บทที่ 373 ตาKตายแล้ว

แต่ไม่นานต่อมา ก็รู้ว่าเป็นใคร

ในวันนั้นจึงหนึ่งได้รับจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงแฟชั่น

เนื่องจากงานเลี้ยงครั้งนี้เป็นแบรนด์ที่เธอชื่นชอบมาก เธอจึง ตัดสินใจเข้าร่วมงาน บังเอิญเหลือเกินที่หัวเหยา ถังถั่วเหยาเหยียนซื้อหวาและเซ

เขียว ก็เดินทางมาร่วมงานเลี้ยงด้วย

แม้ทุกคนจะอยู่ในแวดวงเดียวกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว โอกาสที่จะมารวมตัวกันนั้นได้ยากทีเดียว

ดังนั้นจึงหนึ่งจึงดีใจมากและเธอก็ได้ดื่มเข้าไปหลายแก้ว

เดิมทีเธอก็ไม่ได้คอแข็งมากนัก ประกอบกับวันนี้ก่อนมาไม่ได้ กินอาหารครองท้องด้วยจึงทำให้กระเพาะว่าง และเมาง่ายกว่า เดิม ดังนั้นหลังจากที่เธอดื่มเข้าไปไม่กี่แก้วก็รู้สึกมีอาการเมาขึ้น

จิ้งหนึ่งไม่ได้ดื่มเข้าไปอีก เธอขอตัวจากพวกเขาและไปห้องน้ำ

ไม่หนานติดตามเธอไปด้วย วันนี้เธอสวมใส่ชุดสูทมองไปแล้ว ช่างเย็นชาคล้ายกับผู้หญิงที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง

จิ้งหนึ่งฝากกระเป๋าไว้ที่เธอและให้เธอรออยู่ด้านนอกส่วนตน เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เนื่องจากห้องน้ำถูกปิดมิดชิด มีเพียงทางออกเดียวดังนั้น ไม่ หนานจึงไม่ได้กังวลอะไรและให้เธอเข้าไปเพียงคนเดียว

หลังจากที่วิ่งหนึ่งเข้าห้องน้ำเรียบร้อยกำลังจะล้างมือเธอ ก็ รู้สึกหนาวสั่นคล้ายกับมีแววตากำลังจับจ้องเธอเหมือนเมื่อกำลัง จะขย้ำเหยื่อ

เธอตื่นตัวและหันกลับมาอย่างกะทันหันถามขึ้นว่า “ใคร?

ไม่ต้องรอให้เธอพูดออกมาจนจบ ก็มีมือหนึ่งเอื้อมจากด้าน หลังเข้ามาปิดปากของเธอเอาไว้แล้วลากเธอไปอีกห้องหนึ่ง

ในห้องนั้นแสงไฟค่อนข้างสลัว

จิ่งหนิงถูกกดเข้าไปที่ประตู ปากของเธอถูกปิดเอาไว้ไม่อาจ ขยับได้

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง แต่เนื่องจากแสงนั้นมืดเกินไปเธอจึง มองใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน

ท่ามกลางความมืดได้ยินเพียงเสียงหายใจของชายคนนั้นและ

เสียงเต้นของหัวใจที่ดังโครมคราม

ร่างกายของเธอเกร็งไปทั้งตัว ศีรษะของชายคนนั้นเสียดสีอยู่ ข้างหูของเธอคล้ายกับกำลังอดทนกับบางอย่าง ลมหายใจของ เขาพ่นรถล่าคอเธอมันทั้งร้อนและคัน

“sevenน้อย ไม่เจอกันตั้งนาน ผมไม่ได้แล้วเหรอ?

จิ้งหนึ่งเบิกตากว้างและตัวเธอสั่นอย่างแรง
เป็นเขา !!

น้ำเสียงที่เธอคุ้นเคยยิ่งกว่าใคร

เนื่องจากเขานั้นเคยอยู่เคียงข้างเธอ คอยช่วยเหลือและสั่ง สอนเธอนับพันน

กล่าวได้ว่าเขาเป็นคนที่สำคัญที่สุด เป็นผู้มีพระคุณในชีวิตเธอ

และก็เป็น……

ศัตรูที่เธอไม่ต้องการจะพัวพันกับเขาอีกตลอดชีวิต!

วิ่งหนึ่งขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ

อีกฝ่ายหนึ่งหัวเราะเบาๆ

เสียงนั้นช่างนุ่มนวล แต่ไร้ซึ่งอารมณ์ใด

“มองดูแล้วsevenน้อย ผมได้แล้วสินะ? ก็ยังดี แม้ว่าจะลืม กลิ่นของผมไปแล้วแต่ยังน้ำเสียงของผมได้ อย่างน้อยผมก็ไม่ เสียใจมากขนาดนั้น

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็ยอมเปิดปากของเธอ

วิ่งหนึ่งจ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง

แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน แต่เธอก็ ยังคงจ้องเขาด้วยแววตาโมโหกัดฟันแล้วพูดว่า “คุณกลับมา ทำไม?

ชายคนนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “กลับมาหาคุณ
“ฉันกับคุณไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว! ”

“แหม ดูคุณพูดอะไรแบบนั้นล่ะ? ตอนนั้นคุณเรียกผมว่า ชายอย่างหวานซึ้ง ผ่านไปเพียงไม่กี่ปีเอง พี่ชายคนนี้ไม่ได้ แล้วเหรอ? *

จิ่งหน่งหัวเราะเยาะ

“ไม่มีพี่ชายคนไหนที่จะทำแบบนี้กับน้อง! อีกอย่างตอนนั้น ฉันบอกกับคุณไปชัดเจนแล้วว่าหนี้บุญคุณที่ฉันติดค้างคุณไว้ ฉัน ได้คืนหมดแล้วและไม่เป็นน้องสาวของคุณอีก! ” ชายคนนั้นส่ายหัว น้ำเสียงของเขาดูผิดหวัง

“คุณยังคงเย็นชาเหมือนเดิม ยังคงน่าหลงใหล เห้อ! คุณ บอกว่าหนี้บุญคุณที่ติดผมไว้คุณใช้คืนหมดแล้ว คงไม่ได้หมาย ถึงเรื่องนั้นใช่ไหม? sevenน้อย ตอนนั้นผมช่วยชีวิตคุณนะ หาก ไม่ใช่เพราะผมช่วยคุณขึ้นมาจากทะเล ตอนนี้ศพของคุณคงจะ เน่าเปื่อยกลายเป็นผุยผงอยู่ใต้ทะเลไปแล้ว คุณคิดว่าเรื่องเล็ก น้อยขนาดนั้นที่คุณทำเพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณมากมายของ ผมเหรอ? ”

จิ่งหนิงโกรธมากเธอกัดฟันกรอดๆ

“แล้วคุณต้องการอะไร? ” ชายคนนั้นหัวเราะขึ้นอีกครั้ง เขาเอื้อมมือไปลูบหัวของเธอ
“ผมบอกแล้วไงว่าผมอยากแต่งงานกับคุณ ครั้งนี้เป็นสิ่งหนึ่งที่หัวเราะเยาะออกมา

“ขอโทษค่ะฉันแต่งงานแล้ว

“ไม่เป็นไรผมรอให้คุณหย่าได้

จิ่งหนิง ”

ผู้ชายคนนี้ยังคงน่ารำคาญเหมือนเคย

เธอไม่อยากจะสนใจเขาอีกต่อไปและหันหลังเตรียมตัวเดิน ออกไป

หลังจากเดินออกมาจากห้องนั้นแสงสว่างที่เพิ่มมากขึ้น ใน ที่สุดเธอก็สามารถมองเห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน

เขาสูงมาก สูงประมาณ 188cm ส่วนสูงพอๆกับลู่จึงเป็นแต่

นิสัยแตกต่างกันอย่างชัดเจน

ลู่วิ่งเซินนั้นเป็นคนที่สง่างามเท่และหล่อเหลา ส่วนเขาเป็นพวก ดนชั่วร้ายแฝงไปด้วยความโหดร้าย แม้แต่แววตาของเขาก็ ทำให้คนที่เห็นรู้สึกหวาดกลัว ความรู้สึกแรกเหมือนกับเขามีพิษ ที่ห้ามแตะต้องเด็ดขาด!

วิ่งหนึ่งพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ก่อนหน้านี้ของที่ส่งไปในกอง ถ่ายเป็นฝีมือของคุณ ใช่ไหม! ”

ชายคนนั้นหรี่ตาลงแล้วตอบว่า “ใช่ ชอบไหม? ” จิ่งหนึ่งยิ้มอย่างเย็นชาแล้วบอกว่า “ดอกไม้ฉันโยนทิ้งไปแล้วส่วนสร้อยเงินอยู่ในกระเป๋า เดี๋ยวฉันจะคืนให้คุณ

ชายคนนั้นส่ายหัว “sevenน้อย ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลย นะ!”

สิ่งหนึ่งที่กำลังจะเดินจะออกไปได้ยินคำพูดของเขาประโยคนี้ก็ อดไม่ได้ที่จะหันหลังกลับมาแล้วกล่าวเตือนว่า “ฉันขอเตือนคุณ ไว้ก่อนนะ อย่าเรียกฉันว่าsevenน้อยอีก! ฉันไม่อยากได้ยินชื่อ M

ชายคนนั้นเลิกคิ้วแล้วถามว่า “งั้นให้ผมเรียกคุณว่าเจ็ด

น้อย? ”

จิ่งหนึ่ง ”

ชายคนนั้นยืน ม ดวงตาอันน่าหลงใหลและสดใสนั้นเอ่ยถาม เธอว่า “เจ็ดน้อย ไม่ได้เจอกันตั้งสี่ปี คิดถึงผมไหม?

จิ่งหนึ่งรู้สึกว่าอกเธอแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ

เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้โมโหมากขนาดนี้ เพียงแต่ว่า ใบหน้าของเขานั้นทำให้เรื่องในอดีตลอยเข้ามาในสมองเธออีก ครั้ง เธอโมโหฉันอยากจะชกเขา

เธอพูดกลับไปอย่างเย็นชาว่า “ไม่! ฉันไม่สนใจคุณ! และ ขอให้คุณอยู่ห่างจากชีวิตฉันและหยุดคุกคามฉันได้แล้ว!

เมื่อพูดจบเธอก็ทำท่าเดินจากไป

ในทันใดนั้นเองชายคนนั้นก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียกเย็นว่า

“ตา ตายแล้ว! ”

จิ่งหนึ่งชะงักลงทันที

เธอตัวแข็งทื่อ

เธอหันหลังกลับมาและมองเขาอย่างเหลือเชือก่อนจะเอ่ยถาม ด้วยน้ำเสียงสั่นว่า “คุณว่าอะไรนะ? ”

ชายคนนั้นไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าอีกต่อไป สายตาของเขา สงบนิ่งมองไม่ออกถึงอารมณ์ใดๆ เขาเหมือนกับกำลังพูดเนื้อ เรื่องธรรมดาๆเรื่องหนึ่ง

“ตาK ตายแล้ว ถูกลอบฆ่าเมื่อครึ่งเดือนก่อน คนที่ลอบฆ่าเขา น่าจะเป็นกลุ่มเดียวกับพวกคนที่ไล่ล่าคุณในตอนนั้น ผมพบ สัญลักษณ์ดอกไม้บนร่างกายของตา

จิ่งหนึ่งตกตะลึง เธอยืนอยู่ตรงที่เดิม สมองของเธอว่างเปล่า ของเธอได้ยินแต่เสียงดังอื้ออึง

เธอไม่อยากเชื่อเรื่องที่ได้ยินนี้ ผ่านไปเนิ่นนานทีเดียวจึงได้พูด ออกมาว่า

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน? เขา……เขาอยู่ในประเทศตลอด ไม่ใช่เหรอ? ทําไมถึง……..

“เขาถูกฆ่าในประเทศ อีกทั้งเป็นในบ้านของตัวเอง ลูกและ ภรรยาของเขาอยู่ในสถานการณ์นั้นด้วย ฝ่ายตรงข้ามทำให้พวกเธอสลบไปเท่านั้นแต่ไม่ได้ลงมือจัดการสิ่งชีวิต ผมคิดว่าทาน น่า จะไปรู้ความลับอะไรบางอย่าง

จากเมื่อ 7 ปีก่อน พวกเขาน่าจะเป็นกลุ่มที่มีหลักการ และไม่ น่าจะฆ่าผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นจึงไว้ชีวิตภรรยาและลูกสาวของเขา