“คุณย่าคะ ก้างั้นตอนนี้พวกเราทําอย่างไรดีคะ?” “เอาไว้ก่อนเถอะ สวี่เทียนหงทางนี้ ฉันยังต้อง จัดการกับผลที่ตามมาก่อน เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยว่ากัน”

“คะ”

ตระกูลจิ่งและคนอื่นๆออกจากโรงพยาบาลแล้ว อีกด้านหนึ่ง จิ่งหนิงขึ้นรถ และหยิบโทรศัพท์ที่สิ้น มานานแล้วในกระเป่าออกมา รับสาย

“ยังอยู่ที่โรงพยาบาลหรือครับ? จัดการเรื่อง เรียบร้อยไหม?

พอกดรับสาย ชายคนนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที จิ่งหนิงงงๆ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมเขาถึงรู้ ความเคลื่อนไหวของเธอ

เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลคะ อืม…ทุกอย่างก็น่ จะเรียบร้อยคะ! ฉันคิดว่าตอนนี้คนของ ตระกูลฉิ่ง น่าจะ โมโหตายชักแล้ว”

รับรู้ได้ถึงความยินดีในน้ำเสียงของเธอ ชายคนนั้น ก็ดีใจไปด้วย อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม แล้วโล่งใจในที่สุด

“สวีเทียนหงนั้นผมจัดการให้เอง ส่วน ตระกูล จิ่ง คุณคิดว่าจะทําอย่างไรดีครับ?”

จังหนังอึ้ง เธอคิดจะบอกกับเขาว่าไม่ต้องอาศัยเขา ช่วย แค่พอนึกถึงพลังอำนาจเบื้องหลังของ สวีเทียน หง ขึ้นมา ถ้าแม้เธอกล่าวหาว่าเขาข่มขืนเธอจริงๆ ภายใต้ ข้อเท็จจริงที่ทุกคนในตระกูลจิ่งเห็นพ้องกับเขา ก็อาจจะ ล้มเขาลงไม่สําเร็จ

เมื่อกี้ เธอพูดแบบนั้นออกไปเพียงเพราะโกรธเขาเท่านั้น ตอนนี้มาคิดๆดูอีกที คงจะเป็นเรื่องยาก

ดังนั้น เธอจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอของชายคนนั้น คิด ดูแล้ว กล่าวว่า “ฉันคิดว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวใดๆกับ ตระกูล จึงอีก”

การตัดสินใจนี้ ควรจะทำไปตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้ว แล้ว

น่าเสียดาย ไม่ว่าเธอจะต้องทนทุกข์ เสียใจ แล้ว ซ้ำเล่าในตอนนั้น เธอยังคงมีความหวังเล็กๆกับครอบครัว นี้อยู่

อย่างน้อย ตอนเป็นเด็กพวกเขาก็เคยรักตัวเธออยู่ บ้าง เอาใจเธออยู่บ้าง และเคยอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด กล่อมว่าหนิงหนิงเด็กดี ความรักและความอบอุ่นที่อยู่ใน ความทรงจําเหล่านั้น ไม่สามารถลบล้างได้ในทันที จนมาถึงครั้งนี้ เธอยอมแพ้แล้ว

บางอย่าง ไม่ใช่ว่าเธออยากจะรักษามันไว้ แล้วจะ สามารถรักษามันไว้ได้

เวลาได้ทำให้ทุกอย่างมันแย่มานานแล้ว ตั้งแต่ ตอนที่วิ่งเสี่ยวหย่าแม่ลูกมาที่ ตระกูลจิ่ง คุณย่าของเธอก็ ไม่ใช่ย่าของเธออีกต่อไป คุณพ่อของเธอก็ไม่ใช่พ่อของ เธออีกต่อไป

จนถึงตอนนี้ ที่ต้องตัดก็ต้องตัด ที่ต้องจากก็ต้อง จาก ไม่จําเป็นต้องหันกลับไปอีก

ลู่วิ่งเป็นคิดไม่ถึงว่าเธอจะตัดสินใจแบบนี้ ในฐานะ ผู้หญิงที่มีทั้งอารมณ์และคุณธรรม แค่กลัวว่าความจริง แล้วเธอเสียใจมากเกินไป จึงได้ตัดสินใจแบบนี้

เขาหรี่ตาลงและเอ่ยว่า “อืม” ครั้งหนึ่ง “เอาล่ะ เรื่องนี้ผมจัดการเอง
*ไม่จําเป็นหรอกคะ ฉันจัดการเองได้! เรื่องนี้ฉัน อยากงัดการด้วยตัวเอง

ฝ่ายตรงข้าม ชายคนนั้นเงียบไป

จึงหนิงอธิบายว่า : “ฉันไม่เพียงต้องการตัดความ สัมพันธ์กับพวกเขา ของที่ควรจะเป็นของฉัน ฉันต้องเอา มันคืนมาให้หมด ยังมีโคลนที่พวกเขาสาดใส่ฉันไว้ ฉันจะ ให้พวกเขาเอากลับคืนไปให้หมดด้วย! ลู่จิ้งเซิน เรื่องนี้ฉัน ไม่อยากยืมมือคนอื่น ถ้าเรื่องแค่นี้ฉันจัดการเองไม่ได้ละ ก็ ฉันก็ไม่คู่ควร ที่จะยืนเคียงข้างคุณแล้วละค่ะ”

เสียงทุ้ม และน่าฟังของชายคนนั้นดังขึ้น

“คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ก็เพียงพอที่จะยืนเคียง ข้างผมแล้วละครับ

แต่ว่าฉันไม่สบายใจเลยนี่คะ ฉันไม่ใช่นกน้อยใน กรงทองนะคะ ลู่วิ่งเชิน เชื่อฉันเถอะนะคะ”

ในโทรศัพท์เสียงเงียบไปครู่หนึ่ง เวลาผ่านไปช้าๆ ราวกับนาฬิกาทราย

ผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ จึงได้ยินเสียงเขาดังขึ้น

ก็ได้ครับ”

คําพูดง่ายๆนี้ ทําให้จิ่งหนิงโล่งอกทันที

เธอกังวลแทบตายว่าเขาจะไม่ยอมรับปาก ทั้งนี้ทั้ง นั้นเธอรู้ดีแก่ใจถึงความปรารถนาที่จะควบคุมของเขา ถึง แม้ตอนนี้เขาจะรับปากชัดเจน แต่ว่าพอถึงเวลาเข้า จริงๆ มันอาจจะไม่ได้ง่ายแบบนั้น

แต่ว่าเธอก็ยังดีใจ ที่เขายังเคารพการตัดสินใจของ

150

คิดได้เช่นนี้ จึงหนังอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา แต่ว่าคุณต้องรับปากผมเรื่องหนึ่งก่อนครับ” ลู่จิ่งเกิดขึ้นมา

*อะไรคะ?

“ผมให้เวลาคุณเพียง 1 เดือน หลังจาก 1 เดือน แล้ว กลับไปที่เมืองหลวงกับผม และเป็นภรรยาจริงๆของ

ผมเสีย

จังหนิง –

เธอนั่งอยู่ในรถ สะดุ้งเล็กน้อย

ภรรยาตัวจริง?

ในใจไม่ใช่ไม่ตกใจ แต่ว่า ในที่สุดเธอก็กัดริม ฝีปาก ตอบไปว่า : ได้คะ

หลังจากวางสาย จิ่งหนึ่งกลับไปที่บริษัท

ในสำนักงานเงียบเชียบผิดปกติ ทุกคนดูเหมือน ตั้งใจทำงานมาก เพื่อปิดบังความรู้สึกผิดในใจของตัวเอง

จิ่งหนิงเดินเข้าไปในสำนักงานด้วยสีหน้า ปกติ พลางสั่งให้เสี้ยวเรือมาหาหน่อย

เมื่อเสี่ยวหอมาถึง จิ่งหนิงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน

เธอเงยหน้ามองหล่อนที่หนึ่ง แล้วถามว่า “เป็นไง บ้าง? ในบริษัทมีใครกล้าพูดอะไรไหม ช่วยฉันจดชื่อเอา ไว้แล้วใช่ไหม?

พนักงานคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าประตูกำลังจะเข้ามา รายงานงานของเขาชะงักทันที เสี้ยวเหออดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขัน รู้ว่าเธอจงใจพูด

ให้คนที่อยู่ด้านนอกได้ยิน ต้องการข่มขู่คนพวกนั้น

ดังนั้นจึงกล่าวสมทบพร้อมรอยยิ้มว่า : “คะ จดไว้ หมดแล้ว

*หักเงินเดือนเดือนนี้ของพวกเขาให้หมดทุกคน!
ประตูของห้องทำงานถูกปิดลง คนข้างนอกได้ยิน กันหมด พากันระส่ำระสาย

ที่แท้ ประธานจึ่งก็เอาจริง! ไม่ได้แค่พูดเล่น

บางคนเสียใจ และมีบางคนที่สะใจ

แต่ทุกคนรับรู้ความจริงได้โดยไม่ต้องสงสัยว่า จึง หนิงที่ดูนุ่มนวลและอ่อนโยน กลับไม่ใช่ลูกพลับอ่อนๆที่ เด็ดกินได้โดยง่าย

ครั้งนี้เธอทำแค่หักเงินเดือน ครั้งหน้าไม่รู้ว่าจะ ลงโทษแบบไหน!

ดังนั้น บรรดาคนที่คิดจะซุบซิบนินทากันอีก จึงสงบ ปากสงบคำไว้ ในบริษัทไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลย

สามวันผ่านไป

การแข่งขันคัดเลือกดาราหน้าใหม่ครั้งยิ่งใหญ่เริ่ม ต้นขึ้น

ในบริษัทยกเว้นถึงลั่วเหยา ศิลปินคนอื่นๆที่เหลือ ต่างถูกส่งเข้าร่วมการแข่งขัน

คนเหล่านี้เหล่านี้เป็นศิลปินที่จิ่งหนึ่งคิดว่ามี ศักยภาพ เพราะเคยเข้าร่วมรายการ ด้านการตลาดบรรจุ ภัณฑ์ งานนี้พลาดไม่ได้

ตอนนี้ทางบริษัทมีกำลังคนจำกัด และคนเหล่านี้

ต่างก็เป็นศิลปินที่จิ่งหนึ่งต้องการมุ่งเน้นเรื่องการ ฝึกฝน ตอนนี้เธอไม่ไว้ใจให้พวกเขาทำกันเอง เธอ ต้องการควบคุมมันเองกับมือ

ประกอบกับทางฝั่งอานหนิงกั๋วจี้ เร็วๆนี้เพิ่งมีศิลปิน โด่งดังคนหนึ่งเปิดเผยเรื่องราวความรักออกมา ตอนนี้ เป็นกระแสกันมากบนอินเทอร์เน็ต ในหนึ่งวันมีการค้นหาอยู่หลายครั้ง

ลูกน้องของเธอไม่สามารถทำได้ โครงการจึงต้อง ถูกส่งมอบต่อมาให้เธอ

เป็นแบบนี้เรื่อยมา จิ่งจึงยุ่งมากมาตลอด

ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการเรื่องนี้ ฮุยมีปัญหากับฝ่าย ศิลปินอีกแล้ว

ดังนั้น เนื่องจากโครงการนี้เร่งด่วน จนกระทั่งต้อง อยู่ที่บริษัทตลอด ไม่มีเวลากลับไปที่คฤหาสน์บ้านเลย

หลังจากที่ว่าไม่มีใครอยู่ที่บ้านติดต่อ กันสามวัน ในที่สุดก็ทนไม่ได้แล้ว

วันนี้ เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จิ่งหนึ่งยังคงงานล่วง เวลาอยู่ที่บริษัท ทันใดนั้นก็ได้รับสายของผู้ชายคนนั้น

“จะกลับเอง หรือจะให้ผมไปรับที่ทำงานดีครับ คุณ เลือกเอา

ในโทรศัพท์ น้ำเสียงผู้ชายดูอารมณ์ไม่ดี และก็ ไม่รู้ว่าหัวเสียมานานแค่ไหนแล้ว จิ่งหนิงรับรู้ได้จากใน โทรศัพท์ว่าเขาไม่มีความสุข

เธออึ้งไป งงเล็กน้อย “เป็นอะไรไป?”

“ยังมีหน้ามาถามอีกว่าเป็นอะไร? คุณลองนับกี่ วันแล้วที่คุณไม่ได้กลับบ้าน?”

จิ่งหนิง

มันน่าแปลกตรงไหนหรือ ที่สามียุ่งกับงานนอก บ้าน แล้วภรรยาไม่ได้อยู่บ้าน?

ไม่ไม่ไม่! นี่มันเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า!

Bossก็คือ Boss นั่นแหละ อย่าจินตนาการว่า เขาเป็นแกะน้อยที่น่ารังเกียจเพียงเพราะคำพูดประโยคนี้