บทที่ 156 ที่แท้ก็รู้จักกันนานแล้ว

“ใช่ วันนี้เธอกล้าไม่สนใจกฎเกณฑ์แบบ นี้ ดูถูกคุณอย่างโจ่งแจ้ง ต่อไปถ้าเธอโด่งดัง มาจริงๆ จะไม่ปีนขึ้นไปบนหัวคุณเลยเหรอ?”

“ใช่แล้ว จะว่าไปแล้วคุณเข้าวงการก่อน เธอตั้งหลายปี ถือว่าเป็นรุ่นพี่เธอ เธอทำแบบ นี้ไม่ไว้หน้าคุณเลยจริงๆ

หร่วนซิงชิงมองพวกเธอ

“พวกเธอหมายความว่า อยากให้ฉัน จัดการหล่อน?”

ทุกคนรีบพยักหน้าพร้อมกัน

หร่านชิงชิงหัวเราะเสียงเย็นออกมาทันที

“พวกเธอคิดว่าฉันโง่เหรอ? ตอนนี้คุณ ชายเฟิงปกป้องเธออยู่ ฉันกลับมุ่งไปหาเรื่อง เธอ? พวกเธออยากให้ฉันผิดใจกับคุณชาย เฟิง หรืออยากให้ฉันโดนแบน?” ทันทีที่พูดจบ สีหน้าของเหล่าผู้หญิงก็ เปลี่ยนไปทันที

“พี่หรวน พวก…พวกเราไม่ได้ หมายความว่าอย่างนั้น

“พวกเธอคิดอะไรอยู่พวกเธอรู้ดีอยู่แก่ ใจ!”

เธอหัวเราะเสียงเย็น “ฉันอยู่ในวงการนี้ มานานกว่าพวกเธอ ดังนั้นอย่าหวังเอาวิธียั่วยุ ประเภทนั้นมาใช้กับฉัน อยากใช้ฉันเป็นเครื่อง มีอ? พวกเธอยังโง่ไปหน่อยนะ!”

พูดจบแล้วก็แค่นเสียงหนักในสําคอ ด้น

หน้าเดินจากไป

จิ่งหนิงกับถังลั่วเหยาถูกเฟิงยี่ลากมาถึง สวนดอกไม้กลางแจ้งด้านนอก

“เฮ้อ ในที่สุดก็หนีพ้นเงื้อมมือปีศาจแล้ว ขอบคุณทั้งสองท่านมาก ! “ เฟิงยอดไม่ได้ที่จะเอามือประสานกัน คํานับพวกเธอ หยอกล้อวิ่งหนิงและถังลั่ว เหยาที่หัวเราะไม่หยุด

“พอเถอะ ว่ากันว่าคุณชายเฟิงมีโชคด้าน ความรักที่สุด ราวกับต้นอ่อนกุยฉายตัดไปยอด หนึ่งยังเหลืออีกยอดหนึ่ง วันนี้เจอกับตัวแล้ว ข่าวลือนั้นไม่ผิดเพี้ยนเลยจริงๆ ”

เฟิงยี่ยิ้มแล้วลูบหัว “พี่สะใภ้เล็ก อย่าล้อ ผมอีกเลย ผมยังหมดหนทางไม่พอเหรอ? เพื่อธุรกิจแล้วยอมเสียสละรูปลักษณ์ตัวเอง ทุ่มเทแค่ไหน? ไม่ปลอบผมไม่พอยังล้อผม อีก”

จิ่งหนังกลอกตามองบน

“พอเถอะ นายเสียสละรูปลักษณ์เพื่อ ธุรกิจ? ตนเองชอบเด็ดดอกไม้ริมทางเองแท้ๆ สุดท้ายดอกไม้เด็ดมาไม่ได้ แล้วยังได้กลิ่น เหม็นคาวติดมาทั่วทั้งตัว”

หลังจากครั้งก่อนที่ลู่วิ่งเซ็นพาเธอไป เจอกับพวกของเฟิงยี่ จิ่งหนึ่งก็รักษาการ ติดต่อกับพวกเขาไว้ตลอด

เซเซียวได้สร้างกลุ่มแชทขึ้นมา เพื่อนพี่ น้องทุกล้วนอยู่ในกลุ่ม แล้วดึงเธอเข้าร่วม กลุ่ม

เวลาว่างทุกคนแชทคุยกันบ้างเป็นครั้ง คราว นับว่าไม่สนิทกันเลยก็ไม่ใช่

เฟิงยี่ที่ถูกเธอล้อ ก็ไม่ได้โกรธ หัวเราะ ชอบใจ

สายตามองถึงลั่วเหยาที่อยู่ด้านหลังเธอ

เขาลูบคางเอ่ยกลั่นหัวเราะ : “เสี่ยว เหยาเหยา ไม่เจอกันนานเลย วันนี้แต่งตัวสวย มาก เรียบหรูมาก

พูดชมพลางขยิบตาให้เธอ แต่ถังลัวเหยากลับทําหน้าเมินเฉย

“คุณชายเฟิง อย่าโปรยเสน่ห์ใส่ฉันเลย ไม่ได้ผลกับฉันหรอก” เฟิงยี่ :

ฟ้าดินเป็นพยาน เขาโปรยเสน่ห์ตรง ไหน? แค่ให้กำลังใจแท้ๆ

จิ่งหนิงหลุดเสียงหัวเราะ “หี” อย่างอด

ไม่ได้

“ที่แท้พวกเธอรู้จักกันอยู่แล้ว? ก่อนหน้า นี้ฉันยังคิดว่าไม่สนิทกัน ดูท่าแล้ว สนิทกัน มากกว่า ฉันคิดเสียอีก ! ”

ถังลั่วเหยามองเฟิงยี่ สีหน้าไม่สบายใจ เล็กน้อย

นิ่งไปก่อนจะเอ่ยอธิบาย : “ฉันกับเขา เมื่อก่อนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน ตอนเด็กๆ เคยเล่นด้วยกัน

จิ่งหน่งชะงักไป แปลกใจเล็กน้อย

เท่าที่เธอรู้ บ้านของถังลั่วเหยาไม่ได้ ถือว่าร่ำรวย มากที่สุดก็ถือว่าเป็นชนชั้นกลาง แต่เฟิงยีนั้น เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นลูกชายคน เดียวของตระกูลเฟิงแห่งเมืองหลวง แล้วทั้งคู่คนหนึ่งโดที่เมืองหลวง อีกคน เกิดที่เมืองจิ้น ตามเหตุผลแล้วตอนเด็กไม่ว่า อย่างไรก็ไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องกันได้

แต่เธอไม่ได้ถามอะไรมาก

อย่างไรเสียก็เป็นเรื่องส่วนตัว และใน เมื่อถึงลั่วเหยาไม่พูด ก็ต้องเป็นเพราะไม่ อยากให้ใครรู้แน่นอน

ในขณะนั้นเอง ลู่หนอเข้ามาหาเธอ พอดี จะพาเธอไปแนะนำทักทายกับคนใหญ่ คนโตในวงการอุตสาหกรรมภาพยนตร์ จึง หนิงเลยไปกับลู่หยั่นคือ

เมื่อเธอไปแล้ว ถังลั่วเหยาจึงก้าวเท้า เตรียมจะเดินออกไป

ทว่ากลับถูกเฟิง รังเอาไว้

“เฮ้ เดี๋ยวสิ”

ถังลั่วเหยาหันกลับไป เลิกคิ้วมองเขา ลุคสวยเย็นชาราวภูเขาน้ำแข็งนี้ของเธอ มีออร่ามาก ทําให้เฟิง เลื่อนไปเล็กน้อย

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทําให้เธอไม่พอใจตรง ไหน ถึงรู้สึกว่าวันนี้ตั้งแต่เข้าประตูมา เธอไม่

สีหน้าดีๆ ให้เขาเลย

ตนเพิ่งจะปกป้องเธอมาแท้ๆ

ไม่สํานึกเอาซะเลย !

เฟิงยี่ส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร “เอ่อ ไม่เจอกันนานเลย ดื่มด้วยกันสักแก้วไหม?”

ถังลั่วเหยายกมุมปากขึ้นยิ้มเยาะ

“ไม่กลัวแฟนสาวพวกนั้นของคุณดึงเห

รอ?”

เพิ่งยี่สะอึกไป

ลนลานเอ๋ย : “พวกเธอไม่ใช่แฟนผม

“อ่อ? แต่พวกเธอก็ยังดึง ฉันไม่อยากหา เรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนหรอกนะ”

พูดจบ ก็โบกมือให้เขาอย่างสูงๆ แทน การบอกลา จากนั้นจึงเดินออกไป การกระทํานั้นพูดได้ว่าขวานผ่าซากเอา

มากๆ

เฟิงยีที่ทั้งชีวิตพึ่งถูกคนปฏิเสธ ถูกคน สะบัดหน้าเมินใส่ และยังไม่เกรงใจแบบนี้เป็น ครั้งแรก

โกรธจนเจ็บหน้าอกในทันที

ว่าเธอไม่มีสํานึก ก็ไม่มีจริงๆ

ไม่อยากดื่มกับเขานักใช่ไหม ! วันนี้เขา ต้องได้ !

ถังลั่วเหยาพบว่าวันนี้คนบางคนราวกับ ถูกวางยาพิษ แปลงร่างเป็นโรคสะเก็ดเงิน เธอ เดินไปที่ไหน เขาก็เดินตามมาที่นั่น

เติมเธอคิดว่าจะมางานให้จบๆ ไปอย่าง เงียบๆ โปรโมตละครเรื่องใหม่เสร็จสิ้นตาม หน้าที่ก็สามารถปลีกตัวกลับได้แล้ว

แต่ถูกเขาตามติดแบบนี้ เธอจะทำงานให้

เสร็จได้อย่างไร? ใครจะไม่รู้ว่าในวงการนี้เฟิงนั้นเป็นเป้า ของสปอตไลท์ เดินไปตรงไหน สื่อตามไปตรง น้น สายตาของดาราผู้หญิงพวกนั้นก็ติดตาม ไปตรงนั้นด้วย

แต่ละคนราวกับแทบอยากจะเข้ามา ตะครุบเขา

เมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่ตามถังลั่วเหยา สายตาทิ่มแทงราวกับใบมีดนั้น แทงทะลุมาที ละเล่ม

ถังลั่วเหยารู้สึกว่าหลังถูกแทงจนรู้สึก เจ็บขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้ให้สัมภาษณ์

โปรโมตละครเรื่องใหม่กับสื่อต่างๆ จนเสร็จสิ้น หน้าที่แล้ว จึงเตรียมจะหลบฉากออกไปอย่าง รวดเร็ว

แต่ในตอนนั้นเอง เงาของร่างหนึ่งวิ่งเข้า

มาอย่างรวดเร็ว

ถังลั่วเหยาไม่ทันสังเกตเห็นจึงถูกชน เข้า ร่างเล็กจึงล้มลงบนพื้นทันที “โอ๊ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ”

คนที่ชนเธอเป็นบริกรคนหนึ่ง ในมือยัง ถือถาดเครื่องดื่ม เมื่อเห็นดังนั้นจึงวางถาดใน มือลง แล้วเข้ามาพยุงเธอให้ลุกขึ้น

ถังลั่วเหยาเจ็บจนกัดฟัน ยังดีที่ตรงนี้ ใกล้กับประตู คนน้อย ดังนั้นต่อให้มีคนที่ได้ยิน เสียงแล้วมองมา ก็ไม่ได้เป็นที่สนใจของคน มากเท่าใดนัก

เธอรีบลุกขึ้น บริกรช่วยเธอเก็บกระเป๋า ขึ้นมา แล้วขอโทษเธอไม่หยุด

“คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ฉัน ฉัน ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ”

บริกรคนนั้นร้อนรนเป็นอย่างมาก ถังลั่ว เหยาสูบแขนที่ถูกชนจนเจ็บของตนเอง แล้ว ฝืนยิ้มออกมา

“ไม่เป็นไร ต่อไปก็ระวังหน่อย “ฉันจะระวังแน่นอน คุณกรุณาอย่าร้อง เรียนฉันเลย ฉันขอร้องคุณล่ะ”

ถังลั่วเหยามองหาทางราวกับกังวลใจ มากของเธอ คิดว่าคืนนี้งานดงยุ่งมาก งานน มือบริกร ถึงกระวนกระวายใจถึงขนาดนี้

ตอนที่ตนเองทํางานช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ก็เคยเป็นบริกรในคลับมาก่อน รู้ดีว่างานนี้ไม่ ง่ายเลย อย่างไรเสียเธอเองก็ไม่ได้เป็นอะไร ดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้พูดมากอีกโบกมือให้เธอ

“วางใจเถอะ ฉันไม่ร้องเรียนคุณหรอก

ไปทํางานเถอะ”

“ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ

บริกรจากไปอย่างขอบคุณ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ