่งจึงไม่ได้ทำกับเธอแบบนั้น เพียงแต่วงการบันเทิงนี้เธอห้ามคิดจะอยู่อีก ส่วนเรื่องอื่น เฟิง เกียจเกินกว่าจะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงมากเกินไป

แต่การถูกไล่ออกจากวงการบันเทิง สำหรับซูฉินมันก็เป็นการ ลงโทษที่รุนแรงมากแล้ว

เพราะถึงอย่างไรเธอก็อายุยี่สิบแปดปีแล้ว ใช้เงินที่บ้านไป มาก และเธอก็ใช้เวลาไปมากกว่าจะพยายามมาได้จนถึงจุดนี้

ตั้งแต่เดบิวต์ตอนอายุสิบแปดก็สิบปีแล้ว ซึ่งเธอก็ไม่ได้ทำ

อย่างอื่นเลย

และตอนนี้ เฟิงยี่กลับไล่เธอออกจากวงการบันเทิง มันเหมือน เป็นการทําลายอาชีพของเธอ

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะถังลั่วเหยา คิดถึงตรงนี้ เธอก็เหล่มองถังถั่วเหยาด้วยสายตาเย็นชา กล้าทำให้เธอขุ่นเคือง เธอก็จะไม่ทำให้เธอได้อยู่ดีแน่นอน

ในเมื่อเธออยู่ในวงการบันเทิงไม่ได้แล้ว เช่นนั้นเธอก็อย่าได้ คิดจะอยู่ในวงการบันเทิงได้ต่อไปอีกเลย!