บทที่ 1041 งดงามยิ่งนัก

พอพวกเขาเข้ามา อีกฝ่ายก็รีบลุกจากโซฟาในทันที

อาจจะด้วยความไม่คุ้นเคย เขาดูเขินอายและกระอักกระอ่วน เล็กน้อย ไม่ไฉ่เวยเองก็ไม่รู้จักเขา และหันไปสบตากับพวกจึง หนึ่ง และอดจะมองหน้ากันไม่ได้

ในตอนนี้เอง ในที่สุดเซวซูก็โผล่ออกมาจากด้านหลัง

“พวกเธอกลับมาแล้วเหรอ”

เซวเดินเข้ามาและไม่รู้ว่าเมื่อครู่เขาไปทำอะไรมามือจึงเปียก ไปหมด

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมือที่เปียกและแนะนำพร้อมกับ รอยยิ้ม: “ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกพวกเธอว่า ฉันมีเพื่อนอยู่คน หนึ่ง เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพฤกษศาสตร์ วันนี้ฉันเชิญเขามา ขอแนะนำ ท่านนี้เป็นเหวินจวิน นักพฤกษศาสตร์ที่มีชื่อเสียงระดับ โลก เหวินจวิน นี่คือภรรยาของผมไม่ไฉ่เวย สองคนนี้คือลูกสาว และลูกเขยของภรรยาผม จึงหนิง ลู่วิ่งเซิน และนี่คือลูก ๆ ของ พวกเขา”

หลังจากเซวซูแนะนำเป็นรายบุคคลแล้ว เป็นเหวินจวินก็เดิน เข้ามาและยื่นมือออกมา

“เคยได้ยินชื่อเสียงของประธานมานาน วันนี้ได้พบ ไม่ ธรรมดาจริง ๆ นับเป็นโชค ๆ”
โค้ง

“คุณเป็นเป็นเทพแห่งวงการพฤกษศาสตร์ ผมเองก็อยากจะ

พบมานานแล้วเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอ ต้องเป็นผู้

ลู่วิ่งเซินก็ยื่นมือออกไปจับมือกับเขาและยกมุมปากเป็นมุม

น้อยคนนี้เป็นฝ่ายชื่นชมถูกจะถูกนะครับ” เซวซูยิ้มและพูด: “เอาละ คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจ

หรอกนะ ทุกคนนั่งลงเถอะ”

ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งลงบนโซฟา

ตอนนี้ไม่ไฉ่เวยเข้าใจสถานการณ์แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ก่อนหน้านี้เซวซูบอกว่าเรื่องอย่างต้นเงินทอง เขาไม่เชี่ยวชาญ จะต้องไหว้วานเวินเหวินจนเพื่อนสนิทของเขาให้เป็นคนทำ

วันนี้ดูแล้ว เขาคงจะเป็นคนเชิญอีกฝ่ายมา

เมื่อมีแขกมาที่บ้าน ไม่ไฉ่เวยในฐานะเจ้าบ้านจึงต้องต้อนรับ

ดูแลแขก ให้ดี

ดังนั้น หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว เธอจึงเข้าครัวและสั่งให้คน งานปอกผลไม้

ส่วนในห้องรับแขก เซวซูเองก็ไม่อ้อมค้อมเขาแสดงเจตจำนง ของตนเอง ในทันที

“เหวินจวิน จุดประสงค์ที่ผมเชิญคุณมาครั้งนี้ ก็ได้บอกกับคุณ แล้วทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ ต้นเงินทอง นี้เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของเพื่อนคนหนึ่งของเด็กสองคนนี้ ดังนั้นได้เชิญ คุณของมัน

เงินเหวินจุนพยักหน้า

“ผมเข้าใจ ในเมื่อเพื่อนของประธาน แต่ต้นเงินทอง ก่อนหน้านี้ผมเคยเห็นข้อมูลหนังสือ และฐานข้อมูล แต่ก็ไม่เคยพืชประเภทนี้ ดังนั้นผมยังความเงินทอง ให้ความเสียหน่อยว่ามันแน่

เซวซูพยักหน้า

ได้ครับ เช่นเชิญพวกคุณตามผมมา

ผมพูดแล้วลุกขึ้นยืน

และทุกคนก็ลุกขึ้นตาม

ตอนทุกต่างมีเรื่องต้องคุยกัน ซึ่งหนึ่งจึงได้ให้รับใช้อานอานและ

พวกเขาไปเรือนปลูกดอกไม้ด้านหลังและเซวซูคุยกับวินจวินเกี่ยวกับเรื่อง

เมื่อเรือนดอกไม้ เขาเปิดประตูเล็ก ๆ และพบต้น เงินทองอยู่ภาชนะหยก
วินาทีที่เป็นเหวินจนเห็นต้นเงินทองก็ตาลุกวาวเป็นประกาย ในทันที

เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาและรีบเดินเข้าไปก้มลงพินิจพิเคราะห์ ต้นเงินทองอย่างละเอียด จิ่งหนิงและลู่วิ่งเขิน ทั้งสองยืนอยู่ด้านหลังไม่ไกลและไม่เข้าไป

รบกวน

สวยเซวก็ยืนอยู่ข้างเขาและมองดูเขาตรวจสอบดูต้นเงินทอง และถามขึ้น “เหวินจวิน ของสิ่งนี้มันบอบบางมาก วิธีการเลี้ยงดู ก็แปลกไม่เคยได้ยินมาก่อน คุณดูสิ คุณคิดว่าจะขยายพันธุ์ออก มาสักหน่อได้ไหม”

เงินเหวินจวินยกมือขึ้นและขัดจังหวะเขา

เขาไม่พูดอะไรและหยิบแว่นขยายออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จาก นั้นก็ใช้แว่นขยายส่องเพื่อให้ละเอียดยิ่งขึ้น

ทุกคนมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด ไม่รู้ว่าเขาต้องการ จะทําอะไร

เห็นเพียงเขาเดินไปเดินมาและตรวจสอบต้นเงินทอง โดยรวม ผ่านไปครู่หนึ่งจึงได้ตบเข่าดังฉาด

“มหัศจรรย์ มหัศจรรย์จริง ๆ!”

ทุกคนต่างสับสน มองไปที่เขาและถาม “ทำไมเหรอ?”

เงินเหวินจวินหันกลับมา
ตอนนี้เองก็เห็นว่ามีสีแดงบาง ๆ บนใบหน้าของเขา ราวกับว่า เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เขาชี้ไปที่ต้นเงินทอง และถามอย่างตื่นเต้น: “พวกคุณรู้ไหมว่า เจ้าสิ่งนี้สูญพันธุ์ไปนานแค่ไหนแล้ว? สองร้อยกว่าปี เป็นเวลา สองร้อยกว่าปีแล้ว เมื่อก่อนผมเห็นในหนังสือ บอกว่าต้นเงินทอง มีสีทอง ที่ได้ชื่อว่าต้นเงินทอง ก็เพราะผลของมัน มีรูปร่างเหรียญ ในสมัยนั้น สีสันดูเหมือนสีทอง ดังนั้นจึงได้ชื่อนี้มา

“ของสิ่งนี้นั้นบอบบางมาก หากไม่ใส่ใจมันจะเฉา หากมัน เหี่ยวเฉาหน่อนั้นก็จะใช้ไม่ได้อีก แต่เพราะอุณหภูมิความชื้นของ หยก อีกทั้งมันยังดูดซับน้ำเพื่อการเจริญเติบโต ดังนั้นการเลี้ยงดู โดยใช้ภาชนะหยกและน้ำสะอาด พวกคุณทำแบบนี้ถูกแล้วล่ะ”

เซวซูได้ยินเขาพูดจาดูดีแบบนี้แล้วอดที่จะเกิดความหวังขึ้นมา ในใจไม่ได้

“อย่างนั้น ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ คุณมีวิธีจะทำให้มันแตกหน่อ

ออกมาไหม? เอาผลนี้ไป

เงินเหวินจวินขมวดคิ้วโดยไม่คาดคิดเมื่อเขาพูดแบบนี้

“ผมไม่เคยได้ยินเรื่องการขยายพันธุ์มันมาก่อนนะ? ยิ่งกว่านั้น ผลของมันก็มีค่ามาก ถ้าหากว่าปลูกไม่ขึ้นก็เท่ากับเสียเปล่า พวกคุณยอมได้เหรอครับ?”

“มันเป็นเรื่องความเป็นความตายของคน ย่อมต้องยอมได้”

เงินเหวินจวินหัวเราะออกมาในทันที
“พวกคุณยอมเป็นพอ แบบนี้ ช่วงเวลานี้ผมคงต้องอาศัยอยู่ที่ นี่และทําการศึกษาสักพักว่าจะปลูกมันอย่างไร เมื่อผมศึกษาจน ไต้หนทางแล้ว จะบอกพวกคุณอีกที”

เขาพูดจาอย่างไร้ความเกรงอกเกรงใจ เซวเห็นเขาเป็นแบบ นี้ก็รู้ว่าถึงแม้เขาจะปากดี แต่ในใจก็มีความคิดอะไรบางอย่าง แล้ว

ที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ดังนั้นเขาจึงเข้า อุปนิสัยเช่นนี้เป็นอย่างดี

เขาจึงพูดขึ้นทันที “ไม่มีปัญหา ขอเพียงคุณช่วยผมทำเรื่องนี้ ให้สำเร็จ ผมจะถือว่าเป็นบุญคุณอย่างยิ่ง วันหน้าหากคุณมีเรื่อง อะไร ขอเพียงคุณเอ่ยปากก็พอ”

ลู่วิ่งเซินกับจิ้งหนึ่งก็พูดขึ้น “พวกเราก็เช่นกันค่ะ”

เงินเหวินจวินยิ้มและโบกมือไปมา “ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะ ช่วยพวกคุณทําการศึกษาเพื่อปลูกมัน แต่เมื่อสำเร็จแล้ว พวก คุณต้องรับปากผมเรื่องหนึ่ง

จิ่งหนึ่งถาม: “เรื่องอะไรคะ? เชิญคุณพูดมาได้เลย”

“หลังจากจบเรื่องแล้ว พวกคุณจะต้องยอมให้ยกให้ผมหนึ่ง หน่อ เพื่อเป็นการศึกษา”

จิ่งหนิงตกตะลึง

เขาหันไปมองลู่วิ่งเซิน จึงเป็นพยักหน้านิ่ง ๆ
เธอจึงยิ้มและพูด: “ได้ค่ะ”

เงินเหวินจวินดูมีความสุขมาก

“ได้ นั่นไม่ใช่ปัญหา เหล่าเซว คุณช่วยหาภาชนะหยกแบบนี้ มาให้ผมทันที แล้วก็สถานที่ตรงนี้ของคุณยังไม่ถูกต้องเท่าไหร่ ของสิ่งนี้เจริญเติบโตในพื้นที่ชื้นเย็นมาก ที่ตรงนี้แสงยังแรงไป และอุณหภูมิยังไม่เหมาะสม ที่นี่พวกคุณมีสถานที่ที่เหมือนห้อง เย็นบ้างไหม?”

เซวซูตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “ห้องเย็น?