บทที่ 280 มาหาลูกของเขา

น้ำเสียงที่คุ้นเคย

หัวเหยานิ่งไป เธอโมโหจนรู้สึกปวดท้อง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หัวเราะขึ้นอย่างเย็นชา และพูดขึ้น ว่า “นี่คือบ้านของฉัน ฉันจะเปิดหรือไม่เปิดประตูมันก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? ว่าแต่คุณเถอะ พังประตูบ้านคนอื่นเข้ามา แบบนี้ ไม่กลัวฉันจะแจ้งความคุณเหรอ?

จี้หลินยวนเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย “คุณลองดูก็ได้นะ”

เมื่อเห็นเขามีท่าทีแบบนี้ ทำให้หัวเหยาไม่กล้าที่จะแจ้งความ หัวเหยา โมโห เธอรู้สึกเหมือนมีกองไฟสุมอยู่ในอก อยากจะ เหวี่ยงชายตรงหน้าออกจากระเบียง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงพูดขึ้นอย่างเดือดดาล “คุณมาทำ อะไรที่นี่?”

หลินยวนหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น ใบหน้าที่เย็นชาและ ดุร้ายของเขา ดูน่ากลัวมากขึ้นเมื่ออยู่ภายใต้รอยยิ้มนั้น

เขาก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว อากาศเย็นยะเยือกจากร่างของ เขาฟุ้งกระจายออกมากดดันร่างเล็ก หัวเหยาถอยหนี จนหลัง ของเธอชนเข้ากับกําแพง เธอหมดทางหนีแล้ว
จี๋หลินยวนยื่นมือออกมา ผลักเธอติดกำแพง

ดวงตาอันแสนเยือกเย็นจ้องมาที่เธออย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับยกมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน

“ท้องเหรอ? ลูกใคร?

หัวเหยาดฟันอย่างสิ้นหวัง พยายามอย่างมากเพื่อควบคุม ตัวเองไม่ให้สาปแช่งชายตรงหน้า

“ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ”

“อา! ”

ทันใดนั้นเขาก็หยิบกระดาษสองสามแผ่นออกมาจากกระเป๋า เสื้อ และโยนมันลงบนใบหน้าของเธอ

“คุณขโมยลูกของผม และมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่คนเดียว คุณอยาก ใช้โอกาสนี้ในการแสดงละครน้ำเน่าเหรอ? หรือคุณรู้อยู่แล้วว่า ผมจะกลับมาที่ตระกูลจิ้นคิดจะเล่นแผนสกปรกอะไร?”

หัวเหยาตัวแข็งทื่อ

ขอบกระดาษที่แหลมคมมาดเข้ากับผิวหน้าบอบบางของเธอ ให้ความรู้สึกเจ็บแสบเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ เทียบไม่ได้กับความ เจ็บปวดของหัวใจที่ถูกย่ำยีของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้น จ้องมองเขาอย่างเย็นชา

ดวงตาของเธอเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง แต่ภายใต้น้ำแข็งนั้นกลับปะทุไปด้วยเพลิงไหม้ เปล่งประกายด้วยความอดกลั้นและความ คับแค้นใจไม่รู้จบ

“ไม่ว่าคุณจะกลับไปที่ตระกูลจิ้นหรือไม่ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และเด็กคนนี้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ “เขามีเลือดของผมอยู่ในตัว คุณยังกล้าพูดว่าเขาไม่มีอะไร

เกี่ยวข้องกับผม! ”

จี๋หลินยวนเริ่มรู้สึกโกรธ

เขากระซากข้อมือของเธอขึ้น บีบแน่นจนข้อมือของเธอแทบจะ แหลกสลายคามือของเขา

หัวเหยาแทบจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

แต่เล็กจนโตหัวเหยาไม่เคยแบกรับความไม่เป็นธรรมแบบนี้ มาก่อน และสิ่งที่ทุกข์ทรมานมากที่สุด ก็คือการตั้งครรภ์ครั้งนี้ ทรมานมากกว่าความทุกข์ในช่วงครึ่งแรกของชีวิตของเธอรวม กันด้วยซ้ำ เธอบอบช้ำมามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ กับเธออีก

เจ็บปวดจนเหลือทน บวกกับความอัดอั้น น้ำตาเธอไหลพราก

อย่างควบคุมไม่ได้

“ปล่อยนะ! เจ็บ

ใบหน้าของชายคนนั้นดูแข็งกระด้างเล็กน้อย

ผู้หญิงตรงหน้ามีใบหน้าที่ละเอียดอ่อน แม้เธอจะดูอวบขึ้นจากการตั้งครรภ์ แต่นั่นก็ไม่สามารถหยุดเสน่ห์ของเธอได้

ยามเธอร้องไห้ หยดน้ำตาใสไหลพราวราวกับลูกปัดที่แตก ละเอียด ช่างน่าสงสารและดูเปราะบาง ทำให้ผู้ที่เห็นอยากจะดึง เธอเข้าสู่อ้อมอกเพื่อปลอบใจเธอ

เธอสวย

เขารู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว

ถ้าเธอไม่สวยขนาดนี้ เขาจะหลงเธอหัวปักหัวป่า และเจ็บปวด เจียนตายอย่างครั้งแรกได้อย่างไร

ความทรงจําในอดีตหลั่งไหลราวกับกระแสน้ำ ระงับความ สงสารที่เพิ่งก่อตัวขึ้นในใจของเขา

เขาหัวเราะเยาะ “คุณร้องไห้ทำไม? ผมมาหาคุณแล้วไม่ใช่เห รอ? ตามหาตัวคุณตั้งนาน แต่คุณกลับซ่อนอยู่ในที่บ้าๆ นี้ ทน ลำบากมาตั้งมากมาย ผมยังไม่ร้องไห้เลย คุณมีสิทธิอะไรมา ร้องไห้?”

สิ่งที่เขาพูดนั้น ขัดแย้งกับน้ำเสียงของเขาอย่างสิ้นเชิง ถ้าให้คนอื่นพูด อาจให้ความรู้สึกเหมือนกำลังบ่นหรือห่วงใย แต่เมื่อเขาเป็นคนพูด กลับมีเพียงความเย็นชาที่แสดงออกมา เช่นเดียวกับความหนาวเหน็บที่ไม่มีที่สิ้นสุด เยือกเย็นจนไอ หนาวแผ่กระจายออกมาจากกระดูก หัวเหยาตัวสั่นเทา เธอรีบเช็ดน้ำตา
เธอเหลือบมองกองข้อมูลของเธอที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น และยิ้มอย่างเยือกเย็น

“คุณชาย เพิ่งเคยได้กลับไปไหว้บรรพบุรุษถึงตระกูลจิ้นทำไม คุณไม่พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ออกมาตามหาฉันทำไม? อ้อ คงไม่ใช่ เพราะคืนนั้น คุณตกหลุมรักฉันเข้าแล้วล่ะสิ! ‘

“หัวเหยา! ”

จี๋หลินยวนตะโกนด้วยความโกรธ

ข้อมือของเธอถูกเขาบีบอย่างแรง เจ็บจนแทบหายใจไม่ออก แต่เธอก็ไม่พูดอะไร

“ที่คุณยังพูดเรื่องของฉันได้ จะไม่ให้ฉันพูดเรื่องขอคุณเลยเห รอ? คุณเป็นผู้ชายแท้ๆ เอะอะก็ใช้แต่ความรุนแรง เป็นผู้ชาย แบบไหนกัน? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ มันเจ็บ

จี๋หลินยวนขบฟันแน่น แต่สุดท้ายก็ผ่อนแรงที่บีบข้อมือของเธอ

หัวเหยารู้ว่า ไปเธอก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้

เธอสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาแดงก่ำ เธอลดเสียงลงได้ พูด มา! คุณต้องการอะไร?

จี้หลินยวนมีสีหน้าจริงจัง เขาพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม “คืนนั้น มัน

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หัวเหยายิ้มอย่างเศร้าใจ จะเกิดอะไรขึ้นได้อีกล่ะ? คุณก็เห็นหมดแล้ว ตั้งแต่เราแยกทางกันเมื่อสี่ปีก่อน ฉันก็คิดถึงคุณไม่ เคยลืม หลายปีที่ผ่านมานี้ก็ยังรักคุณ

คืนนั้นฉันวางยาคุณ หลอกล่อคุณ แล้วก็มีลูกในท้อง เรื่องนี้ มันเข้าใจยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

จี๋หลินยวนหรี่ตาลง ผมจำได้ว่าตอนแรกคุณไม่ได้พูดแบบนี้

หัวเหยาค่อนขอด คุณไม่เคยได้ยินเหรอ? ผู้หญิงทุกคนโกหก เก่งกันทั้งนั้น เหตุผลที่ฉันไม่บอกคุณในตอนแรก คือฉันไม่อยาก ให้คุณคิดว่าฉันไร้ค่าก็เท่านั้น

เธอหยุดไปสักพัก และกล่าวเสริมว่า “คนชอบพูดกันว่า ยิ่งถ้าผู้ หญิงเป็นฝ่ายรุกมากเท่าไหร่ ผู้ชายก็จะดูถูกพวกเธอมากขึ้น เท่านั้น ตอนนั้นพวกเราก็มีความสัมพันธ์กันแล้ว ฉันยอมรับไม่ได้ ว่าฉันเป็นคนหลอกล่อคุณ ดังนั้นความเข้าใจผิดทั้งหมดจึงตกอยู่ ที่คุณไปโดยปริยาย”

จี๋หลินยวนไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นจึงถามขึ้น “แล้วทำไมคุณ ต้องหนีมาต่างประเทศคนเดียวเงียบๆ? ทุกคนตามหาคุณ แต่ก็ หาคุณไม่พบ

หัวเหยายิ้มเยาะ นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็น ชา”เพราะฉันสำนึกผิด จู่ ๆ ฉันก็ไม่อยากขอบคุณอีกแล้ว ฉันรู้สึก ว่าคุณไม่ได้ดีอย่างที่ฉันคิดไว้ ทำไม ไม่อนุญาตเหรอ?”

คำพูดของเธอทําให้ดวงตาของชายคนนั้นแข็งกร้าวขึ้น เขา สาวเท้าเข้าหาเธอ
หัวเหยาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว และมองเขาอย่างระแวด ระวัง คุณจะทำอะไร? ฉันเตือนคุณไว้ก่อน นี่คือบ้านของฉัน”

เมื่อเขาเห็นท่าทีตื่นตัวของเธอ จี้หลินยวนจึงยกยิ้มอย่างเป็น

เขาใช้สายตามองเธออย่างสำรวจ “คุณคิดจะไปไหน? ดู สภาพคุณตอนนี้ก่อน ผมไม่หน้ามืดตามัวขนาดนั้นหรอก

คําพูดของเขาทําให้หัวเหยาโกรธจัด เธอโกรธจนอยากจะเตะ เขาออกไปให้พ้นหน้า

เธอกระสับกระส่ายเล็กน้อย และพูดเสียงเรียบงั้นคุณมาทำ อะไรที่นี่?”

“ผมก็มาหาลูกชายของผม”

หัวเหยาขึ้นเสียงอย่างเดือดดาล “ใครเป็นลูกคุณ? สายตาของ หลินยวนมองลงมาที่หน้าท้องใหญ่ของเธอ มัน ชัดเจนอยู่แล้ว

หัวเหยาตัวเย็นวาบ เธอก้าวถอยหลัง”ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อน จี้หลินยวน เขาเป็นลูกของฉัน และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูล ของพวกคุณหรือตระกูลจิ้นแม้แต่น้อย

“แต่เลือดของผมไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา”

“แล้วอย่างไร? ” การแสดงออกของหัวเหยาเย็นชาขึ้น “นอกจากน้ำเชื้อของคุณแล้ว คุณก็ไม่ได้เสียสละอะไรให้เขา และฉันก็ไม่ต้องการให้คุณเสียสละอะไรทั้งนั้น

ฉันขอเตือนคุณ อย่ามายุ่งกับเขาอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะขอสู้จน ตายตกไปตามกัน ดีกว่าปล่อยให้คนของตระกูลของคุณและ ตระกูลจิ้นได้ชีวิตอย่างมีความสุข