ถังลั่วเหยาพ่นลมหายใจ คลังข้อมือตนเองที่ ถูกขนแดง แล้วตรวจดูความเรียบร้อยของกระโปรง ตนเอง

กระโปรงเป็นชุดที่บริษัทยืมจากสปอนเซอร์มา จะทําเลอะไม่ได้เด็ดขาด

โชคดีที่เมื่อสักครู่บริกรคนนั้นตอบสนองไว เมื่อรู้ตัวว่าชนเธอเข้าแล้วรีบหันจานในมือหนีทันที และเพราะแบบนั้น แม้ว่าเธอจะล้มลงบนพื้น

กระโปรงที่สวมอยู่จึงไม่เปื้อน

โชคดีไป

ถังลั่วเหยาผ่อนลมหายใจ เมื่อเห็นว่าไม่เป็น อะไรแล้วจึงเตรียมจะเดินออกไป

เฟิงยี่ที่อยู่ไม่ไกล เห็นเธอจะไปแล้ว คิดอยาก รีบตามไป

แต่ในตอนนั้นเอง แขกนักธุรกิจหลายคนก็กรู ล้อมเข้ามา

“คุณชายเฟิง ไม่เจอกันนาน ได้ยินว่าไม่นาน มานี้คุณได้เลื่อนขึ้นเป็นประธานของเฟิงชื่อกรุ๊ปแล้ว ยินดีด้วย”

“คุณชายเฟิง ในเมื่อวันนี้ได้เจอกันแล้ว อย่างไรก็ดื่มกับพวกเราสักแก้วสองแก้วใช่ไหม?”

“ใช่แล้ว พวกเราอยากเจอคุณมาตลอด มีบาง เรื่องอยากคุยกับคุณ แต่ไม่มีโอกาสเลย วันนี้ไม่ว่าอย่างไร คุณต้องคุยกับพวกเรา”

เฟิง ถูกหลายคนล้อมไว้ตรงกลาง อยากไปก็ ไปไหนไม่ได้แล้ว

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาสามารถหลีกเลี่ยง อย่างไม่สนใจได้ แต่คนพวกนี้ล้วนเป็นคนสําคัญของ โลกธุรกิจ

ถึงแม้เขาจะเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล เฟิง แต่มีบางครั้งที่ขัดคนอื่นไม่ได้ ทั้งยังเป็นเป็นคน รุ่นเดียวกับคุณลุงของเขาและติดต่อธุรกิจมากมา

ยกับเฟิง อกรุ๊ป จึงต้องอยู่ต่ออย่างช่วยไม่ได้ ส่งยิ้มให้ พวกเขา “คุณอาคุณลุงชมเกินไปแล้ว พวกเราไปคุย ตรงนั้นกันเถอะ”

เขาเดินนําทุกคนเข้าไปในห้องรับรองแขก

และถังลั่วเหยาที่หลุดจากเขาได้ในที่สุดรู้สึก ชื่นมื่นเป็นอย่างมาก

แต่เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูโรงแรม ก็ถูกเจ้า หน้าที่นอกเครื่องแบบขวางไว้

คุณผู้หญิง พวกเราได้รับรายงาน ว่าคุณมี ของต้องห้ามติดตัวอยู่ด้วยจํานวนมาก เชิญไปกับ พวกเรา เพื่อรับการตรวจสอบ”

จิ่งหนิงตามจือออกไปงานเลี้ยงเสร็จ แล้วกลับมาที่โถงใหญ่อีกครั้ง ก็ไม่เจอถังลั่วเหยา แล้ว
คว้าแขนบริกรคนหนึ่งไว้แล้วสอบถามถึงรู้ว่า เธอกลับไปแล้ว

เธอไม่ได้คิดอะไรมากอีก เวลานี้ก็เป็นเวลา เย็นมากแล้ว ถังลั่วเหยาพรุ่งนี้ยังมีถ่ายละคร กลับ เร็วหน่อยก็ถือว่าปกติ

และในเวลาเดียวกันนั้น ในห้องหนึ่งในโรงแรม ถังลั่วเหยามองยาเสพติดถุงใหญ่ที่ถูกค้นเจอ ตรงหน้า เบิกตากว้างอย่างตระหนกตกใจ

เสียง “!” ดังขึ้น แสงสีขาวสว่างจ้าอยู่ เหนือศีรษะ แทงดวงตาเธอจนเจ็บ

ถังลั่วเหยายกมือขึ้นปิดตาของเธอไว้อัตโนมัติ แล้วค่อยลดมือลง ก็มองเห็นเจ้าหน้าที่หน้าตา เคร่งขรึมนั่งอยู่ตรงข้าม

สีหน้าเธอดไปเล็กน้อย

แม้ว่าจนถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แน่ แต่มีอย่างหนึ่งที่สามารถยืนยันได้แน่นอน เธอถูกคนอื่นใส่ร้าย!

แต่ว่าจะเป็นใคร? ใช้อุบายแบบนี้ใส่ร้ายเธอ?

ของถูกค้นพบในกระเป๋าเธอ แต่ทั้งชุดและ เครื่องประดับทั้งหมดเป็นบริษัทที่จัดมาให้ทั้งหมด บริษัทไม่ทําร้ายเธอแน่ แล้วเป็นใครกัน?

จู่ๆ เธอก็คิดถึงบริกรคนนั้นที่ขนเธอเมื่อสักครู่ ขึ้นมา

ตอนนั้นเธอถูกขนล้มลงบนพื้น บริกรเป็นคนช่วยเธอเก็บกระเป๋าขึ้นมา และหมายความว่า นอกจากคนในบริษัทแล้วบริกรคนนั้นเป็นคนเดียวที จับกระเป๋าของเธอ

“พูดมาเถอะ! ของพวกนี้ได้มาได้อย่างไร?”

กำลังครุ่นคิดในใจ ก็ได้ยินเสียงที่เคร่งขรึม ของเจ้าหน้าที่

ถังลั่วเหยาได้สติกลับมา มองเขาด้วยหน้าซีด เผือด

“ฉัน ฉันไม่รู้ ของพวกนี้ไม่ใช่ของฉัน”

ตำรวจหัวเราะเสียงเย็น “ไม่ใช่ของคุณแล้วจะ เป็นของใครไปได้? คุณถัง ผมแนะนำให้คุณชี้แจง ตามความจริง สารภาพมาดามตรง หนักจะได้กลาย เป็นเบา อย่างไรเสียคุณยังเป็นบุคคลสาธารณะ อย่าทําลายอนาคตของตัวเอง!”

ถังลั่วเหยาหน้าซีดเผือดในทันที

ความจริงแล้ว ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ถ้าเรื่อง ถูกเปิดโปงออกไป อนาคตของเธอก็พังพินาศอยู่ดี

คนที่ใส่ร้ายเธอ ต้องการทําลายเธอ!

เมื่อตระหนักได้ถึงในจุดนี้ ถังลั่วเหยายิ่งหน้า ซีดยิ่งขึ้นไปอีก

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ ตนเองสงบลงได้เพียงเล็กน้อย เอ่ย “คุณตำรวจ นั่น มันไม่ใช่ของฉัน เมื่อกี้ฉันอยู่ข้างนอกมีบริกรคนหนึ่ง ขนฉัน ต้องเป็นเธอฉวยโอกาสยัดมันใส่กระเป๋าของ ฉันแน่ พวกคุณไปเช็กดูกล้องวงจรปิดได้เลย เรื่องนี้มีคนต้องการใส่ร้ายฉันชัดๆ” นายนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย

“คุณ?”

“ใช่! ถ้าหากพวกคุณไม่เชื่อฉัน จะตรวจ

ปัสสาวะฉันก็ได้ จากนั้นตรวจมาว่าฉันมีประวัติเคย ใช้สารเสพติดไหม ถ้าหากไม่มี แล้วฉันจะพกของ พวกนี้มาที่นี่ทำไม? ฉันรู้ดีว่างานแบบนี้นั้นสำคัญแค่ ไหน ฉันยังจะพกของแบบนั้นเข้ามา ฉันไม่รนหาที่ ตายเหรอ? ฉันเองก็ไม่ได้ใช้! ชัดเจนว่ามีคนวางกับ

ดักและต้องการให้ชื่อเสียงฉันย่อยยับ

ต่ารวจคิดดูแล้ว

จากนั้นจึงเลิกเปลือกตามองเธอ

ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าใครเป็นคนใส่ร้ายคุณ?”

“ก็ต้องเป็นคนที่แจ้งเบาะแส คนนั้นต้องเป็นคน ที่ใส่ร้ายฉันแน่!

หัวเราะเสียงเย็น

เขาตบลงบนโต๊ะกะทันหัน พูดเสียงดัง”ไร้ สาระ!”

ตำรวจอีกคนที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะเสียงเย็น คนที่โทรเข้ามาแจ้งเบาะแสเป็นพนักงานธรรมดาที่ ห้องวีไอพี เธอจะใส่ร้ายคุณทําไม? อยากบอกว่า ตนเองไม่ผิด ก็หาข้ออ้างที่มันเข้าหาก่อน!”

ถังลั่วเหยาชะงักไป

ยังไม่ทันได้ทําอะไรต่อก็เห็นอีกฝ่ายโบกมือ
พอเถอะ อย่าเสียเวลาคุยกับเธอเลย เก็บของ ”

คุมตัวเธอไป

“ครับ!”

กุญแจมือที่เป็นโลหะเย็นเยียบ “คลิก” ล็อกบน ข้อมือของเธอ

ถังลั่วเหยาใจหาย

ไม่ จะออกไปทั้งแบบนี้ไม่ได้

ถ้าหากออกไปทั้งแบบนี้ ทุกคนก็จะรู้ว่าเธอถูก ตารวจจับกุมตัวไปตอนอยู่ที่งานเลี้ยง แล้วต่อไปไม่ ว่าจะเหตุผลอะไร และไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร เธอก็จะไม่ใสสะอาดเหมือนเดิม จุดด่างพร้อยบนตัว เธอจะล้างไม่ออกตลอดไป

ในใจกำลังสับสนวุ่นวาย ในตอนนั้นเอง ประตู ก็ถูกคนข้างนอกผลักเปิดออก

จิ่งหนิงและลู่หยั่นคือที่ตามมาข้างหลัง พุ่งเข้า มาพร้อมกัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

เดิมทีเธอยังคิดว่า ถังลั่วเหยากลับไปก่อนเป็น เรื่องปกติ

แต่ต่อมาคิดดูดีๆ แล้วถึงรู้สึกว่าบางอย่างผิด

ปกติ

ถังลั่วเหยามาพร้อมกับเธอ ตามนิสัยเธอแล้ว เธอไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลแบบนั้น

ถ้าจะกลับอย่างน้อยก็ต้องส่งข้อความมาบอก