บทที่ 375 เขาโมโห

เมื่อลู่จึงเป็นเห็นดังนั้นจึงได้อธิบายกับเธอว่า “กู้ซื้อเนียน ลูกชาย คนที่ 2 ของฉางไห่ เป็นลูกนอกสมรสคนเดียวของเขา เนื่องจาก ไม่ได้รับการยอมรับจากตระกูลจึงทําให้เขาใช้ชีวิตอยู่ที่ต่าง ประเทศเป็นเวลานาน 3-5ปีถึงจะกลับประเทศมาครั้งหนึ่ง ใน ครั้งนี้เขาบังเอิญเจอกับคุณเข้าในห้องน้ำคุณว่ามันบังเอิญเกินไป หรือเปล่า? ”

จิ่งหนิงตกตะลึง

หัวของเธอมึนงงเล็กน้อย ใช้เวลานานทีเดียวกว่าเธอจะได้สติ กลับคืนมา และเข้าใจในสิ่งที่จึงเป็นบอกกับเธอ

“คุณบอกว่า… เขาเป็นคนตระกูลอย่างนั้นเหรอคะ?”

ลู่วิ่งเซินเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ครับ”

จิ้งหนิงก๋ามือแน่น

จิ้งเซินพูดต่อไปว่า “ดังนั้น เมื่อคืนเขาพูดอะไรกับคุณ?

จึงหนิงเงยหน้ามองเขา ปากเธอขยับแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ลู่จึงเป็นฟังยังไง เกี่ยวกับความ สัมพันธ์ของเธอและกู้ซือเฉียน ความทรงจําเก่าๆที่เธอไม่อยาก จะนึกถึงมัน แต่เธอก็ไม่อยากจะโกหกเขา

จึงหนิงรู้สึกสับสนอยู่สักพัก จึงเป็นนั้นรู้จักเธอดี เพียงแค่มองดูแววตาเขาก็รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่

“พวกคุณรู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม? ”

จิ่งหนึ่งลังเลอยู่ช่วงคู่ก่อนที่จะพยักหน้า

“ใช่ค่ะ”

“รู้จักกันได้ยังไง? ”

จิ่งหนึ่งไม่ได้พูดอะไรออกมา

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากพูด แต่ไม่รู้จริงๆว่าจะพูดยังไง

ความทรงจําช่วงนั้นมันสับสนวุ่นวายไปหมด แม้แต่ตัวเธอเอง ก็ยังจำได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก หากให้พูดออกมากลัวว่าคนฟังจะ ฟังแล้วกลายเป็นแบบอื่น

อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความลับ……..

จึงหนิงไม่ได้พูดอะไรออกมา ซึ่งเป็นรอฟังอยู่สักพักก่อนที่คิ้ว และดวงตาของเขาจะสงบลง

“ไม่เป็นไรครับ ผมเคารพความเป็นส่วนตัวของคุณ คุณจะบอก ผมเมื่อไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นไป เห็นได้ชัดว่าท่าทีของเขาไม่ได้บังคับเธอ แววตายังคงอ่อนโยนดังเดิมแต่สิ่งหนึ่งก็สามารถสัมผัสได้ว่าเขา

โกรธอยู่เล็กน้อย

หลังจากที่ลู่วิ่งเซินจากไปแล้ว จึงหนิงก็เดินทางไปบริษัท
ทางซึงฮุย ได้ออกมาแถลงการณ์ว่า เขาเป็นเพียงแค่เพื่อน ธรรมดาที่แกล้งเธอเมื่อตอนเจอหน้ากันเท่านั้นไม่ใช่การนอกใจ อะไร!

ตอนนี้ถึงอย่างไรดีเธอก็เป็นคนที่แต่งงานแล้ว อย่าว่าแต่กับลู่ จิ่งเซินเลย ข่าวแบบนี้อย่างไรเสียก็ไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของเธอ

ยังดีที่กู้ซื้อเฉียนเพียงแค่ต้องการจะเตือนเธอ ไม่ได้ตั้งใจจะไล่ ล่าเธออย่างหนัก ดังนั้นเมื่อเธอออกมาแถลงการณ์ เขาเองก็ได้ พูดออกมาว่าเป็นการแกล้งกันเท่านั้น ทุกคนอย่าได้เข้าใจผิดไป พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน

บัญชีรองของกู้ซือเฉียนนั้นมีคนติดตามไม่กี่คน แต่หลังจากที่ข่าวนี้แพร่ออกไป ก็มีผู้คนจำนวนมากเข้ามา ติดตาม

ในที่สุดพายุลูกเล็กนี้ก็ได้บรรเทาลง

หลังจากนั้นจึงหนิงได้โทรศัพท์หากู้ซื้อเฉียนด้วยตนเองและ ด่าทอเขา

กู้ซือเฉียนเองก็ไม่ได้โมโหอะไรเขาได้แต่หัวเราะ และยังช่วย เธอด่าทอตัวเองอีกด้วย

จนจิ่งหนึ่งถูกคำพูดของเขาทำให้หมดความโมโห

สุดท้ายแล้วชายหนุ่มก็ได้พูดผ่านสายโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียง สบายๆว่า “ยังจำได้ไหมตอนนั้นพี่ชายสอนอะไรบ้าง? ต้องเชื่อ ฟังคำสั่งสอน ถ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนก็จะต้องได้รับบทเรียนsevenน้อย คงไม่อยากจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้ สูญ เสียไปใช่ไหม?”

จิ่งหนึ่งปวดหัวมาก เธอเอามือลูบหน้าผากของตัวเองแล้ว กัดฟันถามว่า “คุณต้องการอะไรกันแน่?

กู้ซื้อเฉียนหัวเราะออกมาเบาๆ “คุณถามผมด้วยน้ำเสียงแบบ นี้ผมจะกล้าพูดความจริงกับคุณได้ยังไง? ”

จิ่งหนึ่งหยุดนิ่ง เธอกัดฟันและพยายามระงับความโกรธเอาไว้ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “โอเคถ้าอย่างนั้นเราเปิด ออกพูดกันว่าคุณต้องการทำอะไรกันแน่? ”

“ผมอยากแต่งงานกับคุณ แล้วคุณจะยินยอมไหม? ”

จิ่งหนิง ” .……….”

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทำไมเขาถึงชอบ

เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นกัน?

ท้ายที่สุดเธอกัดฟันและตะโกนออกไปว่า “กู้ซื้อเฉียน! คุณ ไปตายซะ!

เมื่อพูดจบเธอก็ตัดสายโทรศัพท์ลง

ในเวลาเดียวกัน อีกสถานที่หนึ่ง

ณ กองถ่ายของชานเมืองหลวง ถังลั่วเหยาตื่นขึ้นมาแต่เช้า หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนชุดสำหรับการแสดงเรียบร้อยแล้วก็เดินถือกระเป๋ามาที่ห้องแต่งตัว

“อ้าว ถั่วเหยามาแล้วเหรอ!”

หลังจากทำงานมาด้วยกันสักพัก ช่างแต่งหน้าก็คุ้นเคยกับเธอ ดี ดังนั้นเมื่อเจอเธอจึงได้ยิ้มทักทาย

ถังลั่วเหยาพยักหน้าตอบรับและหยิบกล่องเล็กๆ ในกระเป๋าอื่น

ให้

“เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันไปมิลานก็เลยซื้อกลับมา ไม่ใช่ของมีค่า อะไรอย่าว่ากันนะคะ”

ช่างแต่งหน้าแววตาเป็นประกายแล้วรีบรับมันมาดู

“ไม่เลยๆ ทุกครั้งที่คุณเดินทางไปต่างประเทศร่วมงานต่างๆ ก็ จะซื้อของขวัญมาฝากพวกเราทุกคน แต่คนอื่นๆไม่ได้เป็นแบบนี้ เลย”

ถังลั่วเหยายิ้มขึ้น เธอไม่ได้พูดอะไรแต่หันไปแจกของที่ระลึก ให้กับคนอื่นๆและให้พวกเขาส่งต่อกันไป

หลังจากแจกจ่ายเรียบร้อยแล้ว ถังลั่วเหยาจึงได้นั่งลงแต่ง หน้า

เนื่องจากผิวพรรณของเธอดีอยู่แล้วดังนั้นจึงไม่ต้องรองพื้น ก่อน ใช้เวลาแต่งหน้ารวดเร็วมากเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ เรียบร้อย

เมื่อด้านนอก เรียกตัวเธอออกไปเธอก็เดินตามออกไป
ทันใดนั้นเองก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาจากด้านนอก

“พี่เสี่ยวเยว่”

“พี่เสี่ยวเยว่ มาแล้วเหรอคะ”

ทุกคนพากันลุกขึ้นต้อนรับเธอ เธอเป็นนางเอกหมายเลขหนึ่ง และยังได้รับรางวัล ถึง 3 รางวัลในปีที่แล้ว เป็นที่ชื่นชอบของผู้ กำกับชื่อดังมากมายทั้งในและต่างประเทศ อีกครั้งได้ฉายานัก แสดงหญิงว่าเลิงเสี่ยวเยว่

เสี่ยวเยวอายุยังไม่มากเพียงแค่ 20 ต้นๆ แต่ด้วยความ สามารถและความพยายามของเธอ จึงได้ดังทะลุฟ้า เธอแสดง หนังเพียงแค่ 3 เรื่องก็ได้รับรางวัลถึง 3 ถ้วย อีกทั้งยังแสดงได้ดี มาก เธอจึงเป็นหนึ่งในดาราหญิงไม่กี่คนที่โด่งดังและเป็นที่นิยม ในแวดวงนี้

การแสดงครั้งนี้เป็นการแสดงหนังโบราณ แต่แม้ว่าจะเป็น หนังโบราณย้อนยุค แต่บทภาพยนตร์ที่มีคุณภาพสูงและ ผู้กำกับ ภาพยนตร์ก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง

ดังนั้นแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าเลิงเสี่ยวเยวถ่ายทำเฉพาะหนังโรง ไม่ถ่ายทำละครเล็ก แต่ในครั้งนี้ก็ได้รับการยกเว้น

ในเมื่อเป็นข้อยกเว้น ดังนั้นสมาชิกในกองถ่ายต่างก็ไม่กล้าที่ จะขัดใจเธอ

ตอนนี้ อาจเป็นเพราะเลิงเสี่ยวเยว่นอนไม่พอเธอจึงได้นั่งหาว อยู่ที่เก้าอี้
ช่างแต่งหน้าที่รับผิดชอบดูแลเธอได้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นว่า “วันนี้จะถ่ายฉากบาดเจ็บใช่ไหมคะ?

เลิงเสี่ยวเยว่ พยักหน้าแล้วตอบว่า “ใช่ค่ะ”

คนข้างๆพูดอย่างกล้าๆกลัวๆว่า “วันนี้ลั่วเหยากลับมาจาก ต่างประเทศและมอบของขวัญให้กับพวกเราทุกคนเลย มีของคุณ ด้วยนะคะ สีชมพูที่วางอยู่บนโต๊ะ

เลิงเสี่ยวเยว่ ชายตาไปมองแล้วยื่นมือออกไปรับมาเปิดดู เห็น ว่าข้างในเป็นเครื่องประดับรูปทรงหอไอเฟล

เธอยิ้มอย่างแผ่วเบา จากนั้นวางมันกลับไว้ที่เดิมไม่ได้เอ่ยชม

อะไร เพียงแต่ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ ในขณะเดียวกัน ก็มีหญิงสาวอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา

เธอชื่อว่าซูฉินรับบทเป็นนางรองคนที่สามของเรื่อง ที่บ้านเธอ ค่อนข้างมีฐานะ แต่เธอมีเทคนิคการแสดงที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก ใน ครั้งนี้ที่ได้รับบทเล่นในละครก็เพราะเธอได้บริจาคเงินสนับสนุน

เนื่องจากฐานะทางบ้านค่อนข้างดี ดังนั้นเธอจึงหยิ่งผยองและ ชอบวางอำนาจ แต่เมื่อเห็นเลิงเสี่ยวเยว่ เธอก็เข้าไปทักทายด้วย ความเคารพ

ต่อมาเมื่อเธอเห็นว่ามีของขวัญวางอยู่ก็เดินไปที่โต๊ะและอดไม่ ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“แหมของขวัญนี้ ใครเป็นคนให้กัน?”