บทที่ 273 การต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

เมื่อได้ยินเช่นนี้คุณนายจิ้นก็เลิกคิ้วขึ้น

“ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้ล้มเลิกการค้นหาไปแล้วหรือ? แล้วเจอ ตัวได้อย่างไร?”

นายหญิงหน โบกมืออย่างปัดๆ

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย ฉันเห็นตากวนในสภาพนั้น เกรงว่าเขา จะเหลือเวลาอีกไม่มาก เหมือนเวลาของเขาใกล้จะหมดเต็มที่ และเขาก็ไม่อยากรู้สึกติดค้างอะไรกับตัวเองอีก

หัวข้อนี้ค่อนข้างตึงเครียด ทำให้ทุกคนก็เงียบไปชั่วขณะ ในที่สุด ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำลายบรรยากาศ

“ดูเหมือนจะใกล้เวลาอาหารแล้วใช่ไหมคะ? คุณย่าคะ หนูจะ ไปดูครัวด้านหลังให้นะคะ

นายหญิงหนพยักหน้า

ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน ทางฝั่งของตระกูลกวนได้ ข่าวมาว่าภรรยาของนายท่านจิ้นกลับมาแล้ว จึงส่งคนมาทาน ข้าวที่นี่ด้วย

แต่นายท่านกวนไม่สะดวกที่จะมา เนื่องจากปัญหาสุขภาพของ เขา ดังนั้นกวนหมิงจึงให้เด็กรุ่นเล็กประมาณสองสามคนมา แทน ซึ่งถือเป็นการทักทายแทนเขา กวนเสเฟย ในฐานะที่เป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในรุ่นหลังนี้ เธอจึงถูกเรียกมาด้วย

ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหลันซื้อที่แทบจะไม่ ได้กลับคฤหาสน์บ้านก็มาด้วย

ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้าไป ก็มีเสียงดังมาจากในห้อง ชักชวน กวนเวเฟย คุณนายจิ้น และคนอื่นๆ ให้เข้าร่วมบทสนทนา

ทั้งชีวิตของนายหญิงหมิ่นมีเพียงลูกสาวสองคน ลูกชายของ เธอเสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก นี่คือสิ่งที่คนเรียกกันว่าคนแก่ฝังศพคน หนุ่ม

เดิมทีเธอตั้งใจจะเลี้ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอให้ดี แต่ เธอไม่ชอบนิสัยขี้กลัวของลูกสาวคนนี้ ดังนั้นนายหญิงหงินจึงไม่ ค่อยสนิทสนมกับเธอ

อาหารกลางวัน ทุกคนรับประทานอาหารร่วมกัน

มีอาหารมากมายหลากหลายประเภท ลู่หลินจือช่วยคุณนาย ใหญ่ทักทายทุกคนที่มา

เมื่อเลือกที่นั่ง ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า อยู่ ๆ กวนเสบู่เฟยก็ถูก จัดให้นั่งอยู่ด้านข้างของลู่จึงเป็น

“อาเซน หลานไม่ได้กลับมาที่เมืองหลวงนานแล้ว พวกเราทุก คนคิดถึงหลานมาก เสวีเฟยเองก็คิดถึงหลานเหมือนกัน มัว ทำงาน จะว่าไปแล้วหลานทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนเก่ากัน ไม่ได้นั่ง คุยกันดีๆ มานานแค่ไหนแล้ว วันนี้เป็นโอกาสที่หลานๆ จะได้คุย กัน คุยกันเสียหน่อย หนึ่งหนึ่ง เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?
เธอพูดพร้อมกับมองวิ่งหนึ่งอย่างยั่วเย้า เมื่อคนอื่นๆ บนโต๊ะเห็นดังนั้น ก็ทำตัวไม่ถูก

จิ่งหนึ่งกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่คุณนายใหญ่ก็แทรกขึ้นอย่าง ไม่สบอารมณ์ : “หลักคือ จัดที่นั่งยังไงของลูกเนี่ย? ลูกให้เส เฟย งตรงนั้น แล้วหนิงหนิงจะนั่งตรงไหน?”

ลู่หลินจือแกล้งหัวเราะออกมา

“ให้หนิงหนึ่งนั่งข้างๆ หนูก็ได้ค่ะ หนูไม่ได้คุยกับหญิงหนึ่งมา นานแล้ว”

“อย่าเชียวนะ! ”

เมื่อเห็นว่าคุณนายใหญ่กำลังโกรธ เนื่องจากตรงนี้มีคนของ ตระกูลกวนอยู่ ตระกูลกวนกับตระกูลที่รู้จักกันมานาน จึงไม่ควร ที่จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ในงานเลี้ยงรวมตัวแบบนี้

วิ่งหนึ่งยิ้มอย่างเฉยเมย “คุณย่าคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉัน ได้ยินมาว่าคุณกวนและอาเซินเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันเมื่อสมัย มัธยมปลาย คงจะดีหากได้นั่งพูดคุยเรื่องเก่าๆ ด้วยกัน ตรงนี้ก็มี ที่นั่งว่างอยู่ใช่ไหมคะ? ฉันนั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ”

เธอพูดพร้อมกับนั่งลงบนที่นั่งด้านซ้ายมือของจึงเป็น

เมื่อคุณนายใหญ่เห็นเช่นนั้น เธอก็สงบลง

คุณนายตระกูลกวนรู้สึกอายเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ห้ามอะไร เพียงยิ้มอย่างเจื่อนๆ
“คุณนายใหญ่ ดูสิ เด็กคนนี้ไร้เดียงสาจริงๆ

นายหญิงหนไม่รู้จะพูดอะไร เธอทำได้เพียงยิ้มอย่างสุภาพ “ไม่มีอะไรหรอก เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน จะคุ้นเคยกันหน่อย งไม่แปลก”

เหตุการณ์ถูกคลี่คลาย งานเลี้ยงก็ได้เริ่มขึ้น

ในระหว่างงานเลี้ยง ลู่หลินจือพยายามส่งสัญญาณให้กับกวน เสวีเฟย เธอพยายามทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และหาเรื่องคุยกับลู่วิ่ง เซนต่อไป

แม้ว่าท่าทีของลู่จึงเป็นจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ สนใจเธอ แต่กวนเสบู่เฟยก็ไม่หยุดที่จะเข้าหาเขา

ถ้าอีกฝ่ายไม่ตอบ เธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย

ในขณะนั้น ลู่หลันจือและคุณนายแห่งตระกูลกวนก็พยายาม ช่วยเหลือเธอ

ไม่ต้องพูดถึง ลู่วิ่งเซิน แม้แต่ผู้ที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกได้ว่าเกิดอะไร

คิ้วของนายหญิงซินแทบจะขมวดเป็นปม แต่นายท่านกลับ ดูไม่ออก เขาเป็นชายที่อายุมากแล้ว ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของผู้หญิง เขาเพียงรู้สึกว่า วันนี้บรรยากาศระหว่างรุ่น เล็กแปลกไปเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่คุณนายจิ้นรู้สึกโกรธอยู่เล็กน้อย ในใจ
เด็กตระกูลคนนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

มีสะใภ้ที่สวยงามราวกับนางฟ้าอยู่ที่บ้านยังไม่คิดจะใส่ใจ แต่ กลับออกไปเต็ดดอกไม้รายทางมาเชยชม

นี่ตระกูลกวนสอนลูกสาวแบบไหนเนี่ย?

มาทานอาหารเย็นที่บ้านของคนอื่น แล้วยังทำตัวใกล้ชิดกับ เจ้าบ้านต่อหน้าภรรยาของเขา เธอเคยได้รับการอบรมบ้างหรือ เปล่า?

อนิจจา ทั้งหมดคงเป็นเพราะเธอเจอหลานชายของเธอช้าไป

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ หากพบตัววิ่งหนึ่งเร็วกว่านี้อีกหน่อย จึงหนี งอาจไม่ต้องมานั่งหัวเสียอยู่ตรงนี้ก็ได้

คุณนายจิ้นรู้สึกปวดใจ ในขณะที่ปลอบโยนจึงหนึ่ง

“มาเถอะ หนึ่งหนึ่ง หนูทานนี่สิ ปลาตัวนี้อร่อยมาก แถมยังดู น่าอร่อยอีกด้วย”

จิ่งหนึ่งรีบรับปลามาด้วยรอยยิ้ม คุณย่าจิ้นดีกับฉันเกินไปแล้ว นี่ควรเป็นหน้าที่ของฉัน แต่ฉันกลับรบกวนคุณ

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันก็เป็นเพื่อนสนิทกับนายหญิงหมิ่นมา หลายสิบปีแล้ว ทีนี่ก็เหมือนบ้านของฉัน พวกเธออย่าเห็นฉันเป็น คนแปลกหน้าไปเลย

“ไม่แน่นอนค่ะ”

หลังจากที่คุยกันสักพัก ซึ่งหนึ่งจึงหันไปมองด้านข้างของเธออีกครั้ง เพียงเพื่อดูว่ากวนเสวีเฟยกำลังพูดอะไรกับลู่จึงเป็น

ทั้งสองมีท่าทีสนิทสนม โดยที่กวนเสเฟยนั่งเบนตัวไปทางเขา

เสื้อสเวตเตอร์คอวีเผยให้เห็นไหปลาร้าที่บอบบางอย่างไม่ได้ ตั้งใจ ถ้าคนที่ไม่รู้มองไป คงคิดว่าพวกเขาช่างเหมาะสมกัน ราวกับกิ่งทองใบหยก

เมื่อกวนเสเฟยสังเกตเห็นสายตาของจิ้งหนึ่ง เธอยิ้มขึ้น คุณ วิ่งหนึ่งคะ ฉันได้ยินมาว่าคุณชอบทานเพรียงหัวหอม วันนี้ทาน เยอะๆ นะคะ”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็หยิบเพรียงหัวหอมขึ้น และวางลงบน จานตรงหน้าเธอ

จิ้งหนึ่งเลิกคิ้ว สีหน้าเธอนั่ง

เธอไม่รู้ว่ากวนเสเฟยได้ยินมาจากไหนว่าเธอชอบกินเพรียง

หัวหอม แต่เธอแพ้อาหารทะเล ไม่เคยกินอาหารทะเลมาก่อน เธอกำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธ แต่เห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ

ยิ้ม พร้อมกับพูดขึ้น : “กินสิคะ! ฉันได้ยินมาว่าคุณโตที่เมืองขึ้น ไม่ใช่เหรอคะ? ถึงแม้จะไม่ไกลจากทะเล แต่ก็ยังคงเป็นเมืองชั้น ใน คุณอาจจะไม่เคยได้ลองทานอาหารทะเลดีๆ อย่างเพรียงหัว หอม วันนี้ก็ลองชิมดูหน่อยสิคะ

“ใช่ๆ เพรียงหัวหอมพวกนี้ เสาเฟยนำมาเองเลยนะ ถ้าชอบจะ ได้ให้เสาเฟยนำมาให้บ่อยๆ เธอมีแหล่งของเธออยู่แล้ว

จึงหนึ่งแสยะยิ้มเล็กน้อย และทันใดนั้นเธอก็ไม่อยากปฏิเสธ
เธอเป็นสายตาที่สวยงามของเธอกลับไป และพูดอย่างแผ่ว เบา: “ได้ค่ะ”

จากนั้นเธอจึงเทน้ำของเพรียงหัวหอมไปไว้อีกด้าน หนึ่ง ขอบคุณค่ะคุณกวน รอให้หายร้อนก่อนแล้วค่อยทานนะคะ

เมื่อกวนเสวีเฟยเห็นเช่นนั้นแล้ว จึงไม่คิดจะเข้า เธอหันหน้า กลับไปทางลู่จิ้งเซิน และคุยกับเขาต่อ

ที่จริงแล้วบทสนทนานี้ มีเพียงกวนเสวีเฟยที่พูดอยู่คนเดียว จึ่งเป็นเพียงตอบแบบขอไปที เขาแทบไม่พูดอะไรกลับเลย

“จริงสิ วันนี้พี่ชายของฉันก็กลับมาแล้วนะคะ คุณรู้ไหม? ในครั้งนี้ ลู่วิ่งเซินก็มีปฏิกิริยาตอบกลับ เขาเงยหน้าขึ้นมอง เธอ”ฉันรู้”

“เขาติดต่อกับคุณแล้วใช่ไหม? จริงด้วย พวกคุณสนิทกัน ขนาดนี้ เขากลับมาจะต้องบอกคุณแน่นอน”

กวนเสบู่เฟยครุ่นคิดสักพัก แล้วจึงพูดขึ้นว่า “คืนนี้เขากับเซ เซียวจะไปจิ่นด้วยกัน ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ เขาโทรหาฉันบอกให้ ฉันตามไปหา พวกเราจะไปด้วยกันไหมคะ? “