บทที่ 353 ตามหาหลักฐาน

คุณท่านกวนพูดด้วยน้ำเสียงขรึมว่า : “สะใภ้ตระกูล ของเล่น ผีเสื้อชิ้นนี้พบเจอในห้องของเธอ ไม่ใช่ว่าเป็นหลักฐานแล้วหรือ ฆาตกรก็คือเธอไม่ใช่หรอ? ส่วนเจตนา ตอนนี้เธอยังไม่กล้าพูด ไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวหากเธอพบกับความลำบาก เธอคงแยกแยะ ออก และรู้ว่าตัวเองควรพูดอะไร

จิ้งหนิงขมวดคิ้ว

เธอคิดไม่ถึงว่าคุณท่านกวนคนนี้จะเป็นคนตัดสินแบบนี้

เธอส่ายหน้า และพูดขึ้นว่า “ไม่ค่ะ คุณท่านกวนพูดถูก ถึงแม้ ของเล่นผีเสื้อชิ้นนี้จะพบเจอในห้องของเสี่ยวหยู่ แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าของสิ่งนี้เป็นของเธอ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็ยิ่งมึนงงมากขึ้น และหันหน้ามองเธอด้วยสีหน้าสงสัย ไม่เข้าใจเจตนาของเธอ กวนจี้หลียิ้มและพูดว่า : “ถ้าแค่นี้ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ แล้ว จะพิสูจน์ยังไงหรอ?”

“แน่นอนว่าต้องดูจากหลักฐานรายละเอียดยิบย่อย

ซึ่งหนึ่งของเล่นผีเสื้อชิ้นนั้นขึ้นโชว์เบื้องหน้าทุกคน และพูด ขึ้นว่า “ทุกคนเชิญดู ถึงแม้ของเล่นชิ้นนี้ดูแล้วธรรมดา แต่ถ้า หากมองอย่างละเอียดก็จะพบว่าบนปีกของมันมีบางตำแหน่งที่เปียก ฉันสองคมอย่างละเอียดแล้วเมื่อกี้ พบว่าเป็นกลิ่นน้ำหอม ตอนแรกฉันก็ไม่คิดออกหรอกว่าเป็นน้ำหอมอะไร แต่มีใครคน หนึ่งเดินผ่านตัวฉัน จนฉันได้ยินกลิ่นน้ำหอมประเภทนี้ขึ้น ฉันจึง นึกออกว่าเป็นน้ำหอมรุ่นใหม่ของแบรนด์อาร์มานี้

ทุกคนล้วนรู้ว่าน้ำหอมรุ่นนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ราคาจึงแพงมากด้วย เสี่ยวหยู่เป็นแค่สาวใช้ ต่อให้รวบรวมเงิน เดือนหนึ่งปีก็ไม่สามารถซื้อขวดหนึ่งได้ ถ้าหากเป็นของเธอ แต่ ทำไมถึงมีกลิ่นน้ำหอมแรงขนาดนี้ด้วยล่ะ? ดังนั้นฉันคิดว่าคงมี คนกลัวว่าความจริงจะถูกเปิดโปง เลยเอาของเล่น โยนทิ้งในห้อง ของเธอ เพื่อให้เธอเป็นแพะรับบาป

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนี้ก็พากันตกใจ คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่ดูไม่ ง่ายดาย เบื้องหลังความจริงจะซับซ้อนมากขนาดนี้

จึงเสี่ยวหย่าสีหน้าเปลี่ยนทันที พร้อมเผยสายตากังวลเล็ก

น้อยขึ้น

มีคนซักถามว่า : “แล้วฆาตกรตัวจริงคือใครหรอ?”

จิ้งหนึ่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วหันหน้ามองและยิ้มให้กับสิ่ง เสี่ยวหย่า “ช่างบังเอิญจริงๆ เมื่อฉันเพิ่งเดินผ่านคุณคนนี้ และ ใต้กลิ่นน้ำหอมประเภทนี้พอดี คุณหนูรองตระกูลจิ้ง ในเวลานี้ เป็นเวลาที่คุณควรยืนออกมาพูดอธิบายแล้วไม่ใช่หรอ?”

จึงเสี่ยวหย่าเปลี่ยนสีหน้าทันที และเผยสายตาเป็นประกาย แล้วพูดติดอ่างว่า : “พี่สาว ฉันไม่รู้ว่าพี่กำลังพูดถึงอะไร?

“อืม? ไม่ยอมรับใช่ไหม ไม่รีบร้อน บนปีกผีเสื้อมีตำแหน่งที่เปียกจุดหนึ่ง ฉันเชื่อว่าคงไม่ใช่เพราะพ่นน้ำหอมหรือติดกลิ่น จากที่อื่นหรอก จากฉันคาดเดาคงเป็นเพราะไม่ทันระวัง น้ำหอมแตก จนกระเด็นทำให้ตรงปีกของผีเสื้อเปียก! คุณหนูรอง ตระกูลจึงสะดวก ให้ฉันดูกระเป๋าหน่อยได้ไหมค่ะ?”

จึงเสี่ยวหย่ากระวนกระวายทันที ติดอยากปฏิเสธ แต่คุณหญิง หยิบส่งสายตาต่อไม่หนาน ให้เธอเดินเข้ามาแย่งกระเป๋าของเธอ แล้ว

“คุณทําอะไร? พี่สาว ไม่ใช่ฉัน

จึงเสี่ยวหย่ายังไม่ทันพูดจบ จิ้งหนึ่งก็เปิดกระเป๋าขึ้น

เป็นดั่งที่คาดคิดไว้ ภายในกระเป๋ามีร่องรอยเปียกอยู่ แถมยัง มีกลิ่นแรงด้วย ซึ่งเป็นกลิ่นน้ำหอมที่เหมือนกับคนปีกเสื้อเลย

วิ่งหนึ่งหันหน้ามองเธอด้วยสีหน้าขาว ค

จิ้งหนึ่งหันหน้ายื่นกระเป๋าให้กับคุณท่าน แล้วพูดขึ้นว่า “เป็น อย่างที่คาดคิดเลยค่ะ ทุกคนค่ะ หากใครไม่เชื่อ สามารถมาดูมา ดมด้วยตัวเองได้ จะได้ไม่กล่าวหาว่าฉันใส่ร้ายเธอ

สถานการณ์เปลี่ยนเร็วมาก จนทุกคนดึงสติกลับมาไม่ทัน

แต่หลังจากดึงสติกลับมาก็พากันหันหน้ามองจึงเสี่ยวหน้าด้วย สีหน้าไม่อยากเชื่อ จากนั้นทุกคนก็วิพากษ์วิจารณ์ขึ้น

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? คิดไม่ถึงว่าจึงเสี่ยวหย่าเป็นคนทำ “แทบไม่อยากเชื่อเลย เมื่อกี้ยังเห็นเธอช่วยพูดแทนสาวใช้อยู่เลย ฉันก็นึกว่าเป็นคนดี ที่ไหนได้เธอเป็นคนใส่ร้ายคนอื่นให้ เป็นแพะรับบาป!

“นี่เขาเรียกว่า โจรร้องเรียกให้จับโจร ช่างร้ายกาจจริงๆ!

“ถ้าหากไม่ถูกคนกระชากหน้ากาก ฉันคงนึกว่าเธอเป็นคนดี คนหนึ่งเลย!”

“จิตใจโหดร้ายมาก ช่างน่ากลัวจริงๆ!!

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่แผ่วเบา ไม่นานก็กลายเป็นเสียงประชา ประชันทีทิ่มแทงจึงเสี่ยวหย่า

คุณท่านกวนหยิบกระเป๋า และมองดูร่องรอยน้ำหอม ขณะ เดียวกันก็ได้กลิ่นน้ำหอมฟุ้งกระจายขึ้น จากนั้นเขาก็เผยสีหน้า มืดครึ้มขึ้นมาทันที

แม้แต่กวนจี้หมิงก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจขึ้นเหมือนกัน

“เสี่ยวหย่า เธอจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงหรอ?”

“คือหนู…..”

จึงเสี่ยวหย่าอึ้ง เธอแทบคิดไม่ถึงเลยว่าจิ้งหนึ่งจะละเอียด รอบคอบถึงขนาดนี้ แม้แต่หลักฐานที่ปกปิดอย่างมิดชิดยังถูก เธอค้นพบเลย

ด้วยเหตุนี้เธอแทบไม่ได้เตรียมคิดคำพูดสวยหรูเลย เธอนิ่งเงียบอยู่สักพัก เมื่อจิ้งหนึ่งเห็นเธอไม่พูดจาก็ยิ้มและพูด ว่า “เธอเก็บของเล่นผีเสื้อชิ้นนี้ในกระเป๋ามาตลอด และรอทาโอกาสที่เหมาะสมจัดการอ่านอ่าน แสดงคิดไม่ถึงว่าจะพลั้งมือ ทำน้ำหอมกระจายออกมา ทําให้บนปีกผีเสื้อมีกลิ่นน้ำหอมติดอยู่

หลังจากเกิดเรื่อง เธอกลัวว่าพวกเราจะสืบได้ จึงเอาของเล่น ผีเสื้อโยนเข้าห้องของเสี่ยวหยู่ คิดอยากให้เธอกลายเป็นแพะรับ บาป และทำให้ตัวเองพ้นจากความผิดด้วย แต่คิดไม่ถึงว่ามีหลัก ฐานทิ้งไว้บนปีกผีเสื้อ จนแทบไม่สามารถหาข้ออ้างหนีความผิด

เรื่องเกิดถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังมีอะไรจะพูดอีกหรอ?”

จิ้งหนึ่งเผยสีหน้าขาวซีดขึ้น

เธอเหลือบมองสิ่งหนึ่งเล็กน้อย และหันหน้ามองคุณท่านกวน แล้วรีบพูดอธิบายว่า : “คุณตา คือหนู หนูไม่ได้ทำร้ายอ่านอ่าน นะคะ หนูไม่มีความปัญหาอะไรกับเธอ ทำไมหนูต้องทำร้านเธอ ด้วยล่ะ?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา สีหน้าขาวซีด ดูแล้วน่าสงสารมาก จนทำให้คุณท่านกวนขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมเผยสีหน้าลำบาก ใจขึ้น

คุณหญิงหมิ่นรู้ว่าคุณท่านกวนต้องลำเอียงจึงเสียวชิงแน่

ดังนั้นเลยพูดว่า : “แล้วเธอจะอธิบายเรื่องผีเสื้อยังไง รวมถึง เรื่องที่ผลักอานอานด้วย?”

จึงเสี่ยวหย่าลังเลเล็กน้อย และพูดว่า “ฉันยอมรับว่าผีเสื้อตัว นี้เป็นของฉัน คือฉันเตรียมให้ยานอานอนเล่น แต่ฉันขอสาบานว่าไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น

มีคนพูดประชดขึ้นว่า : “ยอมรับแล้ว แต่ยังพูดว่าไม่มีเจตนา อีกหรอ?” สวียนยิ้มออกมา และพูดจากด้านข้างว่า : “บางทีคุณหนูจึง อาจมีเหตุผลที่พูดล่ามากก็ได้ หวังว่าทุกคนจะรอฟังเธอพูดจนจบ

อย่าได้คาดเดาไปมา

เมื่อคนนั้นเห็นสวยพูดก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียง หุบปากและไม่เชื่อ

จิ่งเสี่ยวหย่าพูดต่อว่า : “ตอนที่ฉันหยิบผีเสื้อไปที่นั้น ตอนแรก คิดอยากเล่นกับเธอ และอยากเอาของเล่นมอบให้กับเธออีก คิด ไม่ถึงว่าอานอานจะไม่ทันระวังผลัดตกลงสระว่ายน้ำ ในตอนนั้น ฉันตกใจมาก เลยยื่นมือคว้าจับเธอ แต่สุดท้ายก็สายไปแล้ว เลย ไม่สามารถช่วยเธอได้

ตอนเห็นอานอานตกน้ำ ฉันทั้งตกใจและหวาดกลัวมาก ตอน แรกคิดอยากช่วยเธอขึ้นมา แต่คนที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียง เลย ช่วยเธอขึ้นมาทันที

ฉันกลัวว่าทุกคนจะบอกว่าฉันเป็นคนตั้งใจผลักเธอ เลยหน้า มืดตามัวเดินหนีไป ต่อมาฉันกลัวว่าพวกคุณจะเข้าใจผิดต่อฉัน กล่าวโทษฉัน ดังนั้นเลยเอาของเล่นผีเสื้อวางในห้องของเสี่ยวหมู่

ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรทำแบบนี้ เพราะฉัน กลัวจริงๆ แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาทำร้ายอานอ่านเลย