หวังเสวีเหมยเห็นเขาไม่มีเจตนาที่จะ คัดค้านไม่เห็นด้วย นี่จึงสบายใจสักหน่อย ยิ้ม ตกลง คนทั้งหลายเริ่มกินข้าวอย่างมีความสุขร่วม สมัครสมาน

ดังนั้นก็อยู่ในเวลานี้ อยู่ดีๆห้องพิเศษถูกคน ชนประตูเปิดออก

ไฟแฟลช “แฉก” ดังขึ้นหนึ่งที ต่อจากนี้ก็ เป็นนักข่าวมากมายแบกอุปกรณ์การถ่ายเข้ามา

“คุณมู่ ได้ยินว่าวันนี้เป็นฟูจิ่งทั้งสองตระกูล ตั้งใจเจอกัน ปรึกษาเรื่องงานแต่งงานของท่านกับ จิ้งเสี่ยวหย่า เป็นอย่างนี้หรือ? ”

“ขอถามหน่อยวันที่จะแต่งงานของพวกคุณ กำหนดได้หรือยัง? เป็นเมื่อไหร่ล่ะ?”

“เป็นคุณชายของ ซอกรุ๊ปกับศิลปินหญิง แนวหน้าของวงการบันเทิงในปัจจุบันนี้ งาน แต่งงานของพวกคุณจะใช้รูปแบบไหนดำเนินการ หรือยัง?”

“ได้ยินว่าพวกคุณเป็นคู่รักที่เติบโตเล่นด้วย กันมาแต่เด็กๆ อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว สามารถ เล่าเรื่องความรักของพวกคุณให้พวกเราฟังสัก หน่อยไหม?”
เสียงดังขึ้นนับไม่ถ้วน เสียง แฉก ที่กดปุ่ม ดังก้องอยู่ในหูไม่ขาดสาย ไฟกะพริบ จนคนลืมตาไม่ขึ้น

ดังนั้นคนทั้งหลายที่นั่งอยู่ในเหตุการณ์นั้น สีหน้าล้วนเปลี่ยนแล้ว

สีหน้าของ โหงเริ่มจากพวกนักข่าวไหล เข้ามาในเวลานั้น ก็ขึงลง โดยสิ้นเชิงแล้ว

มู่เจ๋อก็ตื่นตะลึงพักหนึ่งเช่นกัน ต่อจาก นั้นได้นึกถึงอะไร จ้องมองไปยังจิ่งเสี่ยวหย่าอย่าง ไม่กล้าเชื่อ

นัยน์ตาของจิ่งเสี่ยวหย่ากวาดความหวาด ผวาผ่านไปหนึ่งที จากนั้นปิดบังผ่านไปอย่าง รวดเร็ว ตื่นตระหนกส่ายหัวจ้องมองไปยังเจ๋อ

“พี่ อาเจ๋อ ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้”

ตรงกันข้าม หวังเหมยก็แกล้งทำเป็น ลักษณะท่าทีที่ประหลาดใจ แต่กลับเยือกเย็นลง อย่างรวดเร็วมาก อมยิ้มจ้องมองนักข่าวกลุ่มนี้

ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงใยพวกเรากับ เสี่ยวหย่า แต่ว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงส่วนตัว รบกวน ทุกคนเปลี่ยนเวลาอื่นมาสัมภาษณ์ได้หรือไม่ วัน …….. ไม่เหมาะสมเล็กน้อยอย่างแท้จริง”

เธอพูดอยู่ ยังมีความลำบากใจเล็กน้อยจ้อง

มองไปยังมู่โหงหนึ่งที ความรู้สึกเสียใจกับจนใจที่อยู่นัยน์ตาไม่เอ่ยก็เข้าใจได้เอง

มู่โหงใบหน้าขึงลับไว้ ตั้งใจแกล้งทำเป็นไม่ เห็นสายตาของเธอ

มู่เจ๋อคืนสติกลับมา เผชิญหน้ากับ สถานการณ์แบบนี้ หลบหนีก็ไร้ประโยชน์

ในเมื่อนักข่าวมาแล้ว ไม่ได้คําตอบที่พวก เขาอยากได้ พวกเขาเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไป

ดังนั้นมีแต่ลุกขึ้นมายืน พูดต่อหน้ากล้องว่า “เหมือนอย่างที่ทุกคนเห็น วันนี้เป็นเวลาที่พวกเรา ทั้งสองตระกูลเจอกัน ปรึกษาหารือเรื่องงาน แต่งงาน แม้ว่าหย่าเป็นศิลปิน พวกคุณตาม ถ่ายเธอผมสามารถเข้าใจได้ แต่ว่าพ่อแม่ของเรา ทั้งสองฝ่ายล้วนเป็นคนนอกวงการ ตารางงานใน วันนี้ส่วนตัวมากเกินไป ด้วยเหตุนี้ยังหวังว่าทุกคน จะเห็นใจด้วย

เช่นเดิม ถ้าหากว่าพวกเราปรึกษาหารือมี ผลสรุปออกมา ก็จะแจ้งเพื่อนสื่อมวลชนทุกคน เป็นเวลาแรกเช่นกัน ดังนั้นเชิญทุกคนจำเป็นจะ ต้องวางใจ

ตอนนี้เป็นเวลากินข้าวแล้ว ทุกคนก็ เหน็ดเหนื่อยเช่นกันแล้ว ไม่งั้นก็ลงไปพักผ่อนๆที่ ข้างล่าง กินข้าวสักหน่อย ค่าใช้จ่ายทั้งหมดคิด อยู่ในบัญชีผมก็ได้แล้ว”

คำพูดเหล่านี้อ่อนโยนความรู้ลุ่มลึกบุคลิกสง่า ใจกว้างเหมาะเจาะ ถึงขนาดไม่ได้เพราะว่า พวกคุณรบกวนตารางงานส่วนตัวของตนเองและ รู้สึกไม่พอใจ ก็ไม่ได้ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของตนเอง เพื่อที่จะ ประจบสื่อมวลชนและเปิดโปงราย ละเอียดการปรึกษาหารือยิ่งมากกว่านี้

ยิ่งไปกว่านั้นยังแสดงถึงว่าจะเชิญพวกนัก ข่าวสื่อมวลชนกินข้าว ก็ถือว่าเอาชนะจิตใจของ พวกนักข่าวทั้งหลายโดยปริยายแล้ว

ต้องบอกว่าเป็นปฏิกิริยาดั่งหนังสือเรียน

หวังเสวีเหมยเห็นอยู่นัยน์ตา ในใจอดไม่ได้ พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

สายตาของเสี่ยวหย่าไม่เลวอย่างที่คิด คน อย่างมู่มั่นเจ๋อนี้ วันหลังจะต้องช่วยตระกูลจิ่งได้ อย่างแน่นอน พาตระกูลจิ่งเลื่อนตำแหน่ง

พรวดพราด ยิ่งขึ้นไปอีกก้าวหนึ่ง!

คำพูดล้วนพูดถึงขนาดนี้แล้ว พวกนักข่าว ย่อมไม่เหมาะที่จะพูดอะไรอีกอยู่แล้วเช่นกัน

แม้ว่ามีใจอยากจะถามมากกว่านี้เหมือนเดิม แต่ต้านฝั่งตรงข้ามที่ไม่ยอมพูดไม่ไหว ก็ยังมีบอดี้ การ์ดล้อมเข้ามาอีก ได้แต่ออกไปชั่วคราว

ผ่านไปหลายสิบกว่านาที ในที่สุดในห้อง พิเศษก็กลับคืนสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง

อึดอัดใจอึดอัดวางตัวไม่ถูกที่เก้ๆ กังๆเล็ก น้อย
สง่า ใจกว้างเหมาะเจาะ ถึงขนาดไม่ได้เพราะว่า พวกคุณรบกวนตารางงานส่วนตัวของตนเองและ รู้สึกไม่พอใจ ก็ไม่ได้ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของตนเอง เพื่อที่จะ ประจบสื่อมวลชนและเปิดโปงราย ละเอียดการปรึกษาหารือยิ่งมากกว่านี้

ยิ่งไปกว่านั้นยังแสดงถึงว่าจะเชิญพวกนัก ข่าวสื่อมวลชนกินข้าว ก็ถือว่าเอาชนะจิตใจของ พวกนักข่าวทั้งหลายโดยปริยายแล้ว

ต้องบอกว่าเป็นปฏิกิริยาดั่งหนังสือเรียน

หวังเสวีเหมยเห็นอยู่นัยน์ตา ในใจอดไม่ได้ พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

สายตาของเสี่ยวหย่าไม่เลวอย่างที่คิด คน อย่างมู่มั่นเจ๋อนี้ วันหลังจะต้องช่วยตระกูลจิ่งได้ อย่างแน่นอน พาตระกูลจิ่งเลื่อนตำแหน่ง

พรวดพราด ยิ่งขึ้นไปอีกก้าวหนึ่ง!

คำพูดล้วนพูดถึงขนาดนี้แล้ว พวกนักข่าว ย่อมไม่เหมาะที่จะพูดอะไรอีกอยู่แล้วเช่นกัน

แม้ว่ามีใจอยากจะถามมากกว่านี้เหมือนเดิม แต่ต้านฝั่งตรงข้ามที่ไม่ยอมพูดไม่ไหว ก็ยังมีบอดี้ การ์ดล้อมเข้ามาอีก ได้แต่ออกไปชั่วคราว

ผ่านไปหลายสิบกว่านาที ในที่สุดในห้อง พิเศษก็กลับคืนสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง

อึดอัดใจอึดอัดวางตัวไม่ถูกที่เก้ๆ กังๆเล็ก น้อยบริษัทเกิดเรื่องฉุกเฉินเล็กน้อย ผมต้องรีบกลับ ไปเดี๋ยวนี้ ขอโทษจริงๆนะ แกอยู่ที่นี่กิน ข้าวเป็นเพื่อนกับนายหญิงและคุณลุงคุณป้าของ แกให้เสร็จจําไว้ว่าอีกสักครู่ส่งพวกเขาด้วยตนเอง ผมไปก่อนแล้ว”

มู่ยั่นเจ๋อก็ลุกขึ้นด้วย พยักหน้า “ได้ ผมรู้ แล้ว”

“เอ๊ะ แต่ว่า………..

หวังเหมยยังอยากจะพูดอะไร แต่จู่โหง ไม่ได้ให้โอกาสเธอเลย หยิบเสื้อโค้ตขึ้นมาคลุม รีบออกไปโดยตรงดิ่งลมพัด

บรรยากาศเงียบสนิทในทันที

ต่อจากนี้ ก็ได้ยินเสียงที่อึดอัดของจิ่งเซี่ยว

“เหอะๆ อันนี้ ประธานมู่ ยังเป็นผู้ดีมี งานยุ่งมากจริงๆนะ นี่แค่เวลามื้อเดียวทำไมเรื่อง เร่งด่วนที่ต้องจัดการอีกล่ะ? ”

มู่ยั่นเจ๋ออธิบายว่า ช่วงนี้บริษัทกำลัง บุกเบิกตลาดต่างประเทศอยู่ฝั่งโน้นไม่ค่อยมั่นคง พ่อของผมก็เพิ่งกลับมาจากเมืองหลวงฝั่งโน้นใน ไม่กี่วันก่อน ได้ยินน้ำเสียงของเขานี้คาดว่าก็เป็น ฝั่งโน้นก็เกิดปัญหาอีกแล้ว”

ตาของจิ่งขึ้นมา

“ต่างประเทศหรือ? มู่ชื่อกรุ๊ปนี่คือจังหวะที่จะเผยแพร่ไปยังทั่วโลกหรือ?”

มู่ยั่นเจ๋อยกริมฝีปากเล็กน้อย พยักหน้า ใช่ แล้ว เพียงแค่ตอนนี้ยังอยู่ในขั้นตอนดำเนินการ ราบรื่นหรือไม่ก็ยากที่จะพูดแล้ว”

“มีบุคคลที่มีความสามารถอย่างประธานมู่ กับคุณชายมู่ จะต้องบรรลุสิ่งที่ปรารถนาได้อย่าง แน่นอน

จิ่งเซี่ยวเต๋อพูดว่า หวังเสว่เหมยได้ยิน ทีสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีเล็กน้อย จึงดีขึ้นหน่อย

“คุณลุงของแกพูดถูกแล้ว ในเมื่อประธานมู่ มีธุระต้องพวกเราก็ไม่เหมาะที่จะรบกวนเขา เช่นกัน เรื่องของงานแต่ง สามารถรอเขามีเวลา อีกค่อยปรึกษาหารือ”

“ก็ใช่ ก็ใช่ ไม่รีบ เรื่องของงานจึงสำคัญ กว่า”

มู่ยั่นเจ๋อได้ยินพวกเขาพูดอย่างนี้ ยิ้มแล้ว

ยิ้มอีก ก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน ไม่มีมู่โหงอยู่ ข้าวมื้อหนึ่งก็กินเสร็จอย่าง

รวดเร็ว หวังเสว่เหมยปฏิเสธการขอร้องที่จะให้เขา

ไปส่ง ตนเองพานิ่งเซี่ยวเต๋อกับหยูซิ่วเหลียนออก ไปเลย ให้เขาไปทําเรื่องของตนเอง

เสี่ยวหย่าไม่ได้กลับไปด้วยกับพวกเขา แต่ขึ้นรถของมู่หั่นเจ๋อไป ที่บันเทิงเฟิงหัวกับเขา