บทที่ 1024 เธอรู้สึกชื่นใจเป็นอย่างมาก

จิ้งหนิงจนปัญญา ทำได้เพียงเดินตามไป

ก่อนที่จะออกเดินทาง เธอขยิบตาให้กับลู่วิ่งเซิน เพื่อบอกเป็น นัยว่าให้เขาดูแลเด็กๆ ให้ดี อย่าคิดมาก

ลู่วิ่งเซินและเธอใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว ทำไมถึงจะ ไม่เข้าใจล่ะ?

เขาพยักหน้าอย่างเรียบเฉย

โม่ไฉ่เวยพาจึงหนิงไปยังสวนดอกไม้ที่อยู่ด้านหลัง

เพราะว่าที่นี่ร้อนเกินไป ทำให้สวนดอกไม้ไม่ใช่สวนกลางแจ้ง แต่มีหลังคาที่ทำด้วยกระจกขนาดใหญ่ และด้านล่างที่มีการเปิด แอร์เพื่อรักษาอุณหภูมิให้คงที่

ดังนั้นพืชที่อยู่ข้างในจึงเจริญเติบโตได้เป็นอย่างดี แม้แต่ อุณหภูมิก็เป็นอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุด ไม่ร้อนและไม่หนาวเกิน ไป

โม่ไฉ่เวยพาเธอไปยังอีกห้องหนึ่ง จากนั้นค่อยหันกลับมา พลางพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “ลูกกับลู่วิ่งเป็นรู้จักกันได้ยัง ไง? เขาเคยแต่งงานมาก่อนครั้งหนึ่ง และก็ยังมีลูกด้วย งๆนี้ ทำไมถึงไม่รีบบอกฉัน? ”

เมื่อวิ่งหนิงเห็นสีหน้าโมโหของเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มพลางพูดขึ้นว่า “แม่ค่ะ แม่อย่าเพิ่งตกใจไป นั่งลงก่อนแล้วค่อยๆพูดกัน เถอะค่ะ”

ดังนั้น เธอจึงจูงโม่ไฉ่เวยให้นั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็อธิบาย เรื่องราวเกี่ยวกับตนเองและลู่วิ่งเซ็นให้ฟังอย่างละเอียด ตั้งแต่ รู้จักกระทั้งรักกัน

หลังจากที่ไม่ไฉ่เวยฟังจบ สีหน้าก็เริ่มดีขึ้น

“เมื่อได้ฟังเช่นนี้ ก็พอจะทราบว่าเขาไม่ใช่คนที่ได้แล้วทิ้ง ไม่ใช่คนที่ไม่รับผิดชอบ ”

แต่ว่า โมไฉ่เวยก็ยังคงสงสัย ขมวดคิ้วพลางถามหล่อน แต่ ก่อนที่เขาจะรู้จักกับลูก เขาก็มีลูกกับคนอื่นเสียแล้ว อีกทั้งยังมี ขณะที่ยังไม่ได้แต่งงานด้วย เรื่องนี้ลูกได้ถามเขาอย่างชัดเจน หรือยัง? ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร? เด็กคนนี้มีที่มาที่ไป อย่างไร? พวกเขาคบหากันถึงขั้นไหน? ต่อไปจะได้เจอหน้ากัน ไหม? ทั้งหมดนี้ลูกไม่รู้อะไรเลยเหรอ?”

จิ่งหนิงนิ่งเงียบลงครู่หนึ่ง

ที่จริงแล้ว เกี่ยวกับที่มาที่ไปของอานอาน หล่อนก็ไม่ค่อย ชัดเจนนัก

เริ่มแรกรู้ว่าตอนที่รู้ว่ามีอานอานอยู่ เธอก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อย นั้นเป็นเพราะว่าตอนนั้นยังไม่รู้จักเด็กๆ

แต่หลังจากที่ได้เจอกับเด็กๆ แว็บแรกที่เห็นเธอก็ถูกชะตากับ หล่อนทันที ในตอนนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจเรื่องในอดีตของลู่จิ้งเซินสองตาและหัวใจมีเพียงเล็กน้อยคนนั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น

ในตอนนั้นรู้สึกเพียงว่าหล่อนทั้งเฉลียวฉลาด ทั้งน่าสงสาร ทั้ง ยังมีลักษณะที่คล้ายกับตนเองอย่างบอกไม่ถูก

ความรู้สึกนี้ยากที่จะใช้ภาษาในการอธิบาย แต่ว่ากลับมีสิ่ง นั้นดำรงอยู่จริงๆ

ดังนั้นในหัวใจของเขา ไม่ว่าแม่แท้ๆของเด็กน้อยคนนี้จะเป็น

ใครก็ไม่สําคัญ

สิ่งที่สำคัญก็คือ อานอานชอบเธอ และเธอก็ชอบอ่านอ่านเช่น เดียวกัน อีกทั้งนับตั้งแต่ที่จึงเป็นอาศัยกับอยู่กับเขา ก็ไม่เคย เหลียวมองหาผู้หญิงคนอื่น แบบนี้ก็เพียงพอแล้ว

เมื่อคิดเช่นนี้ จึงหนิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

เธอรู้ดีว่าไม่ไฉ่เวยอารมณ์เสียเพราะเรื่องนี้ เนื่องจากหล่อนรัก และเอ็นดูเธอ และเห็นเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ ดังนั้นจึงได้รีบร้อน ขนาดนี้

เธออดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มออกมาพลางพูดขึ้นว่า “แม่คะ แม้ว่าทุกเรื่องที่แม่พูดมานี้ ฉันจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ฉันกลับบรู้ ว่าลู่วิ่งเซินนั้นดีต่อฉันจริงๆ เขาไม่เคยนอกใจ ดังนั้นฉันก็เลยไม่ อยากเซ้าซี้เรื่องนี้”

“อีกอย่างบนโลกใบนี้ มีใครบ้างที่ไม่เคยมีอดีต? ก่อนหน้าที่ ฉันจะรู้จักเขา ฉันก็เคยมีอดีตกับมู่ลั่นเจ๋อไม่ใช่เหรอ? เขาก็ไม่ได้ ซักไซ้อะไรฉัน อีกทั้งยังช่วยเหลือฉันเยอะมาก ฉันก็ควรที่จะตอบแทน และไม่ควรที่จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องในอดีตของ เขา ขอแค่ในอนาคตของเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขก็พอ?

ไม่ไฉ่เวยขมวดคิ้ว

“นั้นไม่เหมือนกัน”

หล่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ลูกกับยันเจ๋อไม่ได้มี ลูกด้วยกัน แต่เขามี หากอิงจากสาระสำคัญ คุณเคยคิดไหมว่า หากในอนาคตมีอยู่วันหนึ่ง แม่แท้ๆของเด็กคนนี้กลับมา เขาจะ ทําอย่างไร? และลูกจะทำอย่างไร?

เมื่อพูดถึงจุดนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเย็นชา

“บนโลกใบนี้ ผู้ชายก็จะมีแค่ไม่เคยทำผิด กับทำผิดตลอด ไม่มีทางสายกลาง ลูกก็อย่าถูกเขาหรอกก็แล้วกัน ปากผู้ชาย ชอบโกหกคนเป็นที่สุด ในชีวิตของแม่เคยถูกหลอกมาแล้วครั้ง หนึ่ง ลูกก็อย่าถูกหลอกซ้ำรอยแม่ล่ะ!

จิ่งหนิงมองไปที่หล่อน ด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง

จู่ๆเธอก็เข้าใจขึ้นมาทันที ที่แท้โม่ไฉ่เวยโกรธไม่ได้เป็นเพียง

เพราะหล่อนเป็นห่วงเธอ แต่ยังเป็นเพราะว่า…….. จึงหนิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

เธอกุมมือโม่ไฉ่เวยอีกครั้ง พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้ม ว่า “แม่ แม่กำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ใช่ไหมคะ? ”

ร่างกายของโม่ไฉ่เวยแข็งทื่อ
จิ้งหนิงมองตรงไปที่หล่อน

ผ่านไปไม่นาน โมไฉ่เวยก็พยักหน้าอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง

จากนั้นไม่นาน ดวงตาครู่นั้นก็ดูหดหูในทันที

“แม่คิดถึงเรื่องๆหนึ่ง และก็เป็นเพราะว่าพูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้น ก็เลยเป็นห่วงสถานการณ์ของคุณที่มีอยู่ในตอนนี้ หนิงหนิงลูกรู้ ไหมว่า…….

“แม่คะ”

จู่ๆจึงหนิงก็พูดขึ้นขวางคำพูดของหล่อน

หล่อนมองไปที่ไม่ไฉ่เวยอย่างตั้งใจ พลางพูดขึ้นหนึ่งคำหนึ่ง ประโยคว่า “ลู่วิ่งเป็นไม่ใช่จึงเซี่ยวเต๋อ ฉันก็ไม่ใช่แม่ บนโลก ใบนี้ ไม่มีใครที่จะมีประสบการณ์เหมือนกับก๊อปปี้ของคนอื่นมา เป๊ะๆ ฉันรู้ว่าแม่เป็นห่วงฉัน แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฉันรู้ดีว่าฉัน แต่งงานกับคนแบบไหน ไม่ว่าใครจะเป็นคนให้กำเนิดอ่านอ่าน ในหัวใจของฉัน หล่อนคือลูกของฉัน”

เธอถอนหายใจครู่หนึ่ง พลางพูดขึ้นเสียงเบาว่า “บางทีตอน นี้แม่อาจจะยังไม่เชื่อคำพูดของฉัน ถ้างั้นก็ให้เวลามาเป็นเครื่อง เครื่องพิสูจน์เถอะ ? เวลาจะทำให้เราได้คำตอบที่ดีที่สุดเอง คุณ ค่อยๆดูไปก็พอแล้ว ดีไหม?

ขอบตาของโม่ไฉ่เวยแดงก่ำ

“แม่ก็แค่กลัวว่าถ้าถึงเวลานั้นแล้ว คุณจะเสียใจภายหลัง…”
จิ้งหนิงมองตรงไปที่หล่อน

ผ่านไปไม่นาน โมไฉ่เวยก็พยักหน้าอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง

จากนั้นไม่นาน ดวงตาครู่นั้นก็ดูหดหูในทันที

“แม่คิดถึงเรื่องๆหนึ่ง และก็เป็นเพราะว่าพูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้น ก็เลยเป็นห่วงสถานการณ์ของคุณที่มีอยู่ในตอนนี้ หนิงหนิงลูกรู้ ไหมว่า…….

“แม่คะ”

จู่ๆจึงหนิงก็พูดขึ้นขวางคำพูดของหล่อน

หล่อนมองไปที่ไม่ไฉ่เวยอย่างตั้งใจ พลางพูดขึ้นหนึ่งคำหนึ่ง ประโยคว่า “ลู่วิ่งเป็นไม่ใช่จึงเซี่ยวเต๋อ ฉันก็ไม่ใช่แม่ บนโลก ใบนี้ ไม่มีใครที่จะมีประสบการณ์เหมือนกับก๊อปปี้ของคนอื่นมา เป๊ะๆ ฉันรู้ว่าแม่เป็นห่วงฉัน แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฉันรู้ดีว่าฉัน แต่งงานกับคนแบบไหน ไม่ว่าใครจะเป็นคนให้กำเนิดอ่านอ่าน ในหัวใจของฉัน หล่อนคือลูกของฉัน”

เธอถอนหายใจครู่หนึ่ง พลางพูดขึ้นเสียงเบาว่า “บางทีตอน นี้แม่อาจจะยังไม่เชื่อคำพูดของฉัน ถ้างั้นก็ให้เวลามาเป็นเครื่อง เครื่องพิสูจน์เถอะ ? เวลาจะทำให้เราได้คำตอบที่ดีที่สุดเอง คุณ ค่อยๆดูไปก็พอแล้ว ดีไหม?

ขอบตาของโม่ไฉ่เวยแดงก่ำ

“แม่ก็แค่กลัวว่าถ้าถึงเวลานั้นแล้ว คุณจะเสียใจภายหลังของลูกในตอนเด็กๆ ในตอนนั้นแม่ก็รู้แล้วว่า ลูกสาวของแม่ จะ ต้องเป็นเด็กคนหนึ่งที่ฉลาดที่สุดในตลกใบนี้ มีความกล้าหาญ ที่สุด การที่ลูกเติบโตมาจนเป็นคนเช่นนี้ แม่รู้สึกชื่นใจเป็น ที่สุด

จิ้งหนิงยิ้มพลางพยักหน้า

“การที่แม่ยังคงมีชีวิตอยู่ และยังสามารถเห็นฉันในวันนี้ได้ ปกป้องฉัน ฉันก็รู้สึกชื่นใจเหมือนกันค่ะ

ทั้งสองมองตากันครู่หนึ่ง โม่ไฉ่เวยจึงค่อยๆยกมือขึ้นเช็ด คราบน้ำตาของตนเอง ยิ้มพลางพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้างั้นแม่ก็คงจะไม่ว่าอะไรแล้ว