เขาได้ยินดังนั้นมองหน้าจึงเสี่ยวหยาด้วย ความตระหนก เสียวหย่า นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทําไม ถึงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในบ้านได้? อะไรมันจะช่วย ขนาด เนีย

จิ่งเสี่ยวหย่าสูดลมหายใจเข้าลึก

“หนูก็ไม่ทราบเหมือนกันคะว่ามันเกิดอะไร ขึ้น แต่พอมีเรื่องแบบนี้เกิดในบ้าน ก็ต้องให้ทุกคนมา รวมตัวกัน เพื่อสืบหาสาเหตุที่มาที่ไป

จิ่งเซี่ยวเต๋อจึงพยักหน้า

“ที่ลูกพูดก็มีเหตุผล งั้นเอาตามนี้ก็แล้วกัน”

เวลานี้ มีเสียงผู้ใหญ่ที่ซื่อหวังเสวีเหมยดังมา จากข้างนอก

เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนมาจุกกันอยู่ที่ ” นี่ล่ะ?”

จึงเขียวเต๋อมองไปที่เธอ ราวกับคนจมน้ำได้ เห็นฟางช่วยชีวิต รีบวิ่งออกไปทันที

“แม่ครับ แม่มาก็ดีแล้ว แม่รีบไปดูเร็ว นี่มัน เรื่องอะไรกันครับ”

เขาพูดไปพลาง เดินนําหวังเสวีเหมยมาที่ ห้องนํ้า

พอเห็นเลือดสีแดงนองเต็มพื้นเหล่านั้น สีหน้า ของหวังเสวีเหมยเปลี่ยนไปทันที
กระแทกไม้เท้าอย่างหนัก ให้ตายสิ ใคร เป็นคน

อธิบายว่า “ยังไม่ทราบคะ ตอน เสียวหย่ากำลังจะเข้าห้องน้ำก็มาเจอเข้า

สองวันนี้ที่บ้านก็ไม่มีแขกมาเยี่ยม ห้องน้ำก็ ทําความสะอาดทุกวัน ดังนั้นก็ต้องเป็นคนในบ้าน กันเองนี่แหละ หามาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ต้องจับ ตัวคนๆนั้นมาให้ฉัน!”

ในคฤหาสน์เริ่มตื่นตระหนกกันทันที

ในไม่ช้า ก็มีคนหาเจอแล้ว มันคือเลือกหมูที่อยู่ในพื้นห้องน้ำ เช้าวันนี้ตอน เจ็ดโมงครึ่ง มีคนส่งของมา ระหว่างทางขอใช้ หน่อย

แน่นอน คนรับใช้ไม่ยอมให้เขาไปใช้ห้องน้ำ ของเสี่ยวหย่าทางนั้นแน่ แต่ว่าห้องน้ำที่คนส่ง ของใช้อยู่ไม่ไกลจากห้องนั้น

ในเวลานั้น คนรับใช้ในบ้านต่างมัวยุ่งวุ่นวาย กันอยู่ ไม่มีใครทันสนใจทางนั้น

ต่อมาคนส่งของก็ออกไปไม่บอกกล่าว หลัง จากนั้นไม่นาน เสี่ยวหย่าตื่นขึ้นมาใช้ห้องน้ำ จึง พบเลือดสดพวกนี้

เรื่องราวได้ถูกตรวจสอบแล้ว ทุกคนต่างโล่ง ใจทันที

ถึงแม้จุดประสงค์และพฤติกรรมของฝ่ายตรง ข้ามยังไม่แน่ชัด แต่เมื่อแน่ใจว่าไม่ใช่ฝีมือคนในบ้าน ก็ไม่ต้องกังวลจนเกินไป

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของงเสี่ยวหย่าก็ดังขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นผู่ฮั่นเจ๋อ โทรมา

มู่ยั่นเจอรู้ว่าช่วงนี้เธอต้องการพักผ่อน เพื่อไม่

รบกวนการนอนของเธอ น้อยมากที่เขาจะโทรมาหา เช้าขนาด ดังนั้นตอนที่รับสายเขา จึงเสี่ยวหย่ารู้สึก

แปลกใจเล็กน้อย

หลังจากกดรับสาย กลับได้ยินน้ำเสียงของมู่ ยั่นเจ๋อลนลานสุดขีด “เสี่ยวหย่า วันนี้คุณเข้า อินเตอร์เน็ตแล้วหรือยัง?”

จิ่งเสี่ยวหย่าทําหน้างง รู้สึกจิตตกนิด หน่อย “ยังคะ ฉันเพิ่งตื่นนอน มีอะไรหรือเปล่า?”

“คุณรีบเข้าไปดูเดี๋ยวนี้เลยนะ! ในนั้นมีแต่ข่าว ของคุณเต็มไปหมด ดูเสร็จแล้วโทรมาหาผมนะครับ” พูดจบ เขาก็วางสายไป

จิ่งเสี่ยวหย่าสับสนเล็กน้อย ใช้มือถือล๊อคอิน เข้าWeibo ดูสักหน่อย

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที

เห็นว่าในอินเตอร์เน็ตไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ มี ข้อคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับชีวิตของเธอ

เมียน้อยบ้าง ลูกนอกสมรสบ้าง แม้กระทั่ง

มีคนบอกว่าพวกเธอสองแม่ลูกฆาตกรรมคู่สมรส เติม เพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สมบัติของภรรยาเก่า

เธอดูแล้ว ข้อความแรกสุดลงเมื่อเวลาเข้ามืด วันนี้ ผ่านช่องทางพวกไอดีปล่อยข่าวปลอม จนถึง ตอนนี้ มันแพร่กระจายไปไหนต่อไหนแล้ว

กลายเป็นค่าค้นหายอดฮิตในอินเตอร์เน็ตแล้ว ตอนนี้

นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

หยู วเหลียนเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดี จึงตรง เข้ามาดูด้วย เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์มีตัวอักษร ใหญ่เขียนว่าฆาตกรฆ่าคนตายทั่วทั้งร่างของเธอก็ สั่นสะท้าน

“นี่ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! นี่มันใส่ความกัน ชัดๆ! ฉันจะฟ้องพวกมันให้หมด!” จิ่งเซี่ยวเต๋อและหวังเสวี่เหมยไม่รู้ว่าเกิดอะไร ขึ้น ต่างก็ขมวดคิ้ว เมื่อพวกเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

ข่าวในนั้น ก็อดไม่ได้ที่สีหน้าเปลี่ยน

“ใครกันนะที่อยู่เบื้องหลังข่าวโคมลอยนี้? ที แรกก็เลือดหมูนองในบ้าน ตอนนี้ในอินเตอร์เน็ตมี ข้อคิดเห็นพวกนี้อีก นี่มันคิดจะมุ่งเป้าไปที่เสี่ยวหย่า ชัดๆ มุ่งเป้ามาที่ ตระกูลจิ่งของพวกเรา!”

หวังเสวีเหมยโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง จิ่งเขียว เต๋อพูดด้วยเสียงเย็นชา

“จะมีใครเสียอีกล่ะ? กล้าปล่อยข่าวแบบนี้สู สาธารณะ นอกจากนังคนที่สมควรตายนั้น คงไม่มีใครอื่นหรอก!”

“คุณหมายถึง งหนิงหรือ?”

หยู วเหลียนแสร้งทำท่าตกใจ “เขา…ไม่น่า เป็นไปได้ ทำให้ ตระกูลจึ่งเสียชื่อ แล้วเขาจะได้ ประโยชน์อะไรล่ะ?”

“หึ ตอนนี้เธอยังดูไม่ออกอีกหรือ? ขอเพียง พวกเราอยู่กันอย่างไม่เป็นสุข เธอก็พอใจแล้ว นั่ง เด็กสมควรตายคนนี้! ถ้ารู้แต่แรก เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ฉันน่าจะกำจัดมันทิ้งเสีย! นอกนี้จะกำจัดผู้หญิงคน นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย มันยังแหาเรื่องมาให้ฉันอีก!”

จิ่งเชี่ยวเต๋อพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหวังเสวี่เหม ยมองค้อนด้วยสายตาเฉียบคม

เขาหยุดชะงัก รีบสงบปากสงบคํา

หวังเสว่เหมยพูดเสียงต่ำว่า : “ไม่ว่าเรื่องนี้ใคร จะอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้เราต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ก่อน เสี่ยวหย่า เธอรีบโทรหาผู้จัดการส่วนตัวของ เธอเลย ทางนี้ฉันจะคิดหาทางให้คนปิดข่าว ก่อน เตรียมการเรื่องทนายไว้ด้วยนะ ถ้าไม่ได้จริงๆ จะได้ให้ทนายจัดการ ส่วนเรื่องทางบริษัท ถึงแม้ ตอนนี้บริษัทจะเปลี่ยนชื่อไปแล้ว แต่ยังมีผู้ถือหุ้นเก่า อีกหลายราย ล้วนเป็น ตระกูลโม่ พวกเรายังไม่ต้อง ทําอะไรกับพวกเขาตอนนี้ ข่าวน่าจะปิดไม่อยู่แล้ว ดัง นั้นตอนนี้ต้องทำให้มันคงที่ก่อน เอาตามนี้ รีบไป จัดการซะ!”

ทุกคนฟังหวังเสว่เหมยพูดจบ ไม่มีใครพูด อะไรต่อ ต่างคนต่างแยกย้ายไปส่วนหวังเสวี่เหมย ก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

ลำพัง

เต๋อ เธอตามฉันมา

“ครับ”

จึงเขียวเต๋อตามหวังเสวีเหมยเข้าไปใน ห้อง หวังเสวีเหมยนั่งลงบนเก้าอี้โยกสีแดงเข้ม ลูบ ขมับของเธออย่างเหนื่อยล้าเอ่ยถามว่า : “เร็วๆนี้เธอ ได้เจอผู้หญิงคนนั้นบ้างไหม?

ไม่ต้องถาม จิ่งเซี่ยวเต๋อก็รู้ว่าเธอคนนั้นหมาย ถึงใคร

เขารีบตอบไปว่า : “ไม่เลยครับ”

“เสี่ยวหย่าไปยั่วโมโหเธออีก?”

“ไม่น่าเป็นไปได้ ช่วงนี้เสี่ยวหย่าเตรียมลง กอง อยู่บ้านซ้อมบททุกวัน ไม่ได้ออกไปไหนเลย

ถ้างั้นเขาก็กําลังแก้แค้นเรื่องเดิม? เรื่อง ของ สวีเทียนหง?”

จึงเชี่ยว

“เธอจะแก้แค้นหรือเปล่า นั่นไม่ใช่ประเด็น ยัง ไงเธอก็ทําเช่นนี้กับครอบครัวเราอยู่เสมอ เธอไม่เคย มีความรู้สึกดีๆหลงเหลือไว้เลย ผมเสียใจจริงๆที่ตอน แรกเหลือเธอเอาไว้ วันนี้จึงหลงเหลือหายนะยิ่งใหญ่ ไว้กับตัวเอง”

หวังเหมยมองหน้าเขา ดวงตาขาว ไปด้วยแสงเจิดจ้า
ส่วนหวังเสวี่เหมย ก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

ลำพัง

เต๋อ เธอตามฉันมา

“ครับ”

จึงเขียวเต๋อตามหวังเสวีเหมยเข้าไปใน ห้อง หวังเสวีเหมยนั่งลงบนเก้าอี้โยกสีแดงเข้ม ลูบ ขมับของเธออย่างเหนื่อยล้าเอ่ยถามว่า : “เร็วๆนี้เธอ ได้เจอผู้หญิงคนนั้นบ้างไหม?

ไม่ต้องถาม จิ่งเซี่ยวเต๋อก็รู้ว่าเธอคนนั้นหมาย ถึงใคร

เขารีบตอบไปว่า : “ไม่เลยครับ”

“เสี่ยวหย่าไปยั่วโมโหเธออีก?”

“ไม่น่าเป็นไปได้ ช่วงนี้เสี่ยวหย่าเตรียมลง กอง อยู่บ้านซ้อมบททุกวัน ไม่ได้ออกไปไหนเลย

ถ้างั้นเขาก็กําลังแก้แค้นเรื่องเดิม? เรื่อง ของ สวีเทียนหง?”

จึงเชี่ยว

“เธอจะแก้แค้นหรือเปล่า นั่นไม่ใช่ประเด็น ยัง ไงเธอก็ทําเช่นนี้กับครอบครัวเราอยู่เสมอ เธอไม่เคย มีความรู้สึกดีๆหลงเหลือไว้เลย ผมเสียใจจริงๆที่ตอน แรกเหลือเธอเอาไว้ วันนี้จึงหลงเหลือหายนะยิ่งใหญ่ ไว้กับตัวเอง”

หวังเหมยมองหน้าเขา ดวงตาขาว ไปด้วยแสงเจิดจ้า