บทที่ 335 จดทะเบียนสมรสทันที

หัวเหยาเริ่มร้องไห้ออกมา

น้ำตาเหมือนกับไข่มุกที่ร้อยด้วยเส้น ไหลลงมาเม็ดใหญ่อย่าง ไม่ขาดสาย

หัวใจเหมือนกับถูกสิ่งของบางอย่างบีบอย่างแรง ทั้งเจ็บทั้ง ซอก ที่ยากจะอธิบายออกมา ทําให้เธอตัวสั่นเทาเล็กน้อย

จี๋หลินยวนถอนหายใจ แล้วโอบกอดเธอไว้ในอ้อมกอด

หัวเหยายิ่งร้องไห้หนักมากขึ้น เธอกเสื้อของเขาอย่างแน่น พร้อมกับเอาหน้าบบในอ้อมอกของเขา และร้องไห้เหมือนเด็ก น้อย

ห้าปีแล้ว ห่างกันสี่ปี เพียงแค่คืนบ้าคลั่งในปีที่แล้ว ทำให้เธอ ตลอดเล่มเล่อออกมา

ความรู้สึกลังเล บุญคุณ ความถูกผิดระหว่างพวกเขาสองคน ทําให้เธอหมดเรี่ยวแรง

เธอคิดอยากยอมแพ้ แต่ในตอนนี้เธออยากพาลูกหนีไปให้ ไกล ไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย และชั่วชีวิตอย่าได้สัมผัสความรัก ที่ทําร้ายผู้คนอีก

เพื่อสิ่งนี้ เธอยอมละทิ้งฐานะคุณหนูของตระกูลหัว ละทิ้งความ รักและเอ็นดูของพ่อ
แต่ในเวลานี้เขากลับมาพูดกับเธอแบบนี้ แถมยังเสนอเงื่อนไข แบบนี้ด้วย

นี่คือความตั้งใจของเขาหรอ?

ตั้งใจไม่อยากให้เธอมีชีวิตเรียบง่าย ตบหัวแล้วลูบหลังหรือ? และทําให้เธอไม่สามารถล้มเลิกความตั้งใจ เหมือนกับกำลังตก ปลาจ้องจับแต่เธอคนเดียว

เขาเอาอะไรมาคิด?

เอาความรักที่เธอยังหลงเหลือเพียงนิดเดียวมาทำแบบนี้หรอ?

หัวเหยายิ่งร้องไห้รุนแรงและน่าเวทนา เธอร้องไห้อย่าง โหยหวน พร้อมกับกําหมัดออกแรงทุบเขา

จี้หลินยวนไม่ขัดขืน ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน และ ปล่อยให้เธอหาร้ายร่างกายเพื่อระบายอารมณ์

ผ่านไปไม่นาน หัวเหยาเริ่มร้องไห้จนเหนื่อย สุดท้ายก็หยุด

ร้องไห้ลง

ขณะที่คิดอยากลุกขึ้นจากอ้อมกอดของเขา คิดไม่ถึงจู่ๆเธอก็ ถูกผู้ชายจับหลังคอไว้ จากนั้นก็ดึงเธอเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อน

หัวเหยาหวั่นไหวเล็กน้อย เธอกเสื้อของเขาอย่างแน่น แต่ใน ตอนนี้เธอหมดเรี่ยวแรงขัดขืนแล้ว

ผ่านไปสักพัก จี้หลินยวนก็ปล่อยเธอ แล้วหยิบโทรศัพท์ออก มาโทรหาใครสักคน
“เสี่ยวหมี่ เตรียมรถยนต์ และเอกสารที่จำเป็นในการจด ทะเบียนสมรสด้วย และรอผมอยู่ข้างล่าง………

หัวเหยาเบิกตากว้าง ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองผู้ชายก็สั่ง กาบเรียบร้อยแล้ว และวางสายลง

เธอรีบร้อนทันที “คุณทำอะไร?

หลินยวนเก็บโทรศัพท์ และจ้องมองเธอด้วยสายตาจริงจัง “เหยาเหยา แต่งงานกับผมได้ไหม?”

หัวเหยา: ……….

“พวกเราไม่ต้องไปสนใจอะไรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของ คุณ ครอบครัวของผม และอดีตที่วุ่นวายเหล่านั้น แต่งงานกันเลย โอเคไหม? ก่อนหน้านี้พวกเราต่างสับสน ดังนั้นเลยไม่กล้าทำสิ่ง ที่ต้องการ มีแต่ทําให้ทั้งสองฝ่ายต่างเหนื่อย ตอนนี้พวกเราไม่ใช่ เด็กแล้ว เล่อเล่อต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์ ดังนั้นพวกเราไม่ ต้องคิดอะไรมากแล้ว แต่งงานกัน ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีเอง โอเคไหม?”

หัวเหยานิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่ ไม่ได้”

“ทําไมล่ะ?”

เธอเปลี่ยนสีหน้าทันที พร้อมกับรู้สึกเศร้าใจขึ้น

“จี้หลินยวน ที่คุณมาขอฉันแต่งงานตอนนี้ ตกลงเพราะอะไรกันแน่หรอ? อย่าบอกว่าเพราะคุณรักฉันนะ เพราะฉันไม่เชื่อ หรอก”

จี้เงินยวนสีหน้าเปลี่ยนเหมือนกัน

เขาจ้องมองเธอ โดยที่สายตาเย็นชาเมื่อก่อนเหมือนกับค่อยๆ จิตจางหายไป แต่เขาก็พยายามกลั้นความรู้สึกไว้ และพูดว่า : “แล้วคุณคิดว่าเพราะอะไรหรอ?”

หัวเหยาเม้มปากอย่างแน่น ไม่พูดอะไรออกมา

จู่ๆ หลินยวนก็แค่นเสียงหัวเราะประชดขึ้น

เขายื่นมือลูบใบหน้าของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้น : “เหยาเหยา ห้าปีก่อน คุณทำร้ายจิตใจผมครั้งหนึ่งแล้ว ผมเลย ตามรังควานคุณ ปี นับว่าเป็นการแก้แค้น แต่คืนนั้นเมื่อปีก่อนที่ คุณมาหาผม คืนนั้นคุณเป็นคนเริ่มก่อน ตอนนี้คุณคิดอยาก ทําร้ายผมอีกครั้ง และทอดทิ้งผมอีกครั้งหรอ?”

หัวเหยาร่างกายแข็งทื่อขึ้น

เธอกําหมัดไว้อย่างแน่น และรับรู้ถึงความเจ็บที่เล็บที่ทิ่มแทง เข้าบนฝ่ามือ

จู่ๆสายตาของ หลินยวนก็เย็นชาลง และจ้องมองเธอด้วย สายตาเย็นชา

“แต่ตอนนี้ผมไม่ใช่หลินยวนเมื่อห้าปีก่อนแล้ว ดังนั้นผมไม่ อนุญาตให้คุณจากผมไปอีก แต่งงานครั้งนี้ คุณต้องแต่ง ไม่ อยากแต่งก็ต้องแต่ง เข้าใจไหม?”
หัวเหยาอ้าปากอยากพูดบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ล้มเล็ก

จี๋หลินยวนตบบนแก้มของเธอเบาๆด้วยสีหน้าพอใจ และพูด ขึ้นว่า “ผมจะรักคุณ เหมือนกับตอนที่คุณรักผมในตอนนั้น เทยเทยา”

หัวเหยา: “..…….…….

ผ่านไปไม่กี่นาที โทรศัพท์ของ หลินยวนก็ดังขึ้น เขากดเปิด ลำโพง เป็นเสี่ยวหลีผู้ช่วยของเขาที่โทรเข้ามา

“คุณชายครับ ทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วครับ”

“โอเค ผมจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้เลย”

พูดจบก็ลากหัวเหยาออกไป

เหล่าคนรับใช้ไม่รู้จักจี้หลินยวน แต่เมื่อเห็นเขาลากหัวเหยา ออกมาก็รู้สึกผิดปกติ

หัวเหยารู้ว่า เรื่องของวันนี้ไม่สามารถกลับคำพูดได้ ทั้งที่รู้ว่า ผู้ชายคนนี้มีเจตนาไม่ดี แต่หัวใจกลับไม่อยากปฏิเสธอย่างน่า แปลกประหลาด สติกำลังบอกเธอว่า หากเดียวพ่อกลับมารู้เรื่อง นี้คงเกิดเรื่องแย่แน่ เพราะยังไงในบ้านมีคนรับใช้จํานวนมาก ดัง นั้นเรื่องที่หลินยวนมา ไม่สามารถปกปิดได้แน่นอน

แต่อีกเสียงหนึ่ง กลับตื่นเต้นดีใจอย่างไม่หยุด ทั้งที่รู้ว่าเป็นก องไฟ แต่ก็ยังอยากบินเข้าไปเสพสุขรนหาที่ตาย

ไม่นานหลินยวนก็พาหัวเหยามาถึงหน้าประตูสำนักกิจการพลเรือน

เพราะได้ติดต่อล่วงหน้า ตอนที่ทั้งสองคนมาถึง พนักงานทาง นั้นก็ทําการเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย

เซ็นชื่อ ถ่ายรูป สําเร็จ

ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ดำเนินการเสร็จสิ้น

เมื่อเดินออกมาจากสํานักกิจการพลเรือนก็เดินขึ้นบนรถยนต์ ทันที เธอจ้องมองทะเบียนสมรสในมือ และรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเป็น จริง รู้สึกเหมือนกับตัวเองอยู่ในความฝัน

แทบไม่อยากเชื่อเลย

วินาทีต่อมา ในมือก็ว่างเปล่า ทะเบียนสมรสถูกคนเอาไปแล้ว เธอนิ่งอึ้งเล็กน้อย แล้วหันหน้ามองผู้ชายด้านข้างด้วยสีหน้า

ไม่ค่อยเข้าใจ

“คุณทําอะไร?”

“ผมจะช่วยเก็บแทนคุณเอง”

“ทําไม?”

“ทำไมต้องถามทำไมหลายครั้งด้วย?”

ผู้ชายเอาทะเบียนสมรสสองใบเก็บไว้

หัวเหยา: ..………

ทำไมเธอรู้สึกเหมือนกับถูกหลงกลอย่างนั้นไม่รู้?
เมื่อนึกถึงฐานะตอนนี้ของ หลินยวน จู่ๆเธอก็เข้าใจบางอย่าง

เธอซักถามอย่างระมัดระวังว่า : “คือว่า…..ทะเบียนสมรสมีผล กับกฎหมายในประเทศไหม?”

จี้หลินยวนเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง

“คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”

หัวเหยา: “”

โอเค! ถูกหลงกลจริงๆ

เมื่อตอนอยู่ที่บ้าน เธอถูกเขาทำของอะไรหรือเปล่า? อยู่ดีๆก็ ยอมมาจดทะเบีย มรสกับเขา

หัวเหยารู้สึกไม่เข้าใจตัวเอง

อาจเป็นเพราะสับสน ทางกลับเหมือนกับเร็วกว่าตอนมามาก ไม่นานก็กลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหัว

หัวเหยาจับประตูคิดจะเดินลงจากรถยนต์ แต่กลับถูกจี้หลิน ยวนห้ามปรามไว้

ไม่นานเสี่ยวหลีผู้ช่วยคนนั้นก็ถือกระเป๋าเดินออกมา

“คุณชาย ผมเก็บของแล้วครับ”

หลินยวนพยักหน้าเล็กน้อย แล้วสั่งให้เขาเอาของไปเก็บที่ กระโปรงหลังรถ จากนั้นก็สตาร์ทรถยนต์จากไป
หัวเหยาสะดุ้งตกใจเล็กน้อย

“จี๋หลินยวน คุณคิดจะทำอะไรหรอ? คุณเอากระเป๋าของฉันมา

ทําไม?”

หลินยวนขับรถพลางยิ้มมุมปากพลาง

“แต่งงานกันแล้ว คุณควรเรียกผมใหม่ได้แล้วจริงไหม?” หัวเหยาสะอีกเล็กน้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ