บทที่ 378 ปิดความลับให้เธอ

“คุณไม่ได้พูดก็ดีแล้วค่ะ เรื่องนี้ฉันขอร้องให้คุณช่วยเก็บไว้เป็น ความลับที่ฉันไม่อยากให้มีคนรู้มากไปกว่านี้

“ได้ ฉันเข้าใจดี วางใจเถอะ ถ้ามีงานดีๆแล้วจะบอกใหม่นะ”

“ค่ะ ขอบคุณมาก”

ถังลั่วเหยาวางสายไปก่อนจะนั่งเหม่อลอยนั่งลงที่โซฟา จาก นั้นเปิดดูเงินในบัญชีของเธอผ่านโทรศัพท์มือถือ

ตัวเลขในบัญชีนั้นมีเพียงแค่ 4 หลัก เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ออกมาอย่างขมขื่น

บนโลกนี้คงไม่มีใครคิดถึงว่านักแสดงหญิงอย่างเธอ อีกทั้งยัง ได้รับรางวัลมากมายและมีชื่อเสียงในตอนนี้ เป็นที่โด่งดังและ ดาวรุ่งมือใหม่ในบริษัท เงินในมือของเธอจะมีเพียงแค่ 3,000 หยวนเท่านั้น

จากสายตาของคนภายนอกเธออาจจะเป็นดาราก็จริง แต่ ทำไมเธอถึงได้แย่แบบนี้นะ

ถังลั่วเหยาถอนหายใจออกมา ทันใดนั้นเองโทรศัพท์มือถือ ของเธอก็ดังขึ้น

เธอมองไปยังหมายเลขที่ปรากฏบนหน้าจอและสีหน้าเปลี่ยน ไปทันที
นิ้วของเธอหยุดอยู่ที่ปุ่มวางสายเธอลังเลอยู่สักพักแต่สุดท้าย ก็กดรับสาย

เสียงของฝ่ายตรงข้ามเป็นเสียงผู้ชายที่ค่อนข้างแหบแห้ง

“คิดว่าจะไม่รับสายเสียอีก มองดูแล้วคงไม่ได้โหดเหี้ยมขนาด นั้นสินะ”

ถังลั่วเหยาเดินไปในที่ๆเป็นมุมอับ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำ เสียงเบาว่า “โทรมามีอะไร? ”

“พ่อเหรอ? ก็แค่คิดถึงลูกสาว เลยโทรศัพท์มาหาไง! ”

ถังลั่วเหยาพูดด้วยน้ำเสียงโมโหว่า “ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหม ฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน! อย่าเรียกฉันว่าลูกสาวลูกสาวอีก ได้ไหม ฉันแซ่ถัง ส่วนคุณแซ่ชาย พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันทาง สายเลือด!”

ฝ่ายตรงข้ามยิ้มออกมา

“อย่างนั้นเหรอ? ยังไงซะฉันก็เลี้ยงแกมาตั้ง 10 ปี มีคน มากมายก็รับรู้ว่าแกเป็นลูกของฉัน ตอนนี้ลูกสาวเจริญรุ่งเรืองไม่ คิดจะกลับมาช่วยพ่อแก่ๆคนนี้เลยหรือไง? ”

ถังลั่วเหยาโมโหจนตาแดง

“เมื่อ 3 เดือนก่อนฉันเพิ่งโอนเงินไปให้ไม่ใช่หรือไง เอาไปเล่น พนันอีกแล้วเหรอ? ”

ฝ่ายตรงข้ามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
“ก็ไม่ใช่ ก็แค่……ลองเสี่ยงโชคดู ใครจะรู้กันล่ะว่าโชคไม่

ดี? ”

“ฉันไม่มีเงิน!!

ถังลั่วเหยาไม่อยากคิดอีกต่อไป เธอตะโกนกลับไปว่า “ฉัน บอกแล้วไงว่าอย่าเอาไปเล่นพนัน แต่คุณไม่ฟังเองทุกครั้งที่แพ้ พนันมาก็จะมาเอาเงินที่ฉัน เห็นฉันเป็นกระเป๋าเงินที่ใช้ไม่หมด หรือไง? ตอนนี้ฉันไม่มีเงินแล้วต่อให้มีฉันก็ไม่ให้แค่นี้นะ! ”

เมื่อพูดจบเธอก็วางสายลง

ฝ่ายตรงข้าม โทรศัพท์กลับมาหาเธออีกหลายสายแต่เธอไม่ได้

รับสายมัน

เนื่องจากเขาทำให้เธอโมโหเป็นอย่างยิ่งดังนั้นเธอจึงตัดสิน

ใจลบรายชื่อเขาออกไป

ขณะนั้นเสี่ยวเฉินก็เดินตรงเข้ามา

“พี่ลั่วเหยา เป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ? ทำไมสีหน้าดูไม่ดี เลย?

ถังลั่วเหยารีบส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างไม่เต็มใจว่า “ไม่มีอะไร”

“ค่ะ ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว อ้อ จริงสิ ฉันอยากจะขอลาสัก 1 วัน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของแม่ ฉันอยากจะกลับไปอยู่กับท่านสักวันหนึ่ง ได้ไหมคะ? ”

ถังลั่วเหยาชะงักลงแล้วรีบพยักหน้าบอกว่า “ได้สิ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรพรุ่งนี้กลับไปได้เลย

เสี่ยวเฉินรู้สึกซาบซึ้งใจมาก “ขอบคุณมากนะคะพี่ลั่วเหยา ตอนกลางคืนหลังจากเสร็จงานแล้วถังลั่วเหยาก็หอบร่างกาย

เหนื่อยล้ากลับไปที่โรงแรม

เมื่อลงจากรถเธอก็ถูกมือของใครคนหนึ่ง เข้ามาปิดปากเอา

ไว้แล้วลากเข้าไปด้านใน

เธอพยายามดิ้นรนต่อสู้แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นมีเรี่ยวแรง มากมายเหลือเกินเธอจึงถูกเขาลากเข้าไปในมุม

หลังจากที่เขาปล่อยมือออกเธอก็กำลังจะตะโกนเรียกแต่กลับ ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น “พ่อเอง”

ถังลั่วเหยาตกตะลึงมาก

ในที่จอดรถนั้นแสงไฟค่อนข้างสลัว อีกทั้งอยู่ในมุมมืด แต่ถึง

แม้เป็นเช่นนั้นเมื่อคืนหันกลับไปก็พบกับร่างที่คุ้นเคย

“พ่อ! มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ”

เธอพูดออกมาด้วยท่าทางตกตะลึงจากนั้นราวกับคิดอะไรได้ สีหน้าจึงเปลี่ยนไปทันที

“ฉันบอกไปแล้วไงว่าพวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่ามาหาฉัน

อีกได้ไหม !

เธอพูดจบก็ทำท่าจะจากไปแต่ถูกชายคนนั้นรั้งเอาไว้ ชายผู้นั้นหัวเราะด้วยความเยือกเย็น “เมื่อกี้ยังเรียกว่าพ่ออยู่เลย ตอนนี้ทําเป็นไม่รู้จักกันแล้วเหรอ? เปลี่ยนหน้าไวยิ่งกว่า เปลี่ยนหน้าหนังสืออีกนะ”

เขาพูดจบก็มองเธอแล้วพูดด้วยเสียงอันเบาว่า “ที่นี่พูดไม่ถนัด ขึ้นไปคุยกันข้างบนเถอะ”

เมื่อพูดจบก็ลากเธอเข้าไปในลิฟต์

เมื่อกลับมาถึงในห้องถังลั่วเหยาก็ปิดม่านหน้าต่างทุกบานจน มิดชิด ให้แน่ใจว่าไม่มีปาปารัสซีสามารถแอบถ่ายได้จากนั้นเธอ จึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เธอหันหลังไปแล้วพูดกับชายวัยกลางคนด้วยสีหน้าเลือดเย็น ว่า “คุณมาหาฉันเรื่องอะไร? ” ชายวัยกลางคนนี้แซ่ชายเนื่องจากเขาเป็นลูกคนที่ 4 คนอื่นๆ

จึงเรียกเขาว่าชายสี่

เขาเป็นพ่อบุญธรรมและเป็นพ่อเลี้ยงของถังลั่วเหยา

ชายสี่ นั่งลงบนโซฟาแล้วพูดว่า “จะมีอะไรได้อีกล่ะ? ข้าง นอกมีพวกตามทวงหนี้เต็มไปหมด มาเอาเงินน่ะสิ

ฉันไม่มีเงินแล้ว”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้สีหน้าของถังลั่วเหยาก็เปลี่ยนไปทันทีเธอพูด ขึ้นอย่างดุเดือดว่า “คุณออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้นะฉันไม่อยากเห็น หน้าคุณอีก!!

ชายสี่ เป็นพวกหน้าด้าน หลายปีมานี้เขาถูกดุด่าต่อว่าจนเคยชินแล้วจึงไม่สนใจเธอ เขายิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า “ได้ ฉัน ไปก็ได้ เพียงแต่ว่าถ้าฉันไปจากที่นี่แล้ววันพรุ่งนี้ ข้อมูลด้านมืด ของถังลั่วเหยาอาจจะเป็นประเด็นร้อนแรงในอินเทอร์เน็ตไม่เชื่อ ก็ลองดูสิ!

“คุณ! ”

ถังลั่วเหยาโมโหมาก หน้าของเธอซีดเผือดลงทันทีและไม่กล้า พูดอะไรออกมา

ชายสี่ เห็นดังนั้นเขาก็ยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจแล้วพูดว่า “จะว่าไปถ้าตอนนั้นฉันไม่เมตตาสงสารสองแม่ลูก แล้วเก็บพวก แกมาเลี้ยง แกจะมีวันนี้ได้เหรอ? ทำไมล่ะ? ตอนนี้ได้ดิบได้ดี โด่งดังแล้ว ปีกกล้าขาแข็งแล้ว อยากจะไปเสวยสุขอยู่คนเดียว อย่างนั้นเหรอ? ไม่ใจจืดใจดำไปหน่อยหรือไง! ”

ฉันใจ าเหรอ? ”

มือของถังลั่วเหยาสั่นเทา “หลายปีมานี้เงินที่คุณเอาไปเล่น พนัน ใครเป็นคนตามใช้หนี้ให้กัน? คุณดูดยา ชกต่อย เข้า ออกโรงพักเป็นประจำ ใครกันที่ไปประกันตัวคุณออกมา? ถ้า ไม่มีฉัน คุณคงถูกนักเลงพวกนั้นฆ่าตายไปนานแล้ว!

“ใช่ๆๆ! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแก เป็นผลงานความดีของแก

ชาย ราวกับถูกทุบหัว เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉัน ทำได้แต่มาอยู่ที่นี่ไง พวกมันถือปืนมารู้หรือเปล่า? ปืนเชียวนะ บอกว่าถ้าไม่คืนเงินให้มันจะระเบิดสมองฉันซะ แกว่าฉันจะทำยัง ไงล่ะ? ”
ถังลั่วเหยาไม่รู้จะทำอย่างไรกับเขาดี เธอนั่งลงที่โซฟาแล้ว ตะคอกถามว่า “ไปติดหนี้มาอีกเท่าไหร่อีกล่ะ?”

“ไม่มากหรอก 3 ล้าน”

“อะไรนะ? ”

เธอกรีดร้องขึ้นมา “3 ล้าน? คุณคิดว่าฉันเปิดธนาคารหรือ

ไง”

ชายสี่ เหล่มองดูเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เสแสร้ง แกล้งทำเข้าไปสิ มีใครไม่รู้บ้างว่าตอนนี้แกเป็นดารายอดนิยม ในวงการบันเทิง แค่ถ่ายหนังเรื่องนึงก็ได้เงินไม่รู้กี่สิบล้านแล้ว เอาเงินมาให้ฉันใช้ไม่กี่ล้านจะเป็นไรไป

“เงินพวกนั้นไม่ใช่ของฉันคนเดียว”

ถังลั่วเหยาพูดด้วยสีหน้าซีด และแฝงไปด้วยความโมโหง่า “หักเงินส่วนแบ่งให้บริษัทแล้ว ยังต้องแบ่งให้พวกผู้จัดการอีก คิดว่าจะเหลือถึงฉันกี่บาทกัน? คิดว่าฉันถ่ายหนังอย่างลำบาก ล่าบนแต่ละเรื่องได้เงินเท่าไหร่กัน? จะเอามาให้คุณใช้จ่าย เหมือนเทนได้หรือไม่!

ชายสี่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มรู้สึกหมดความอดทน แววตาของเขา เยือกเย็นลง

“ไม่มีจริงๆเหรอ? ”

ถังลั่วเหยาส่ายหัวอย่างเด็ดขาด “ไม่มี”
ชายสี่ลุกขึ้นยืนและพูดอย่างไร้ยางอายว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ คงทําได้แค่ไปหาคนอื่นแล้วล่ะ ได้ยินมาว่าตอนนี้แกมีความ สัมพันธ์แนบแน่นกับคุณชายร่ำรวยแซ่ใช่ไหม? เขาตามจีบแก อยู่สินะ? ในเมื่อลูกสาวพึ่งพาไม่ได้ ก็คงต้องไปพึ่งลูกเขยแล้ว ละ”