บทที่633 เขาได้รับบาดเจ็บ

“พอแล้ว กว่าฉันจะมีเวลาพักผ่อนไม่ง่ายเลย ไม่มีอะไรทําเห็น ว่าที่บ้านมีอาหารสดก็เลย

ทําอาหารกินเอง คุณไปนั่งก่อนอาหารกำลังจะเสร็จแล้ว”

เฟิง พยักหน้า

จากนั้นก็พูดว่า “ผมช่วยคุณเอาชามตะเกียบ”

ถังลั่วเหยา ไม่ได้ปฏิเสธ

ให้เขาเอาชามกับตะเกียบเดินออกไป

ในไม่ช้า ซุปจะพร้อมเสิร์ฟแล้ว

ถังลั่วเหยาตักซุปออกไปชามใหญ่ วางจานและเสิร์ฟข้าว จาก นั้นก็พร้อมทาน

ฝีมือการทําอาหารของเธอดีอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำมานาน แต่ก็ยังรสชาติเหมือนเดิม

เพิ่งที่มีความสุขและกินข้าวอีกทั้งสองชาม

กินเสร็จเขาก็รีบแย่งหน้าที่ล้างจาน ถังลั่วเหยาไม่ได้จะแย่งกับเขา และปล่อยเขาไปล้าง

แต่จนกระทั่งเฟิงไปที่ห้องครัว เธอเพิ่งรู้ว่า เธอนั้นประเมิน ความสามารถ
ในการทํางานบ้านของคุณชายสูงไป

แค่ฟังเสียงอุทานอย่างกะทันหันจากห้องครัว แล้วตามด้วย เสียง “เพลง”

เสียงชามหล่นลงพื้น

“เกิดอะไรขึ้น?”

ถังลั่วเหยารีบไปดู แต่กลับเห็นเพิ่งรีบโบกมือให้เธอ “เปล่า ไม่มีอะไร เขาก้มลงหยิบซามที่แตกบนพื้น แต่ก่อนที่คำพูดจะจบลง เฟิงก็ถูกบาดนิ้วไปแล้วเล็กน้อย เลือดไหลออกมาอย่างกะทันหัน เฟิงยี่ขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่รูเล็กๆ บนนิ้วของเขา เขาเอามือไปซ่อนไว้ด้านหลัง “ผมไม่เป็นไร บาดไม่โดนหรอก ”

เปลือกตาของถังลั่วเหยากระตุกและรีบตะโกน “อย่าใช้มือ…..

สีหน้าถังลั่วเหยาเปลี่ยนไป และเธอก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขา “คุณทําอะไรเนี่ย?”

แต่การปกปิด โดยเจตนาของเขา จะสามารถหลบหนีสายตา ของถังลั่วเหยาได้อย่างไร?
เธอดึงมือของเขามาไว้ในมือข้างหนึ่ง แล้วพูดอย่างกังวลว่า “ยังจะทําเป็นอีก?”

เพิ่งถูกเธอดจนนิ่งไปครู่หนึ่ง และมือก็ถูกเธอจับเธออย่าง เป็นธรรมชาติ

ถังลั่วเหยาจับมือของเขาและมองไปที่คราบเลือดบนนิ้วของ

เขา รู้สึกปวดใจมาก

“เจ็บไหม? เดี๋ยวฉันไปเอากล่องยามาจัดการแผลให้

พูดจบก็หันหลังวิ่งออกไป

แต่ทันทีที่ก้าวออกไป ก็ถูกชายคนนั้นลากกลับมา วินาทีถัดมา ร่างถูกดึงเข้าไปในอกอันแสนอบอุ่น เฟิงยี่กอดเธอและพูดว่า “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เจ็บ เมื่อถังลั่วเหยาได้ยินเขาพูดแบบนี้ เธอแทบคลั่ง

“โกหก แผลใหญ่ขนาดนี้จะไม่เจ็บได้ยังไงกัน? คุณพูดไร้สาระ ฉันไปเอากล่องยามาทายาให้

เสียงหัวเราะต่ำมาจากด้านหลัง

ถังลั่วเหยาเห็นเขาเป็นแบบนี้แต่ยังสามารถหัวเราะออกมาได้ ก็โกรธไม่ลง

เฟิงยี่ปล่อยเธอ พลิกร่างของเธอเผชิญหน้ากับตัวเอง

ยิ้มและพูดว่า “เหยาเหยา คุณเป็นห่วงผมขนาดนี้ มันทำให้ผมมีความสุขจริงๆ”

ถังลั่วเหยาซบเซา

ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาแคร์คือสิ่งนี้

เธออดไม่ได้ที่จะโกรธและตลกอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณพูดเหมือนกับว่า ก่อนหน้านี้ฉันไม่สนใจคุณเลย

เฟิงยี่ยิ้มมุมปากแต่ไม่พูดอะไร

หลังจากคำพูดนั้นออกมา ถังลั่วเหยาก็จำได้ว่า ก่อนหน้านี้เธอ ไม่ได้สนใจเขามากนัก

จู่ๆก็หน้าแดงอย่างไร้เหตุผล

หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็ดิ้นรนเล็กน้อย

“โอเค ปล่อยฉันก่อน ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำแผลก่อน

เฟิงยี่ไม่ได้รั้ง ในครั้งนี้ และปล่อยเธอไปจริงๆ

ถังลั่วเหยาไปที่ห้องนั่งเล่น และพบกล่องยาอย่างรวดเร็ว

ถือกล่องยามาที่ห้องครัว ทำแผลด้วยมือของเธอเอง แล้วจึง

ใช้ยา

ตามมุมมองของเฟิง บาดแผลเล็กๆ น้อยๆ นั้นไม่มีอะไรเลย แต่ถังลั่วเหยาทนไม่ไหวและรู้สึกจริงจัง

ยิ่งกว่านั้น จริง ๆ แล้วเขาชอบความรู้สึกถูกห่วงใยและปกป้องจากเธอมาก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ปากของเฟิงก็ยกยิ้มอย่างอดไม่ได้

ถังลั่วเหยาให้ยาเขาพลางพิมพ์ “อย่ามองแค่ว่าแผลเล็กๆ มันจะเกิดการอักเสบ

ถ้าไม่จัดการอย่างเหมาะสม คุณจะต้องทนทุกข์ทรมาน

เพิ่งได้ยินสิ่งนี้ รู้ว่าเธอเป็นห่วงตัวเองจริงๆ และหัวใจก็รู้สึก อบอุ่นอย่างช่วยไม่ได้

ไม่นานก็ทําแผลเสร็จ

ถังลั่วเหยาเหลือบมองเศษซากบนพื้น จากนั้นชามที่ยังล้าง

ไม่เสร็จและพูดว่า

“คุณออกไปก่อน ที่เหลือฉันจะทำความสะอาดเอง”

เพิ่งรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“ได้ยังไงกันล่ะ? วันนี้คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ผม……

“เฮ้อ คุณอยู่ที่ก็ทำอะไรไม่เป็น ออกไปก่อน”

ด้วยเหตุนี้จึงผลักเขาออกไป

เฟิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนอยู่นอกครัว

เขามีภูมิหลังที่โดดเด่น ตั้งแต่เด็กจนโตเคยไม่มีคนใช้อยู่รอบ

ตัว?

ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานบ้าน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยล้างจานเลย

ไม่เคยรู้สึกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน แต่วันนี้รู้สึกอายเล็ก น้อย โดยอธิบายไม่ถูก

และรู้สึกเศร้ามากขึ้นไปอีก

“เหยาเหยา คุณจะรังเกียจผมรึเปล่า?”

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงถามอย่างน้อยใจ

ถังลั่วเหยาผงะและมองขึ้นไปที่เขา

เมื่อเห็นแววตาผิดหวังของเขาก็เข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา และอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

เพิ่งเห็นเธอหัวเราะออกมาทันที และเชื่อว่าเธอกำลังล้อเลียน

ตัวเอง

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง ในทันที

ถังลั่วเหยารีบโบกมือและยิ้มพลางพูด “ฉันไม่ได้หมายความ

ว่าอย่างนั้น

เราต่างมีหน้าที่ของตัวเอง คุณทำในสิ่งที่คุณควรทำ สำหรับ

สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญว่า

จะเป็นหรือไม่ ยังไงก็ไม่สามารถให้คุณทำบ่อยๆอยู่ดี”

เธอกำลังพูดความจริง

ไม่ว่าจะเป็นเฟิงยี่หรือเธอ ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนไม่ว่าง
ปกติกินข้าวที่บ้านมื้อหนึ่งก็ไม่ง่ายแล้ว มีเวลาว่างขนาดนั้นได้ ยังไง?

หลังจากที่เพิ่งฟังคำอธิบายของเธอ สีหน้าก็ดูดีขึ้นมาก

พอทําความสะอาดเสร็จก็เดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน

เพราะไม่มีเรื่องอะไรอีก ทั้งสองจึงงีบหลับ

เมื่อตื่นนอนในตอนเย็น ซูหงโทรมาและพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับ ตารางงานสำหรับวันมะรืน

ถังลั่วเหยาไม่มีข้อกำหนดอื่นใด แต่หวังว่าเวลาในการถ่ายทำ จะไม่นานเกินไป

และจะดีกว่าถ้าควบคุมภายในสามวัน

เพราะอีกสามวันต่อมา เธอจะกลับมารับแม่ถังออกจากโรง

พยาบาล

ซูหงสื่อสารตกลงกับอีกฝ่าย และหลังจากยืนยันว่าเวลาถูก ต้องแล้ว

ถึงเวลาสามารถออกเดินทางได้

สองวันต่อมา ถังลั่วเหยาออกเดินทางไปยังประเทศ

ครั้งนี้ภาพยนตร์โฆษณากลุ่มนี้มีความทันสมัยบางเบาและ

หรูหรา

ดังนั้นสถานที่ถ่ายทำจึงอยู่ในอาคารระดับไฮเอนด์เป็นหลัก
ถังลั่วเหยามาถึงเมื่อคืนก่อน เนื่องจากปัญหาแสง เธอจึงไม่ สามารถถ่ายภาพในคืนนั้นได้

ทุกอย่างต้องรอจนถึงวันถัดไป

ดังนั้นหลังจากเช็คอินที่โรงแรมตอนกลางคืน ถังลั่วเหยาได้ส่ง ข้อความถึงเฟิงก่อน

บอกเขาว่ามาถึงแล้ว

คิดว่าฉันจะได้รับคำตอบจากเขาในไม่ช้า

แต่หลังจากผ่านไปนานอย่างไม่คาดคิด ก็ไม่มีการตอบกลับ

เธอมองโทรศัพท์แล้วขมวดคิ้ว แม้ว่าฉันจะแปลกใจ แต่ก็คิดว่าบางทีเขาอาจจะยุ่งกับอย่าง

และไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลย ในขณะนั้น

เลยไม่ได้คิดอะไรมาก

หลังจากพักผ่อนคืนหนึ่ง การถ่ายทำเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในวันรุ่งขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ