จิ่งหนิงตะลึงไปชั่วขณะแต่เธอประหลาดใจ

ยิ่งกว่า

เดิมทีเธอจะปฏิเสธเขาไปตรงๆแต่เมื่อมอง ไปเห็นห้องรับรองที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ห้องนั้น เธอ ก็กลอกตากลับมาแล้วตอบตกลง

“ได้ค่ะ เข้ามาสิ! ”

มู่ยั่นเจ๋อเดินตามเธอเข้าไปในห้อง

จิ่งหนิงไม่ได้เอ่ยทักทายเขาหรือถามสาร

ทุกข์สุกดิบตามมารยาท เมื่อเข้ามาด้านในห้อง เธอก็พิงไปที่ขอบโต๊ะ เอามือขึ้นกอดอกแล้วถาม เขาอย่างตรงไปตรงมาว่า “เรื่องอะไรคะพูดมา เถอะ? ”

เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้ทำให้มู่มั่น เล่อรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร คำพูดที่ทบทวนอยู่ในใจ นับครั้งไม่ถ้วนนั้น เมื่อมองเห็นสายตาอันเย็นชา ของเธอก็ยากที่จะพูดออกมา

ผ่านไปสักพักเขาจึงได้ฝืนยิ้มออกมาแล้ว พูดว่า “ไม่มีอะไรครับก็แค่ไม่ได้พูดคุยกับคุณ จริงจังนานแล้ว อยากคุยด้วยกับคุณเฉยๆ”
จึงหนิงเผยอมุมปากขึ้นแต่ไม่มีรอยยิ้มออก มาจากดวงตาของเธอ

“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขออภัยด้วย ฉันไม่ใช่ จึ่งเสี่ยวหย่าฉันไม่สนใจผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว ใน เมื่อไม่มีธุระอะไรฉันขอตัวก่อน”

พูดจบก็ลุกขึ้นยืนและทําท่าเดินออกไปด้าน

นอก

มู่หั่นเจ๋อตื่นตระหนกและรีบเอามือไปคว้า มือเธอไว้

“เดี่ยวครับ”

จิ่งหนิงขมวดคิ้ว

จิตใต้สํานึกของเธอสั่งให้เธอสะบัดมือเขา ออกแล้วถอยหลังไปสองก้าวจากนั้นมองเขา อย่างเย็นชา

มือของมู่หั่นเจ๋อชะงักลงท่ามกลางอากาศ

เขาตกตะลึงและมองไปทางจิ่งหนิง เมื่อพบ ว่าสีหน้าเธอไม่สู้ดีนักจากนั้นหยิบผ้าไหมเช็ดหน้า ออกมาจากกระเป๋า เช็ดตรงบริเวณที่ถูกเขา สัมผัสเมื่อสักครู่แล้วโยนมันทิ้งลงในถังขยะข้างๆ

“มีเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆไม่ต้องแตะเนื้อ ต้องตัว

มู่ยั่นเจ๋อพูดไม่ออก เขารู้สึกอึดอัดและปวด
คล้ายกับถูกบางสิ่งบางอย่างกุมหัวใจเอาไว้ มันรู้สึกเจ็บปวด สกอีดอัด แต่ก็ไม่ได้รุนแรงมาก มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก

เขาเม้มริมฝีปากผ่านไปหลายวินาทีก่อนจะ พูดออกมาเบาๆว่า “ครับงั้นผมจะพูดตรงๆนะ”

สีหน้าของจิ้งหนิงยังคงสงบนิ่งไม่แม้แต่จะ ชายตามองเขา

แม้ว่ามู่ยั่นเจ๋อจะอัด แต่ก็รู้ดีว่าทุกสิ่งทุก อย่างนี้เขาเป็นคนทำมันเอง เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะ คัดค้านหรือแสดงความคิดเห็นใด

ดังนั้นจึงได้พูดออกมาตรงๆว่า”เมื่อสองสาม วันก่อน ผมไปเมืองหลวงมา”

จิ่งหนิงเลิกคิ้วขึ้น “เกี่ยวอะไรกับฉัน? ”

มู่ยั่นเจอกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณอย่า เพิ่งรีบร้อนไป เคาชิว่าผมเจอใคร?

จิ่งหนิงไม่มีอารมณ์ที่จะมาเล่นเกมทาย ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเขา ดังนั้นจึงได้ตอบไป ตรงๆว่า “ไม่รู้”

มู่ยั่นเจ๋อหยุดนิ่ง

ท่าทางของหญิงสาวปฏิเสธอย่างไม่ อ้อมค้อมและไม่มีความอดทนที่จะคุยกับเขา ทําให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจมาก

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้นว่า “ผมเจอลู่วิ่งเซ็น”

จึงหนังตะลึงเล็กน้อย

“ผมเห็นกับตาตัวเองว่าเขาอยู่กับเด็กผู้หญิง อายุประมาณ 4-5 ขวบ เด็กผู้หญิงคนนั้นเรียกเขา ว่าพ่อ ผมคิดว่าคุณคงจะรู้ดีว่า หมายความว่า อะไร?

จิ่งหนิงตกใจที่ได้ยิน

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ในที่สุดมู่ยั่นเจ๋อก็ โล่งใจขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดออกมาว่า “เดิมทีผมก็ ไม่อยากบอกเรื่องนี้กับคุณหรอก แต่ผมไม่อยาก เห็นคนถูกหลอกจริงๆ ลู่วิ่งเซินมันไม่ใช่คนดีอะไร คุณอยู่กับมันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก!

แม้แต่เรื่องที่เขามีลูกเขาก็ไม่บอกคุณ ไม่รู้ ว่ายังมีอีกกี่เรื่องที่เขาโกหกคุณอยู่ หนิงหนิงคุณ ต้องคิดให้ดีนะ อย่าเอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่น”

ผ่านไปหลายวิกว่าจิ่งหนิงจะตั้งสติได้

เธอมองไปยังมู่หั่นเจ๋อด้วยความงงงวย “ใครบอกว่าเขาโกหกฉันกัน? ”

มู่ยั่นเจ๋อรู้สึกเจ็บปวดใจ “เรื่องมาจนถึงขั้นนี้ แล้วคุณยังไม่เชื่อผมอีกเหรอเขามีลูก……..

“ฉันรู้ว่าเขามีลูก”

มู่ยั่นเจ๋อ ….

จิ่งหนิงเหลือบมองไปยังเขาด้วยท่าทางรังเกียจแล้วเม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจ

“ฉันคิดว่าคุณมีเรื่องอะไรสําคัญมากจะคุย กับฉันซะอีก เรื่องแค่นี้เองเหรอ? เหอะๆ มั่นเจ๋อ คุณอาจไม่รู้สึกว่าเสียเวลา แต่ฉันรู้สึกว่ามันเสีย เวลา! ”

มู่หั่นเจ๋อ ? ? ? ”

“คุณไม่รังเกียจเหรอ?

จิ่งหนิงราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในชีวิต เธอหัวเราะออกมาเสียงดัง

“มู่ยั่นเจอ คุณกระตือรือร้นที่จะมาที่นี่เพื่อ พูดเรื่องพรรคนี้อย่างนั้นเหรอ คุณคิดว่าฉันจะ โต้ตอบกลับอย่างไรกัน? โมโห? เสียใจ? ผิด หวัง?

คุณหวังว่าเรื่องที่คุณรู้มานี้จะทำให้ฉันกับลู่ จิ่งเซ็นแตกแยกกันได้ ทำให้ฉันเลิกรากับเขาชนิด ที่ไม่มองหน้ากันอีกอย่างนั้นเหรอ?

ขอโทษทีนะ คุณคงต้องผิดแล้วละ ฉันไม่ เพียงแค่ไม่รังเกียจอีกทั้งยังชอบอานอานมาก ด้วย อานอานไม่ได้เป็นเพียงลูกสาวของลู่วิ่งเซ็น แต่เธอเป็นลูกสาวของฉันด้วย เข้าใจหรือยัง?

มู่ยันเจ๋อตกตะลึงมาก

ก่อนที่เขาจะเดินทางมาเขาคิดไปต่างๆ นานาว่าจิ่งหนิงจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
เขาไม่คิดมาก่อนว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “คุณให้ความสําคัญ และจงรักภักดีต่ออีกฝ่ายมากไม่ใช่เหรอ? เขา หลอกลวงคุณ คุณไม่โกรธเขาหรือไง?

จิ่งหนิงก้มลงมองที่พื้นแล้วตอบว่า

“ไม่ทําไมต้องโกรธกัน? “

“คนสองคนอยู่ด้วยกันก็เพราะความรัก ไม่ใช่เหรอ? ”

ในตอนนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกเรื่อง ราวทุกอย่างออกมา และบางทีเธอก็อาจจะมีความ ลับปิดบังเขาอยู่ก็ได้

มู่ยั่นเจ๋อบอกไม่ถูกกับปฏิกิริยาของเธอ

“ครับ ต่อให้คุณไม่ได้เกลียดเขา แต่เด็กคน นั้นก็ไม่ใช่ลูกของคุณ คุณเคยคิดมาก่อนไหมว่า ต่อไปในอนาคตพวกคุณจะเข้ากันได้หรือเปล่า คุณคิดว่าแม่เลี้ยงจะเป็นกันง่ายๆอย่างนั้นเหรอ คุณไม่เข้าใจหรือไง? ”

จิ้งหน่งหัวเราะอย่างเยือกเย็น

“ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วงเป็นใยแทน ฉัน แต่เรื่องนี้คุณวางใจได้อานอานชอบฉันมาก และฉันก็ชอบเธอเช่นกัน ฉันไม่รู้สึกว่าพวกเราเข้า กันยากเลย”

มู่มั่นเจ๋อ “……”
เขาโมโหจนแทบกระอักเลือด

“จังหนิงคุณตั้งสติหน่อยได้ไหม ต่อให้ตอน นี้เธอขอบคุณแต่เธอก็มีแม่ผู้ให้กำเนิดที่แท้จริง ของตัวเอง!

คุณเคยคิดหรือเปล่าว่าตอนนี้แม้ว่าคุณกับ ลู่วิ่งเซินจะรักกันมากก็จริง แต่เขาก็เคยรักผู้หญิง คนอื่นมาก่อนอีกทั้งยังมีลูกกับผู้หญิงคนนั้น

ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่ข้างกายเขา คุณ สองคนเป็นครอบครัวที่มีความสุขและใช้ชีวิต ด้วยกัน แต่ถ้าวันหนึ่งเธอกลับมาล่ะ

คุณแน่ใจว่าผู้ชายอย่างมู่หั่นเจ๋อ จะไม่ให้ ตำแหน่งกับผู้หญิงที่เคยคลอดลูกให้กับเขาเห รอ?

แม้ว่าพวกเขาสองคนจะไม่มีความรักต่อกัน แล้ว แต่ถ้าวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นกลับมา เด็กคนนั้น ยังจะรักคุณเหมือนเดิมไหม? คุณคิดว่าคุณจะ สามารถเข้าแทนที่แม่ผู้ให้กำเนิดของเธอได้ หรือ? คุณคิดว่าคุณสามารถแทนที่ตำแหน่งผู้ หญิงที่อยู่ในดวงใจของลู่จิ่งเซ็นได้หรือเปล่า?

ปลายนิ้วมือของจิ่งหนิงขยับ

ใบหน้าที่เมินเฉยมองไปทางเขา

มู่ยั่นเจ๋อมีอาการหอบเล็กน้อยหลังจากที่ได้ พูดออกไปยาวยืด เขาพูดเสริมขึ้นว่า “จิ่งหนิงคุณ อย่าโง่ไปนักเลย เขาไม่เหมาะสมกับคุณ คุณ