บทที่ 344 ได้ประโยชน์กันถ้วนหน้า

จึงเสี่ยวหย่าทักทายทุกคนอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของเธออ่อน โยนและเจือไปด้วยยิ้มหวาน

เธอสวมชุดราตรีสีขาว ประดับเพชรที่หน้าอก เธอดูสง่าและ งดงามเป็นอย่างมาก ชุดราตรีเป็นรูปทรงหางปลา เน้นสัดส่วน บอบบางของหญิงสาว คอระหงตั้งตรงราวกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ไม่ปาน

ถ้าหากจิ้งหนึ่งไม่รู้จักเธอมานาน เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาแบบนี้ ของเธอ กลัวเพียงว่าจะถูกรูปลักษณ์ของเธอหลอกเข้าให้

จี้หยุนซูพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย หัวเหยาส่งเสียงฮึดฮัด เธอ เพียงเบียงหน้ากลับไปอย่างคร้านจะตอบรับคำทักทายของจึง เสียวหย่า

จึงเสี่ยวหย่าเห็นท่า ดังนั้น กลับไม่รู้สึกอะไร เธอยิ้มพร้อมกับ กล่าวขึ้นว่า “วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณตา ขอบคุณทุกคน มากที่มาร่วมงาน ฉันขอดื่มอวยพรให้ทุกคนแทนคุณตานะคะ

หัวเหยายิ้มเยาะอย่างเย็นชา “ในโลกนี้ฉันเคยเห็นคนที่ลืม กำพืดของตนเองมาแล้วมากมาย แต่ก็เทียบกับที่ฉันเห็นอยู่ตอน นี้ไม่ได้เลยสักนิด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคนหลอกใช้อำนาจของ ผู้อาวุโสมาปกป้องตนเอง อย่าคิดนะว่าเพียงแค่การแข่งขันจะ สามารถเปลี่ยนจากอีกามาเป็นหงส์ได้ ไม่ทันไรหางก็โผล่ออกมา เสียแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่รอสมน้ำหน้าเท่านั้นแหละ!
เมื่อเฟิง ได้ยินดังนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะศรีบออกมา

ถ้าให้พูดถึงความปากเจ็บ คงต้องยกให้หัวเหยา

แน่นอนว่า ถ้าจิ้งหนึ่งและลู่จึงเขินจะหัวเราะเยาะเธอ พวกเขาก็ ไม่สามารถทำได้จนเกินงาม เนื่องจากฐานะทางสังคมของพวก เขาค่อนข้างสูง ร้านจะเปลืองน้ำลายกับคนประเภทนี้

รอยยิ้มของจิ่งเสี่ยวหย่าดูแข็งกระด้างเล็กน้อย แต่หลังจาก ผ่านการฝึกฝนมาหลายปี ความสามารถในการควบคุมอารมณ์ ของเธอก็ดีขึ้นกว่าก่อนมาก

เธอสงบลงอย่างรวดเร็ว สีหน้ากลับมาเป็นปกติ และพูด เบาๆ “ฉันรู้ว่าคุณหัวเข้าใจฉันผิดมาโดยตลอด แต่ไม่เป็นไร หรอกค่ะ คนมักพูดกันว่ากาลเวลาพิสูจน์ใจคน ฉันเชื่อว่าเมื่อ เวลาผ่านไป คุณหัวจะเข้าใจว่าฉันไม่ใช่คนแบบที่คุณคิด

อีกอย่างถ้าพูดถึงเรื่องอีกากลายเป็นหงส์ เมื่อเทียบกับฉันแล้ว ดูเหมือนว่าบางคนจะเหมาะกับประโยคนี้มากกว่า เพราะไม่ว่า อย่างไรฉันก็เป็นหลานสาวแท้ๆ ของคุณตา ฉันสามารถมีทุก อย่างที่ฉันมีในวันนี้ได้ แบบนี้เรียกว่ายอมรับสายเลือดของตัว เองค่ะ

ไม่เหมือนคนบางคน ที่ใช้เพียงแค่กลมเม็ดเล็กๆ น้อย บวกกับ หน้าตาใส อ ก็สามารถปีนขึ้นไปแตะท้องฟ้าได้แล้ว มีหน้ามีตา ในสังคมได้โดยไม่ต้องออกแรงเลยสักนิด ดังนั้นถ้าให้พูดกัน ตามตรง มีคนเหมาะสมกับประโยคนี้มากกว่าฉันเสียอีก! ”

หัวเหยาโกรธจัด
“คุณพูดอะไร?”

สีหน้าของสู่จิ้งเซินและจี้หลินยวนดูเคร่งขรึมมากขึ้น

จึงเสี่ยวหย่ายังคงยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน เธอพูดอย่างอ่อน โยน: “คุณหัวทำไมต้องหัวเสียขนาดนี้ด้วยล่ะคะ ถ้าอยากคุย เรื่อง กากับหงส์ ฉันสามารถคุยเรื่องนี้กับคุณได้โดยตรงเลยนะ คะ คุณหัวโกรธขนาดนี้ คงไม่ใช่เพราะฉันบังเอิญไปพูดอะไรให้ คุณไม่พอใจหรือเปล่าคะ?

โอ้ ถ้าฉันพูดอะไรแบบนั้นออกไปจริงๆ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ คะ ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย กรุณาอย่าคิดไปเองนะคะ ถ้าเกิด ความเข้าใจผิดกันจะเป็นเรื่องเอาได้ คุณว่าจริงไหมคะ? ”

หัวเหยา โกรธจนหน้า หน้าแดง แต่เธอกำลังอยู่ต่อหน้าผู้คน จํานวนมาก อีกอย่างนี้ก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคนอื่น เธอจะ ต้องคิดถึงหน้าของนายท่านใหญ่กวนไว้ด้วย คงจะไม่เป็นการดี หากเธอจะฉีกหน้าจึงเสี่ยวหย่ากลางที่สาธารณะแบบนี้

จิ่งหมิงแอบดึงแขนเสื้อของเธอเอาไว้

หัวเหยาเงยหน้าขึ้นมองจึงเสี่ยวหย่า พร้อมกับกรีดยิ้มงาม อย่างไม่กลัว และพูดขึ้นอย่างใจเย็น” “คุณหนูจึงรองสามารถ อธิบายภาษิตนี้ได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง ดูท่าว่าคุณได้ศึกษา ภาษิตนี้มาเป็นอย่างดี ถ้าอย่างนั้นฉันขอเพิ่มภาษิต ให้คุณอีกสัก ประโยค คนทําชั่วย่อมแพ้ภัยตัวเอง

จึงเสี่ยวหย่า พวกเราทุกคนรู้จักตัวตนของคุณดี ต่อหน้านาย ท่านใหญ่กวน ไม่มีใครคิดจะเปิดเผยความจริงนี้ แต่คุณต้องเข้าใจว่า นี่เป็นเพราะทุกคนปรารถนาดี ไม่อยากทำลายเขา ความปรารถนาที่ยากจะเป็นจริงของนายท่านใหญ่กวน ไม่ใช่ เพราะต้องช่วยคุณปกปิดความจริง

คนฉลาดย่อมรู้ดีว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นิ่งเงียบไว้เป็น ทางเลือกที่ดีที่สุด แต่คุณก็มายั่วโมโหพวกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไม? ตำแหน่งหลานสาวของตระกูลกวนมันนั่งไม่สบาย อยากลุกมาเดินเล่นหรือไง?”

สีหน้าของจึงเสี่ยวหย่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

เธอจ้องเขม็งไปที่วิ่งหนึ่ง แววตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาต รุนแรง จวนเจียนจะปลิดชีวิตคนได้

จิ่งหนึ่งไม่ได้โต้ตอบ ไม่กี่ปีมานี้ เธอเหนื่อยที่จะสู้กับจิ้งเสี่ยว หย่าแล้ว

ดวงตาของเธอ ไร้ งแรงอาฆาต โดยสิ้นเชิง ลู่จึงเป็นที่อยู่ด้านข้างก็ได้โอกาสพูดขึ้น

“ถ้าผมเป็นคุณหนูหิ่งรอง ผมจะไม่เสียเวลามาต่อปากต่อค่า อยู่ตรงนี้หรอก แต่จะใช้เวลานี้ไปดูแลนายท่านใหญ่ สวดขอพร ภาวนาทุกวัน ขอให้เขามีชีวิตที่ยืนยาว เพราะสุดท้ายแล้ว สิ่งที่ ไม่จริงอย่างไรเสียก็เป็นสิ่งที่ไม่จริง นายท่านใหญ่จะอยู่ได้อีก นานแค่ไหนก็ไม่มีใครรู้ เกรงว่าเมื่อถึงเวลานั้นคนที่อยากกำจัด คุณมากที่สุดกลับไม่ใช่พวกเรา แต่คือคนรอบตัวคุณต่างหาก คุณหนูจึงรอง คุณคิดว่าจริงไหม?”
ใบหน้าของจิ้งเสี่ยวหย่าเปลี่ยนไปอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้พูดอะไร โชคดีที่กวน หลีส่งคนมาเรียกเธอ ไปพอดี ดังนั้น เธอจึงได้แต่ทำเสียงขีดอัด และหมุนตัวจากไป

หัวเหยามองไปที่แผ่นหลังของเธอ และพูดจาเย้ยหยันอย่าง ดูแคลน “คางคกขึ้นวอ

จิ่งหงอดหัวเราะไม่ได้ เธอหันไปมองหัวเหยา “เธอไปทั่ว โมโหจึงเสี่ยวหย่าทำไม? จึงเสี่ยวหยาเป็นคนอย่างไรเธอก็รู้ ตั้งแต่วันแรกแล้ว เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ

หัวเหยายังรู้สึกโมโหเล็กน้อย

เธอกอดอก ใบหน้าเคร่งเครียด

“ฉันไม่ชินกับเธอในลักษณะแบบนี้ และท่าทีเสแสร้งนั้น ไม่พอ ยังยกฐานะของตัวเองเป็นถึงนายหญิงของตระกูลกวน ทั้งที่ตอน แรกก็เป็นได้แค่ใครก็ไม่รู้ที่ถูกไล่ออกมาจากเมืองขึ้นอย่างกับ หมาจรจัดตัวหนึ่ง

รอยยิ้มบนใบหน้าของจิ้งหนิงจางลง

เธอมองไปยังทิศทางที่จึงเสี่ยวหย่าจากไปอย่างครุ่นคิด

“สุนัขจรจัดตัวหนึ่ง ที่สามารถไต่ขึ้นสู่ตำแหน่งนี้ได้ ในเวลา เพียงไม่กี่เดือน นี่ถือเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถของเธอ

หัวเหยายิ้มเยาะ

“ขอให้คนชั่วมีชีวิตยืนยาว!”
งหนิงหัวเราะ

“เธอคงไม่สามารถทำร้ายพวกเราได้หรอก นางฟ้าที่ตระกูล กวนตามหามาอย่างยาวนานใต้กลับคืนรัง สุดท้ายแล้วก็ให้พวก เยาจัดการกันเองก็แล้วกัน”

พวกเขาไม่อยากยุ่งกับเรื่องพวกนี้อีกต่อไป จึงเปลี่ยนไปคุย เรื่องอื่น

อีกด้านหนึ่ง กวนจี้หลีพา จึงเสี่ยวหย่าไปที่มุมหนึ่ง และพูด ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด: เมื่อคุณพูดอะไรกับพวกเขา?

จึงเสี่ยวหย่าก้มศีรษะลงเล็กน้อยด้วยท่าทีขลาดกลัว “ไม่ได้คุย อะไรคะ ฉันแค่เห็นคนรู้จัก จึงเข้าไปทักทาย

กวนจี๋หลี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ ไปทักทาย? เธอเป็น ใครยังไม่รู้อยู่แก่ใจอีกเหรอ? วิ่งหนึ่งกับลู่วิ่งเซนเค้าเป็นใคร? เธอก็รู้ดีว่าพวกเขาเกลียดขี้หน้าเธอ แล้วยังจะวิ่งแจ้นเข้าไปหา ชีวิตมันราบรื่นจนเกินไปเลยคิดอยากหาเรื่องใส่ตัวบ้าง ใช่ไหม?

จึงเสี่ยวหย่าเม้มริมฝีปากของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้น และมองไปที่ กวน หลี่ความรู้สึกผิดเจืออยู่ใน ดวงตาของเธอเล็กน้อย

“คุณลุง อันที่จริงฉันก็ไม่อยากที่จะเข้าไปหาพวกเขา แต่ทุกคน ก็รู้ว่า ก่อนหน้านี้ฉันและพี่สาวมีเคยมีเรื่องกันครั้งใหญ่ แม้ว่า ตอนนี้ฉันจะกลับมาอยู่กับตระกูลกวนแล้วก็ตาม แต่เรื่องในอดีต ก็ยังส่งผลกระทบต่อฉันเป็นอย่างมาก
ในเวลานั้นตระกูลจึงรู้สึกผิดกับเธอเป็นอย่างมาก แต่เรื่องนี้ไม่ เกี่ยวกับฉัน ดังนั้นฉันจึงอยากลองฟื้นฟูความสัมพันธ์กับเธอ ด้วยวิธีนี้ ตราบใดที่เธอยังเต็มใจที่จะให้อภัยฉัน คนอื่นก็จะคิด ว่าฉันกับจิ้งหนึ่งมีความสัมพันธ์อันเหนียวแน่น และคงไม่พูดอะไร เกี่ยวกับเรื่องนี้อีก เป็นผลดีต่อฉันและคุณด้วยใช่ไหมคะ? “