บทที่ 292 ตลาดการพนันหิน

จิ้งเซินย่อมไม่สนใจพวกเขาอยู่แล้ว แต่จึงหนึ่งไม่อยากดึงดูด สายตาคนอื่น จะได้ไม่แหวกหญ้าให้ตื่น ได้เพียงแต่ทำพอเป็น พิธีอย่างมีมารยาท

ก็อยู่ในเวลานี้ อยู่ดีๆ ไม่หนานพูดเสียงเบาประโยคหนึ่งว่า

“เธอมาแล้ว”

ในใจจิ้งหนิงหนาวเหน็บทันที เงยหน้ามองไป ก็เห็นอยู่ตรง ประตูมีสุภาพสตรีที่สวมใส่เสื้อโอ่อ่าร่ำรวยคนหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง

บนกายสุภาพสตรีสวมใส่เสื้อกันหนาวขนแกะตัวหนึ่ง มือถือ กระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นใหม่ล่าสุดของแบรนด์ใหญ่ ผมจัดแต่ง จนละเอียดรอบคอบ มีความรู้สึกงดงามหรูหราสูงส่งจากภายใน สู่ภายนอกทั้งตัว

แต่บนใบหน้าของเธอกลับแฝงไว้ด้วยความโศกเศร้าเล็กน้อย ทั้งเดินไปยังข้างใน ทั้งฟังผู้ชายที่อยู่ข้างๆ พูดอะไรอยู่

เดินถึงครึ่งทาง อยู่ดีๆเธอหยุดการย่างก้าว หันหน้ามองไปยัง ผู้ชายที่อยู่ข้างกาย บนใบหน้าแฝงไว้ด้วยสีหน้าที่โกรธแค้นพูด ไปแล้วหลายประโยค

เพราะว่าอยู่ห่างกันไกลเกินไป ซึ่งหนึ่งไม่ได้ยินชัดว่าพวกเขา พูดอะไร
เพียงแค่เห็นสีหน้าของคนทั้งสองล้วนไม่ค่อยดี คาดว่าน่าจะ

ไม่ใช่คำพูดที่ดีอะไร

เธอถามลู่จึงเป็นเสียงเบาว่า “พวกเราเข้าไปตอนนี้ไหม? สีหน้าลู่ซึ่งเป็นข็งลับเล็กน้อย “รอสักครู่ ก่อนค่อยว่ากัน

จิ่งหนึ่งพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

เพียงเห็นทั้งสองคนนั้นทะเลาะกันไปหลายนาทีแล้ว ก็ไม่ได้ ทะเลาะกันอีกเลย ผู้ชายหมุนตัวออกไป ส่วนลู่หลันซื้อก็อยู่ที่เดิม ทั้งสองคนเลิกราอย่างไม่สบอารมณ์

จิ่งหนึ่งยิ้มพูดว่า “เห็นลักษณะแล้วความสัมพันธ์ของทั้งสอง คนนี้ดูเหมือนไม่ธรรมดา ก่อนหน้านั้นคุณเคยเห็นมาก่อนไหม?”

ลู่จิ่งเซ๊นส่ายหัว

จึงหนึ่งคิดแล้วคิดอีก หันหน้าไปสั่งซ

“ซูมู่ คุณออกไปตามผู้ชายคนนั้นไว้ไปสืบภูมิหลังและประวัติ ของเขาสักหน่อย

ซูมู่พยักหน้าตอบรับ หมุนตัวออกไปเลย

ทั้งสามคนยืนอยู่ที่นั่นต่อ รอไปสักพัก เห็นเพียงหลันซื้อ เหมือนจะจัดการกับอารมณ์เรียบร้อยแล้ว เริ่มเดินไปยังข้างใน

ทั้งสามคนรีบตามไปด้วย ผ่านไปไม่นาน ก็มองเห็นเธอมาหา ผู้ชายคนนั้นที่เมื่อตอนเข้าประตูมาพูดคุยกับลู่วิ่งเซ็นและคน อื่นๆ หยิบเงินสดถุงหนึ่งออกจากกระเป๋ามอบให้ฝั่งตรงข้าม
สีหน้าสู่จึงเป็นข็งลับเล็กน้อย

หลันคือกำลังเจรจาหารือกับฝั่งตรงข้ามอยู่

“ที่นี่คือหนึ่งแสน แม้ว่าเงินไม่เยอะ แต่ในปัจจุบันนี้ฉันก็ สามารถเอาออกมาได้แค่นี้แล้ว ก่อนหน้านั้นคุณเคยรับปากกับ ฉัน จะไม่ทำให้ฉันขาดทุน คุณเห็นฉันในตอนนี้ล้วนขาดทุนจน กลายเป็นแบบไหนแล้วล่ะ? ฉันไม่สน คราวนี้คุณจะต้องทำให้ฉัน ได้กำไรกลับมาไม่ได้กำไรกลับมาฉันไม่จบกับคุณแน่!

ฝั่งตรงข้ามจับธนบัตรที่อยู่ในมือ จับแล้วจับอีก ยิ้มพูดว่า “คุณ ทำไมต้องโมโหรุนแรงขนาดนี้ล่ะ? พนันหินโชคดีล่ะ เดิมทีที่ พนันก็คือความโชคดี พูดได้อีกว่า มีครั้งไหนที่ผมแนะนำหินดิบ ให้คุณไม่สามารถตัดหยกออกมาได้ล่ะ? เพียงแค่ตัวคุณเองใจ โลกเกินไป ดื้อที่จะได้กำไรเยอะในรอบเดียว ให้ได้ ผมจะช่วย อะไรได้ล่ะ?”

พูดถึงเรื่องนี้ ลู่หมั้นคือก็มีความโมโห

“นั่นไม่ใช่คุณยุแยงฉันหรือ? พูดว่างวดนี้ล้วนเป็นคุณให้ผู้ เชี่ยวชาญมาให้แล้ว ข้างในล้วนมีสิ่งล้ำค่า ยังพูดอีกว่าเพียง แค่ซื้อได้จํานวนเงินพอสมควรก็จะให้ฉันเป็นหุ้นส่วนที่นี่ ฉันล้วน เชื่อฟังคำพูดของคุณแล้ว ตอนนี้คุณปัดความรับผิดชอบได้ยังไง หรือ?”

ฝั่งตรงข้ามยิ้มพูดว่า “ได้ ผมก็จะไม่พูดคำพูดที่ไร้ประโยชน์ เหล่านั้นอีกเลย ยังไงเรื่องก็ผ่านไปแล้ว แต่ว่าคุณ หนึ่งแสนแค่ นี้ของคุณ อยู่ในตลาดการพนันหินนี้มากล่าวแล้ว ซื้อสิ่งของดีๆอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ท่านจะเพิ่มอีกสักหน่อยหรือไม่?”

หลินจืออารมณ์เสียพูดว่า “ฉันไม่มีเงินแล้วคุณไม่ใช่ไม่รู้ ฝั่งตรงข้าม อิอิ สายหัวแล้วส่ายหัวอีก

“พูดเล่นมั้ง คุณคือคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่สง่างามของตระกูลลู่ พี่ ชายกับพี่สะใภ้คุณล้วนตายแล้ว ทรัพย์สมบัติของตระกูลลูไม่ว่า ยังไงอย่างน้อยก็มีครึ่งหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าของคุณด้วยล่ะ? หากคุณบอกว่าไม่มีเงิน ผมก็ยังจะไม่เชื่อจริงๆ

พริบตาเดียวลู่หลินจือสีหน้าก็เปลี่ยนเลย

เธอถลึงตาจ้องมองฝั่งตรงข้าม กัดฟันพูดว่า “ฉันกล่าวเตือน เรื่องของฉันคือเรื่องของฉัน คุณอย่าดึงพี่ชายกับพี่สะใภ้ของ คุณ ฉันมาเกี่ยวด้วย!”

ผู้ชายคนนั้นส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก

“ได้ ถือว่าผมพูดผิด แต่ว่าเงินหนึ่งแสน แม้แต่ก้อนหินที่เท่านิ้ว ก้อนหนึ่งล้วนซื้อไม่ได้ ไม่มีประโยชน์อะไรจริงๆ หากว่าคุณไม่มี เงิน งั้นก็คราวหน้าค่อยมาใหม่ เป็นยังไงล่ะ?”

หลินจื่อหยาบคายไร้เหตุผลพูดว่า “ฉันทำไมต้องมาคราว หน้าล่ะ? ก่อนหน้านั้นฉันใช้เงินอยู่ในมือของคุณล่ะมากเท่าไหร่? หลายพันล้านล้วนมีแล้วมั้ง? ตอนนี้คุณพูดกับฉันว่าเงินเล็กน้อย ไม่มีประโยชน์หรือ? ยังมีอีก ฉันไม่ใช่มีหุ้นปันผลที่นี่หรือ? ทำไม ฉันจะไม่สามารถซื้อก้อนหินเหล่านี้ราคาถูกหน่อยล่ะ?”

ฝั่งตรงข้ามปวดหัวเล็กน้อยจนถอนหายใจหนึ่งที่
“คุณนาย ปันผลนั้นก็ถึงรอบฤดูกาลจบ หรือสิ้นปีจึงจะมีล่ะ ตอนนี้คุณวิ่งมากลางทางก็บอกว่าคุณจะเอาเป็นผล ผมจะเอาจาก ที่ไหนมาแบ่งให้คุณหรือ?”

“ฉันไม่สน ยังไงก็ตามวันนี้ฉันก็จะเอาก้อนหินหลายก้อนนี้ ฉัน

เอาแน่!

ทั้งสองคนกำลังดึงฉุดอยู่ ที่อยู่ในเวลานี้ อยู่ดีๆมีคนข้างหลัง เรียกค่าหนึ่งว่า “คุณป้า!”

ลู่หลินจือตื่นตะลึงทันที รีบหันหน้าไป ก็มองเห็นวิ่งหนึ่งเกาะ แขนจิ้งเซินยังมีโม่หนานยืนอยู่ที่นั่นด้วยกัน

ในฉับพลันนั้นเธอสีหน้าเปลี่ยนไป พริบตาเดียวก็ซีดลง “อา อาเซน จึงหนึ่ง พวกแกอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรือ?”

วิ่งหนึ่งยิ้มแล้วยิ้มอีก “วันนี้ฉันกับจึงเป็นล้วนหยุดพอดี ได้ยิน ว่าฝั่งนี้มีตลาดการพนันหินแห่งหนึ่ง มีความอยากรู้อยากเห็นเล็ก น้อย ก็เข้ามาดูสักหน่อย นึกไม่ถึงจะได้พบปะกันกับคุณป้าที่นี่ คุณป้าก็เข้ามาพนันหินด้วยเหมือนกันหรือ?”

สีหน้าของลู่หลินจือมีความซีดเซียวเล็กน้อย รีบส่ายหัว

“ไม่ ฉันไม่ใช่”

“โอ๊ะ? ไม่ใช่หรือ เมื่อกี้ฉันมองเห็นท่านเอาเงินให้เขา ยังคิด ว่าท่านน่าจะถูกใจหินดิบก้อนไหนแล้ว เตรียมตัวที่จะซื้อแล้วล่ะ!

คำพูดของจิ้งหนิง ดูเหมือนไม่เจตนา แต่ด้วยความจริงคือทุกประโยคจี้ถึงจุดสำคัญ

ลู่หลินจือล้วนเกือบจะร้องไห้แล้ว

“เหอะๆ พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย พอดีเพิ่งเจอกัน ในช่วงนี้ ในสองวันนี้เงินที่เขามีใช้ขาดไปเล็กน้อย ก็เลยถามซึม กับฉันสักหน่อย วันนี้ฉันคือตั้งใจมาส่งเงินให้เขาล่ะ

เธอพูดอยู่ ยังถอยไปก้าวหนึ่งเล็กๆ หวาดกลัวว่าตนเองจะ

เกี่ยวพันอะไรกับฝั่งตรงข้ามอีก

ฉับพลันทันทีจิ่งหนึ่งพยักหน้า

“โอ๊ะ แท้ที่จริงเป็นเช่นนี้เองล่ะ”

ในเวลานี้ ซูมก็ส่งคนไปสืบได้เบาะแสของฝั่งตรงข้ามแล้ว อย่างรวดเร็ว ส่งข้อความไปยังมือถือของลู่วิ่งเซ็นแล้ว

สู่จึงเป็นจ้องมองมือถือหนึ่งที ต่อจากนั้นหัวเราะเย็นชาเสียง

หนึ่ง

“คุณป้ามีเพื่อนร่วมชั้นจากประเทศมาเลเซียตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว

ล่ะ”

คนทั้งหลายล้วนองชะงัก

ในใจลู่หลินจือตื่นตกใจทันที งุ่มง่ามอยู่ที่นั่นทั้งตัว ในทันที ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายยังไง

ลู่จึงเป็นจ้องมองผู้ชายคนนั้นหนึ่งที สุดท้ายสายตาตกอยู่บน กายลู่หลินจือ
“พ่อค้าหยกประเทศมาเลเซีย มีเหมืองแร่สามแห่งอยู่ที่ ประเทศ อาศัยชุดเหมืองเลี้ยงชีพมาโดยตลอด หลายปีก่อนก่อ ตั้งเปิดตลาดการพนันหินแห่งนี้ในเมืองหลวงแล้ว การค้าขาย เจริญรุ่งเรือง เงินทองไหลมาเทมา

คุณป้าคือปีที่แล้วคุณจึงรู้จักเขานะ เพราะว่าครั้งแรกเข้ามาที่นี่ ก็ใช้เงินไปแล้วไม่น้อยดังนั้นถูกฝั่งตรงข้ามจับตาไว้ ร่วมมือกับ เพื่อนตั้งค่าการหลอกลวงหลอกล่อคุณเข้าสู่เกมลงทุนสองพัน ล้านรับปากให้คุณเข้าร่วมหุ้นให้ปันผลคุณ

ทันทีนั้นคุณลุ่มหลงก็เชื่อฟังเขาเลย นึกไม่ถึงตนเองก็ค่อยๆ หลงไหลกับพนันหิน ไม่เพียงเสียพนันต้นทุนทั้งสองพันล้านนี้จน หมด ยังติดหนี้ท่วมหัวด้วย

วันนี้ก็เอาเงินเล็กน้อยนี้เข้ามา คืออยากจะอาศัยเงินนี้พลิกเอา ทุนล่ะ? ใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยแต่ได้ผลดีหรือว่าจับเสือ มือเปล่าล่ะ? อึม?”

หลันคือนึกไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะรวดเร็วขนาดนี้ นี่เพิ่งเข้ามา ก็สืบเรื่องทั้งหมดจนน้ำลดตอผุดแล้ว

ถูกเขาพูดความจริงของเรื่องทั้งหมดออกมาอยู่ต่อหน้าคน มากมายขนาดนี้ ในทันทีนั้นใบหน้าของลู่หลินจือก็อดกลั้นไว้ไม่ ได้เล็กน้อยเช่นกัน

สีหน้าเธอจึงลับโหดร้ายลง พูดกับลู่วิ่งเซินว่า “อาเป็นแกพูด เหลวไหลอะไรล่ะ? ฉัน ฉันเสียพนันมากขนาดนั้นได้ที่ไหนล่ะ? ป้า ก็แค่ยามปกติรู้สึกเบื่อ ให้เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งฆ่าเวลาเท่านั้น ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่แกพูดขนาดนั้น