บทที่ 616 คืนดีกันจริงจัง

ถังลั่วเหยาเม้มปาก พูดปลอบขึ้น “แม่ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไร กับแม่ คนเลวๆบนโลกใบนี้มีเยอะแยะมากมาย แล้วก็จะเอาแต่ หวังว่าพวกเราโชคดีตลอดไม่ได้ สักคนก็ยังไม่ได้เลยเจอใช่ไหม ล่ะ? อีกอย่างตอนนี้เขาก็ถูกจับแล้วด้วย จากนี้ไปจะไม่เกิดเรื่อง แบบนี้ขึ้นอีกแล้ว ดังนั้นแม่ไม่ต้องโทษตัวเองอีกต่อไปแล้วนะ”

แม่ถังจึงตอบรับอย่างสงบจิตสงบใจลง

ถังลั่วเหยาก็พูดกับเธอต่ออีกสองสามประโยค เรื่องที่ต้อง ระวังเวลาที่จะไปเซ็นข้อตกลงการอย่างร้าง จากนั้นก็วางสายลง

ช่วงค่ำ เวลาสามทุ่ม เพิ่งกลับมาแล้ว

ขณะเดียวกันถังลั่วเหยาก็เพิ่งจะมาส่งเสียวถึงที่มาส่งของให้ เธอกลับไปพอดี ยังไม่ทันได้กลับเข้ามาในบ้าน ก็เห็นรถที่คุ้นตา คันหนึ่งอยู่ไกลๆกำลังขับเข้ามาในวิลล่า

เธอยืนอยู่กับที่ จนกระทั่งรถขับใกล้มาข้างหน้า จึงยกมุมปาก ยิ้มเล็กน้อย

เพิ่งลงจากรถ แล้วยังมีเหลิงเมียลงมากับเขาด้วยเหมือนกัน เหล่งเน่ยยกกระเป๋าสัมภาระตรงเข้ามา

เฟิงพูดอธิบายก่อนหน้านี้ได้ยินเสี่ยวนิงบอกว่ามีของของ คุณที่ต้องพาเข้ามา เธอยกไม่ค่อยสะดวก ผมก็เลยให้เหลิงเมียถังลั่วเหยาอึ้งตะลึงไป มั่นใจแล้วกระเป๋าสัมภาระของใช้ในชีวิตประจําวัน ของตัวเอง

เธอเม้มปาก พูดถาม“คุณกะที่จะอาศัยอยู่กับฉันที่นี่

ยาวๆเหรอ?

เฟิงยี่ยิ้ม

เขาชี้สั่งเหมิ่งเมียกระเป๋าเข้าจากเดินเข้าไปข้างในพลางพูดขึ้น หรือว่าคุณที่จะพักอีก”

ถังลั่วเหยาไป

เห็นอยู่ว่าเธอไม่ทำอะไรเลย แต่กลับแอบมีความรู้สึกว่า เหมือนกับตัวเองกำลังอยู่ในกำของเขายังรู้

หลังจากที่เหลิงเมียวางของลงแล้ว

ถังลั่วเหยาเห็นเพิ่งเหนื่อยมาทั้งแล้ว ใจรู้สึกลังเลว่า จะกลับนัก จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “คุณกินอาหารมาแล้ว ”

เฟิงยี่หันมองเธอ พร้อมขึ้นด้วยเสียงอบอุ่น ยังไม่กิน”
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปทําหมี่ให้คุณกินนะ?”

“ครับ”

เขาไม่ได้ปฏิเสธ ถึงขนาดที่มีรอยยิ้มเอ่อล้นออกมาจากในตา ด้วยซ้ำ

มองเธอที่เป็นแบบนี้ ก็เหมือนกับกำลังมองของล้ำค่าหายากที่

อยู่ในเงื้อมมือของตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ไม่ปาน ถังลั่วเหยาถูกสายตาแบบนี้ของเขามองจนรู้สึกสับสนไม่

เข้าใจ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่า ในใจของผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่

แต่ก็ไม่ได้ไปคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน หันตัวเดินเข้าไปในครัว

โชคดีที่วัตถุดิบในบ้านยังพอมีอยู่บ้าง ตอนทำก็เลยไม่ได้ยุ่ง ยากอะไรมากนัก

ไม่นานเธอก็ทําหมีสามเซียนมาหนึ่งถ้วย

เฟิงยอาศัยจังหวะนี้ ขึ้นไปอาบน้ำข้างบน

พอเขาลงมา หมี่ก็ทำเสร็จวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ข้างบน มีสีแดงเขียวขาวผสมปนเปกัน เห็นแล้วชวนให้อยากอาหารยิ่ง นัก

กลิ่นหอมๆของอาหารลอยโชยขึ้นมา เพิ่งนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะพูดยิ้มๆ ฝีมือการทำอาหารของคุณพัฒนาขึ้นมากเลยนะ

คำพูดนี้ ทำให้ถังลั่วเหยานึกถึงหมี่ถ้วยนั้นที่เธอทำให้เขากิน เมื่อครั้งก่อนขึ้นมา
เธอรู้สึกร้อนผ่าวที่แก้มทันที

เพิ่งกลับไม่ได้คิดอะไรมากมาย หยิบตะเกียบขึ้นมากิน ถังลั่วเหยามองเขาด้วยความรู้สึกกดดัน ก่อนจะพูดถาม น”อร่อยไหม?”

ไม่คิดว่าจะเห็นเขาขมวดคิ้ว

เธอรู้สึกเครียดขึ้นมาทันที

พูดกันตามตรง แม้ว่าเธอจะทำอาหารเป็น แต่ก็ไม่ได้ทำมา นานมากแล้ว

ปกติจะไปถ่ายหนังที่กองถ่ายตลอด ต่อให้ไอดอลมีเวลาพัก ผ่อน ก็เป็นการเจียดเวลาอันน้อยนิดมาพักผ่อนเท่านั้น แล้วเวลา พักก็จะไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องทำอาหาร

ดังนั้นต่อให้มีเวลา แต่เดี๋ยวนิ่งก็เป็นคนทำอาหารให้กับเธอ อยู่ดี

ถ้านับให้ละเอียด นานมากแล้วที่เธอไม่ได้เข้าครัว ก็เลยไม่มี ความมั่นใจในฝีมือการทำอาหารของตัวเองมากมายขนาดนั้น แล้ว

พอเห็นสีหน้าของเฟิงไม่ค่อยดี เธอก็ยิ้มๆอย่างอึดอัด ทันที”ไม่อร่อยก็ไม่ต้องฝืน เดี๋ยวฉันโทรสั่งให้ก็ได้

พูดจบ ก็ลุกขึ้นเตรียมจะโทรศัพท์ แต่เพิ่งจะลุกขึ้นยืน จู่ๆข้อมือก็ถูกเขาดึงเอาไว้
เขาใช้แรงแค่นิดเดียว ก็สามารถดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ได้แล้ว

ถังลั่วเหยายังไม่ทันตอบสนองกลับมา รู้สึกโลกหมุน พอรู้สึก ตัวอีกที ก็ลงไปอยู่บนตักของเขาเรียบร้อยแล้ว

เฟิงยี่โอบเอวของเธอเอาไว้ รัดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดของตัว เอง ก้มลงมองพร้อมกับพูดขึ้นล้อคุณเล่นน่ะ อร่อย ไม่ต้องโทร สั่งอาหารเลย”

ถังลั่วเหยาจึงเข้าใจขึ้นมา ที่แท้เขาก็จงใจแกล้งตนเอง

ความรู้สึกโมโหก็สุมเข้ามาในทรวงทันที เธอยกมือขึ้นมา แล้ว ทุบไปที่ไหล่ของเขาอย่างแรง พูดกัดฟัน”ทำไมคุณถึงเลวขนาด

เฟิงยี่ยิ้มจนตาปี อารมณ์ความรู้สึกมีความสุขแผ่กระจายออก

มาจากข้างใน

ตอนที่สายตาหันไปมองเธอนั้น ก็ยิ่งชอบใจอย่างปิดซ่อนเอา ไว้ไม่อยู่

“อื้อ ผมมันเลว ถ้าอย่างนั้นต่อไปคุณก็ต้องดูแลจัดการผมให้ เยอะๆล่ะ ดูแลผมให้ดีๆหน่อยสิ”

น้ำเสียง ในลำคอที่ทุ้ม แฝงไปด้วยไอร้อนเล็กน้อยที่ออกมา จากจมูก

ถังลั่วเหยาก็ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆหน้าก็เริ่มแดงขึ้นมา
เขาก้มหัวลงเล็กน้อย ทำให้ระยะห่างระหว่างหน้าของทั้งสอง คนใกล้กันมากขึ้น

ใกล้ขนาดที่ว่าถ้าเธอเงยหน้าขึ้นมา ก็จะสามารถจูบกับริมฝีปา กบางๆของเขาได้เลยทันที

ถังลั่วเหยารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะว่าตัวเธอถูกโอบ กอดอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทำให้บริเวณรอบตัวเธอเต็มไปด้วย กลิ่นหอมสดชื่นที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จของเขา

เหมือนกับลมเบาๆเย็นสบาย โอบล้อมเธอเอาไว้ทุกทิศทาง ทำให้เธอหายใจไม่สะดวก

“คุณ คุณอย่าทำแบบนี้สิ เธอยื่นมือออกมา ผลักที่หน้าอกของเขาเบาๆ เฟิงยี่ยิ้มๆ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย คุณตกลงมาเองนะ” ถังลั่วเหยาตกใจจนถลึงสองตาโต

“คุณพูดใหม่ซิ ว่าใครตกลงมา

เพิ่งจึงหลุดออกมา ต้องจำใจยอมรับได้ ผมเองที่เป็นคน ดึงคุณลงมา เหยาเหยา ตอนนี้พวกเราถือว่าคืนดีกันอย่างจริงๆ จังๆแล้วใช่ไหม?”

ถังลั่วเหยาอึ้ง

ไม่รู้ว่าเปลี่ยนมาเป็นหัวข้อนี้ตั้งแต่เมื่อไร เฟิงยี่เห็นท่าทางที่อึ้งของเธอ ก็ถอนหายใจออกมา!
เขายื่นมือออกมาลูบๆหัวของเธอ ก่อนจะพูดเบาๆ ผมเข้าใจ ว่าก่อนหน้านี้ผมทำอะไรไม่ดีกับคุณมามากมายเกินไป แม้ว่าครั้ง ที่แล้วคุณจะยกโทษให้ผมไปแล้ว แต่ก็เป็นเพียงแค่อารมณ์ความ รู้สึกที่ถูกสถานการณ์ในตอนนั้นบีบบังคับเท่านั้น ในใจคงจะยัง ต่อว่าผมอยู่แน่ๆเลยใช่ไหม

ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง จึงจะสามารถทำลายความสงสัยใน ใจของคุณได้ บนโลกใบนี้ มีแค่คุณเท่านั้น ที่ทำให้ผมหมด หนทางความช่วยเหลือ

เหยาเหยา คุณทำให้ผมลิ้มรสถึงความผิดหวังที่ผู้ชายไม่ควร จะมีมาหลายครั้งหลายครามากๆ ทำให้ผมไม่มีความมั่นใจใน การถามอีกแล้ว

แต่ผมรู้ ถ้าผมไม่ถาม กลัวว่าคุณก็ยังคงจะสร้างกำแพงมากัน ผมอยู่ดี พวกเราก็จะไม่มีทางมาสื่อถึงใจกันได้อย่างแท้จริง ไม่มี วันได้อยู่ร่วมกันตลอดไป

ดังนั้น ตอนนี้ผมอยากจะถามคุณอีกสักครั้ง เหยาเหยา คุณ เต็มใจที่คบกับผมไหม?”

ถังลั่วเหยานั่งอยู่ตรงนั้นอย่างนิ่งๆ มองเขา เธอไม่มีปฏิกิริยา ตอบสนองกลับมา

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า เพิ่งจริงจังได้ถึงขั้นนี้

แม้ว่าแต่ความคิดที่อยู่ในใจของเธอจริงๆ เขาก็เดาได้ถูกเผง ขนาดนั้น
ใช่แล้ว ต่อให้ครั้งที่แล้วเธอจะตอบรับไปแล้ว ว่าจะคบกับเขา

แต่จริงๆแล้วในใจก็ยังรู้สึกสงสัยอยู่ไม่น้อย

เธอไม่กล้า แล้วก็ไม่เต็มใจที่จะก้าวขาก้าวสุดท้ายออกไป จริงๆ แม้ว่าจะรู้สึกมีใจให้กับเขาอยู่ลึกๆ ในใจก็ตาม แม้ว่าเธอ จะรู้ว่าถ้าไม่คบกับเขา ชั่วชีวิตของตนเองก็คงจะไม่สามารถรัก ผู้ชายคนไหนได้อีกแล้วก็ตาม