กงซูพยักหน้า”งั้นก็ตามนี้ เรื่องนี้ฉันจะ จัดการให้ก่อน เธอก็ระวังตัวด้วย อย่าทำอะไร แบบนี้อีก ช่วงนี้ก็ลำบากหน่อย ทางที่ดีที่สุดเธอ ควรอยู่กับบ้าน และไม่ต้องออกไปไหน จะได้ไม่ สร้างปัญหาอีก เรื่องนี้รอข่าวจากฉันก็พอแล้ว”

เมื่อจิ่งเสี่ยวหย่าได้ยินถงซูออกตัวดังนั้น ใน ที่สุดเธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

และรีบพยักหน้าอย่างว่าง่าย”โอเคค่ะ ฉัน เข้าใจแล้ว ขอบคุณพี่กง

ไม่นานหลังจากถงซูจากไป สายของมู่มั่น เจอก็ติดต่อเข้ามา

จิ่งเสี่ยวหย่ามองไปที่หมายเลขผู้โทรบน โทรศัพท์ ดวงตาของเธอก็ค่อยๆ แข็งกร้าวขึ้น

ถึงแม้จะรู้มานานแล้วว่า ตอนนี้ความ สัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่เหมือนเดิม แต่ก็ถือว่า ยังดีที่ทั้งสองคนไม่ได้กลายเป็นศัตรูกันหลังจาก ที่ต้องเลิกรากันไป แล้วความรักของพวกเขาจะ หลงเหลืออยู่สักแค่ไหน?

เมื่อเธอเห็นชื่อผู้ติดต่อที่สั่นบนจอโทรศัพท์ ของเธอ ใจของเธอก็กระตุกวูบ ราวกับว่ามีบาง อย่างถูกคว้านออกมา รู้สึกเจ็บปวดเกินบรรยาย

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก และรับโทรศัพท์เสียงของมู่หั่นเจ๋อที่อยู่อีกด้านดูไม่สบ อารมณ์

“คุณทําอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?”

จึงเสี่ยวหย่าพยายามยกยิ้ม และหัวเราะ

อย่างเยือกเย็น

“คุณไม่ได้รู้มานานมาแล้วหรือ? จะเสแสร้ง ไปทําไม? ในเมื่อก่อนหน้านี้ ตอนที่ฉันส่งคนไป เอายา ก็ได้ผู้ช่วยของคุณนี่แหละที่หามาให้ อย่า บอกนะว่าเขาไม่ได้ขออนุญาตคุณ?”

มู่ยั่นเจ๋อกล่าวอย่างเย็นชา: “คุณแอบซื้อผู้ ช่วยของผมลับหลังไปแล้วกี่คน ไม่ได้นับเลย หรือ? ผมเพียงแค่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็เท่านั้น เพราะไม่อยากทะเลาะกับคุณ แต่ตอนนี้การโทษ คนอื่นกลายเป็นข้ออ้างของคุณแล้วหรือ?”

จึงเสี่ยวหย่าชะงักไป

เธอหัวเราะเบา ๆ

“ตอนนี้คุณกำลังถามฉันอยู่เหรอ?”

“ผมจะถามคุณสักคำไม่ได้เลยเหรอ? เฟิง หัวลงทุนกับคุณมากแค่ไหน คุณรู้ไหม! ละคร เรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย ตอนนี้กำลังจะได้เซ็น สัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ของแบรนด์คาร์รันจ์อยู่ แล้วเชียว แต่คุณกลับสร้างปัญหาให้ผม คุณจะ อธิบายให้คนอื่นฟังอย่างไร?

จึงเสี่ยวหย่านิ่งไปสักพักเธอสดสายตาลง ชั่วครู่ เธอก็ยกมุมปากขึ้น อย่างเย็นชา

“นี่ฉันก็กำลังหาทางออกอยู่ไม่ใช่หรือไง? คุณรีบร้อนอะไร? หรือว่า ที่คุณรีบขนาดนี้ไม่ใช่ เพราะเรื่องพรีเซ็นเตอร์ แต่เป็นเพราะเสียใจแทน ผู้หญิงที่ตัวเองทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ตอนนี้เห็นหรือ ยังว่าแฟนเก่าคนนี้มีดีอย่างไร?”

“จิ่งเสี่ยวหย่า! ‘

“อย่าตวาดใส่ฉันแบบนี้นะ มันทำให้ฉันรู้สึก ว่า ที่ฉันพูดไปมันเป็นเรื่องจริง”

ใบหน้าของเธอเรียบเฉย ดวงตาของเธอนั่ง สงบราวกับบ่อน้าโบราณ ซึ่งมีไอเย็นอันแสน บางจากป่าปลิดปลิวมา

บางสิ่งยังคงแตกสลายอย่างช้าๆ ภายในใจ ของเธอ

ราวกับเศษกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ จนไม่ สามารถนํากลับมาต่อใหม่ได้อีก แตกละเอียดจน ตัวเธอเองก็มองไม่ชัด

หลังจากที่ จิ่งเสี่ยวหย่าพูดจบเธอก็วางสาย โทรศัพท์ไปเสียดื้อๆ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก เต็มปอด และออกไปทานข้าว

ในอีกด้านหนึ่ง จิ่งหนิงก็ได้ข่าวว่าถงซู ต้องการพบเธอ แน่นอนว่าถงซูไม่กล้าเข้ามาที่คฤหาสน์บ้านจู่โดยตรง แม้ว่าเธอจะรู้ว่า ถ้าจิ่งหนิงกลับมา จริงๆ เธอจะต้องกลับไป คฤหาสน์บ้าน ก่อน

แต่สถานที่ดังกล่าว ไม่ใช่สถานที่ที่ใครจะ เข้าออกได้ตามต้องการ

มันคงไม่เป็นการดี ถ้าหากเธอถูกปฏิเสธไม่ ให้เข้าไป ดังนั้นเธอจึงไปที่ซิงฮุย และโทรหาจึง หนิง โดยผ่านเสี่ยวเหอ เพื่อขอให้เธอออกไปพบ

เสี่ยวเหอค่อนข้างไหวพริบดี แต่ส่วนใหญ่ก็ เป็นเพราะว่าเธอไม่ทราบแน่ชัดว่าจิ่งหนิงได้กลับ มาแล้ว

ดังนั้นเมื่อได้ยินถงซูบอกว่าเธอกำลังตาม หาจิ่งหนิง เสี่ยวเหอก็รู้สึกไม่พอใจทันที ในบรรดา ข่าวลือต่างๆ ที่กระจายบนอินเทอร์เน็ต ก็มีการ คาดเดาว่า จิ่งเสี่ยวหย่าส่งคนไปลักพาตัวจิ่งหนึ่ง

แม้ว่าเธอจะคิดว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้ น้อยมาก แต่เธอก็รู้สึกไม่ชอบถงซูในทันที

“ทุกคนรู้ดีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเจ้านาย ของเรา แต่ตอนนี้คุณมาหาเธอ มันน่าตลกไหม? คุณต้องการเจอเธอ ฉันก็ต้องการเจอเธอเช่นกัน! ถ้ารู้ว่าเจ้านายอยู่ที่ไหน พวกเราคงไม่ยุ่งขนาดนี้ หรอก”

เมื่อถงซูโดนเธอสวนมาแบบนี้ ทำให้เธอทำ อะไรไม่ถูกไปสักพัก

แต่เธอมาที่นี่ในวันนี้เพื่อขอร้อง แม้ว่าเธอจะไม่พอใจแค่ไหน ก็ต้องเก็บมันไว้

ดังนั้น เธอจึงกลั้นใจพูดขึ้นว่า: “ฉันแค่ อยากขอให้คุณโทรหาเธอ หรือไม่ก็ให้เบอร์โทร กับฉัน แล้วฉันจะโทรไปเอง”

เสี่ยวเหอหัวเราะอย่างเย็นชา “ทําไมฉันต้องให้คุณด้วย? “

ถงซูมองเธออย่างจริงจัง

“คุณไม่อยากรู้เบาะแสของเจ้านายของคุณ เหรอ?”

เสี่ยวเหอชะงักงัน

เธอมองไปที่ถง อย่างสงสัย เธอรู้ว่ามีบาง อย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก

ตารวจได้รายงานข่าวการหายตัวไปของจิง หนิงแล้ว แต่ยังไม่มีใครหาตัวเธอพบ เหตุใดถง จึงมั่นใจมากว่าเธอสามารถโทรติดต่อจิ่งหนึ่ง

ได้?

แต่เพราะความกังวลเรื่องความปลอดภัย

ของจิ้งหนิง ในที่สุดเธอจึงต่อสายไปหาจิ่งหนึ่ง ไม่คาดคิดเลยว่า เธอจะติดต่อได้จริงๆ

เสี่ยวเหอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่แล้ว เธอ ก็ได้ยินเสียงที่แผ่วเบาดังมาจากโทรศัพท์

“มีอะไร?”
ไม่พอใจแค่ไหน ก็ต้องเก็บมันไว้

ดังนั้น เธอจึงกลั้นใจพูดขึ้นว่า: “ฉันแค่ อยากขอให้คุณโทรหาเธอ หรือไม่ก็ให้เบอร์โทร กับฉัน แล้วฉันจะโทรไปเอง”

เสี่ยวเหอหัวเราะอย่างเย็นชา “ทําไมฉันต้องให้คุณด้วย? “

ถงซูมองเธออย่างจริงจัง

“คุณไม่อยากรู้เบาะแสของเจ้านายของคุณ เหรอ?”

เสี่ยวเหอชะงักงัน

เธอมองไปที่ถง อย่างสงสัย เธอรู้ว่ามีบาง อย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก

ตารวจได้รายงานข่าวการหายตัวไปของจิง หนิงแล้ว แต่ยังไม่มีใครหาตัวเธอพบ เหตุใดถง จึงมั่นใจมากว่าเธอสามารถโทรติดต่อจิ่งหนึ่ง

ได้?

แต่เพราะความกังวลเรื่องความปลอดภัย

ของจิ้งหนิง ในที่สุดเธอจึงต่อสายไปหาจิ่งหนึ่ง ไม่คาดคิดเลยว่า เธอจะติดต่อได้จริงๆ

เสี่ยวเหอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่แล้ว เธอ ก็ได้ยินเสียงที่แผ่วเบาดังมาจากโทรศัพท์

“มีอะไร?”แสดงท่าทีเชิญชวนให้เธอเข้าไปหา

“เป็นอย่างไรบ้าง? คุณหอ เธอได้บอกว่า อยากเจอฉันไหม? ”

เสี่ยวเหอนิ่วหน้า เธอมองกง อย่างไม่พอใจ และสงสัยใครคราวเดียวกัน”คุณรู้ได้อย่างไร ว่า เจ้านายของเรากลับมาแล้ว?”

ถง หยุดนิ่ง

เธอฝืนยิ้มออกมา”ฉันเพิ่งได้ยินข่าวว่าเธอ กลับแล้ว จึงเข้ามาถาม

เสียวเหอหัวเราะอย่างเยือกเย็น

“เอะ? จริงหรือ? ไม่รู้ว่าใครกำลังปล่อย ข่าวไร้สาระอะไรอยู่ เมื่อสักครู่ฉันโทรไป ก็ไม่มี ใครรับสายเลย โทรไปที่โทรศัพท์บ้านของเจ้า นายแล้ว คนที่บ้านก็บอกว่าเธอยังไม่กลับมา ตอน นี้กำลังตามหาเธอให้ทั่ว

ไม่ทราบว่าคุณถงได้ยินมาจากไหนว่าเจ้า นายของเรากลับมาแล้ว? ฉันอยากรู้จักคนที่ให้ ข้อมูลนี้กับคุณ เธอต้องรู้อะไรบางอย่างแน่นอน คุณช่วยบอกชื่อของเธอหน่อยได้ไหมคะ ฉันจะ เข้าไปถามเธอด้วยตัวเอง! ”

ใบหน้าของกง ซีดลง เธอรู้สึกตกใจเล็ก

เธอแสยะยิ้ม “ฉัน ฉันก็แค่ฟังๆ มา งั้น ถ้ายัง หาไม่เจอ ก็ช่างมันเถอะ ไว้ฉันจะเข้ามาอีกวัน