บทที่ 348 ไหลไปตามน้ำ

นายหญิงเพิ่งตระหนักได้ว่า เธอได้ใส่อารมณ์มากเกินไป ทำให้ เด็กน้อยตกใจ

เธอรีบสงบสติอารมณ์ และเอ่ยอย่างนิ่มนวลว่า “ไม่จะ ย่าทวดไม่ได้โกรธ ย่าทวดแค่รู้สึกปวดใจแทนหนู เสี่ยวฮานอาน ของพวกเราฉลาดและน่ารักขนาดนี้ แต่ก็ยังมีคนจิตใจอำมหิต คิดจะทําร้ายหนู หนูไม่ต้องห่วง ย่าทวดจะช่วยหนูหาตัวฆาตกร มาให้ได้ ย่าทวดจะไม่มีทางปล่อยมันไปง่ายๆ !

อานอ่านดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอ ก็รู้ดีว่า นายหญิงไม่ได้โกรธเธอ เธอก็โล่งใจแล้ว

จิ่งหนิงขมวดคิ้ว

“อานอาน ลูกแน่ใจนะว่าเมื่อมีคนผลักลูกตกน้ำ? ”

อานอานเบิกตากว้างอย่างเหม่อลอย มองไปที่วิ่งหนึ่ง จากนั้น ก็มองไปยังลู่จึงเป็นที่ยืนอยู่ด้านข้าง ด้วยสีหน้าบึ้งตึงเช่น เดียวกัน

ในที่สุด เธอก็สายศีรษะ

“หนูไม่แน่ใจ”

แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็รู้ดีว่า เธอไม่สามารถทำให้คนอื่น เข้าใจผิดได้
ดังนั้น เธอจึงพูดตามความเป็นจริงว่า “ตอนนั้นหนูแต่รู้สึกว่า ตัวเองเสียหลัก จำไม่ได้ว่าหนูตื่นล้มเอง หรือว่าหนูโดนผลักลงไป บางทีหนูอาจไม่ทันได้ระวังตัวแล้วตกลงไปก็ได้ค่ะ

นายหญิงได้ยินดังนั้น เธอจึงพูดขึ้นอย่างใจเย็น ไม่เป็นไร หรอกจ้ะ หลานจําไม่ได้ พวกเราจะตรวจสอบให้เอง

พูดเสร็จ เธอก็หันหน้าไปมองนายท่านใหญ่กวนที่นั่งอยู่บนล แชร์ด้านหลัง พร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา : “ตากวนส่วนนี้ไม่ น่าจะมีปัญหาไข่ไหม?”

เมื่ออานอานเกิดอุบัติเหตุขึ้นที่บ้านของตระกูลกวน นายท่าน ใหญ่กวนจึงมีส่วนผิดไปด้วย ในเวลานี้เขาไม่มีทางปฏิเสธอย่าง แน่นอน

“ไม่มีปัญหา นี่เป็นสิ่งที่ควรทํา ฉันจะรีบส่งคนไปเก็บข้อมูล เดี๋ยวนี้”

นายหญิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอมองกลับไปยังร่าง ที่เปียกชื้นของจิ้งหนึ่ง จึงรีบพูดขึ้นว่า “การเก็บภาพจากกล้อง วงจรปิดจะต้องใช้เวลาอีกสักพัก หลานตัวเปียกแบบนี้ไม่ดีแน่ มัวแต่ห่วงเด็ก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองหนาวแบบนี้ หลานให้คน อื่นพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ

ทันใดนั้นสวยที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ มาโดยตลอดก็รีบผุดลุกขึ้น และพูดด้วยรอยยิ้ม : “พอดีเลย แม้ว่าตอนนี้จะเป็นช่วงต้นฤดู ใบไม้ผลิ แต่อากาศก็ยังหนาวอยู่ โชคดีที่ฉันมีเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ ยังไม่ได้ใส่ ฉันจะพาคุณไปเปลี่ยน อีกสักพักค่อยลงมาดูภาพจากกล้องวงจรปิด

จิ่งหนึ่งไม่ได้ทานอะไร แต่นายท่าน ใหญ่กวนกลับห้ามสวี

หุ้ยเอาไว้ เขาหันไปพูดกับกวนเสวี่เฟยที่ยืนอยู่ไม่ไกละ “เฟย หนูพาสะใภ้ตระกูลไปหน่อย พวกหนูอายุเท่ากัน เสื้อผ้าของหนู เหมาะกับเธอมากกว่า”

เมื่อสวีชัยเห็นดังนั้น ความรู้สึกอับอายได้ฉายผ่านสีหน้าของ เธอ

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากแบบนี้ เธอก็ไม่กล้าที่จะขัดคำ สั่งของนายท่านใหญ่

ได้แต่ตามน้ำไป “งั้นก็ได้ค่ะ พอดีว่าเมื่อไม่กี่วันมานี้ ฉันไปเดิน ช้อปปิ้งเป็นเพื่อนเวเฟย และได้ซื้อเสื้อผ้ามาด้วยสองสามชุด เสวีเฟย เธออย่าลืมเอาชุดพวกนั้นออกมาด้วยนะ ให้วิ่งหนึ่งเป็น คนเลือกเอง”

กวนเสเฟยนิ่วหน้า ร่องรอยของความไม่พอใจจายลึกอยู่ใน ดวงตาของเธอ

แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพียงตอบรับอย่างเรียบเฉย : “คุณมา กับฉัน

จากนั้นเธอก็พาจึงหนิงออกไป

ลู่วิ่งเป็นไม่ไว้ใจเธอ อันที่จริงเขาอยากตามเธอไปด้วย แต่ กลับถูกสายตาของจิ่งหนึ่งห้ามไว้

เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อานอ่านก็ยังอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะมีนายหญิงและคนอื่น ๆ อยู่ด้วย แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่วางใจ

เมื่อมีลู่จึงเป็นอยู่ตรงนั้น ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น

แม้ว่ากวนเสวีเฟยจะไม่ค่อยถูกกับเธอ แต่เมื่อเทียบกับคน อื่นๆ ในตระกูลกวนแล้ว กวนเสเฟยถือเป็นอันตรายน้อยที่สุด สําหรับเธอ

จึงหนึ่งเดินตามกวนเสเฟยเข้าไปในห้องพักของเธอ ห้องของ กวนเสวีเฟยได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราและเรียบง่าย ทั้งห้อง เป็นสไตล์มินิมอล ดูไม่เหมือนห้องของเด็กผู้หญิงแม้แต่น้อย ดู เหมือนเด็กผู้ชายส่วนใหญ่น่าจะชอบห้องสไตล์นี้มากกว่า

ทันทีที่เข้ามาในห้อง กวนเสเฟยก็หยิบเสื้อผ้าทั้งหมดออกมา โยนลงบนเตียง และพูดด้วยเสียงหัวนว่า “คุณเลือกเองก็แล้ว กัน! เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เรียกฉัน

พูดเสร็จ เธอก็เตรียมตัวออกไป

วิ่งหนึ่งเหลือบมองเสื้อผ้าเหล่านั้น และเรียกเธอไว้

“คุณกวน

ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ

กวนเสวีเฟยผงะ เธอชะงักฝีเท้าและหันกลับมายังวิ่งหนึ่ง สายตาของกวนเสเฟยมองเธออย่างพิจารณา

“คุณอยากถามอะไร? ”

จึงหนิงยิ้มเล็กน้อย

“ตอนที่อานอานจมน้ำ คุณอยู่ไหน?
สีหน้าของกวนเวเฟยเปลี่ยนไป

“คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณสงสัยฉันเหรอ?

จิ้งหนึ่งไม่ตอบ

กวนเสวีเฟยคลี่ยมอย่างเย็นชา

“จิ้งหนึ่ง ฉันยอมรับว่า ฉันเกลียดขี้หน้าคุณมาก ถ้าตอนนี้คุณ สามารถตายต่อหน้าฉันได้ ฉันจะปรบมือและโห่ร้องด้วยความ ยินดีอย่างแน่นอน เพราะคุณไม่เพียงแต่จะพรากพี่เป็นไปเท่านั้น แต่ยังรู้ความลับที่ฉันต้องการซ่อนมาตลอดชีวิต!

แต่คุณต้องเข้าใจว่า ศัตรูของฉันคือคุณ ไม่ใช่ยานอาน อย่า คิดว่าตอนนี้เธอจะยอมรับคุณในฐานะแม่ ก่อนที่ฉันจะรู้จักคุณ ความรู้สึกของเธอกับฉันก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

ดังนั้น อย่าใช้ความคิด ๆ ของคุณมากล่าวหาฉัน ทุกคนไม่ ได้นิสัยเหมือนคุณ ที่มีความคิดฝังหัวว่า ทุกคนรอบตัวเป็นคนไม่ ไปเสียหมด! ”

กวนเสเฟยโมโหจนถึงขีดสุด หลังจากพูดเสร็จ หน้าอกของ เธอยังคงหอบกระเพื่อมจากอารมณ์โกรธเมื่อสักครู่

จิ่งหนีงลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอยิ้มและพูดขึ้นว่า “ขอโทษค่ะ ฉันก็แค่ถามเผื่อเท่านั้น ฉัน ไม่คิดหรอกว่าคุณจะเป็นคนผลักอานอาน

กวนเสวีเฟยนิ่วหน้า
“แล้วคุณยังตามฉันอีกเหรอ? “

จิ้งหนึ่งเลิกคิ้ว

“ฉันบอกไปแล้ว ว่าฉันก็แต่ถามเผื่อไว้ สายตาของคุณบอกฉัน ว่า คุณไม่ได้ทํา

กวนเสวีเฟยสับสนกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า

จิ่งหนึ่งไม่คิดจะต่อปากต่อค่ากับเธออีก เธอเลือกชุดจากกอง เสื้อผ้าบนเตียง หยิบเสื้อสเวตเตอร์ขนแกะสีม่วงอ่อนและกางเกง ยืนหนึ่งตัว และเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเธอ โดยไม่อาย

เมื่อกวนเวเฟยเห็นว่าวิ่งหนึ่งไม่ได้ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็น คนนอก ความโกรธของเธอก็ทุเลาลง

กวนเสบู่เฟยกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ทันใดนั้นเอง เธอ

กลับชะงักไป

เธอเห็นจิ้งหนึ่งเพิ่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชื้นของเธอออก กระดูก สันหลังที่เรียงรายอย่างสมบูรณ์แบบบนแผ่นหลังของเธอ กลับมี ผีเสื้อตัวหนึ่งที่ดูราวกับกำลังกระพือปีกอยู่บนนั้น

เธอตกใจสุดขีด!

มันคือปานแดงที่มีมาแต่กำเนิด เนื่องจากปานนั้นอยู่บริเวณ สะบักของจิ่งหนึ่ง และขยับไปมาตามการยกแขนของเธอ คล้าย กับมันกำลังกระพือปีกบินอย่างไรอย่างนั้น

นั่นไม่ใช่……..
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

จิ้งหนึ่งไม่ได้สังเกตสีหน้าของเธอ หลังจากใส่เสื้อสเวตเตอร์ แล้ว แต่เนื่องจากมีเชือกเส้นหนึ่งที่ต้องอ้อมไปผูกทางด้านหลัง

ตอนนี้กล้ามเนื้อแขนของเธออักเสบ จากการช่วยอ่านอ่านใน จากน้ำ เมื่อสักครู่ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร พอเปลี่ยนเสื้อผ้าก็รู้สึกเจ็บ ขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงไม่สะดวกที่จะเอื้อมมือไปผูกเชือกที่ด้านหลัง ของเธอ

เธอจึงถามขึ้นว่า “คุณกวน รบกวนคุณผูกเชือกให้ฉันหน่อย

ได้ไหม ?

กวนเสวีเฟยได้สติ เธอไม่ได้ขานรับ แต่ก็ก้าวไปข้างหน้าโดย ไม่รู้ตัว

จิ่งหนึ่งรู้สึกได้ว่ากวนเสวีเฟยกำลังผูกเชือกให้เธอ เธอยกยิ้ม มุมปากขึ้น และพูดว่า “อันที่จริงถ้าคุณไม่ชอบจิ้งเซิน ฉันคิดว่า คุณก็เป็นคนดีเลยทีเดียว และไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ฉันคิดไว้ ตอนนี้กวนเสวีเฟยที่กำลังช็อก ไม่มีอารมณ์ที่จะต่อปากต่อคำ

กับเธอ เธอฟังสิ่งที่จิ่งหนึ่งพูด

และพิมพ์ตอบรับอย่างขอไปที สมองของเธอตอนนี้ คิดถึงแต่ เรื่องปานบนหลังของจิ้งหนึ่ง

จิ้งหนึ่งยิ้มและกล่าวว่า “จะว่าไป เห้อเฉินจุนคนนั้นก็ถือว่าไม่ เลวเลยนะ แม้ว่าพื้นเพของเขาอาจไม่ค่อยดีเท่าที่ควร อีกทั้งยัง ล้มเหลวในหน้าที่การงานอีก แต่เขาก็ถือว่าเป็นคนจิตใจดีคนหนึ่ง

เรื่องอื้อฉาวที่ออกมาก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่ก็เกิดจากศิลปิน หญิงคนอื่นๆ ที่ต้องการเกาะกระแสเขา ไม่ใช่เพราะว่าเขา ต้องการพัวพันด้วย ดังนั้นหากคุณมีลูกจริงๆ ลองกลับไปพัฒนา ความสัมพันธ์กับเขาก็ได้นะ ลองดูอีกสักครั้ง