บทที่ 261 หัวเหยาไปต่างประเทศ

และเด็กคนนี้ก็เป็นความทรงจำเดียวที่เขามอบให้กับเธอ

หัวเหยาไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอยิ้มออกมาเบาๆ มีความ อ่อนโยนและสง่าปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่งดงามของเธอ

“ฉันคิดดีแล้ว ฉันจะคลอดลูกออกมาแล้วเลี้ยงดูลูกให้เติบโต ไม่ว่าในอนาคตจะต้องเจออุปสรรคอะไรก็ตาม ฉันก็จะไม่รู้สึก เสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้ อีกอย่างแม้ว่ามันจะลำบากมาก แค่ไหน ฉันก็ยังมีคุณอยู่ไม่ใช่หรือ? การเป็นแม่บุญธรรมมันไม่ ง่ายเลยนะ คุณจะคอยเป็นที่พึ่งให้เราสองแม่ลูกใช่ไหม?

จึงหนิงรู้สึกโกรธจนพูดอะไรไม่ออก

เธอเผลอมองบนไปหนึ่งรอบ

“ใช่ๆๆๆ ฉันจะเป็นที่พึ่งให้พวกเธอเอง แต่ว่าเธอจะบอกกับ คุณลุงหัวยังไง? ฉันได้ข่าวว่าพวกเธอแตกหักกันแล้ว เธอถึงได้ ย้ายออกมาจากบ้าน เขาน่าจะไม่ยอมให้เธอคลอดลูกคนนี้นะ

หัวเหยาเงียบไปครู่หนึ่ง

หลังจากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงเบาๆ “เรื่องนี้ฉันเองไม่สามารถ ยอมได้เหมือนกัน ในเมื่อเขาไม่ยอมให้อภัยฉัน ถ้าอย่างนั้นก็ ทำได้แค่คิดซะว่าไม่เคยมีลูกสาวคนนี้แล้วกัน ถึงยังไง แล้ว…….ถึงยังไงฉันเองก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกภูมิใจอยู่แล้ว”
จิ่งหนิงฟังแล้วรู้สึกปวดใจ

“เหยาเหยา

หัวเหยาฝืนยิ้มออกมาแล้วเงยหน้าขึ้น

“ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องปลอบใจฉันหรอก จริงๆ นะ ช่วงเวลาที่ ผ่านมานี้ฉันคิดทบทวนทุกอย่างแล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ต้องดูแลลูกในท้องให้ดี สภาพแวดล้อมในประเทศนี้มันไม่ค่อย สงบเท่าไหร่ แม้ว่าฉันจะตัดสินใจแล้ว แต่เรื่องนี้ฉันยังไม่อยาก ให้คนนอกรับรู้ เพราะฉะนั้นฉันอาจจะไปต่างประเทศภายใน เร็วๆ นี้แหละ ถ้าคุณคิดถึงฉันก็บินมาเยี่ยมฉันได้นะ รอให้ทุก อย่างมันสงบลงแล้วฉันจะกลับมา

สิ่งหนึ่งรู้สึกหนักหน่วงใจและพูดอะไรไม่ออก

ในเมื่อหัวเหยาตัดสินใจแล้ว เธอทําอะไรไม่ได้นอกจากคอย

ให้กำลังใจเธอ

เธอยืนขึ้นและเดินไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามแล้วจับมือของหัวเหยาไว้ “เหยาเหยา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน อย่าลืมนะว่ายังมีฉันอยู่เสมอ หัวเหยาพยักหน้าพร้อมยิ้ม

สามวันผ่านไป หัวเหยาไปต่างประเทศแล้ว

วันนั้นจึงหนึ่งไปส่งเธอที่สนามบิน แถมยังเอาเบอร์โทรศัพท์ ของคนที่ตัวเองเคยสนิทตอนอยู่ประเทศ ให้เธอไป ถ้ามีเรื่องด่วนขึ้นมาก็ยังพอมีคนที่ติดต่อได้

หัวเหยา พูดหยอกล้อ 5ปีก่อนเธอเป็นคนมาส่งวิ่งหนึ่ง ตอนนี้ จิ่งหนึ่งเป็นคนมาส่งเธอ ทำไมดูแล้วรู้สึกเหมือนย้อนวันเก่าเลย

จิ่งหนึ่งทำได้แค่ยิ้ม แต่ภายในใจเธอนั้นรู้สึกไม่อยากให้เธอ ไป แม้ว่าอยู่ที่ประเทศ F อยากเจอเมื่อไหร่ก็ได้

แต่ว่ายังไงมันก็ไม่สะดวกเท่าตอนอยู่เมืองขึ้น และอีกอย่างหัว เหยาไม่ยอมพูดความลับนั้นออกมา มันทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วง เล็กน้อย

แต่ว่าวิ่งหนึ่งไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกมา หลังจากที่ส่งเธอเสร็จ เธอถึงกลับไปที่บริษัท

สองสามวันที่ผ่านมานี้จึงเซินกลับไปที่เมืองหลวง ถือว่าไปส่ง

นายหญิงและอ่านอ่าน

สุขภาพของอานอานไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ต้องคอยตรวจสุขภาพ อยู่ตลอดเวลา แต่ทุกครั้งที่ไปทำการตรวจจิ้งเซินก็จะอยู่กับเธอ ตลอด

เดิมทีจิ้งหนึ่งอยากจะไปกับพวกเขาด้วย แต่เธอต้องคอยให้ ความร่วมมือเกี่ยวกับคดีของโม่ไฉ่เวยในเมืองขึ้นอยู่ตลอดเวลา เธอไปไหนไม่ได้จริงๆ คงต้องรอคราวหน้าถึงจะกลับไปได้ เหล่าลู่หนจือและเหยียนซื่อหวาก็รู้สึกดีใจ เมื่อรู้ว่าเธอกลับ

มาอย่างปลอดภัย

ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ไม่เชื่อเรื่องที่จึงเสี่ยวหย่าพูดอยู่แล้ว ตอนนี่พิสูจน์ได้แล้วว่าสิ่งที่ตัวเองเชื่อมันไม่ผิด แต่ว่าเมื่อได้ยินเรื่อง เกี่ยวกับคุณแม่ของจิ้งหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย

แต่เสียดาย ส่วนเสียดาย งานที่ต้องทำก็ยังคงต้องทำเช่นเคย คืนวันนี้ ลู่หวั่นคือจัดงานเลี้ยงขึ้นที่เซียนสุขเก้อ เขาเชิญจึง หนิงไปด้วย

คนที่มาร่วมงานต่างก็เป็นรุ่นใหญ่ในวงการบันเทิง และด้วย เหตุที่ว่าเป็นงานเลี้ยงส่วนตัว คนที่มาร่วมงานไม่ได้เยอะมาก ไม่ ถือว่าเป็นการทํางาน

ในเมื่อจิ้นหนึ่งอยู่ในวงการนี้ ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้อง ทำความรู้จักกับคนเหล่านี้

เหตุผลที่ลู่หวั่นจือเชิญเธอมาร่วมงาน ก็เพราะอยากทำดีกับ

เธอ แน่นอนว่าเธอเองก็ไม่ควรทำลายความหวังดีของเขา

เวลาสองทุ่ม ภายในเซียนฮุยเก๋อ นั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศ น่าหลงใหลและผู้คนที่ดื่มกับงานในค่ำคืนนี้

ห้องที่ลู่หมั้นคือจองไว้เป็นห้องที่อยู่ชั้นสาม ข้างในนั้นเป็นห้อง ปาร์ตี้ ด้านนอกมีสวนดอกไม้เล็กๆ วิวดีพอสมควร

มาร่วมงานแบบนี้ก็หลีกเลี่ยงที่จะดื่มเหล้าไม่ได้อยู่แล้ว

แต่โชคดีที่จึงหนิงดื่มเก่ง เพราะฉะนั้นจึงไม่ต้องกังวลอะไรมาก คนที่มาร่วมงานต่างก็เป็นรุ่นพี่ในวงการทั้งนั้น และส่วนใหญ่ สนิทกับลู่หนจือ
ตอนแรกทุกคนไม่รู้ว่าจิ้งหนึ่งคือใคร ยังไม่ค่อยสนใจเธอเท่า ไหร่ แต่หลังจากผ่านเรื่องครั้งนี้มาแล้วได้ทราบว่าเธอเป็นภรรยา ของคู่จิ้งเซิน แน่นอนว่าทุกคนต่างก็มาประจบเธอ

คืนนั้นบรรยากาศถือว่าเป็นมิตรและมีความสุขดี

พอเวลา11นาฬิกา ทุกคนดื่มกันได้ที่แล้ว

จิ้งหนึ่งไปเข้าห้องน้ำ ตอนที่เธอออกจากห้องน้ำ จึงเป็นโทร มาพอดี

เสียงของผู้ชายคนนี้ใสและทุ่มเหมือนทุกๆ วัน เขาถามว่า “ทําอะไรอยู่?”

จิ่งหนิงเดินไปที่ระเบียง พูดไปและตากลมไปด้วย “ดื่มเหล้า”

“หื้ม?”

ไม่ต้องเห็นหน้า แค่ฟังจากเสียงก็รู้ว่าเขากำลังขมวดคิ้วอยู่ ลู่จิ้งเซินไม่ชอบให้เธอไปงานสมาคม และด้วยฐานะของเขา มันมากพอที่สามารถทําให้เธอไม่ต้องไปงานสมาคมก็ได้

จิ่งหนิงหัวเราะออกมา เธอไม่อยากให้เขาคิดมากอีกต่อไป เธอพูดพร้อมยิ้ม “ลู่หมั้นคือจัดงานเลี้ยง เป็นคนใหญ่คนโตใน วงการทั้งนั้นเลย เขาให้ฉันมาทักทายรู้จักกันหน่อย

เสียงของผู้ชายคนนี้ถึงจะอ่อนโยนลง “ดื่มไปเท่าไหร่แล้ว?

“ก็ไม่เท่าไหร่นะ พวกเขาเป็นรุ่นพี่ทั้งนั้นเลย ก็ไม่กล้าให้ฉันดื่ม เยอะเท่าไหร่ อีกอย่างมีคุณอยู่ยังไงเขาก็ต้องให้เกียรติคุณด้วยเพราะฉะนั้นฉันถือว่าโชคดี”

หลังจากที่ลู่จึงเป็นฟังจบเขาเองก็หัวเราะออกมา “นี่ถือว่าโชค มีอะไรกัน? ถ้าเกิดว่าคุณไม่อยากดื่มกับพวกเขา ก็ไม่ต้องดื่มนะ มีผมอยู่ไม่มีใครกล้ารังแกคุณ

คําพูดของเขาดูเหมือนจะพูดออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับ ทำให้คนฟังรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากของจิ้งหนิงก็โค้งขึ้นด้วยความอ่อนโยน เธอพยักหน้า “อืม ฉันรู้แล้ว”

เมื่อเห็นว่าเธอเชื่อฟังขนาดนี้ จึงเป็นเองก็อารมณ์ดีขึ้นอย่าง มาก เขาพูดด้วยเสียงโทน “ผมกลับพรุ่งนี้ช่วงเช้า จะมารับผม ที่สนามบินไหม?”

จึงหนังอึ้งทันที ไม่คาดคิดว่าครั้งนี้จะเร็วขนาดนี้ เธอพยักหน้า

ตอบรับไป

ทั้งคู่ก็คุยกันต่ออยู่สักพักแล้วถึงจะวางสาย

หลังจากที่วางสายไป จึงหนึ่งก็ยืนตากลมไปสักพัก พอรู้สึกว่า ฤทธิ์แอลกอฮอล์จางลงเธอถึงจะเดินกลับไป

แต่ไม่คาดคิดว่า เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินตรงมาทางเธอ

“เซเซียว? คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

เชเซียวยังคงเป็นสภาพนักเลงที่หล่อๆ เช่นเดิม เขายกแก้วในมือ น

มีงานเลี้ยงก็เลยมานั่งเล่น พี่สะใภ้ครับ พี่ไม่กลับไปที่เมือง หลวงพร้อมพี่ชายผมแต่มาทำอะไรที่นี่ครับ?”

วิ่งหนึ่งยิ้ม “มีแค่นายที่มีงานสมาคมได้ ฉันมีไม่ได้หรือไง? เซ่เซียวจับไปที่จมูกของตัวเอง “ก็มีพี่ผมนี่ไงครับ พี่สะใภ้ไม่ จําเป็นต้องมาร่วมงานสมาคมเลย

โอเค สองพี่น้อง ถ้าไม่ใช่คนประเภทเดียวกันคงไม่ได้เป็น ครอบครัวเดียวกันหรอก

จิ่งหนึ่งดูเวลาเริ่มสายมากแล้วก็เลยไม่ได้อยู่คุยกับเขาต่อ “พอแล้ว ฉันจะกลับเข้าไปแล้ว นายดื่มน้อยๆ หน่อยเข้าใจ

ไหม?”

เข่เขียวพยักหน้า

จิ่งหนึงถึงจะเดินเข้าห้องไป

ทันใดนั้น ประตูของห้องข้างๆ ก็เปิดออกมาจากด้านใน ผู้ชาย ที่ดื่มจนเมาไม่ได้สติเอามือปิดปากไว้ออกมาจากห้อง

จิ่งหนึ่งตกใจมาก บังเอิญเหลือเกิน เธอเดินไปถึงหน้าประตู ห้องนั้นพอดีเลย ชายคนนั้นเดินโซเซออกมาแล้วขนเธอ