บทที่ 103 มีความลับกับเขา

“Seven! รอก่อน ! ”

จึ่งหนังหยุดเดิน

พร้อมกับหันไปมองยังต้นเสียง

“มีอะไรอีก”

ตาKลังเลอยู่ชั่วขณะ แล้วพูดว่า : “เมื่อ เร็วๆนี้ ภายในของกลุ่มมังกรกำลังกระสับ กระส่าย มีคนมากมายกำลังตามหาคุณอย่าง

ลับ ๆ คุณควรระวังตัวไว้ ! ”

จิ่งหนิงผงะไปชั่วครู่

ชั่วขณะนั้น เธอจึงยิ้มออกมา

“ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก

ตาK ยิ้มตอบ

“ในฐานะเพื่อนเก่าเพียงสองคนที่ฉันรู้จัก ฉันจึงอยากเดือนคุณด้วยความเป็นห่วง ไม่ ต้องขอบใจหรอก” จึ่งหนึ่งพยักหน้ารับ ไม่พูดอะไรต่อ และ เดินจากไป

ภายในรถยนต์โรลส์-รอยซ์

ซูมมองไปยังคนทั้งสองที่เดินออกจาก กัน บริเวณประตูร้านกาแฟที่อยู่ไม่ไกล เขามี ความรู้สึกตกใจเล็กน้อย

เขาหันกลับไปมองสีหน้าของเจ้านาย ตนเอง และถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “ท่าน ประธาน พวกเราควรจะลงไปไหมครับ ? ”

ลู่จิ่งเป็นขมวดคิ้ว จ้องมองดูเงาของร่าง เล็กทีค่อย ๆ เลือนหายไปในแสงอาทิตย์ยาม เย็น

หลังจากนั้นสักครู่ เขาจึงพูดว่า : “ไม่ จ่าเป็นแล้ว”

หลังจากพูดจบ ประตูรถก็ปิดลงอีกครั้ง

และรถยนต์โรลส์-รอยซ์ก็ขับออกจากริมถนน เป็นเพราะมุม จิ้งหนังอยู่ ทำให้เธอไม่ เห็นรถยนต์โรลส์-รอยซ์ที่จอดอยู่อีกด้าน หลังจากที่เธอข่นรถแล้ว เธอก็ได้รับ โทรศัพท์จากลู่วิ่งเซน

นําเสียงทุ้มค่าของชายหนุ่มแฝงไปด้วย ความเย็นชา ถาม นว่า : “คุณอยู่ที่ไหน ? ”

จิ้งหนังเลิกคิ้วขึ้น ขณะมองไปยังฝูงชน รอบตัว และพูดด้วยเสียงเบาว่า “อยู่ที่บริษัท มี อะไรหรือเปล่า?”

การหายใจของอีกฝ่ายชะงักลงชั่วครู่

ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม จิ่งหนึ่งรู้สึก ไม่สบายใจเล็กน้อย เธอมองไปทางซ้ายและ ขวาอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าไม่มีใบหน้าหรือรถที่ คุ้นเคย นี่จึงทำให้เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็ก

น้อย

แล้วรีบถามต่อว่า : “คุณเลิกงานหรือ

ยัง?”

“ยัง”

“งั้น…คุณก็ตั้งใจทํางานนะ เจอกันคืน “ได้เจอกันคืนนี

หลังจากวางสาย จิ่งหนิงจึงถอนหายใจ อย่างโล่งอก

เมื่อมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ เพิงดับไปได้ไม่นาน เธอก็หัวเราะกับตัวเองสัก

แล้วตอนนี้เธอกำลังรู้สึกผิดกับอะไร อยู่ ?

ผู้ชายคนนั้น ก็ไม่ใช่สามีที่แท้จริงของ

เธอ

แค่ได้หลับนอนด้วยกันเพียงครั้งสอง ครั้งแล้วอย่างไร ? แค่มีทะเบียนสมรสร่วมกัน แล้วอย่างไร ?

เขาก็ปกปิดบางอย่างจากเธอด้วยเหมือน กันไม่ใช่หรือ ? แล้วทําเธอต้องซื่อสัตย์และ จริงใจกับเขาด้วย ?

หนิงพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอ ใช้เวลาอยู่ครูใหญ่ในการระงับความรู้สึกกังวล และความรู้ กผิด ลง

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ลู่จึงเป็นวาง สายโทรศัพท์ เขานึกถึงเงาของร่างเล็กที่เห็น บริเวณทางเข้าร้านกาแฟเมื่อครู และนึกถึงคำ โกหกที่ผู้หญิงคนนั้นพูดผ่านโทรศัพท์อย่าง เรียบง่าย นัยน์ตาของเขาแสดงความเย็นชา นเล็กน้อย

เขาหัวเราะอย่างเยือกเย็น และบอกกับ

“ไปตรวจสอบ ว่าคนเมื่อครู่นี้เป็นใคร

ไม่จําเป็นต้องอธิบายให้มากความ ซูมู่ก็รู้ ได้ว่า “เขา” ที่เจ้านายของตนเองหมายถึงคือ ใคร

เขารีบตอบรับอย่างรวดเร็ว

ในตอนกลางคืน เมื่อกลับถึงบ้าน ลู่จิ่งเชิ นก็อยู่ที่บ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่จิ้งหนึ่งเข้าประตูไป ป้าหลิวก็ เข้ามาทักทายเธอ และพูดด้วยรอยยิ้ม ว่า : “นายหญิงกลับมาแล้ว และอาหารมื้อเย็น ก็พร้อมแล้ว นายท่านกำลังรอคุณอยู่ที่ห้อง อาหารค่ะ ! ”

จึงหน่งพยักหน้า และเดินเข้าไปภายใน ห้องครัว

ในห้องอาหาร ลู่วิ่งเซ่นสวมเสื้อเชิ้ตส ขาว เขานั่งยืดตรงพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าของ เขาให้เข้าที่

ใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปสลัก ดวงตา เปรียบดั่งเกล็ดน้าค้างอันแหลมคม

เมื่อเห็นเธอเข้ามา เขาเพียงแค่ยก เปลือกตาขึ้นเล็กน้อย และเงียบไป

จึงหนิงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง ในบรรยากาศวันนี้ เธอเหลือบมองไปยังป้า หลิวที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่จิ่งเซ็น ที่พยายามส่ง สายตาให้เธออย่างเป็นนัย

วันนี้คุณชายอารมณ์ไม่ดี ตอนนี้ทุกคน กําลังทําตามหน้าที่อย่างหวาดหวั่น ! จังหนังเข้าใจดี และหลังจากนั่งลงแล้ว เธอจึงยิ้มและถามเขาว่า”ช่วงนี้ยุ่งมากหรือ ? เหนื่อยมากหรือเปล่า ? *

ลู่จิ่งเขินไม่ตอบ

เขามีใบหน้าเย็นชา อันที่จริงไม่จําเป็น ต้องให้ป้าหลิวพูด คนธรรมดาที่ตาไม่บอกก็ สามารถบอกได้ว่าชายคนนี้อารมณ์ไม่ดี

แต่สิ่งที่ทําให้ทุกคนแปลกใจคือ ตาม นิสัยสุขมของชายผู้นี้ มักจะไม่แสดงอารมณ์ ของเขาออกมา น้อยมากที่จะแสดงอาการผ่าน ทางสีหน้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการระบายความ โกรธต่อหน้าคนรับใช้

วันนี้เขากลับแสดงความรู้สึกออกมา อย่างชัดเจน…

จังหนังกลอกตาเล็กน้อย เข้าใจ สถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

เธอหัวเราะออกมาเงียบ ๆ แล้วถามว่า “อารมณ์ไม่ดีหรือ ? เกิดอะไรขึ้นที่บริษัท ? ” ในที่สุด จึงเขินก็มองเธออย่างจริงจัง

ไม่มองตายังดีกว่า ดวงตาคู่นั้น จ้องมอง จนทำให้จิ่งหนึ่งกลับรู้สึกตกใจเล็กน้อย

ดวงดาของชายคนนันทะลุทะลวงมาก ราวกับว่ากําลังทะลุผ่านดวงดา และความคิด ของเธอ

จิ่งหนิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย จึงค่อย ๆ เบนสายตาออกไป และฟังเขาถาม : “บ่ายนี้ คุณไปไหนมา ?”

จึงหนิงสะอึกในใจ

เธอพยายามสงบจิตใจของตัวเอง มอง ไปที่เขา แล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า : “คุณถาม คําถามนี้เพื่ออะไร ? ”

“ตาK นักสืบเอกชนใต้ดินที่มีชื่อเสียง มี ทักษะที่ยอดเยี่ยม รู้จักผู้คนมากมาย และเป็น ที่รู้จักโดยเฉพาะในเมืองจิ้น คุณไปหาเขา ทําไม ? ”

จิ่งหนังตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น เธอมองเขาอย่างไม่เชื่อ รายละเอียด การพบกันของเธอกับตาK ก็แวบเข้ามาในหัว อย่างรวดเร็ว ไม่เห็นว่ามันผิดปกติตรงไหน เธอขมวดคิ้วอย่างห้ามไม่ได้

“คุณตามดูฉันหรือ ? โม่หนาน ? ”

จิ้งเซินหัวเราะอย่างเยือกเย็น

คุณสามารถไปถามโม่หนานได้ ว่าฉัน ได้บอกให้หล่อนตามดูคุณหรือเปล่า ?”

จั๋งหนัง : “”

จากนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อวันนี้ตอน บ่ายที่เธอออกไปหา ตาK เธอได้เบี่ยงเบน ความสนใจของโม่หนานไว้แล้ว

หล่อนอาจจะรู้อยู่แล้วว่าเธอจะออกไป ร้านกาแฟ แต่อาจจะไม่รู้ว่าเธอไปพบกับใคร

พอคิดได้ดังนี้ จิ่งหนึงก็มองไปยังลู่จึงเชิ นอีกครั้ง ดวงดาฉายแววสํารวจอย่างห้ามไม่ ได้ “งั้น ตอน คุณกําลังถามฉันอยู่นะ?”

“ในฐานะสามี เมื่อถูกภรรยาของตนเอง หลอกลวง จะถามสักสองสามคำถามไม่ได้ หรืออย่างไร”

จิ้งหนิง มเย็น

ถ้าในสายตาของคุณ สามีและภรรยา ควรที่ปฏิบัติกับอีกฝ่ายอย่างจริงใจและไม่ ปิดบังต่อกันและกัน สิ่งนี้ขอรบกวนคุณชาย จิ่งเซ็นทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยพูด”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าคืนนี้ เธอไม่มีความรู้สึกอยากอาหารแล้ว วาง ตะเกียบลงและเตรียมที่จะลุกออกไป แต่กลับ ถูกลู่จิ้งเซินหยุดไว้

“หยุดอยู่ตรงนั่น ! ”

จิ่งหมิงหยุด ขมวดคิ้วและมองไปที่เขา

“หมายความว่าไง พูดมาให้ชัด!

จิ่งหนังหัวเราะอย่างเยือกเย็น ความคับแค้นใจและความโกรธที่ถูกเก็บ กดมาตลอดทั้งวันปะทุขึ้นในทันที หมายความ ว่าอย่างไรคุณไม่เข้าใจหรือ ? ความสัมพันธ์ ของคุณกับคู่หมั้นคนนั้น และยังลูกของคุณ ใน ความคิดของคุณแล้ว ฉันในฐานะภรรยา ควรมี สิทธิ์รู้ด้วยใช่หรือไม่ ? ”

ภายในชั่วพริบตาก็เกิดความเงียบเข้าปก คลุมภายในห้องอาหารทันที

เสียงอีกาเงียบลง แทบจะได้ยินเสียง เมื่อเข็มกระทบพื้น

ดวงตาของคนรับใช้เบิกกว้างขึ้น ทุกคน ต่างอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก ด้วยความรู้สึก เหลือเชื่อ

ดูเหมือนว่าในขณะนั้น แม้จังหวะหายใจ ทั้งหมดจะหยุดชะงักลง แต่พวกเขาก็แอบ ชื่นชมในความกล้าหาญของจิ่งหนึ่ง!

พวกเขาไม่เคยเห็นใครกล้าต่อกรกับนาย ท่านมาก่อน นายหญิงคือคนแรก! นายท่าน…คงไม่โกรธหรอกมั้ง!

หันหน้าไปมองจึงเฉิน เห็นว่าใบหน้า หล่อเหลาของเขามืดมัวลง และความเย็นแผ ออกมารอบกาย แทบจะทำให้คนแข็งตายได้

มันจบแล้ว!

นายท่านโกรธแล้ว ทําอย่างไรกันดี?

ก่อนที่คนรับใช้จะได้ทำอะไร ลูจิ่งเซินก็ กล่าวด้วยเสียงเย็นเยียบ พวกเธอออกไปให้ หมด!”

ทุกคนมองหน้ากัน และหลังจากนั้นไม่กี่ วินาที พวกเขาก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

จิ่งหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองเขาอย่าง เย็นชา

ในใจของเธอเกิดความรู้สึกเสียใจที่พูด

แบบนั้นออกไป

ก็บอกไปแล้วว่าไม่สนใจ ทําไมตอนนั้น ต้องโกรธมากขนาด ด้วย ? ท้ายที่สุดเธอก็ไม่สามารถควบคุม อารมณ์ได้จนถามเขาออกไปตามตรง!

ถ้าผลลัพธ์เป็นอย่างที่เธอได้ฟังมา เมื่อ เวลามาถึงเธอควรจะจัดการอย่างไร ?

คิดไปแล้วก็พาลให้รู้สึกเสียหน้า !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ