บทที่ 277 หมดรักแล้ว

จิ่งหนิงเห็นฟูหย่วนหางมองตามหญิงสาวที่เดินไปยัง ประตูอย่างไม่วางตา เธอเดินออกไปได้สักพักแล้ว แต่ เขาก็ยังไม่สามารถละสายตากลับมาได้ เธอสั่นศีรษะ อย่างหมดหนทาง

“มันดึกแล้ว พวกเราต้องไปแล้ว คุณจะดื่มต่อไหม? ”

จ่หนิงเอ่ยถาม

สายตาของฟู่หย่วนหางดูเหม่อลอยเล็กน้อย เขามอง ไปที่เธอ และสายหัว

“งั้นพวกเราจะพาคุณกลับบ้าน”

“ดีเลย”

จิ่งหนิงและลู่จิ่งเซินไปส่งเขาที่บ้าน พวกเขามาถึงที่ พักของฟู่หยวนหางก็เป็นเวลาประมาณสี่ทุ่มแล้ว

คุณนายฟูและนายท่านฟูได้เข้านอนไปนานแล้ว คน รับใช้ออกมาเปิดประตู จิ่งหนิงและหลู่จิ่งเซินไม่ได้เข้าไป หลังจากส่งฟู่หย่วนหางให้กับคนรับใช้เสร็จแล้วก็พากัน ออกมา

ทั้งสองออกมาจากพื้นที่วิลล่า และขับรถมุ่งหน้าไป ยัง วิลล่าเฟิงเฉียว

จิ่งหนิงที่นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับ ถามอย่าง

สงสัย : “ทําไมเมื่อสักครู่คุณถึงไม่ให้ฉันพูด?”

ลู่จิ่งเซินอธิบายขณะที่เขาขับรถ : “พวกเขาเคยคบ กันมาก่อน แต่พักหลังมานี้ได้ข่าวว่าแยกกันแล้ว” “อะไรนะ?”

จิ่งหนิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ลู่จิ่งเซินกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง : “ภายในใจของฟู หย่วนหางยังคงรู้สึกละอายต่อเธอ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติ มากที่เขาจะรู้สึกเศร้าอย่างวันนี้”

จิ่งหนิงเลิกคิ้วขึ้น

งั้นถือว่าพวกเขาหมดรักกันแล้วเหรอคะ? ถ้าถูกใจ ” กันขนาดนี้ ทำไมถึงเลิกกันตั้งแต่แรก? ”

“ว่ากันว่าเพราะเรื่องมือที่สาม รายละเอียดผมไม่ ค่อยแน่ใจ ดูเหมือนว่าตอนนี้กวนเยว่หวั่นได้ไปอยู่กับคน นามสกุลจี้คนหนึ่งแล้ว ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรนะ”

ลู่จิ่งเซ็นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็นึกออก

“เขาซื่อจี๋หลินยวน”

จิ่งหนิงตกตะลึง

จี๋หลินยวน?

นั่นไม่ใช่……..

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็พลันนึกถึงหัวเหยาและ เด็กในท้องของหัวเหยาขึ้นมาทันที

แต่ในไม่ช้า เธอก็สั่นศีรษะ ไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั้น ทิ้งไป

เป็นไปไม่ได้

เด็กคนนั้นไม่มีทางเป็นของจี๋หลินยวนได้ อย่างไรก็ตาม หัวเหยาก็เคยพูดไว้ว่า จี้หลินยวน เปรียบเสมือนเทพบุตรของเธอ แม้ว่าเทพบุตรคนนี้จะนำ สนใจมากเพียงใด แต่ก็ทำได้แค่เพียงมองอยู่ห่างๆ ไม่ใช่ หรือ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสัมพันธ์ทางกายกันจริงๆ

และถ้าเหยาเหยาเคยอยู่กับเขาจริงๆ หัวเหยาจะ ต้องบอกเธออย่างแน่นอน ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ไม่มี ทางที่จะปิดไว้ได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น จิ่งหนิงจึงค่อยรู้สึกสบายใจขึ้น

ลู่จิ่งเซ็นเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ ก็คิดว่าเธอเป็น กังวลแทนฟู่หย่วนหาง จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้น

“ไม่ต้องห่วงหรอก เขาไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อจมปลัก กับเรื่องประเภทนี้ อีกไม่นานเดี๋ยวเขาก็จะดีขึ้นเอง”

จิ่งหนิงพยักหน้า เธอรู้สึกว่าบรรยากาศในรถ

ตึงเครียดเล็กน้อย จึงพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง

“พรุ่งนี้คุณจะต้องไปสัมมนาใช่ไหมคะ? ”

“อือ”

ชายคนนั้นหันหน้ามาทางเธอ“ คิดถึงผมเหรอ?”

จิ่งหนิงชะงัก เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ และเบนหน้า หนี พร้อมกับยกยิ้มขึ้น

“ไม่เลยซักนิด”

ลู่จิ่งเซินยิ้ม และนำรถไปจอดที่ริมทาง มือหนา ประคองใบหน้าของเธอให้หันมา จากนั้นจึงโน้มตัวลงไป จูบเธออย่างแผ่วเบา

ดวงหน้าน้อยของจิ่งหนิงซับสีเล็กน้อย ดวงตาสีดำ ของเธอกลอกไปมา มือเล็กคว้าเสื้อของเขา และกระซิบ ว่า”คุณกำลังทำอะไร? นี่มันบนถนนนะ! ” “ไม่ต้องกลัว ที่นี่ไม่มีใคร

เขาพูดอย่างอ่อนโยน พูดเสร็จ ก็ก้มลงจูบเธออีก ครั้ง

อุณหภูมิค่อย ๆสูงขึ้นในกลางดึก จิ่งหนิงแทบจะ ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่นาน ร่างของเธอก็อ่อนระทวยไป กับเบาะรถ

“อย่า……

ดวงตาของเขาวูบไหว ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไป ด้วยอารมณ์ แต่เมื่อเทียบกับจิ่งหนิงที่กำลังหายใจหอบ กระเส่าอย่างไร้ทางสู้ เขายังสามารถรั้งอารมณ์ไว้ได้อยู่ บ้าง

เขายื่นมือไปจัดเสื้อผ้าให้เธอ แล้วพูดด้วยเสียงแหบ แห้งว่า“รอผมในรถสักครู่

จิ่งหนิงผงะ ก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไรไป ชายคนนั้น ก็เปิดประตูลงจากรถ และสาวเท้าไปยังร้านสะดวกซื้อ ข้างทางอย่างรีบเร่ง

สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากที่พักของพวกเขา อีก เพียงประมาณห้าหรือหกร้อยเมตรก็ถึงที่หมาย

เธอนั่งรออยู่บนรถสักพัก กลางดึกไร้ผู้คนบนถนน และเงียบสงัด ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นแสงสลัวสีเหลือง ชวนให้รู้สึกเปล่าเปลี่ยว

ประมาณห้านาทีถัดมา ก็ปรากฏร่างของลู่จิ่งเซิน เขาถือกล่องสีดำไว้ในมือ เพราะความมืดในตอน กลางคืน จิ่งหนิงจึงมองไม่ชัดว่ามันคืออะไร

จนกระทั่งเขาเปิดประตูขึ้นรถ และวางกล่องใบนั้น ลงในช่องใส่ของข้างตัว เมื่อนั้นเธอจึงเห็นว่ามันคืออะไร ทันใดนั้นดวงหน้าน้อยก็ขึ้นสีแดงจัด

ไม่เพียงแต่กล่องที่ทำให้เธอตกใจแล้ว แต่ด้วย ขนาดของมันทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก

จิ่งหนิงรู้สึกได้ทันทีว่าบรรยากาศในรถเริ่มไม่น่าไว้ วางใจ อุณหภูมิด้านในก็สูงขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ ร้อนจน เธอเริ่มหายใจไม่สะดวก

เนื่องจากตอนนี้จิ่งหนิงยังไม่ต้องการที่จะมีลูก แม้ว่า ลู่วิ่งเซินจะอยากมี ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องเคารพการ ตัดสินใจของเธอในเรื่องนี้

ดังนั้น ทุกครั้งที่ทั้งสองมีสัมพันธ์กัน จึงจำเป็นต้องมี การป้องกันด้วยทุกครั้ง

จิ่งหนิงมองไปที่กล่องสีดำ และรีบขยับสายตาออก แสร้งทําเป็นมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับว่าเธอไม่เห็น มัน เพื่อปกปิดความรู้สึกที่เอ่อล้นขึ้นมา

ลู่จิ่งเซินเห็นดวงหน้าน้อยซับสี เขายิ้มแต่ไม่ได้พูด อะไร สตาร์ทรถมุ่งหน้ากลับสู่วิลล่า

ประตูถูกผลักให้เปิดออก

ทันทีที่เดินเข้ามาในอาคาร ชายคนนั้นก็อุ้มเธอขึ้น เปิดประตูอย่างเร่งรีบ เสียงปิดประตูดังขึ้นตามหลัง เธอ รู้สึกได้ถึงความเย็นที่แนบชิดเข้ากับแผ่นหลังของเธอ ร่างเล็กถูกฝังเข้ากับบานประตู คืนวันนี้ ชายคนนี้ดูรีบร้อนและรุนแรงเป็นพิเศษ ร่างกายของจิ่งหนิงจึงอ่อนระทวยลงอย่างหมดท่า

กลางคืนที่มืดสนิท ก็ไม่สามารถขัดขวางความรัก

ของทั้งสองลงได้ จิ่งหนิงและลู่จิ่งเซินดื่มกับค่ำคืนอัน

แสนโรแมนติกนี้ไปด้วยกัน

ฉันไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหน ในที่สุดทุกอย่างก็จบ ลง

เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอยังคง เคลิบเคลิ้มกับบทรักที่ร้อนแรงนั้น

ลู่จิ่งเซินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และออกมาพร้อม กับผ้าขนหนูที่พันรอบเอว ผมของเขาเปียกชุ่มไปด้วย หยดน้ำ เขาโน้มตัวลงมาหาเธอ พร้อมกับหัวเราะเบาๆ ให้ ผมอุ้มคุณไปอาบน้ำ ดีไหม?”

จิ่งหนิงยกเปลือกตาขึ้นมองเขา แล้วส่ายหัว”ไม่ เป็นไรค่ะ ฉันไปเอง”

ชายคนนั้นทำเหมือนจะไม่ได้ยินที่เธอพูด

เขาใช้ผ้าขนหนูห่อเธอไว้ และพูดอย่างอ่อนโยน ว่า”เด็กดี คุณเหนื่อยแล้ว ผมจะอาบน้ำให้คุณเอง”

จิ่งหนิงถูกอุ้มในอ้อมแขนของเขา รู้สึกได้ถึง อุณหภูมิที่แผดเผาจากอกของชายคนนั้น พาให้รู้สึกสงบ และสบาย

บรรยากาศรอบตัวชวนให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย เธอ หมดแรง ไม่อยากที่จะขัดขืนอีกแล้ว จึงปล่อยให้เขาอุ้ม เธอไป น้ำร้อนถูกเตรียมไว้ในอ่างอาบน้ำเป็นที่เรียบร้อย แล้ว ลู่จิ่งเซินวางเธอลงไปในอ่างอาบน้ำ จากนั้นทดสอบ อุณหภูมิของน้ำอีกครั้ง และพูดขึ้นว่า“ให้ผมช่วยคุณล้าง ตัวไหม? ”

จิ่งหนิงสั่นสะท้านทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่าง ตื่นกลัว และสั่นศีรษะอย่างร้อนรน

“ไม่ต้องค่ะ ฉันล้างตัวเองได้ คุณออกไปได้แล้ว” ลู่จิ่งเซินพยักหน้า เขายิ้มขึ้นอีกครั้ง และหมุนตัว ออกไป

ในขณะที่เธอกำลังจะได้อยู่ตัวคนเดียวอย่าง สบายใจ ผู้ชายที่เพิ่งเดินออกไปก็กลับเข้ามาอุ้มเธอขึ้น จากน้ำ

“ลู่จิ่งเซิน! คุณทำเกินไปแล้ว…เดี๋ยว….

ท้ายประโยคถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดของแผ่น หลังที่กระแทกเข้ากับผนัง จิ่งหนิงก็จับไหล่ของเขาแน่น เธอแทบร้องไห้

“ลู่จิ่งเซิน พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน…

“ว้าย ไอ้คนบ้า…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ