บทที่ 925 งานแต่งงานยิ่งใหญ่

พูดไปๆ หัวก็เขยิบเข้ามา

ทั้งสองคนจูบกันตอนไหนแม้แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ตัว

รู้แต่เพียงว่าภายใต้แสงแดดยามบ่ายที่ส่องแสงบนใบหน้า ของพวกเขา ดูเหมือนจะส่องแสงในใจพวกเขา มันช่างอบอุ่น

สุดท้ายกำหนดการงานแต่งงานของพวกเขาสองคนก็ถูก กำหนดขึ้นในวันที่สามเดือนหน้า

ได้ยินลง โอบอกว่าวันนั้นเป็นวันฤกษ์ดี แม้แต่ในปฏิทิน โหราศาสตร์ก็ยังบอกว่าเหมาะแก่การจัดงานแต่งงาน

ส่วนเรื่องสถานที่ เพราะเฉียวนั้นชื่นชอบทะเลมาตลอด แต่ เพราะไม่สะดวกที่จะการจัดการเรื่องการรักษาความปลอดภัยที่ ริมหาด กู้ซื้อเฉียนเป็นกังวลว่าจะมีคนใช้โอกาสงานแต่งงาน มาก่อความวุ่นวาย ดังนั้นพวกเขาจึงจะจัดงานภายในเกาะส่วน ตัว

เกาะส่วนตัวนี้เป็นเกาะที่เขาซื้อไว้นานแล้ว ในตอนที่เฉียว ถามเขาว่าเกาะนี้มีชื่อว่าอะไร เขาก็มองเธออย่างลึกซึ้งแล้วยิ้ม และบอกชื่อของมันกับเธอ

หน้าเธอก็แดงขึ้นมา

เพราะเขาบอกว่า “เกาะนี้ชื่อเกาะเฉียวเฉียว”
เฉียวเฉียว…ต่อให้โง่กว่านี้เธอก็รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร เธอเพิ่งจะได้รู้ว่า นานมาแล้วเขาได้มอบเกาะให้กับเธอ และ อาจจะนานมาแล้ว ผู้ชายคนนี้ได้ตัดสินใจจะใช้ชีวิตที่เหลือไปจน แก่เฒ่าไปพร้อมกับเธอ

เพียงแต่ว่าเธอไม่เคยรับรู้มาก่อนเท่านั้น

หัวใจของเฉียวฉือบอุ่น และด้วยเรื่องนี้ทำให้ความรู้สึก กระวนกระวายเล็กน้อยนั้นได้มลายหายไปจนหมด

วันที่สาม ใกล้จะมาถึงแล้ว

และเพราะเฉียวไม่มีผู้ใหญ่ฝั่งเจ้าสาว ท่านผู้อำนวยการ จากไปนานแล้ว ดังนั้นคนที่จะต้องส่งตัวเธอ จึงกลายเป็นลุงโอ ลุงโออยู่ข้างกายกู้ซื้อเฉียนมานาน และถือได้ว่าเห็นทั้งคู่

เติบโตมา สำหรับเธอแล้ว เขาเป็นทั้งครู เพื่อน และพ่อ

ถึงแม้ว่าเขาจะประมาณตนอยู่เสมอและไม่เคยทำอะไรนอก เหนือกฎเกณฑ์ แต่เฉียวยังคงรู้สึกถึงความรักอันอบอุ่นของพ่อ จากเขา

ในวันนี้บนเกาะมีการจัดดอกไม้งานเฉลิมฉลอง ผ้าไหมสีขาว ปลิวว่อนไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีเสียงหัวเราะทุกหนทุกแห่ง และ บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ในฐานะเพื่อน จึงหนิงและลู่วิ่งเซิน รวมทั้งจี้หลินยวนและหัว เหยา หลินซงหรือแม้กระทั่งเฟิงก็มาด้วย
การเดินขบวนของงานแต่งงานดังขึ้น และพวกเขาดูเฉียวจับ แขนของลุงโลเดินเข้ามาทีละก้าว และหัวใจของพวกเขาทั้งหมด

ก็สั่นไหว

คู่นี้เรียกได้ว่าไม่ง่ายเลย จนถึงวันนี้พวกเขาก็ได้อยู่ด้วยกัน แล้ว

และในตอนนี้ บนเวที กู้ซื้อเฉียนก็อยู่ในอารมณ์เดียวกัน

เมื่อผ่านวันนี้ไป เฉียวฉีก็จะเป็นภรรยาของเขาแล้ว ห่างหายไปนานนับปี โชคดีที่ยังไม่เสียเธอไป และโชคดีที่พวก เขายังมีอนาคตที่ยืนยาวต่อไป

ลุงโอพาเธอเดินมาถึงตรงหน้าเขา

เขามองไปที่กู้ซื้อเนียน ใบหน้าที่ใจดีและอ่อนโยนมาโดย ตลอด รู้สึกสะเทือนใจมากในเวลานี้ด้วยความตื่นเต้นที่ไม่เป็น เขาเลย

“คุณชาย ผมยินดีขะมอบคุณหนูเฉียวให้คุณ ขอถามคุณว่าต่อ จากนี้ไป จะยินดีที่จะรักเธอ ปกป้องเธอ และดูแลเธอหรือเปล่า ครับ? อย่าให้เธอต้องเจ็บอีก?”

กู้ซื้อเนียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ผมทำได้

ลุงโอจึงได้ส่งมือของเธอให้เขาอย่างมีความสุข

เขายื่นมือออกไปรับมือของเธอและจูงมือเธอขึ้นไปบนเวที ตอนนี้ศิษยาภิบาลมาถึงแล้วเพราะลุงโอไม่ใช่บิดาผู้ให้กำเนิดของเฉียว เขารับตำแหน่งนี้ในฐานะผู้อาวุโสเพียงชั่วคราว เท่านั้นดังนั้นกระบวนการพูดของบิดาของเขาจึงถูกละเว้น

เขามองไปที่คู่ชายหญิงที่ดูเหมาะสมกันและยิ้มแล้วพูด: “คุณกู้ ซื้อเฉียน คุณอยากจะมอบความรักให้คุณเฉียวฉีตลอดไป ปกป้องเธอไปตลอดชีวิต หวงแหนเธอ และจะไม่มีวันทอดทิ้งเธอ โดยไม่คำนึงถึงความยากจน ความมั่งคั่ง โรคภัยไข้เจ็บ หรือ สุขภาพในอนาคตหรือไม่?”

กู้ซื้อเฉียนพูดอย่างหนักแน่น “ผมยินดีครับ

ศิษยาภิบาลถามเฉียวในคำถามเดียวกันอีกครั้ง

เฉียว ตอบด้วยรอยยิ้ม “ฉันก็ยินดีค่ะ”

ศิษยาภิบาลกล่าว: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันมาที่นี่เพื่อประกาศว่า คุณกู้ซื้อเฉียนและคุณเฉียว จะเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็น ทางการตั้งแต่วันนี้!!

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนในสถานที่จัดงานต่างลุกขึ้นเฉลิมฉลอง

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของทุกคน ศิษยาภิบาลก็ยิ้มแล้วพูด “เจ้าบ่าว คุณสามารถจุมพิตเจ้าสาวได้”

เฉียวเม้มปากของเธออย่างเขินอาย และซีเนียนมองดูเธอ อย่างลึกซึ้งและโน้มตัวลงมา

และในระหว่างที่พวกเขากำลังจะจูบกันนั้น

“โธ่เอ๊ย ดูเหมือนฉันจะมาช้าไปหน่อยนะ!”
มีเสียงเสียงหนึ่งขัดบรรยากาศสุดโรแมนติก

ทุกคนตกใจ และเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้น พวกเขาเห็นหนา นมู่หรงเดินมาที่นี่พร้อมกับกลุ่มคนที่หัวเราะและเดินเข้ามาใน งาน

สีหน้าของกู้ซื้อเฉียนเย็นชาลง

เรื่องครั้งก่อนแทบจะฉีกหน้าระหว่างเขากับหนานมู่หรงได้เลย เรียกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่ใช่เพื่อนกันแต่เป็น เหมือนศัตรูมากกว่า

เดิมที่คิดว่าเขาไม่ควรจะปรากฏตัวในวันนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าเขา

จะมา

ส่วนคนอื่นๆ ก็มีสีหน้าแปลกมาก เนื่องจากการหายตัวไปของ เฉียว ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อเฉียนและตระกูลหนาน เกิดรอยร้าวซึ่งมันก็ไม่ใช่ความลับ

ถึงแม้ทุกคนจะไม่พูดแต่ก็รู้อยู่ในใจ

ตอนนี้ การมาถึงของหนานมู่หรง มีเพียงแต่ผีเท่านั้นที่จะเชื่อ ว่ามาร่วมยินดี คงจะมาป่วยเสียมากกว่า

ดังนั้นฉันเยวและคนอื่น ๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลที่กำลังแอบเตรียมการ อยู่นั้น

กู้ซือเฉียนยืดตัวขึ้นและเผชิญหน้ากับเขา เพียงเห็นหนานห รงที่กำลังเดินไปทางนี้เขายิ้มและพูด: “ซื้อเฉียน แต่งงานทั้งที่ไม่ บอกฉันบ้างเลย นายทำแบบนี้มันไม่ใจแคบไปหน่อยเหรอ ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งสิบกว่าปี ไม่แม้แต่จะบอกกันสักคำ เลยรึไง?”

ขณะพูดก็เดินเข้าไป

กู้ซื้อเฉียนยื่นมือออกไปจับมือกับเขา ดึงเขาเข้ามาโดยไม่คาด คิดและทั้งสองก็กอดกันอย่างเรียบง่าย

ชายผู้หัวเราะร่วนในนาทีที่แล้ว และเปลี่ยนสีหน้าเคร่งขรึมใน ทันที เขาลดเสียงลงแล้วพูด: “ซือเฉียน แต่งงานไม่เชิญฉัน เพราะร้อนตัวงั้นเหรอ?”

สีหน้าของกู้ซื้อเฉียนไม่เปลี่ยนไปแต่กลับกัดฟันแน่น

“ฉันยังไม่ได้เช็คบิลกับพวกนายกับอะเลยนะ!”

“หึ! เธอก็ไม่ได้อยู่ข้างนายอย่างดีอย่างนั้นเหรอ? ยังจะมีอะไร ให้เช็คบิลอีก?”

ทั้งสองพูดคุยกันสักพักแล้วผละออกจากกัน

พวกเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและมีรอยยิ้ม

หนานทรงมองไปที่เฉียวฉีแล้วยิ้มและพูด: “พูดไปแล้ว ผม กับชื่อเฉียนรู้จักกันมาสิบกว่าปี อายุมากกว่าเขาก็หลายปี นับๆ ดูแล้วเขาควรจะเรียกผมว่าพี่ด้วยซ้ำ ผมเป็นคนใจกว้าง เรียก

เธอว่าน้องสะใภ้แล้วกัน” ขณะพูดก็ยื่นมือไปข้างหลังและหยิบของขวัญออกมา

“ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่มีค่าอะไร รบกวนน้องสะใภ้รับไว้ด้วยนะ”

เฉียวเงยหน้าและมองไปที่กู้ซื้อเนียน

เมื่อเห็นเขาไม่คัดค้านจึงรับเอาไว้ ตอนนั้นเอง หลินเยวเอ๋อร์ที่ยืนอยู่หลังหนานมู่ทรงอยู่ตลอด ก้าวมาข้างหน้า

เธอมองไปที่เฉียวฉี ใบหน้าที่สวยงามนั้นไม่ได้มีวี่แววความ ปีติยินดีอยู่เลย มีแต่ความเฉยเมยและความเกลียดชัง

“คุณนายกู้ ยินดีด้วย ของให้พวกคุณครองคู่กันเป็นร้อยปี มี ลูกไวๆ”

เฉียวฉียิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณมากค่ะคุณนายหนาน

ทั้งสองคนนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ในตอนนี้ พิธีกรที่อยู่ข้างๆ ขัดจังหวะและขอให้พวกเขานั่งในหอประชุมแล้วพวกเขาก็จากไป

พิธีต้องดำเนินต่อไป

เฉียวฉียื่นกล่องของขวัญ ในมือให้คนข้างๆ และสบตากับกู้ซือเฉียน