บทที่ 1016 พบกับชื่อโป

เมื่อพูดข้อสงสัยนี้ออกมา ทุกคนต่างตะลึงงัน

แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้คิดถึง ปัญหานี้มาก่อน

กู้ซือเฉียนขมวดคิ้ว

“ที่จริง เมื่อคุณพูดเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ผมก็รู้สึกสงสัยในแรง จูงใจของหนานกงจีนเหมือนกัน แต่ว่าหลังจากที่สังเกตอยู่นาน ผมก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีความคิดอะไรที่แฝงอยู่

เฉียว ขมวดคิ้วแน่น

“เมื่อพูดเช่นนี้ ไม่เพียงแต่เรื่องๆนี้มีบางอย่างผิดปกติ ยังมีอีก เรื่องหนึ่ง ที่ดูแปลกๆมาโดยตลอด”

จิ่งหนึ่งถามขึ้น :

“เรื่องอะไร? ”

“ผมกับกู้ซือเฉียนเคยเห็นหนานกงจีนกับตาตัวเอง ดูแล้วเขา

น่าจะอายุสามสิบกว่า หากอิงตามเหตุผล บุคคลเช่นนี้ หากเขามี

ความสามารถมากมาย เป็นคนที่มีเงินทองและอำนาจก็คงจะเป็น

ไปไม่ได้ที่หลายปีมานี้จะไม่มีข่าวลือเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าเขา

กลับสามารถควบคุมตระกูลหนานได้ทั้งตระกูลอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

แม้แต่ตอนที่อยู่ต่อหน้าหนานกงยว เขาก็ดูต่ำต้อยราวกับคนใช้

ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้มันเหลือเชื่อจริงๆ
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ทันใดนั้นทุกคนต่างตกอยู่ในภาวะ ครุ่นคิต

ใช่แล้ว หนานกงยวเป็นใครกัน?

ท่ามกลางการแข่งขันที่ดุเดือด แต่ก็สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่ง ของหัวหน้าตระกูลได้ ดูแล้วเขาคงจะไม่ใช่คนที่ไม่มีความสามา รถแน่ๆ

คนๆหนึ่งที่ไม่ใช่คนไร้ความสามารถ อายุเกือบหกสิบปีแล้ว แต่กลับยอมให้ชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าปีควบคุม แม้กระทั่ง กลายเป็นหุ่นเชิดและโล่กำบังของเขา เพราะอะไรกัน?

ทุกคนต่างครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ในที่สุด จี๋หลินยวนก็เป็นคนเอ่ยปาก

“หรือไม่ก็คนๆนี้มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่น ที่สามารถทำให้หนา นกงยวยอมรับอย่างสุดจิตสุดใจ หรือไม่ก็เป็นเพราะว่าพวกเขามี เครื่องต่อลองอยู่ในมือ

เมื่อความคิดนี้ถูกพูดออกไป ก็ถูกจึงเป็นปฏิเสธ

“ไม่น่าจะเป็นไปได้ แม้ว่าหนานกงยวจะดูเหมือนคนที่ไม่มี ความสามารถ แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่มีความสามารถ ผู้นำ ตระกูลหนานเป็นตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่และล่อตาล่อใจ เป็นไปไม่ ได้ที่เขาจะยอมทิ้งอำนาจและตำแหน่งนี้เพื่ออะไรบางอย่าง นอก เสียจากมีเพียงความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือ

คนสองสามคนมองไปที่เขา “ความน่าจะเป็นคืออะไร? ”
“หากเขาไม่เชื่อฟังหนานกงจีน ก็จะต้องตาย

ผู้ฟังต่างตะลึงงัน

กู้ซื้อเฉียนขมวดคิ้ว พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “หรือ ว่าเป็นเพราะต้นเงินทองอยู่ในมือของเขา? คนในตระกูลหนาน กินยาพวกนั้นก็เลยไม่ตายไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นหนานกงขาถึงได้ เชื่อฟังคำพูดของเขามากมายขนาดนั้น? ”

ลู่จิ่งเซินสายศีรษะ

“ไม่แน่ใจ ตามหลักการแล้ว ตระกูลหนานพัฒนามาหลายปี ต้นเงินทองถือว่าเป็นชีวิตและเส้นเลือดของพวกเขา ไม่น่าจะถูก ใครควบคุมได้ง่ายๆถึงจะถูก

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาก็นวดคลึงที่คิ้ว

“เรื่องๆนี้ จําเป็นต้องตรวจสอบให้ชัด ซึ่งต้องตีให้แม่น หาก เราไม่หาข้อมูลประวัติความเป็นมาของหนานกงจีนให้ชัดเจน พวกเราก็จะตกอยู่ในสภาวะถูกกระทำ

กู้ซื้อเฉียนพยักหน้า เห็นด้วยกับวิธีการนี้

“เรื่องนี้ผมจะไปจัดการเอง เมื่อตรวจสอบเจอสาเหตุแล้ว จะ บอกพวกคุณ”

คนสองสามคนต่างพยักหน้า

พวกเขายังคงนั่งอยู่ที่นั้นพูดคุยกันครู่หนึ่ง เมื่อรับประทาน อาหารกลางวันเสร็จ ก็ต่างคนต่างแยกย้าย
แน่นอนว่าลู่จึงเป็นกลับบ้านตระกูลจิ้นไปพร้อมกับหัวเหยากับ จี๋หลินยวน

เนื่องจากงานเลี้ยงจะจัดขึ้นในตอนกลางคืน ดังนั้นหากพวก เฉียวไปตอนนี้ก็คงจะไม่สะดวก ดังนั้นจึงนัดแนะกันอย่าง เรียบร้อยว่าคืนนี้ค่อยเจอกันเวลาสองทุ่ม

งานเลี้ยงดำเนินไปตามเวลาที่กำหนดไว้

เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงที่เป็นทางการ จึงหนิงและลู่วิ่งเซินจึง เปลี่ยนมาใส่ชุดที่ค่อนข้างหรูหรา เด็กน้อยทั้งสองก็เปลี่ยนมาใส่ ชุดที่สวยงาม

แน่นอนว่าอานอานเธอใส่ชุดกระโปรงตัวน้อยที่เธอชอบที่สุด จิ้งเจ๋อน้อยใส่ชุดสูทสีดำ รับกับใบหน้าจิ้มลิ้มสีขาว น่ารักเป็น อย่างมาก

ตระกูลจิ้นถือว่าเป็นตระกูลที่ไม่เป็นสองรองใคร ดังนั้นงาน

เลี้ยง ในค่ำคืนนี้ จึงครึกครื้นเป็นอย่างมาก

ท่านย่าจิ้นใส่เสื้อคอจีนสีแดงเข้ม นั่งอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไป ด้วยรอยยิ้มเป็นคนแก่ที่ดูมีชีวิตชีวา และดูดีอกดีใจเป็นอย่าง มาก

หล่อนทยอยทักทายกับคนที่มาร่วมงานทีละคนๆ

ในฐานะที่จี้หลินยวนและจิ้นชิงซานเป็นหลานชายของหล่อน แน่นอนว่าจะต้องอยู่ต้อนรับแขกข้างกายหล่อน แต่สําหรับหัวเหยานั้น เนื่องจากเรื่องภายในบ้านหล่อนไม่จําเป็นต้องกังวล ดังนั้นหล่อนจึงว่างไม่มีอะไรทำ ก็เลยได้พูดคุย เล่นกับจิ้ง หนิงสักครู่หนึ่ง

ประมาณสองทุ่มครึ่งกว่าๆ แขกที่ควรมาก็มากันครบแล้ว

ในที่สุดท่านย่าจิ้นก็กลับไปพักผ่อนครู่หนึ่ง เพราะถึงยังไงอายุ ก็มากแล้ว นั่งอยู่แบบนี้นานๆก็คงจะไม่ไหว

ดังนั้น จิ้นชิงซานจึงให้จี้หลินยวนอยู่ต่อเพื่อดูแลแขก ส่วน

ตนเองนั้นประคองท่านย่าเข้าไปในห้องพักผ่อน

จี้หลินยวนตามหาหัวเหยาท่ามกลางผู้คน ในที่สุดก็หาที่ๆ หล่อนอยู่จนเจอ แล้วเดินเข้าไปหา

ในเวลานี้เฉียวฉีและกู้ซือเฉียนก็มาด้วย

แม้ว่าพวกเขากับตระกูลจิ้นจะไม่ได้ไปมาหาสู่กัน แต่ว่าต่างก็ เป็นคนในวงการเดียวกัน ในเมื่อมาอวยพรวันเกิด แน่นอนว่า ท่านย่าคงไม่ไล่ออกไปข้างนอกอย่างแน่นอน

อีกทั้ง ตอนที่กลุ่มชาวจีนเกิดปัญหา แม้ว่าท่านย่าจะไม่ได้ จัดการเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว แต่เมื่อได้ข่าว และดูเหมือนว่าหลาน ชายของตนจะเข้าไปแทรกแซง ในเมื่อเป็นเพื่อนของหลานชาย แน่นอนว่าจะต้องดูแลเป็นอย่างดี

ดังนั้น ก่อนที่ท่านย่าจะจากไป ก็ได้ทักทายกับกู้ซื้อเฉียนและ เฉียวฉีเป็นพิเศษ

แน่นอนว่าทั้งสองคนก็ต่างนอบน้อม เมื่อส่งท่านย่าแล้ว ถึงได้ มาพวกจี้หลินยวน และเดินไปยังบริเวณมุมข้างๆที่ค่อนข้างเงียบ
“เมื่อสักครู่นี้ผมได้ทักทายกับเฉินซื้อโป๊แล้ว และให้เขาไปรอ พวกเราอยู่ที่ห้องพักผ่อนชั้นสอง เดี๋ยวผมจะพาพวกคุณไปใน ตอนนี้”

ขณะที่จี๋หลินยวนพูด

กู้ซื้อเฉียนและเฉียวฉีก็ต่างพยักหน้า

“รบกวนคุณแล้ว”

หัวเหยายิ้มพลางพูดขึ้นว่า “ไม่รบกวนหรอกครับ แต่ว่าผม ยังไม่ได้บอกเขาว่าพวกเราต้องการพบเขาด้วยสาเหตุอะไร เดี๋ยว สักพักพวกคุณก็คุยกับเขาเองเลยนะครับ

เฉียว พยักหน้า

คนสองสามคนต่างพากันเดินขึ้นไปชั้นสอง แน่นอนว่าลู่จึงเป็น และจิ่งหนึ่งก็เดินตามไปด้วย

เมื่อผลักประตูห้องพักผ่อนออกมาก็พบว่ามีผู้ชายอายุห้าสิบ กว่าคนหนึ่งนั่งอยู่ที่นั้น เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา ชายคนนั้น ตะลึงงันครู่หนึ่ง น่าจะคิดไม่ถึงว่าจู่ๆก็มีคนเข้ามามากมายขนาด นี้ แต่ว่าเขาก็คือคนในวงการธุรกิจที่เคยพบเจอคนมามากมาย ไม่นานเขาก็สงบลง ลุกขึ้นยิ้มพลางพูดขึ้นว่า

– “พวกคุณมากันแล้ว รีบนั่งลงเถอะ” ขณะที่พูด สายตาก็มองไปยังกู้ซื้อเฉียนและลู่วิ่งเป็นครู่หนึ่ง เดิมทีกู้ซื้อเฉียนก็เป็นคนที่ค่อนข้างทำตัวค้อมไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ แม้ว่าจะมีทรัพย์สมบัติมากมายอยู่ในมือ แต่ก็น้อยมาก ที่จะปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะในวงการธุรกิจ

แต่ลู่นิ่งเซินนั้นไม่เหมือนกัน

เขาเป็นประธานกรรมการบริหารชื่อและรู้เรื่องธุรกิจทุกอย่าง ค่อนข้างลึกซึ้ง มีใครบ้างที่ไม่รู้จักเขา

ดังนั้น เมื่อเฉินชื่อโปเห็นเขา สายตาก็เป็นประกายครู่หนึ่ง “ท่านนี้คือประธานใช่ไหม? ยินดีที่ได้พบคุณ ยินดีที่ได้พบ

ขณะที่เขาพูด ก็เดินเข้ามาข้างหน้า พลางจับมือกับลู่จึงเป็น ลู่วิ่งเซินยิ้มอย่างราบเรียบ หลินยวนก็แนะนำให้เขารู้จักกับ ซื้อเฉียนเฉียว และวิ่งหนึ่งเป็นชื่อโปทักทายทีละคนๆ ท่าทาง สนิทสนมและอบอุ่นใจไม่น้อย

หลังจากที่แนะนำเสร็จ ทุกคนก็ต่างนั่งลง

เฉินชื่อโป๊ดื่มชาไปด้วย พลางพูดยิ้มขึ้นว่า “เมื่อสักครู่นี้ซื้อ เฉียนบอกว่ามีเรื่องธุรกิจอยากจะคุยกับผม ไม่ทราบว่ามีเรื่อง อะไรเหรอครับ?

หลินยวนพูดขึ้นอย่างราบเรียบว่า: “มีธุระจริงๆครับ เรื่องๆ นี้เกรงว่าอาจจะต้องทำให้ เฉินชื่อโปต้องสูญเสียของรักเพื่อช่วย เหลือพวกเรา ส่วนรายละเอียดนั้นให้กู้ซื้อเฉียนเป็นคนพูดก็แล้ว ก้นครับ”