บทที่ 367 เธอเป็นของผม

หวั่นหวั่น ถ้าเกิดหนูยังอยู่มันจะดีขนาดไหน?

ตั้งแต่เล็กหนูก็เป็นเด็กที่ใส่ใจคนอื่นมากมาโดยตลอด ไม่ว่า เรื่องอะไรก็ไม่แย่งพี่ชายทั้งสอง กับพ่อแม่ถูกตัญญูมากๆ แต่น่า เสียดาย……

น่าเสียดาย ที่หนูไปเจอกับเขา

แต่ว่าหนูวางใจเถอะ ต่อให้หนูไม่อยู่ พ่อก็จะดูแลเด็กคนนั้น ให้ดีๆ ตั้งแต่วันนี้ไป ขอแค่เขายังมีชีวิตอยู่ ก็จะไม่ยอมให้ใครมา แตะต้องเธอแม้แต่ปลายผม

ถึงแม้การจัดการเรื่องของกวน หลีแล้วจะยุ่งยากนิดหน่อย แต่

มีกวน หมิงค่อยช่วย ก็ถือว่าไม่ช้ามาก

เรื่องนี้ คุณท่านไม่ได้ปิดบังกวนหมิง

รวมถึงตัวตนของจิ้งหนึ่งกับนิ่งเสี่ยวหย่า ก็ได้บอกเขาไปจน หมด

กวนหนึ่งได้ยิน ก็ตกใจมาก

แต่พอนึกถึงตอนที่เขาเจอกับจิ้งหนึ่งครั้งแรก ก็รู้สึกว่าจาก หน้าตาของเธอนั้นได้มีความคุ้นเคยอยู่ ก็ได้กระจ่างทันที

กวน หลีถูกย้ายไปอยู่ต่างประเทศ แต่ยังไงก็เป็นลูกแท้ๆ ของตน ถึงแม้ดูไร้เยื่อใย ทำผิดครั้งใหญ่ แต่เลือดข้นกว่าน้ำ คุณท่านก็ทำใจไม่ได้ที่จะลงโทษหนักๆ เพราะงั้น ได้เก็บเอาอำนาจทั้งหมดกลับมา แล้วก็ส่งเขาไปที่ บริษัทย่อยที่อยู่ต่างประเทศ

บอกว่าไปเป็นผู้จัดการที่บริษัทย่อย ความจริงแล้ว ก็คือได้ไล่ ไปอยู่ที่นั่น

ใครๆ ก็รู้ บริษัทหลักของตระกูลกวนอยู่ที่ประเทศจีน อยู่ใน เมืองหลวง บริษัทย่อยที่ต่างประเทศเหมือนเป็นวัดเล็กๆ เท่านั้น ส่งเชื้อสายตรงอย่างลูกชายคนโตไปคุม ดูยังไงก็เป็นไปไม่ได้

โลกภายนอกต่างพากันคาดเดา แต่ก็เดาความจริงไม่ออก

เรื่องนี้ ไม่ว่าเป็นลู่จึงเป็นหรือว่าคุณท่านกวน ก็ไม่อยากให้มัน เป็นเรื่องใหญ่

ลู่จึงเป็นนั้นคิดถึงว่าสิ่งหนึ่งอาจจะไม่ค่อยที่จะทำใจยอมรับ เรื่องตัวตนที่แท้จริงของตัวเองได้ ถ้าเกิดเป็นเรื่องใหญ่ ความลับ นี้อาจจะปิดไม่อยู่

คุณท่านกวนก็เพราะวงศ์ตระกูลของตน

ยังไงซะในตระกูลก็ต้องรักษาหน้า การกระทำแบบนี้ของกวน หลี่ มันเกินไปจริงๆ หลุดออกไปมันจะส่งผลกับชื่อเสียงของ ตระกูล

แต่ว่า คนข้างนอกถึงแม้เดาความจริงออกมาไม่ได้ แต่ว่ามี เสียงออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า คุณท่านนั้นได้ตกลงที่จะเอา ตำแหน่งผู้นำตระกูลส่งให้ลูกชายคนรองแล้ว เพราะงั้นถึงได้จงใจย้ายลูกชายคนโตออกไป เสี่ยงที่จะไม่ให้สองพี่น้องกัดกัน นี่ก็หมายความว่าได้ทิ้งไปคนหนึ่ง แล้วก็รักษาคนหนึ่งไว้

ใครใช้ให้ทั้งสองนั้นต่อกรกันจนน่ากลัว ไม่มีทางที่จะสงบศึก ๆ ได้หรอก

แต่ไม่สนว่าความคาดเคานี้เป็นจริงไหม หนึ่งเดือนให้หลัง คุณ ท่านกวนก็ได้ประกาศว่าตัวเองจะออกจากตำแหน่งในการ ประชุมผู้บริหาร แล้วก็ยกบริษัททั้งหมดให้กวนหมิงดูแล

ที่ผ่านมานี้ กวนหนึ่งก็ได้พยายามมาอย่างหนัก จนได้กลาย เป็นใจกลางหลักของบริษัท

เพราะงั้น การที่ได้ตัดสินใจแบบนี้ ก็ไม่ได้มีคนแปลกใจมาก

ยังไงซะ ถ้าให้ลูกคนโตที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นมาบริหารกวนชื่อ กรุ๊ปจริง นอนาคตเป็นยังไงจินตนาการออกมาได้เลย

เรื่องนี้ นอกจากกวน หลี่ที่อยู่ต่างประเทศนั้น คนอื่นก็ถึงว่านี้ เป็นข่าวที่น่ายินดีทั้งหมด

และอีกด้าน คุณท่านกวนกลับตกอยู่ในความสับสนคิดมาก เหตุผลก็เพราะ เขาลังเลว่าจะออกมายอมรับวิ่งหนึ่งที่ไหม เขารู้ เวลาที่เขาเหลืออยู่นั้นมีไม่มาก

หมอบอกเขาว่า ร่างกายของเขา มากสุดก็ทนได้อีกสองเดือน ในใจนั้น แน่นอนว่าเขาอยากจะออกมายอมรับเรื่องวิ่งหนีงมากๆ

แต่ว่าเขาก็รู้ ตั้งแต่เรื่องของอ่านลานคราวก่อน บวกกับกวน หลี่ที่ลอบทำร้ายเธอ ความคิดที่วิ่งหนึ่งมีให้ตระกูลกวน ก็ได้แก่ เอามากๆ แล้ว

อีกอย่างถ้าเกิดเธอรู้ความจริงขึ้นมาจริงๆ ก็ต้องไล่ถามไถ่ เรื่องแม่ของตนแน่ ถึงตอนนั้นเขาจะบอกเธอยังไงว่าตัวตนที่แท้ จริงของเธอคืออะไร?

เพราะเรื่องนี้คุณท่านกวนก็ได้ลังเลมาตลอด อารมณ์ไม่ดี

แต่กวนเสวีเฟย ในบ้านอยู่ๆ ก็ได้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ คุณ ท่านก็ยังเป็นแบบนี้ เธอก็ได้เลื่อนงานในมือของตัวเองทั้งหมด ช่วงนี้นั้นก็ได้คอยตั้งใจดูแลคุณท่าน

คุณท่านรู้ว่าเธอกตัญญู ก็ไม่ได้บีบบังคับให้เธอแต่งงานกับลูก คนเล็กตระกูลกู้แล้ว ส่วนเรื่องอนาคตของตระกูลกวน ลูกหลานมี บุญของลูกหลานเอง เขาได้วางแผนมาทั้งชีวิต ก็ทำได้แค่นำพา ตระกูลกวนมาถึงจุดนี้ เรื่องของอนาคตยังอีกไกล เขาเหนื่อยแล้ว ยังไม่ได้แล้วก็ไม่อยากยุ่งแล้ว

เวลาที่เงียบสงบแบบนี้ก็ได้ค่อยๆ ผ่านไป

ผ่านไปอีกเดือน อาการบาดเจ็บของจิ้งหนึ่งก็หายดีสักที กลับ ไปทํางาน

สองท่านของตระกูลลู่สุดท้ายก็ปิดไม่อยู่ ยังไงซะเจ็บหนักเกิน ไป แล้วก็อยู่ในที่ที่โดดเด่น ปกติลู่จิ้งเซินก็ไม่ยอมให้เธอยกแก้วน้ำยากที่ท่านทั้งสองจะมองไม่ออก

ทีบาดแผลก็ได้สมานแล้ว ถึงแม้ว่าท่านทั้งสองจะปวดใจ แต่ ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ทางกองถ่ายก็เพราะการบาดเจ็บของเธอ ก็ได้พักงานขอเธอ

ยังไงก็เป็นการร่วมลงทุนของอานหนึ่งกั๋วจี้ มีบอสใหญ่อยู่ ค่า ใช้จ่ายเยอะเท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร

วันที่วิ่งหนึ่งกลับมาทำงาน ทางกองถ่ายก็ได้จัดงานเลี้ยง ต้อนรับกลับให้เธอ โดยเฉพาะ

เพราะว่ากลัวแผลจะอักเสบ ตอนนี้เธอไม่กล้าดื่มเหล้า เพราะ งั้นก็ได้ดื่มน้ำผลไม้ตลอดทั้งงาน

กลับกันโจวเหวินจาง ดื่มไปไม่น้อย ดื่มเมาแล้วก็เอามือไป พาดไหล่ของจิ้งหนึ่ง พูดอย่างเมาๆ ว่า “วิ่งหนึ่ง คราวนี้ฉันต้อง ขอบใจเธอจริงๆ ถ้าเกิดเธอไม่ช่วยพวกเราเปิดปาก เธอได้รับ บาดเจ็บขนาดนั้น ประธานคู่ฆ่าฉันไปแล้วแน่ๆ!

จิ่งหนึ่งก็ได้ข่าออกมา

“มันร้ายแรงอย่างที่พวกคุณพูดที่ไหน?”

“มีสีมีสิ” เพื่อนร่วมงานฝ่ายอุปกรณ์ได้รีบพูด “เธอไม่รู้ ตอนที่ ฉันดูสายตาเขาตอนนั้น น่ากลัวจนแทบราด โชคดีที่เรื่องนี้ฉัน ไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ จากนั้นฉันก็ย้อนกลับไปคิดดีๆ แล้วก็บอก เบาะแสกับผู้ช่วยซู ถึงได้จับคนที่ทำมาได้ ไม่อย่างนั้นฉันกับอาห ยาสองชีวิตนี้ก็รักษาไม่อยู่แล้ว”
จิ้งหนึ่งมองสีหน้าที่กลัวของพวกเขา ใบหน้าได้ยิ้ม แต่ใจก็ได้

เริ่มร้อน

ผู้ชายคนนี้นี่นา…….

ทำไมถึงได้ดีขนาดนี้!

อยู่ๆ เธอก็เชื่อใจจึงเป็นมากๆ ซึ่งแยกกันตอนเช้านี้เองแท้ๆ ยังเป็นเขาที่มาส่งเธอที่กองถ่าย นี่พึ่งห่างกันกี่ชั่วโมงเนี่ย ทำไม ถึงได้คิดถึงขนาดนี้ล่ะ?

ปกติจิ่งหนึ่งที่ไม่ได้เป็นคนที่สำรวมอะไรมาก ไหนๆ ก็คิดถึง แล้ว แน่นอนว่าต้องส่งข้อความไปบอกเขา

อีกด้าน จึงเป็นมองข้อความที่ส่งมาของเธอ ใบหน้าที่ เคร่งเครียดตลอดสองเดือน ก็ได้หายไปสักที

เห็นข้อความบนหน้าจอ สิ่งหนึ่งส่งข้อความมาว่า “ที่รัก คุณรู้ ไหมว่าฉันอยากจะเป็นคนแบบไหนมากที่สุด?

ลู่จิ่งเซ๊นคิดไปคิดมา ตอบ “นักแสดงนำหญิง?”

“ไม่ เป็นคนของคุณ”

ลู่จิ่งเซิน

ผ่านไปกี่ จึงหนิงก็ได้ส่งมาอีก

“ที่รัก คุณรู้ไหมว่าฉันขาดอะไรไป?”

“ขาดอะไร?”
“คุณ มาอยู่ข้างกายฉัน

จึงหนึ่งได้ส่งข่าๆๆๆ ออกมา ซึ่งเป็นมองข้อความนั้น ลิ้มรส ไปสักพัก ก็ได้หัวเราะออกมา

เวลานี้ จึ่งหนึ่งก็ได้ส่งข้อความมาอีกกว่า

“ที่รัก คุณรู้ว่าคุณกับดวงดาวต่างกันตรงไหนไหม?”

“ฉันก็เหมือนดวงดาวส่องสว่างเหมือนกัน ไม่ต่างกัน

จิ่งหนิง “………….

คราวนี้ถึงตาเธอที่พูดไม่ออก

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าผู้ชายคนนี้จะมั่นหน้าขนาดนี้

แต่ว่าก็ได้ให้เกียรติค่าหวานไปต่อ เธอก็ได้แกล้งทําเป็นไม่ เห็นคำพูดของเขา แล้วก็ส่งคำตอบไปว่า

“ความจริงคือ ดวงดาวนั้นอยู่บนฟ้า แต่คุณอยู่ในใจฉัน

ลู่จิ่งเซ็น ”

วิ่งหนึ่งที่อยู่หน้าจอ ก็รู้สึกได้ว่าผู้ชายบางคนนั้นเวลานี้หน้าได้ ดำลง แล้วก็มีท่าทางที่เหมือนว่าไม่รู้จะทำยังไงดีแบบนั้น หยอกล้อเสร็จ เธอก็ได้เก็บโทรศัพท์ลงด้วยความพอใจ เวลานี้ เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น
เธอเอาออกมาดู จึงเป็นเป็นคนส่งข้อความมา

“นักษัตรเธอเป็นอะไร?”

ซึ่งหนึ่งอึ้งไปสักพัก ก็ได้ตอบไปตรงๆ ว่า “กระต่ายไง”

“ไม่ เธอเป็นของผม