บทที่ 107 ฝันประหลาด

“หม่า ?”

“อืม”

“จริงเหรอคะ? แดด ช่วยหนูตามหาหม่า ม้จนเจอแล้วเหรอคะ?”

ลู่จิ่งเป็นยิ้ม “อยากเห็นเธอไหม?”

“ค่ะๆ หนูอยากเห็นๆ

“งั้นวางสายก่อนนะ แดดดี้จะส่งรูปให้ลูก ดูเสร็จแล้วก็เข้านอนเลย ตกลงไหม?”

“ตกลงค่ะ”

ลู่จิ่งเชินจึงได้วางโทรศัพท์ ค้นหารูป ของจิ่งหนึ่งที่ก่อนหน้านี้ถ่ายไปโดยไม่ได้ ตั้งใจในมือถือแล้วส่งออกไป

อีกด้าน เด็กน้อยแค่ได้รับรูปภาพ ก็ดีน เต้นดีใจขึ้นมาทันที

นี่คือหม่ามีของเธอใช่ไหม? หม่ามี้สวยจังเลย! ผิวขาว ดวงดาน่ามอง จมูกโด่งๆ ปากสวยเหลือเกิน!

หม่า กับอานอานหน้าเหมือนกันเลย!!!

เย้……คุณย่า นี่หม่ามีของหนู! อานอาน เป็นลูกสาวของเธอ! อานอานดีใจ!

เด็กน้อยถือมือถือเอาไว้จะวิ่งไปหา คุณนาย ห้องนั่งเล่นด้วยความตื่นเต้น

แต่แค่วิ่งออกมาจากห้อง ก็โดนคนรับใช้ ที่ดูแลเธอจับเอาไว้อย่างคิดไม่ถึง

“คุณหนู ตอนนสี่ทุ่มแล้วนะคะ คุณ รับปากว่าจะเข้านอนอย่างว่าง่ายแล้วไม่ใช่เห รอ? ทำไมยังวิ่งไปทั่วอยู่อีกคะ? กำลังมองเธอ หยุดลงครู่หนึ่ง ” อานอาน

ดวงตาคู่สวยราวกับไข่มุกสีดำกลอกไป กลอกมาสองรอบ เม้มริมฝีปากเล็กๆที่บอบบาง เอาไว้แน่น ชั่วครู่ จู่ๆก็หันกลับวิ่งเข้าไปในห้อง

นอน

ไม่ได้ หม่ามี้สวยเกินไป! ไม่ยอมให้เธอรู้ หรอก!

ไม่อย่างนั้นพวกเธอจะมาแย่งชิงหม่ามี

กับเธอ!

หม่ามี้เป็นของเธอคนเดียว ใครก็ไม่มี

สิทธิ์มาแย่ง!

หิม!

คนรับใช้เห็นเด็กน้อยวิ่งกลับเข้าไปใน ห้องนอนแล้ว แค่คิดว่าเธอรู้ตัวว่าตนเองทําผิด เท่านั้น จึงเข้านอนอย่างว่าง่าย ก็ไม่ได้สนใจ อะไร

เดินตามเธอเข้าไปในห้องนอน หลังจาก เห็นเธอเข้าไปในผ้าห่มแล้ว จึงเดินเข้าไป ใกล้ๆ บมุมผ้าห่มให้เธอ ปลอบเบาๆ: “คุณหนู รีบนอนเถอะค่ะ! รอคุณหลับแล้วฉันถึงจะออก ไปค่ะ”

อย่างที่คิดอานอานหลับตาอย่างเชื่อฟัง

เริ่มนอน

แต่เดิมเด็กน้อยก็เข้านอนเร็วอยู่แล้ว อย่างรวดเร็วก็หลับไป

คนรับใช้เห็นเธอจับมือถือเอาไว้ตลอด เมื่อครู่กลัวว่าเธอจะงอแง จึงไม่กล้าเข้าไป หยิบ รอสักพักให้เธอหลับแล้ว ตอนนี้ก็เลย เข้าไปหยิบมือถือเด็กของเธอออกมาอย่าง เบามือ

ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น เด็กน้อยเรียก ออกมาอย่างไม่ได้สติ “หม่า……..

คนรับใช้ตกตะลึง เอาหูเข้าไปใกล้ๆข้าง ปากของเธอ เมื่อครูได้ยินชัดเจนว่าเธอเรียก อะไรออกมา

สายตาที่มองเด็กน้อยในตอนน็อดไม่ ได้ที่จะซับซ้อนขึ้นมา ในใจมีความรู้สึกเจ็บปวด ปะทุขึ้น

เด็กคนนี้ ก็ไม่รู้ควรจะบอกว่าเธอโชคดี หรือน่าสงสารกันแน่

ความโชคดีคือ เธอเกิดมาในตระกูลที่มี อำนาจและมีอิทธิพลขั้นสูงอย่างตระกูลสู ตลอดชีวิตคงเรียกได้ว่าไม่ต้องกังวลที่จะไม่มี กินไม่มีใช้ รุ่งเรืองร่ำรวยมหาศาล สุขสบายได้ อย่างไม่มีขีดจํากัด

ที่น่าสงสารก็คือ เธอเป็นเด็กคนหนึ่งที่ ไม่มีแม่

อันที่จริง แค่อาศัยอยู่ในตระกูลสมา มากกว่าห้าปีขึ้นไป ใครๆต่างก็รู้ว่า เมื่อปี น เด็กคนนี้ถูกคุณชายอุ้มกลับมาจากต่างประเทศ ข้างกายก็มีเพียงแค่เธอ ไม่มีผู้หญิงอื่น

ตอนนั้นเธอยังเป็นแค่ทารกที่เพิ่งเกิดได้ ไม่นาน อาจจะเป็นเพราะต้องแยกจากแม่ ตั้งแต่อายุยังน้อย ร่างกายจึงอ่อนแอมาตั้งแต่ เด็กแล้ว มีหลายครั้ง ที่ป่วยหนักจนถึงขั้น วิกฤติ ตระกูลลู่เชิญหมอเก่งๆหลายคนมาพัก อยู่ในบ้าน แม้กระทั่งหมอเทวดาก็เคยมาอยู่ใน บ้านระยะหนึ่ง นี่ถึงทำให้อาการป่วยของคุณ หนูคงที่ลงได้ หลังจากนั้น คนในบ้านก็ยิ่ง เลี้ยงดูเธออย่างเอาอกเอาใจ กลัวว่าจะทำให้ เสียใจแม้เพียงเล็กน้อย กี่ปีมานี้ เติบโตนก็ ค่อยๆ บ่นมากแล้ว

นึกถึงตรงนี้ คนรับใช้ก็มองเด็กน้อย ที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง

ถอนหายใจ

เฮ้อ! ก็ไม่รู้ว่าแม่ใจร้ายที่ไหน แม้แต่เด็ก น้อยที่น่ารักขนาดนี้ก็ยังทิ้งได้ลงคอ

เธอไม่ได้อยู่นาน หมุนตัวเดินออกไป

เบาๆ

และอีกด้านหนึ่ง คืนนี้ จึงหนิงกำลังฝัน

เธอฝันเห็นว่าตนเองนอนอยู่บนเตียง ขาว รอบด้านล้วนแต่เป็นอุปกรณ์สีเทาเข้มที่ เย็นเฉียบ มีโลหะที่เย็นยะเยือกกำลัง เคลื่อนไหวไปมาบนร่างกายของเธอ

มีเสียงทุ้ม ของผู้ชายพูดอยู่ที่หูของ

เธอด้วย

“ให้กำเนิดลูกของฉัน แล้วคุณอยากได้ อะไรฉันจะให้ทั้งหมด ไม่ ไม่ได้ ไม่เอา ”

จึงหนิง นนมา

ด้านนอกฟ้าสว่างแดดจ้าแล้ว น่าจะ ประมาณเจ็ดโมงครึ่ง เสียงน้ำไหลซูซาลอย ออกมาจากในห้องน้ำ มีคนกำลังอาบน้ำอยู่

จิ่งหนังนอนอยู่บนเตียง หลับตาลง ตั้งแต่หลุดพ้นจากความฝันที่น่ากลัว น

ก็ดีขึ้นหน่อยแล้ว เธอได้ยินเสียงประตู ห้องนํ้าเปิดออก จึงลืมตาขึ้น

“ตื่นแล้วเหรอ?”

ลู่วิ่งเซินถือผ้าขนหนูเช็ดผมสั้นๆที่เปียก ชุมของตนเอง จึงหนิงรู้ว่าเขามีความเคยชินที่ จะต้องออกกำลังกายตอนเช้า เมื่อครูคงเพิ่ง ออกกำลังกายเสร็จแน่ๆ

เธอ “อืม” ออกมา ไม่ค่อยมีชีวิตชีวา ก

เท่าไหร่

ฝ่ายชายเลิกคิ้ว พาดผ้าขนหนูไว้บนหลัง เก้าอี้ตามสะดวก เดินเข้าไปหา “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอ?”

เขาพูดๆ แล้วก็ยื่นมือไปทาบหน้าผาก

เธอดู

“ฉันไม่เป็นไร” จึงหนิงหาว “แค่ฝันน่ะ ประหลาดมากเลย

“ฝันอะไร?”

“อืม……” เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วขมวดคิ้ว

ขึ้นมา

“พูดไม่ถูก แปลกๆแล้วก็สับสน จับต้นชน ปลายได้ไม่ชัดเจน

“คงเพราะเมื่อวานเหนื่อยเกินไป อยาก พักต่ออีกหน่อยไหม?

จังหน่งสายหัว

“ไม่หรอก วันนี้ฉันยังมีงาน ต้องเข้า บริษัท

ลู่วิ่งเซินก็ไม่ได้ยืออีก “งั้นก็ลุกได้แล้ว ลงไปกินข้าวเช้า

“อืม”

ใกล้สิ้นปี งานในบริษัทค่อยๆหนักขึ้น

เรื่อยๆ

อานหนิง ว ด้านนี้ยังดี ช่วงนี้เหล่านัก แสดงต่างก็ว่านอนสอนง่าย ไม่มีข้อผิดพลาด อะไร หน่วยงานประชาสัมพันธ์ก็ยินดีที่ไม่มี เรื่องเครียด

ชิงฮุยด้านนั่น ถังลั่วเหยาเข้าร่วมทีมแล้ว กําลังถ่ายทํา (ตำนานรักข้ามพิภพ) วิ่งเสียว หย่าโดนแทนที่เพราะเรื่องอื้อฉาว หลังจากห นอผ่านการใช้ดุลพินิจมาแล้ว ในที่สุดก็ยัง เลือกให้หัวเหยารับบทนางเอก แสดงบทบาท ของเซฟางห้ว

เรื่องนี้ แน่นอนว่าต้องทำให้จิ้งเสี่ยวหย่า เกลียดอยู่แล้ว

แค่เสียดาย ที่หมดหนทางแล้ว ผ่านมา หลายวันขนาดนี้ แม้จะควบคุมเรื่องอื้อฉาวที่ โรงเรียนได้ แต่ก็ทําลายชื่อเสียงของเธอไป ไม่น้อยเลย

ไม่ต้องพูดถึง (ตำนานรักข้ามพิภพ) ที่ หายไป แม้แต่งานพรีเซนเตอร์ที่อยู่ในมือ ก็ แทบจะหลุดลอยไปทั้งหมด

ตามความคิดของถงซู คือให้เธออยู่ เงียบๆไปก่อนสักหนึ่งเดือน ไม่ว่าอย่างไรก็ให้ ผ่านช่วงงบดุลปลายปีไปก่อน ปีหน้าจะมี งานการกุศล ถึงตอนที่ผ่านช่วงหน้าสิ่วหน้า ขวานไปแล้ว เธอก็ทำการกุศลให้มากๆหน่อย ทางภาพลักษณ์กลับมา

แม้จึงเสี่ยวหย่าจะเกลียด แต่ก็เลี่ยงไม่ ได้ ทำได้เพียงทำตามในสิ่งที่ถงซูจัดการ

นักแสดงคนอื่นๆอีกกี่คนภายในชิงฮุย เริ่มแรกหลังจากที่วิ่งหนึ่งแจ้งให้ทราบ ก็ออก ไปกี่คนแล้ว จึงเหลือนักร้องอยู่เพียงสี่คนที่ มีหน้าตาเป็นแบบอย่าง

จึ่งหน่งไม่รีบร้อนที่จะให้พวกเขาออกไป เปิดเผยตัว แต่เชื้อเชิญครูสอนร้องเพลงและ สอนเต้นมาโดยเฉพาะ เพื่อช่วยให้พวกเขา พัฒนาความสามารถในการทํางาน

ในรายการวาไรตี้การแข่งขันของไอดอล ที่มีพรสวรรค์ในปีหน้า หวังว่าพวกเขาจะแสดง ความสามารถของตนเองออกมาอย่างเต็มที่

ช่วงเวลาในบรรยากาศที่อีกทีกครึกโครม และยุ่งเหยิงอย่างนี้ผ่านไปแล้ว

อีกสี่วันก็จะปีใหม่ บริษัทก็จะได้หยุดพัก ในอีกไม่ช้า

ชิงฮุยด้านนั้น จิ้งหนังแจ้งวันหยุดเร็วขึ้น อานหนิงกั๋วจี้ด้านนี้ช้ากว่าหนึ่งวัน ก่อนหยุด เพื่อนร่วมงานของแผนกเสนอให้ออกไปฉลอง กัน ปลดปล่อยอารมณ์สักหน่อย แล้วก็ถือ โอกาสกระชับความสัมพันธ์กับในทีมด้วย

งหนิงรับปาก และยังรับบทเป็นเจ้ามือ เลี้ยงทุกคนอย่างใจกว้าง เหล่าเพื่อนร่วมงาน ของแผนกต่างก็เบิกบานใจมีความสุข สองทุ่ม หลังจากกินข้าวเสร็จ คนทั้ง กลุ่มก็ไปร้องเพลงที่คาราโอเกะกันต่ออย่าง คึกคัก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ