บทที่ 372 มีลูกอีกคน

“คุณเลยจะให้ผมสวมมันทุกวันไปประชุม ไปเจรจาธุรกิจอย่างนั้น เหรอ? ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของจึงหนึ่งแข็งที่อ

เธอกระแอมออกมาสองแล้วพูดว่า “ที่จริงคุณใส่อยู่ที่บ้านก็ พอแล้ว ของขวัญน่ะสำคัญที่สุดก็คือความจริงใจ ที่

“ความจริงใจเหรอ? ”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วจากนั้นครุ่นคิดแล้วยื่นมือออกมา

“เอาเถอะครับ ผมเห็นแก่ความจริงใจของคุณ ให้คุณลองดูว่า ผมจะใส่มันได้หรือเปล่า”

จิ้งหนึ่งพยักหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคอ เธอดึงมือเขาเข้ามา

ที่ข้อมือของลู่จึงเงินนั้นสวมใส่นาฬิกาเพชรอยู่ เธอจึงปลด นาฬิกานั้นออกจากนั้นก็ปลดสร้อยแล้วใส่มันเข้าไป ตอนนี้เธอยิ่งทำตัวไม่ถูกกว่าเดิม

เนื่องจากสร้อยมันสั้นเกินไป พันข้อมือเขาไม่รอบ

สีหน้าของจึงหนิงแดงเรือทันที แดงไปจนถึงกกหู สร้อยข้อมือเส้นนี้เธอเพียงแค่เรียนกับโม่หนานตอนที่ในกองถ่ายไม่มีอะไรทําเฉยๆ

เธอทำเพื่อฆ่าเวลาเท่านั้นเอง

และเครื่องประดับที่เป็นทองนั้น ไม่หนานบอกว่ามันสามารถ นำความโชคดีมาให้ได้ เธอจึงซื้อและใส่มันเข้าไปอย่างง่ายๆ

ดังนั้นขนาดของสร้อยเส้นนี้จึงพอดีกับข้อมือของเธอ เนื่องจาก จิ้งเซ็นเป็นผู้ชายข้อมือของเขาใหญ่กว่าของเธออย่างแน่นอนจึง ไม่อาจใส่เข้าไปได้

ลู่วิ่งเป็นมองเห็นท่าทางที่แข็งทื่อของเธอเช่นนั้นก็กึ่งยิ้มแล้ว พูดกับเธอว่า “นี่คือของขวัญที่คุณเตรียมให้ผมเหรอ? “

จิ้งหนึ่งแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว ตอนนี้เธอรู้ดีว่าตัวเองกลบเกลื่อนเรื่องนี้ไปไม่ได้อีกแล้ว

เธอจึงได้พยายามอ้อนวอน

“ที่รักคะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันสัญญาว่าพรุ่งนี้จะชดเชยของขวัญ วันครบรอบแต่งงานของเราที่ล้ำค่ามากให้กับคุณ วันนี้เราไม่พูด เรื่องนี้ดีไหมคะ?

ลู่วิ่งเซินมองไปที่เธอ ในแววตาของเขามีรอยยิ้ม

“ไม่ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้หรอก ที่จริงวันนี้คุณก็สามารถให้ของ ขวัญแก่ผมได้”

จิ่งหนิงตกตะลึงและถามออกมาว่า “อะไรคะ? ”

วินาทีต่อมาร่างกายของเธอก็ถูกเขาดึงเข้าไปไว้ในอ้อมกอด
จึงเป็นโอบกอดเธอและวางตัวเธอลงบนหน้าตักของเขา ก้ม หน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแห้งกร้านว่า “คุณ

จิ่งหนึ่ง “.………….”

ค่ำคืนนี้คงจะเป็นค่ำคืนแห่งการปลดปล่อยสินะ

“ที่รัก พวกเรามีลูกอีกสักคนดีไหม? ”

จิ่งหนิงเหนื่อยล้าเต็มทน เธอไม่ได้ตั้งใจฟังคำว่า “อีก” ของ เขา ได้แต่พยักหน้าและตอบรับ”อืม”

ชายหนุ่มดีใจสุดขีด จากนั้นเขาก็เริ่มบรรเลงเพลงรักอย่าง หนักหน่วง

จากค่ำคืนจนกระทั่งรุ่งเช้า

วันต่อมา ไม่แปลกใจที่วิ่งหนึ่งจะยังไม่ตื่นขึ้นจากเตียง

ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลาบ่ายแล้ว

จิ่งหนึ่งมองออกไปเห็นแสงอาทิตย์อันร้อนแรงนอกหน้าต่าง เธอก็ตกใจและรีบลุกขึ้น

เมื่อเธอขยับตัวจึงได้พบว่าร่างกายของเธอปวดร้าว โดย เฉพาะตรงจุดนั้น เจ็บจนคิดว่าจะฉีกขาด

เธอสูดหายใจเข้าแล้วกลับไปนั่งเหมือนเดิม

ทันใดนั้นเองจึงเป็นก็เดินถือจานอาหารเข้ามาด้านใน

“ตื่นแล้วเหรอครับ”
จึงหนึ่งมองดูเขาแล้วถามว่า “ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ? ”

ลู่จึงเป็นวางจานอาหารลงแล้วมองดูนาฬิกาข้อมือ สองโมง ทําไมเหรอครับ?

สองโมง! ?

จิ่งหนิงตกตะลึงเบิกตากว้าง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที

“ตายแล้วๆ ตายแน่ๆ ตอนเช้าฉันมีถ่ายละคร ผู้กำกับโจวน่า จะตามหาฉันอยู่”

เมื่อพูดจบเธอก็ท่าทางลุกลี้ลุกลนจะหาเสื้อผ้าเปลี่ยน

ลู่วิ่งเซินหัวเราะแล้วเดินตรงเข้าไปโอบกอดเธอไว้

“ไม่ต้องรีบร้อนไปครับ ผมโทรศัพท์แจ้งให้แล้วบอกว่าวันนี้ คุณไม่สบายให้พักผ่อน

จิ่งหนังตกตะลึงและได้สติกลับคืนมา

“คุณโทรไปเหรอ? ”

“ครับ”

เธอจึงถอนหายใจออกมา แต่ต่อจากนั้นเธอก็โมโหขึ้นมาอีก “ลู่จิ่งเซ็น!

ชายหนุ่มยิ้มแล้วตอบว่า “ครับ”

“คุณดูเรื่องที่คุณท่าเมื่อคืนนี้! ให้ตายเถอะถ้าฉันไม่รู้ว่า

เป็นคุณคงคิดว่าตัวเองถูกหมากัด!
ชายหนุ่มเล็กคิ้วแล้วหัวเราะขึ้นเบาๆ “คุณนาย เมื่อคืนนี้คุณ เป็นคนเริ่มก่อนนะ ถ้าผมจำไม่ผิดละก็ คุณค่อนข้างจะชื่นชอบมัน ทีเดียวทำไมตอนนี้กลับมาโทษผมล่ะ? “

จิ่งหนึ่งหน้าแดงเรื่อ เมื่อคืนนี้เขาบอกว่าให้เธอเป็นของขวัญ แก่เขา เนื่องจากเธอรู้สึกผิดจึงได้ตอบตกลงไป

เพื่อแสดงความจริงใจและชดเชยความผิดของตน ในตอน แรกเริ่มเธอจึงได้เป็นคนเริ่มก่อน

ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะเกิดบ้าคลั่งขึ้นมา? เขาช่างดุเดือด เหลือเกิน!

จิ่งหนึ่งนั่งอยู่ที่บนเตียงและมองดูเขาด้วยท่าทางโมโห

เมื่อลู่จึงเป็นเห็นว่าเธอกำลังจะโกรธจริงๆ จึงได้เก็บรอยยิ้มไป แล้วนั่งตรงขอบเตียงพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ขอโทษ ครับ เมื่อคืนผมควบคุมตัวเองไม่อยู่ ตอนนี้คุณยังเจ็บไหม? ”

จิ้งหนังชายตามองเขา

“เจ็บ! ”

“ให้ผมนวดให้ไหม?

“ไม่ต้อง!

เธอพูดจบก็กัดปากตัวเอง มองไปคล้ายกับไม่อยากพูด

แต่ล่จิ้งเซินเป็นคนอย่างไรกัน? เรื่องที่ตนเองทำอยู่เมื่อคืนเขารู้สึกว่าใคร เมื่อมองเห็นท่าทางของเธอก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ขอโทษครับผมจะให้คนนำยามาให้

จิ่งหนึ่งจ้องมองเขา

แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ในตอนบ่ายนั้นจึงหนึ่งไม่ได้ออกไปไหน น้ำยามาส่งให้ อย่างรวดเร็ว จึงเป็นอยากจะทายาให้เธอแต่เธอไม่ยอม เธอ พยายามอยู่นานแต่ก็ยังทําไม่ถึงจุด

ท้ายที่สุดก็จำเป็นต้องยอมให้ชายหนุ่มช่วย

จึงหญิงสาบานกับตัวเองว่าชาตินี้เธอจะไม่ทำเรื่องหน้าแบบนี้ อีกแล้ว!

ลู่จึงเป็นทายาให้เธอด้วยท่าทางจริงจัง

เมื่อคืนเขารุนแรงมากเกินไปจริงๆ ร่างกายอันบอบบางของ เธอ จะทนต่อการกระทำอันป่าเถื่อนของเขาแบบนั้น ทั้งคืนได้ อย่างไร

เมื่อทายาเสร็จ ลู่วิ่งเซินก็เปลี่ยนชุดที่นำมาให้เธอ แล้วจึง ส่งเธอกลับบ้าน

หลังจากนั้นจึงหนึ่งก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านอีก 2 วัน

ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดบนร่างกายทำให้เธอขยับไม่ได้ แต่ เป็นเพราะรอยที่ทิ้งเอาไว้ชัดเจนมากเหลือเกิน ตรงล่คอและลำ ตัวเป็นรอย จะให้เธอเดินทางไปกองถ่ายยังไง?
แม้ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกายแบบโบราณ สามารถปกปิดเรือน ร่างได้ แต่ไม่อาจปกปิดลำคอได้

เพียงแค่คนที่มีประสบการณ์มองดูก็รู้ว่าเธอพบกับอะไรมา

ซึ่งหนึ่ง ก ก ศรีและหน้าตาของตัวเอง เธอไม่ยอมออกจาก บ้านตลอดสองวันนั้น จนกระทั่งถึงวันที่สาม รอยฟกช้ำบนลำคอ สามารถใช้เครื่องสําอางตกแต่งเพื่อปกปิดใต้เธอจึงได้กลับไปยัง กองถ่าย

จากindoor ายทําอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเดิมทีก็มีเหลืออยู่ เพียงไม่กี่ฉาก ดังนั้น ใช้เวลาเพียงแค่อาทิตย์เดียวก็ถ่ายเสร็จสิ้น

ช่วงนี้คนที่เคยมอบสร้อยเพชรให้กับจิ้งหนึ่งก็ยังคงส่งมอบ ดอกไม้และของขวัญต่างๆนานาในทุกๆวัน

แม้แต่ช่วงที่เธอลางานไปไม่อยู่ในกองถ่ายแต่สิ่งของก็ยังส่ง

มาไม่ขาด

ทำให้บางคนในกองถ่ายที่เดิมที่ไม่สนใจเรื่องนี้ก็กลับหันมา สนใจแล้ว

ทุกคนได้แต่คาดเดากันไปต่างๆนานาว่าใครกันเป็นผู้อยู่เบื้อง หลัง ใครกันที่กล้าเอาอกเอาใจภรรยาของท่านประธานออก สื่อเช่นนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ