บทที่ 766 สามวันแห่งการนัดหมาย

ความเหน็บหนาวในตาของชื่อเฉียนมากขึ้นเรื่อยๆ คำพูดที่พูดออกมายิ่งเย็นดั่งน้ำแข็ง “แกกำลังฉันอยู่เหรอ” เฉียว ถอนหายใจอย่างจนใจ

ส่ายหัวไปมา เดินไปข้างๆ เขาพูดว่า “แกเนี่ยนะ พูดแบบนี้ได้ ยังไง ฉันก็แค่วิเคราะห์ผลดีและผลเสียให้แกเอง ถ้าแกไม่อยาก ร่วมมือจริงๆ ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันได้ข่าวว่าล่าสุดตระกูลจื่อจินก็ กำลังคิดอุบายกับแผนที่แผ่นนี้เหมือนกัน สำหรับสิ่งเหล่านั้น คิด ว่าพวกเขาก็ต้องสนใจมากแน่เลย!”

“โอกาสที่วางไว้ข้างหน้าแกถ้าไม่เอา งั้นฉันก็ไปหาพวกเขาดี กว่า ยังไงตอนนั้นฉันกับSevenก็เคยเจอหน้ากันอยู่หลายครั้ง จะ ว่าไปแล้วฉันก็ชอบเธออยู่เหมือนกัน”

“ได้ข่าวว่าตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลจื่อจินใช่ไหม ดังคำ กล่าวที่ว่าเรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน จะว่าไปแล้วพวกเราก็ ถือว่าเป็นคนกันเอง อุ๊ย ดูสิแบบนี้ดีมากเลยใช่ไหมล่ะ

“ก็ถือว่าสามารถคุยถึงเรื่องในอดีตกับเธอด้วย จะว่าไปแล้ว ไม่เจอกันตั้งหลายปี ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกันนะเนี่ย” เธอยิ่งพูดต่อ สีหน้าของกู้ซื้อเฉียนก็ยิ่งเคร่งกว่าเดิม จนสุดท้าย ตอนที่เธอหยุดลงมา สีหน้าเคร่งจนแทบจะมีน้ำไหลออกมาแล้ว

เขาพูดเสียดสีอย่างเหลาะแหละด้วยมุมปากดูหมิ่น “ดูไม่ออก เลยว่า ในปีนี้แกตัวอยู่ในคุก แต่หูไวจริงๆ

เฉียว ยกคิ้วขึ้น ยิ้มพูดว่า “ตอนนี้บอสเสียดายที่ตอนนั้นไม่ ได้ยิงฉันให้ตายเลยใช่ไหม”

กู้ซื้อเนียนยิ้มแห้งๆ “ก็เสียดายจริง”

“เฮ้อ เสียดายจัง ตอนนี้แกไม่มีโอกาสแล้ว

เธอพูดอยู่ คนเดินไปอยู่ข้างหน้าเขา มองหน้าหล่อใบนั้นของ เขาพูดว่า “ฉันเคยพูดก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้ว ตอนนั้นแกไม่ทำ ฉันตาย สักวันฉันจะกลับมาเอาคืนกับแกแน่นอน กู้ซื้อเฉียน วัน หลังไม่ต้องพาฉันมาดูซากกระดูกศพพวกพี่น้องของแก ฉัน รังเกียจ เพราะยังไงเลือดที่กลุ่มหงส์แดงเราไหลออกมาเหล่านั้น ก็ยังร้อนอยู่เหมือนกัน!

เธอพูดจบ ดวงตาเยือกเย็นลงมาอย่างถี่ถ้วน

ยื่นขาออก กวาดรูปที่อยู่บนพื้นไปเรื่อย จนคลุมรูปทั้งหมดลง ไป จากนั้นก็หันหลัง เดินออกไปข้างนอกอย่างเย็นชา

เสียงอันเย็นชาที่สุดของผู้หญิงดังมาจากไกลจนใกล้ มีความ เลือดเย็นเล็กน้อยบวกกับเด็ดขาด

“กู้ซือเจียน ถ้าอยากร่วมมือ ก็เอาความจริงใจของแกออกมา ภายในสามวัน ให้มาหาฉัน ถ้าสามวันผ่านไปยังไม่เห็นคนนั้นก็ ไม่ต้องมาโทษฉันที่เอาของให้คนอื่น”
พูดจบคนก็หายไปแล้ว

กู้ซือเฉียนไม่ได้ไปตาม แค่ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ดูด้านหลังที่ จากไปนั้นอย่างเฉยเมย

ดูท่าทางมั่นใจและสง่าผ่าเผยของเธอ ไม่รู้เหมือนกันทำไมใน ใจไม่เพียงไม่มีความรู้สึกละอายใจและโกรธแค้นจากการโจมตี จนพ่ายแพ้ของอีกฝั่ง แต่กลับแอบเกิดความรู้สึกโชคดีเนื่องจาก ทรงพลังของเธอ

ในที่สุด เธอก็ได้เติบโตเป็นรูปร่างหน้าตาที่เธออยากเป็น

เมื่อกู้ซื้อเฉียนจะลงเขาก็หลังจากครึ่งชั่วโมงแล้ว

ฉินเยวที่เป็นทั้งคนขับรถและผู้ช่วยพอเห็นคนของเขาจาก ไกลๆ รีบกระโดดลงมาจากเบาะคนขับ เดินขึ้นไปต้อนรับอย่าง รวดเร็ว

“เจ้านาย”

เมื่อสังเกตเห็นด้านหลังของเขาไม่มีใครอยู่สักคน เขาออกมา ด้วยตัวคนเดียวเอง สีหน้าก็เปลี่ยนทันทีเลย

“เจ้านาย คุณเฉียวเธอ….”

สีหน้าของกู้ซือเฉียนมืดมนราวกับลุ่มน้ำ ไม่ได้ตอบคำถามนี้ ของเขา แต่กลับเดินผ่านเขาโดยตรง ขึ้นไปบนรถ สั่งอย่างเย็น ชา: “ขับรถ”
ฉินเยว่กลัวทันที รู้สึกได้ว่าขณะนี้เขาอารมณ์ไม่ดีมากๆ จึงไม่ กล้าถามต่อ

รีบคลานขึ้นไปบนรถ สตาร์ทรถยนต์ ขับเข้าไปในเมือง

ส่วนอีกฝั่ง เฉียว นั่งรถแท็กซี่กลับมา

เธอไม่อยากนั่งรถคันเดียวกันกับผู้ชายคนนั้นอีกแล้วจริงๆ เธอรู้สึกว่าถ้าตัวเองยังอยู่กับเขาอีกกี่ชั่วโมง กลัวแค่จะควบคุม ตัวเองไม่ได้ ลงมือฆ่าเขาให้ตายเลยจริงๆ

พอนึกถึงตรงนี้ เธอยกมือขึ้นมาจับคอของตัวเองดู

ตรงคอยังมีความรู้สึกเจ็บปวดเหลืออยู่เล็กน้อย เธอควักมือ ถือออกมา ดูไปดูมา สังเกตเห็นว่าบนนั้นยังมีรอยแดงอ่อนๆ สอง รอยอยู่

ในใจแอบกัดฟันอยู่

ด่าว่า: “ไอ้เหี้ย! ทําได้ลงคอจริงๆ

แต่เขาลงมือทำกับเธอก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวสองครั้งแล้ว สี่ปีที่ แล้ว ที่รุนแรงกว่านี้ไม่รู้มีกี่ครั้งแล้ว

ดังนั้นเธอก็ซินเหมือนกันแล้ว ตัวเองนวดนิดหน่อย จากนั้นก็ วางมือถือลงไม่ไปสนใจแล้ว

รถยนต์ขับไปเรื่อยๆ จนถึง ในเมือง รอกลับมาถึงหอของถังซีซี ก็ตอนกลางคืนใกล้สองทุ่มแล้ว

ฤดูนี้ฟ้ามืดเร็ว เมื่อเวลาสองทุ่มฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
ในเมืองแสงไฟสว่างไสว เจียวลงรถตรงข้างล่างหอพัก พอ ล้วงกระเป๋าเสื้อถึงนึกขึ้นมาได้ตัวเองไม่มีเงินติดตัวไว้

ทันใดนั้นพะอืดพะอมสุดๆ

เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คนที่เขาเก่งแค่ไหน เมื่อไม่มีเงินติดตัว เงินหนึ่งอัฐก็สร้างความลำบากให้วีรบุรุษได้เหมือนกัน

เนื่องจากหมดหนทางแล้วจริงๆ เธอได้แต่ทำหนังหน้าให้หนา

โทรหาถึงซีซี ให้เธอน่าเงินลงมาจ่ายค่ารถ ตอนแรกคนขับเห็นเธอจับซ้ายหน่อย ควักขวาหน่อย แต่ก็ควัก

เงินออกมาไม่ได้สักที ยังนึกว่าเจอคนแปะเจี๊ยะ

แต่เห็นเธอหน้าตาสวย แต่งตัวก็สะอาดดี ไม่น่าจะใช่ บวกกับ อีกฝั่งยังเป็นหญิงสาวอีกด้วย สงสัยจะหนังหน้าบาง จึงไม่ได้พูด อะไร

แต่ถึงแม้ปากไม่ได้พูด แต่ในใจก็ยังกังวลเหมือนกัน

จนได้ยินเธอ โทรเรียกคนลงมาส่งเงิน นี่ถึงหายกังวลได้

ไม่นานถึงซีซีก็ลงมาแล้ว ในมือถือแบงก์สีแดงสี่ห้าใบ

เอาเงินยื่นให้เธอ เมื่อเห็นเธอนำเงินยื่นให้คนขับ เนื้อที่อยู่บน หน้าเจ็บใจจนสั่น

ถามเฉียวฉีว่า: “พี่สาว นี่เธอไปไหนมาเหรอ ทำไมใช้ค่ารถ

เยอะขนาดนี้เนี่ย”

เฉียวฉีก็รู้สึกเกรงใจอยู่เล็กน้อย
เธอจับหัวอย่างพะอืดพะอม พูดว่า “ขึ้นไปก่อนเถอะ กลับไป ค่อยคุย”

ถังซีซีเห็นแล้วได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว

สองคนขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน กลับไปที่ห้องนอน

เวลานี้รูมเมทสองคนของถังซีซีไปทำงานทั้งคู่แล้ว

ถังซีซีเพื่อที่จะอยู่เป็นเพื่อนกับเฉียววันนี้จึงตั้งใจลางาน โดย เฉพาะ ส่วนพรุ่งนี้เป็นวันหยุดจากการทำงานที่ปกติของเธออยู่ แล้ว ดังนั้นเธอมีเวลาพักสองวัน

เมื่อกี้ที่เดียว ยังไม่กลับมาสักที เธอกำลังอยากจะโทรไปหา ถามเธอว่ามีเรื่องอะไรไหม จะกลับมากี่โมง นึกไม่ถึงเลยว่าเธอก็โทรเข้ามาแล้ว พอโทรมาบยังถามหา

จะเอาเงินกับเธอ

ค่าจ้างเดือนหนึ่งของถังซีซีตอนนี้ก็แค่ประมาณสามพันเอง ครั้งนี้ ค่ารถหนึ่งครั้งของเฉียวฉีก็ใช้ไปสี่ห้าร้อยแล้ว เธอก็ต้อง

เจ็บใจอยู่แล้ว

แค่กังวลว่าเฉียวฉีจะคิดมาก ดังนั้นจึงพยายามควบคุมตัวเอง ไม่ได้แสดงออกมา

แต่ถึงแม้เธอไม่ได้แสดงออกมา ก็ไม่ได้หมายความว่าเฉียว ไม่รู้เรื่อง

เฉียวฉีเป็นคนฉลาดแค่ไหน
ต้องใช้ความฉลาดของตัวเองทำมาหากินตั้งแต่เล็ก การเห็น อกเห็นใจเข้าอกเข้าใจผู้อื่นแทบจะกลายเป็นสัญชาตญาณของ เธอแล้ว

ดังนั้นเธอเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ของถังซีซีมากๆ

และก็เพราะเป็นแบบนี้เอง จึงหงุดหงิด โมโหกับความผิด พลาดของตัวเองในวันนี้มาก

แต่เธอรู้ดี ความลำบากทั้งหมดนี้เป็นแค่ชั่วคราว

ไม่นานเธอก็จะมีงานของตัวเองทำแล้ว ถึงตอนนั้นก็สามารถ ตอบแทนถัง ได้แล้ว

พอนึกถึงตรงนี้ ความทุกข์ใจในใจของเธอก็เบาลงมานิด หน่อยแล้ว

ถังซีกลับไม่เข้าใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากนั่งลงมา

มองเธอและถามอย่างกังวล “พี่สาว ตกลงวันนี้เธอไปไหนมา