“แต่ก็ไม่ควรปล่อยไปง่ายๆแบบนี้นะ! เพียงแค่บอกมา ฉันมีวิธีจัดการกับเธอร้อยแปด พันเก้าให้เธอเปิดปากพูด!

จิ่งหนิงหันหลังกลับมาจ้องมองโม่หนาน “โม่หนาน อย่าวู่วามไป! “

โม่หนานไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาทั่วไป เรื่องนี้จึงหนิงรู้ดี

ทักษะและการใช้วิทยายุทธของเธอนั้น เหนือกว่าบอดี้การ์ดคนอื่นๆที่เคยพบมา การที่ลู่ จิ่งเซ็นให้เธอมาอยู่ข้างจิ่งหนิงคนเดียวแบบนี้เพื่อ ปกป้องความปลอดภัยของจิ่งหนิง สามารถเดาได้ ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเก่งกาจกว่าคนอื่นแน่นอน

เมื่อโม่หนานเห็นท่าทางที่ค่อนข้าง

ระมัดระวังของเธอก็ยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความ รําคาญ

“เอ่อคือ ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่ากว่าจะได้ตัวมา ไม่ง่ายเลย ทําไมยังปล่อยไปอีก ขาดทุนขนาด ไหนเนี่ย? ”

จิ่งหนิงส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ที่จริงไม่ได้ขาดทุนเลย”
ไม่หนานตกตะลึง

ฉันรู้จักจิ้งเสี่ยวหยาดี เธอชอบหวาดระแวง ” ไปทั่ว ในเมื่อรู้ว่าเราจับเสี่ยวขุยได้และตอนนี้ก็หนี กลับไปแล้ว จึงเสี่ยวหย่าจะไม่เชื่อเธออีกแน่นอน

ปกติแล้วจึงเสี่ยวหย่าก็ไม่ได้ดีกับเสี่ยวย สักเท่าไหร่ การที่เกี่ยวขุยเต็มใจช่วยเก็บความลับ นี้เอาไว้ บางทีฉิ่งเสี่ยวหย่าอาจจะมีแผนการหรือ กุมความลับของเสี่ยวยอยู่ก็เป็นได้

การที่เราไปบีบบังคับเธอแบบนี้ ไม่เพียงแต่ ไม่สามารถค้นความจริงออกมาได้แล้ว ยังอาจจะ ทําให้เธอหมดหนทางด้วย ปล่อยให้เธอไปดีกว่า

ถ้าจิ่งเสี่ยวหย่าไม่เชื่อใจเธอแล้วจริงๆ ก็ คงจะไม่เก็บเธอไว้ข้างกาย ถึงเวลานั้นพวกเราลง ออกมือก็ยังไม่สายเกินไป

โม่หนานเบิกตาโตกว้าง ตอนนี้เธอจึงพึ่งคิด ขึ้นมาได้ว่าแท้จริงแล้วจึงหนิงมีแผนการเช่นนี้ เมื่อเข้าใจความคิดของเธอ ไม่หนานก็อดที่

จะชื่นชมไม่ได้ว่าความคิดของจิ่งหนิงนั้นละเอียด

อ่อนจริงๆ

เธอจึงเอ่ยชมขึ้นว่า “เป็นอย่างนี้นี่เอง คุณ ฉลาดมาก! ”

จิ่งหนิงหัวเราะขึ้นแล้วพูดว่า ก็แค่เทคนิค เล็กๆน้อยๆ ไม่มีอะไรหรอก”

เมื่อมาถึงกองถ่าย ทุกสิ่งก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เพียงไม่นานหลินซูฝานก็เริ่มตะโกนเพื่อ

จิ่งหนึ่งยังไม่ได้ล้างหน้าลบเครื่องสําอาง ออก ดังนั้นเธอเพียงแค่เติมเมคอัพนิดหน่อยก็ สามารถถ่ายต่อได้อย่างเต็มที่

จิ่งเสี่ยวหย่าเองก็เช่นกัน เพียงแต่ไม่รู้ว่า เป็นเพราะเธอไม่ได้ศึกษาบทมาอย่างดีหรือเพราะ อารมณ์ที่ค่อนข้างล่องลอยในวันนี้ จึงทำให้การ แสดงของเธอผิดพลาดอยู่หลายฉาก

แม้ว่าเธอจะพูดตรงตามบทแต่การแสดงก็ รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป ท้ายที่สุดหลินซูผ่าน ก็หมดความอดทน

เมื่อเห็นว่าเป็นดังนี้ ถ่ายต่อไปก็คงไม่มี ประโยชน์ อีกทั้งตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วจึงให้เธอกลับ ไปพักผ่อนก่อน อย่าเพิ่งถ่ายในวันนี้ ฉากนี้ค่อย ถ่ายตอนหลังก็ได้

จึ่งเสี่ยวหย่าถูกกระทำแบบนี้ยิ่งทำให้ อารมณ์ของเธอแย่ลงกว่าเดิม เมื่อเสี่ยว ยกลับ มาถึง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของจิ่งเสี่ยว หย่าแทบจะลุกเป็นไฟ

“ไปตายที่ไหนมาเพิ่งกลับมาตอนนี้? ”

เสี่ยวยหลบตาเธอไม่กล้ามองหน้า เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ต่ำทุ้มว่า “ฉัน ฉันไม่ได้ไปไหนมา
“ไม่ได้ไปไหนอย่างนั้นเหรอ? ” จิ่งเสียว

หย่ามองดูเธอด้วยสายตาสงสัยแล้วพูดว่า “ฉัน ได้ยินมาว่าเธอถูกโม่หนานพาตัวไป?

ร่างของเสี่ยว ยสะดุ้งสั่นเล็กน้อย

แม้จะเป็นปฏิกิริยาเพียงชั่ววินาทีแต่ก็ถูกจิ่ง เสี่ยวหย่าจับได้อยู่ดี

เธอหัวเราะขึ้นมาอย่างเยือกเย็น

“ดูแล้วเหมือนว่าจะพูดไปทุกอย่างสินะ”

“ฉันเปล่า! ”

เสี่ยวยรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว แต่จิ่งเสี่ยว หย่าจะเชื่อเธอหรือ?

“เปล่าอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นหลาย ชั่วโมงตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้แกไปที่ไหนมา อย่า บอกนะว่าออกไปข้างนอกแล้วหลงทางหาทาง กลับมาไม่เจอ คิดว่าจะหลอกกันได้ง่ายๆเหรอ?

เสียวขยแทบจะร้องไห้ออกมา

“พี่เสี่ยวหย่าคะ ฉันไม่ได้พูดจริงๆ วันนี้ฉัน ถูกโม่หนานพาจับตัวไป แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไง ฉันก็ไม่ได้พูด พี่ต้องเชื่อฉันนะ”

จิ่งเสี่ยวหย่ามองเธอด้วยสายตาเย็นชา

เสี่ยวยไม่รู้จะทําอย่างไร เธอได้แต่พูด ออกมาทั้งน้ำตาว่า “ต่อให้คุณไม่เชื่อในความภักดี ของฉัน แต่แม่ของฉันก็ยังต้องการเงินที่จะเอาไปเพื่อผ่าตัด ตอนนี้เงินยังไม่ได้ ฉันจะพูดออกไปได้ ยังไง! ? ”

เมื่อจิ่งเสี่ยวหย่าได้ยินดังนี้เธอก็เริ่มเชื่อขึ้น มาบ้าง

แต่ยังมองเธอด้วยสายตาสงสัยแล้วถามว่า *สาบานไหม? ”

“ฉันสาบานค่ะ!”

ก็ได้ฉันจะเชื่อเธอ”

เมื่อพูดจบเธอก็ถอนหายใจออกมาแล้วเดิน จากไป

เสี่ยวยรีบรั้งเธอเอาไว้

“พี่เสี่ยวหย่า คุณบอกฉันแล้วว่าถ้าฉันช่วย ทําเรื่องนี้คุณจะให้เงินฉัน ตอน……..ตอนนี้ให้ฉัน ได้ไหม? “

จิ่งเสี่ยวหย่ามองดูเธอแล้วหัวเราะ

“ยังจัดการไม่เสร็จก็จะเอาเงินตอนนี้เห รอ? เสี่ยวยแกคิดว่าเงินของฉันหามาได้ง่ายๆ หรือไง? “

เสี่ยวยตกตะลึงแล้วรีบส่ายหัว

“ไม่ใช่ค่ะ”

“เหอะๆ วางใจเถอะ เงินที่ควรจะได้ฉันจะไม่ ให้ขาดแม้แต่สตางค์เดียว แต่จะต้องช่วยฉันทำ อีกเรื่องหนึ่ง”
เมื่อเหี่ยวยได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป เป็นซีดเผือดทันที

“เรื่อง เรื่องอะไรคะ? ”

จิ่งเสี่ยวหย่าโบกมือให้เธอเข้ามาใกล้ๆจาก นั้นกระซิบที่ข้างหูเธอ

อีกมุมหนึ่ง

เมื่อจิ่งเสี่ยวหย่าถูกสั่งให้กลับไปพักผ่อนก็ เปลี่ยนเป็นฉากระหว่างจิ่งหนิงและสวี่เจียมู่ที่รับ บทเป็นจักรพรรดิกำลังถ่ายทำต่อ

ทั้งสองถ่ายทําอย่างราบรื่น แทบไม่เคย สั่งNGเลยด้วยซ้ำ พวกเขาถ่ายทําผลงานของวัน นี้ออกมาจนสําเร็จอย่างราบรื่น

เนื่องจากตอนเย็นไม่มีฉากที่เธอต้องถ่าย ทำ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาหนึ่งทุ่มตรงเธอก็เลิกงาน

จิ่งหนึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเก็บของเสร็จแล้ว เธอก็เดินออกมาจากโรงแรมพร้อมกับโม่หนาน

โม่หนานกระซิบเบาๆว่า “เป็นไปตามที่คุณ คิดไว้จริงๆ เสี่ยวขุยมีเรื่องบางสิ่งที่อยู่ในกำมือ ของจึงเสี่ยวหย่า”

จิ่งหนึงเลิกคิ้ว เธอไม่ได้แปลกใจอะไร

“เรื่องอะไรกัน? ”

“ดูเหมือนว่าแม่ของเธอจะป่วยและต้องการ เงินเพื่อไปทําการผ่าตัด จิ่งเสี่ยวหย่าสัญญาว่าจะจ่ายค่าผ่าตัดให้เธอ”

จิ่งหนิงยิ้ม

“เป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ

หนานถอนหายใจออกมา

ก่อนหน้านี้เธอเกลียดการกระทำของเสี่ยว ขุยมาก แต่ตอนรู้สึกสับสน

ช่างน่าสงสารจริงๆ”

“แล้วจึงเสี่ยวหย่าให้เงินเธอหรือยัง? ”

ยัง เห็นบอกว่าจะให้เธอจัดการเรื่องบาง อย่างอีกเรื่องก่อน

จิ่งแสดงสีหน้าไม่คาดคิดออกมา

“ได้ยินหรือเปล่าว่าเธอสั่งให้ไปทำอะไร? ”

โม่หนานขมวดคิ้วแล้วส่ายหัวพูดว่า “ฉันฟัง ไม่ชัดเพราะว่ามันไกลเกินไป ตอนนั้นทั้งสองคน พูดจากระซิบกระซาบ ฟังไม่ได้ยินหรอก

จิ่งหนิงก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร

“ไม่เป็นไร รอดูกลางคืนก็แล้วกัน” เมื่อกลับมาถึงโรงแรม เธอก็อาบน้ำก่อน อันดับแรก

กองถ่ายนี้แม้ว่าจะค่อนข้างห่างไกลชนบท แต่เศรษฐกิจก็เจริญรุ่งเรืองเนื่องจากมีทีมงานมา ถ่ายทําตลอดทั้งปี
ด้านนอกไม่ไกลจากโรงแรมเท่าไหร่นัก มี ถนนคนเดินขายของกินมากมาย วันนี้จึงหนังอา รมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอพาโม่หนานไปที่ถนนคนเดิน

เมื่อทั้งสองคนเดินออกไปก็มีเงาคนหนึ่ง

ปรากฏขึ้นที่หน้าห้องของเธอทั้งสองคน เงานั้นค่อนข้างผอมบาง มองซ้ายมองขวา และเมื่อพบว่าไม่มีคนอยู่ด้านนอก ก็หยิบกุญแจ

ขึ้นมาและไขมันเข้าไปด้านใน

หลังจากเข้ามาในห้องก็พบว่าในห้องนั้น ไม่มีใครอยู่ ทำให้เธอรู้สึกถอนหายใจออกมา อย่างโล่งอกและจึงเริ่มมองหาสิ่งที่ต้องการ

อยู่ที่ไหนกันนะ?

เสียวขยขมวดคิ้วแน่น เธอจำได้ว่าจิ่งและโม่หนานกลับมาอยู่ในห้องไม่นานเท่าไหร่ หัก ล้างเวลาที่อาบไปแล้วก็แทบไม่มีเวลาจะไป ซุกซ่อนสิ่งของใด ดังนั้นของน่าจะถูกซ่อนในที่ หาไม่ยากนัก

ไม่ใช่ว่าเอาออกไปด้วยเหรอ?

ไม่จริงน่า

พวกเธอสองคนออกไปกินอาหารค่ำ ถ้านำ สิ่งของนี้ติดตัวไปด้วยแล้วเกิดทหายขึ้นมาก็ คงจะแย่แน่ ของนั้นจะต้องอยู่ในห้องแน่นอน!

เมื่อคิดได้ดังนั้นเสี่ยว ยก็ตั้งใจค้นหามันต่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ